Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Սմարթ պե­տու­թ­յուն, կամ՝ հիբ­րի­դա­յին հան­րաք­վե

Սմարթ պե­տու­թ­յուն, կամ՝ հիբ­րի­դա­յին հան­րաք­վե
14.02.2020 | 00:34

Լի­նում է, չի լի­նում, լի­նում է մի պե­տու­թյուն, փոքր-մոքր, սար ու դաշ­տով, գետ ու լճով, թա­գա­վոր, նա­զիր-վե­զի­րով ու մի քիչ էլ ժո­ղովր­դով: ՈՒ էս պե­տու­թյան թա­գա­վո­րը…

Հե­քիա­թը շա­րու­նա­կեք՝ ով ինչ­պես ցան­կա­նում է: Բո­լոր հե­քիաթ­նե­րը ի­րա­կա­նու­թյան կամ ար­տա­ցո­լումն են, կամ ծրագ­րու­մը:
Դառ­նանք ի­րա­կա­նու­թյա­նը: Ապ­րի­լի 5-ին նշա­նակ­ված է Սահ­մա­նադ­րու­թյան փո­փո­խու­թյան հար­ցով հան­րաք­վե, փետր­վա­րի 17-ից սկս­վում է քա­րո­զար­շա­վը: Հար­ցի ձևա­կեր­պու­մը դեռ չկա, հայտ­նի է բո­վան­դա­կու­թյու­նը, որ ինք­նին ձևա­վո­րում է հա­մա­ձայ­նող­նե­րի ու չհա­մա­ձայ­նող­նե­րի եր­կու կողմ: Տրա­մա­բա­նո­րեն՝ «ա­յո»-ի ու «ոչ»-ի կողմ­նա­կից­ներ, հար­ցի ա­ռանձ­նա­հատ­կու­թյու­նը կաս­կա­ծի տակ է դնում տրա­մա­բա­նու­թյու­նը: «Ա­յո»-ի դաշ­տը հայտ­նի է՝ ՔՊ, «Հան­րա­պե­տու­թյուն», ՀԱԿ՝ ըստ հրա­պա­րա­կա­յին հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի: «Ոչ»-ի դաշ­տը թա­փուր է: Միայն ա­ռա­ջին հա­յաց­քից: Ա­յո, բո­լոր նրանք, որ դեմ են հան­րաք­վեին ու հա­մա­րում են բուն հան­րաք­վեն հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան, ինք­նին հայ­տն­վում են «ոչ»-ի դաշ­տում: Ըստ էու­թյան ու ըստ բո­վան­դա­կու­թյան մեր­ժե­լով գոր­ծըն­թա­ցը: ՈՒ այս­տեղ է սկս­վում բուն հե­քիա­թը: Հին հայ­կա­կան խո­րի­մաստ ու խոր­հր­դա­վոր հե­քիա­թը, որ ի­րա­կա­նու­թյան ա­պա­կուն է դիպ­չում իբրև ա­մալ­գամ ու դառ­նում հա­յե­լի, որ­տեղ ի­րա­կա­նու­թյու­նը և ար­տա­ցոլ­վում է, և ծրագր­վում: ՈՒ կա­խար­դա­կան, հե­քիա­թա­յին հա­յե­լին ցույց է տա­լիս ոչ միայն ինչ կա, այլև՝ ինչ կա ինչ կա­յի խոր­քում:
ԲՀԿ-ն դեռ ոչ «ա­յո»-ի, ոչ «ոչ»-ի դաշ­տում է: ԲՀԿ-ն, իբրև դա­սա­կան բիզ­նես կա­ռույց՝ ո­րո­նում է իր օ­գու­տը, որ կձևա­կերպ­վի հա­վուր պատ­շա­ճի՝ ժո­ղովր­դի կող­քին լի­նե­լու ու ժո­ղովր­դի ցա­վը տա­նե­լու մշ­տա­պես գին ու­նե­ցող բա­նաձևով: Գա­գիկ Ծա­ռու­կյա­նը, օ­րի­նակ, ա­սում է՝ այդ հար­ցը պետք է ժո­ղովր­դին տալ, բայց խոս­տա­նում է, որ քաղ­խոր­հր­դի նիս­տից հե­տո տե­սա­կե­տը կհայտ­նեն: ԲՀԿ-ն նաև չմիա­ցավ ԼՀԿ-ի՝ հան­րաք­վեի հար­ցով ՍԴ դի­մե­լու նա­խա­ձեռ­նու­թյա­նը՝ պատ­ճա­ռա­բա­նե­լով, որ ՍԴ-ն շա­հագր­գիռ կողմ է՝ ՍԴ ան­դամ­նե­րը չեն կա­րող ի­րենք ի­րենց վե­րա­բե­րող հար­ցը լու­ծել:
