Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

3. Թրամփի 4 ամենավտանգավոր որոշումները, որ կարող են փոխել Մերձավոր Արևելքի ապագան

3. Թրամփի 4 ամենավտանգավոր որոշումները, որ կարող են փոխել Մերձավոր Արևելքի ապագան
22.01.2020 | 14:27

(Նախորդ մասը)


Հրաժարվելը քրդերից ԱՄՆ-ի լավագույն բարեկամներից Սիրիայում
Սիրիայում գործում են Սիրիայի դեմոկրատական ուժերը (ՍԴՈՒ), որոնց վերահսկում են քրդերի ժողովրդական ինքնապաշտպանության ջոկատները: Քրդական ստորաբաժանումների վերաբերյալ տեսակետների տարբերությունը Անկարայի ու Վաշինգտոնի առավել նկատելի պրոբլեմն է: ԱՄՆ-ը քրդական ջոկատներին համարում էր գլխավոր դաշնակիցը Սիրիայում՝ սկսած 2014-ին ամերիկյան ինտերվենցիայից՝ նրանք ԱՄՆ զինվորների հետ կռվել են ԻՊ-ի դեմ: Թուրքիան մեծ տարբերություն չի տեսնում քրդերի ջոկատների ու ԻՊ-ի միջև և նրանց դասել է ահաբեկչական կազմակերպությունների շարքում: Անկարան ՍԴՈՒ-նհամարում է Քուրդիստանի աշխատավորական կուսակցության մի ճյուղը, որ Թուրքիայում, ԱՄՆ-ում ու ԵՄ-ում համարվում է ահաբեկչական կազմակերպություն: Թուրքերը կռվում են ՔԱԿ-ի դեմ թուրք-սիրիական սահմանի շրջագծում: ԻՊ-ի ոչնչացումից հետո Սիրիայում քրդերը մնում են ամենամեծ վտանգը Թուրքիայի համար, ու դա Թրամփին դրել է անելանելի վիճակում՝ նա պիտի ընտրի երկու դաշնակիցների միջև՝ Թուրքիայի ու քրդերի: Թրամփը գերադասեց մասնակի հրաժարվել իր ռազմավարական դաշնակցից Սիրիայում, հատկապես ԻՊ-ի ոչնչացումից հետո, երբ թիկունքով շրջվեց քրդերին, իսկ ամերիկյան զինուժը հեռացավ «Խաղաղության ակունք» ռազմական գործողության տարածքից, որ սկսել էր Թուրքիան Սիրիայի հյուսիսում՝ այնտեղ անվտանգության գոտի ստեղծելու նպատակով՝ ազատ քրդական ուժերից: Թուրքիայի գործողությունը սկսվեց 2019-ի հոկտեմբերի 9-ին և շարունակվեց, քանի դեռ Թուրքիան ու ԱՄՆ-ը չէին պայմանավորվել հրադադարի մասին հոկտեմբերի 17-ին: Անկարան նպատակին հասավ անվտանգության գոտու ստեղծումով, որտեղ քրդեր չկան՝ 30 կիլմետր խորությամբ, որ կառավարում է թուրքական բանակը: Հրադադարը ուրախացրեց թուրքերին ու կատաղեցրեց քրդերին, որ իրենց լքված էին զգում՝ ԱՄՆ-ի հետ երկար տարիների ռազմական ալյանսից հետո սիրիական տարածքում:


Անվտանգության գոտին նպաստում է սիրիացիների վերադարձին Սիրիա, որ ձեռնտու է Էրդողանին՝ Թուրքիան է ընդունել ամենամեծ թվով սիրիացի փախստականներին: 5,55 միլիոն սիրիացի փախստականներից 3,75 միլիոնը հարևան երկրներում են՝ ՄԱԿ-ի փախստականների հանձնաժողովի տվյալներով: Դա ձեռնտու է նաև Թրամփին՝ նրան անհանգստացնում է փախստականների ու միգրանտների հոսքը ԱՄՆ Երրորդ աշխարհի երկրներից, մինչդեռ քրդերը կարող են կորցնել անկախության հույսը հյուսիսային Սիրիայում Ռոժավայի շրջանակներում: Հիասթափվելով ամերիկացիներից՝ նրանք կարող են նոր դաշնակիցների որոնում սկսել՝ իրենց նպատակներին հասնելու համար: Դա կարող է լինել Ռուսաստանը, Սիրիայի վարչակարգը կամ նույնիսկ արևմտյան երկրներից մեկը, որոնց զայրացնում է ԱՄՆ-ի դիրքորոշումը քրդերի նկատմամբ:


«Քրդերի երազանքը խորտակված է»՝ գտնում է սիրիացի քաղաքագետը, որ չցանկացավ անունը նշվի: Նրա գնահատականով՝ «Վերադարձը վարչակարգի հովանու տալ՝ քրդական երազանքի վախճանն է, վարչակարգը չի կարող քրդերին ինքնավարության հույս տալ: Հաֆեզ Ասադը ժամանակին արդեն հաստատել է «արաբական գոտին», քրդերի ցանկությունը հնարավոր չէ կատարել: Ոչ Իրանը, ոչ Ռուսաստանը քրդերի դաշնակից չեն դառնա՝ հակառակ սիրիական վարչակազմի կամքի»: Մեկնաբանելով ԱՄՆ-ի դիրքորոշումը քրդերի ու Սիրիայի ապագայի հարցում սիրիացի քաղաքագետը նշում է. «Նախ մենք պետք է հասկանանք, որ ԱՄՆ-ը միշտ նախապատվությունը տալիս է իր շահերին մերձավոր դաշնակիցների շահերից համապատկերում: Բացի այդ՝ երբ նավակը սկսում է սուզվել, Վաշինգտոնը միշտ հրաժարվում է իր դաշնակիցներից»: Նա բացատրում է. «Ամենասկզբից պարզ էր, որ ԱՄՆ-ի հարաբերությունները քրդերի հետ ձախողման են դատապարտված: Դրանք ժամանակավոր, մարտավարական, ոչ թե ռազմավարական հարաբերություններ էին: Ապացույցը՝ Վաշինգտոնն ու միջազգային հանրությունը կողմ են Սիրիայի տարածքային ամբողջականության պահպանմանը: Իբրև հետևանք՝ ամերիկացիները դեմ են Սիրիայի մասնատմանը: Իսկ ամերիկացիների ու քրդերի համագործակցության ապագա՞ն: ԱՄՆ-ը հետայսու էլ նրանց սահմանափակ աջակցություն ցույց կտա նրանց ազդեցության գոտում՝ նավթային հանքավայրերի պաշտպանության ու ԻՊ-ի վերադարձն այդ շրջաններ կանխելու համար»:
Sasapost (Եգիպտոս)


Հ.Գ. Քրդերի հարցը միայն Թրամփի սխալը չէ: Քրդերը նախևառաջ իրենք են սխալվում՝ չկարողանալով համախմբվել Թուրքիայի, Իրաքի, Իրանի տարածքներում ապրող հայրենակիցների հետ: Նրանք ԻՊ-ի դեմ կռվում էին՝ այդ տարածքներում ինքնավարություն հայտարարելու համար՝ հույս ունենալով, որ Ասադը կպարտվի, Սիրիան կմասնատվի ու իրենք էլ կհայտարարեն իրենց անկախ պետության ստեղծումը: Բայց Ասադը չպարտվեց, երկիրը չմասնատվեց, ու քրդերին մնում է կամ միավորվել, կամ՝ շարունակել երազել: Իրականում Թրամփի հիմնական սխալը քրդերին դավաճանելը չէր, այլ իր զորքերը հանելով՝ Էրդողանի առաջ կանաչ լույս վառելը՝ անվտանգության գոտու ստեղծման համար: Այդ անվտանգության գոտին սոսկ անվանական է անվտանգության գոտի՝ իրականում Էրդողանի հավակնությունների հաստատումն է դեպի Միջերկրական ծով Մ-4 ճանապարհը իր վերահսկողության տակ պահելու համար, որովհետև դա երկրի հյուսիսն ու հարավը կապող ավտոմայրուղի լինելուց զատ՝ նավթի ու գազի ճանապարհն է: Անվտանգության գոտի՝ իմա սիրիական բնական ռեսուրսները վերահսկելու հնարավորությունն ԱՄՆ-ից ու Ռուսաստանից ստանալուց հետո Էրդողանը անցավ Լիբիա՝ համաձայնագիր կնքելով Ֆայեզ Սարաջի հետ՝ Միջերկրական ծովային սահմանը փոխելու մասին: Այստեղ էլ Ռուսաստանը փորձեց կանխել Էրդողանին՝ Խալիֆա Խաֆթարին զինելով ու դեպի Տրիպոլի ուղղորդելով: Ռուս-թուրքական շահերը բախվեցին և Իդլիբում, որ թուրքերը Աստանայի պայմանավորվածությունների համաձայն՝ պիտի մաքրեին մոջահեդներից, բայց մեկ տարի ոչինչ չարեցին ու հիմա ռուսների աջակցությամբ՝ Ասադի ուժերն են երկրի տարածքն ազատում օտար ներկայությունից, իմա՝ թուրքերից: Իսկ Թրամփի չորրորդ սխալը եգիպտացիները համարում են Երուսաղեմը Իսրայելի մայրաքաղաք հայտարարելը, բայց այդ մասին՝ հաջորդիվ:

(շարունակելի)


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2822

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