ԼՀԿ-ն դեմ է, բայց դեմ է «ոչ» ա­սե­լուն: «Մեր դիր­քո­րո­շու­մը հետևյալն է, որ հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան հան­րաք­վեի հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան պրո­ցե­սի մեջ չպի­տի լի­նի հա­կա­ռակ ճամ­բար, պի­տի լի­նի միայն «ա­յո»-ի ճամ­բար, ո­րով­հետև իշ­խա­նու­թյա­նը պետք է, որ ինչ-որ մար­դիկ «ոչ»-ի քա­րոզ­չու­թյուն ա­նեն։ «Ոչ»-ի որևէ ճա­կատ ձևա­վո­րե­լը նշա­նա­կում է իշ­խա­նու­թյա­նը շանս տալ շա­րու­նա­կել գե­նե­րաց­նել ա­տե­լու­թյուն, վեր­ջում էլ մե­կի ներ­վե­րը չի հե­րի­քի մե­կի գլ­խին քա­րով կտա, կամ ի­րեն հայ­հո­յո­ղին կխ­փի և կու­նե­նանք ա­րյու­նա­հե­ղու­թյուն, ին­չին ԼՀԿ-ն միշտ է դեմ»,- ա­սու­լիս ա­րեց ու հայ­տա­րա­րեց ԼՀԿ նա­խա­գահ Էդ­մոն Մա­րու­քյա­նը։
ՀՀԿ-ն պաշ­տո­նա­պես տե­սա­կետ չի հայտ­նել, անձ­նա­կան տե­սա­կետ­նե­րով հա­մա­րում է գոր­ծըն­թա­ցը ոտ­քից գլուխ հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան և իր մաս­նակ­ցու­թյամբ չի ցան­կա­նում լե­գի­տի­մաց­նել:
ՀՅԴ Հա­յաս­տա­նի ԳՄ-ն հայ­տա­րա­րել է. «Ափ­սո­սան­քով փաս­տում ենք. օր­վա քա­ղա­քա­կան իշ­խա­նու­թյու­նը, չհետևե­լով բազ­մա­թիվ հոր­դոր­նե­րի և զգու­շա­ցում­նե­րի, եր­կի­րը ներ­քա­շում է հեր­թա­կան ար­կա­ծախ­նդ­րու­թյան մեջ: Շա­հար­կե­լով և ձևա­խե­ղե­լով ան­մի­ջա­կան ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան կարևոր ինս­տի­տուտ հան­դի­սա­ցող հան­րաք­վեն, իշ­խա­նու­թյու­նը քո­ղար­կում է ա­մեն գնով մե­նիշ­խա­նու­թյուն հաս­տա­տե­լու սե­փա­կան նպա­տակն ու երկ­րի առջև ծա­ռա­ցած սպառ­նա­լիք­նե­րը չե­զո­քաց­նե­լու ան­կա­րո­ղու­թյու­նը»: Բոյ­կո­տե­լով ընտ­րու­թյուն­նե­րը՝ ՀՅԴ-ն դի­մել է քա­ղա­քա­կան կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րին, քա­ղա­քա­ցիա­կան հա­սա­րա­կու­թյա­նը, հայ­րե­նա­կից­նե­րին՝ միա­վո­րել ի­րենց ջան­քե­րը՝ բա­ցա­ռե­լու «Ա­յո»-ն, և տե­ղե­կաց­նում է, որ ձեռ­նար­կե­լու է անհ­րա­ժեշտ քայ­լեր՝ ա­ռանց ման­րա­մաս­նե­լու:
Ի­րա­վա­պաշտ­պան Ռու­բեն Մե­լի­քյա­նը՝ «ել­նե­լով ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան ու ի­րա­վուն­քի գե­րա­կա­յու­թյան ար­ժեք­նե­րը պաշտ­պա­նե­լու հրա­մա­յա­կա­նից»՝ ի­րա­վա­բա­նա­կան հա­մայն­քի շր­ջա­նա­կում սկ­սում է խոր­հր­դակ­ցու­թյուն­ներ՝ օ­րեն­քով սահ­ման­ված կար­գով «ՈՉ» քա­րոզ­չա­կան կողմ քա­ղա­քա­ցիա­կան նա­խա­ձեռ­նու­թյամբ ձևա­վո­րե­լու օ­րա­կար­գով»։

Հիմ­նա­վո­րու­մը՝ «վեր­ջին օ­րե­րի ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րը ցույց տվե­ցին, որ ընդ­դի­մա­դիր խոր­հր­դա­րա­նա­կան և ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան ու­ժե­րը «Ոչ» քա­րոզ­չա­կան կողմ ձևա­վո­րե­լու ցան­կու­թյուն չեն հայտ­նել։ Այս­պի­սով, ա­ռանց այն էլ լր­ջո­րեն վի­ճե­լի սահ­մա­նադ­րա­կա­նու­թյու­նից և ի­րա­վա­չա­փու­թյու­նից զատ՝ օ­բյեկ­տի­վո­րեն ա­ռա­ջա­նում է նաև նշա­նակ­ված հան­րաք­վեի ար­դա­րա­ցիու­թյան խն­դիր»։ Նրա նպա­տակն է «ՀՀ քա­ղա­քա­ցի­նե­րին հնա­րա­վո­րու­թյուն տալ հա­վա­սա­րու­թյան հի­մունք­նե­րով հա­սու լի­նե­լու ինչ­պես «Ա­յո», այն­պես էլ «Ա­յո»-ն բա­ցա­ռող մյուս տար­բե­րակ­նե­րը հիմ­նա­վո­րող փաս­տարկ­նե­րին։ ՀՀ քա­ղա­քա­ցի­նե­րին և մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյա­նը հնա­րա­վո­րու­թյուն տալ ու­նե­նա­լու վս­տա­հու­թյուն, որ քվեար­կու­թյան ար­դյունք­նե­րը ե­ղել են վե­րահս­կե­լի և բո­ղո­քար­կե­լի»։ Միով բա­նիվ՝ չար­դա­րա­ցան նրա կան­խա­տե­սում­նե­րը, որ կլի­նի միայն «ա­յո»-ի, բայց ոչ «ոչ»-ի շտաբ: Հար­ցը, թերևս ու­նի ոչ միայն քա­ղա­քա­կան, այլև տեխ­նի­կա­կան բա­ցատ­րու­թյուն՝ ընտ­րա­հանձ­նա­ժո­ղով­նե­րի ձևա­վոր­ման ա­ռու­մով:
Հարց՝ ե­թե հնե­րը կամ «նա­խորդ հան­ցա­վոր ռե­ժի­մի» ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը այն­քան խե­լամ­տա­ցել են, որ վեր­ջա­պես սկ­սել են գնա­հա­տել ի­րենց լռու­թյան գի­նը, ին­չու՞ են տարտ­ղն­ված տա­տան­վում նո­րե­րը, որ ձևա­վոր­վել են 1-2 տա­րում: Ի վեր­ջո՝ կյանքն ինքն է ձրի գո­վազդ տրա­մադ­րում՝ լրատ­վա­մի­ջոց­ներ, հան­դի­պում­ներ, հան­րու­թյան ու­շադ­րու­թյան կենտ­րո­նում 55 օր լի­նե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն, երբ կա­րող են նույ­նիսկ հան­րաք­վեն մի կողմ դնել ու ի­րենց քա­ղա­քա­կան ու­ժի քա­րոզ­չու­թյու­նը ա­նել, ի­րենց գա­ղա­փար­նե­րը տա­րա­ծել ու ճա­նա­չե­լիու­թյու­նը ա­պա­հո­վել մայ­րա­քա­ղա­քում ու մար­զե­րում: Միով բա­նիվ՝ փայ­լուն հար­թակ է ա­պա­գա ընտ­րու­թյուն­նե­րում հիշ­ված ու ճա­նաչ­ված լի­նե­լու հա­մար: Ին­չու՞ չեն կողմ­նո­րոշ­վում ու պաշ­տո­նա­պես հայ­տա­րա­րում ի­րենց տե­սա­կե­տը, որ իբրև կու­սակ­ցու­թյուն պար­տա­վոր են ու­նե­նալ և ուղ­ղոր­դել ոչ միայն կու­սա­կից­նե­րին, այլև հա­մա­կիր­նե­րին: Կա 3 տար­բե­րակ. ա­ռա­ջին՝ ի­րա­կա­նում ինք­նու­րույն ուժ չեն, այլ նա­խորդ կամ ներ­կա իշ­խա­նու­թյան սա­տե­լիտն են ու չեն կա­րող ան­կախ գոր­ծել: Երկ­րորդ՝ այն­քան կա­յա­ցած չեն ու այն­քան փորձ չու­նեն, որ կա­րո­ղա­նան հաշ­վար­կել ու չս­խալ­վել, վա­խե­նում են պա­տաս­խա­նա­տու ո­րո­շու­մից, որ հայտ­նի չէ հե­տա­գա­յում ինչ ազ­դե­ցու­թյուն կու­նե­նա կու­սակ­ցու­թյան ու ան­ձամբ ի­րենց ճա­կա­տագ­րի վրա: Եր­րորդ՝ ար­տա­քին մի­ջամ­տու­թյամբ ստեղծ­ված քա­ղա­քա­կան հե­ռա­հար խն­դիր­ներ ու­նեն և չեն ցան­կա­նում ժա­մա­նա­կից շուտ բա­ցա­հայտ­վել՝ ու­նե­նա­լով բո­լո­րո­վին այլ նպա­տակ­ներ: ՈՒ հան­րաք­վեի հա­յե­լին նրանց տե­սա­նե­լի է դարձ­նում ողջ հա­սա­կով՝ նաև խա­ղից դուրս է դնում: Գործ­նա­կա­նում՝ մար­գի­նա­լաց­նում է, ո­րով­հետև փաս­տա­ցի ար­դեն բարձ­րա­ձայ­նել են ի­րենց դիր­քո­րո­շում­նե­րը՝ հն­չեղ «ոչ»-ի շր­ջագ­ծում, այ­սինքն՝ լի­նե­լու են, բայց ա­սե­լու են՝ չկանք: ՈՒ ե­թե «ոչ»-ի շտաբ չի ձևա­վոր­վում, մե­խա­նի­կո­րեն «ա­յո»-ի շտա­բը «ընդ­դեմ»-ից տա­նում է «հա­նուն»-ի դաշտ:
Կա­րո՞ղ է հան­րաք­վեն չկա­յա­նալ: Ա­յո: Ե­թե Աժ պատ­գա­մա­վոր­նե­րի 1/5-ը դի­մեր ՍԴ՝ վի­ճար­կե­լով նա­խա­գա­հի ո­րո­շու­մը կամ հրա­մա­նա­գի­րը, բայց չդի­մեց: Ա­յո, ե­թե ՍԴ 7 ան­դամ­նե­րից մի քա­նի­սը մինչև փետր­վա­րի 27-ը հրա­ժա­րա­կան տան, բայց հա­կա­ռակ մա­մու­լում շր­ջա­նառ­վող տար­բեր հան­դի­պում­նե­րի լու­րե­րի, հրա­ժա­րա­կան­ներ դեռ չկան: Այ­սինքն՝ հան­րաք­վեն կկա­յա­նա: Իսկ մի­ջազ­գա­յին կա­ռույց­նե՞­րը: Ե­ղա­նակ փո­խու՞մ է, որ վար­չա­պետն ու Աժ նա­խա­գա­հը հան­դի­պում են ԵԱՀԿ ան­դամ պե­տու­թյուն­նե­րի դես­պան­նե­րին, ար­դա­րա­դա­տու­թյան նա­խա­րա­րը հե­ռա­խո­սում է ԵԽ Վե­նե­տի­կի հանձ­նա­ժո­ղո­վի նա­խա­գա­հի հետ: Կամ՝ ԵԺԿ-ն է հայ­տա­րա­րու­թյուն ա­նում, որ մտա­հոգ­ված է Հա­յաս­տա­նի Սահ­մա­նադ­րու­թյու­նում փո­փո­խու­թյուն­ներ նա­խա­ձեռ­նե­լու հապ­ճեպ գոր­ծըն­թա­ցով և կոչ է ա­նում իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին շտապ դի­մել և դի­տար­կել Վե­նե­տի­կի հանձ­նա­ժո­ղո­վի կար­ծի­քը: Դեռ ոչ: Մի­ջազ­գա­յին կա­ռույց­նե­րի գնա­հա­տա­կանն ու քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը կփոխ­վի հան­րաք­վեից հե­տո:
Նախ­նա­կան հաշ­վարկ­նե­րով՝ հան­րաք­վեն պե­տու­թյան գան­ձա­րա­նից տա­նե­լու է 3 մի­լիարդ դրամ: Դա, հաս­տատ, ժո­ղովր­դի պա­հան­ջը չէ: Դա իշ­խա­նու­թյան սխալ­նե­րի գինն է, որ ժա­մա­նա­կին և ճիշտ մար­տա­վա­րու­թյամբ չկա­րո­ղա­ցավ լու­ծել իր հա­մար ռազ­մա­վա­րա­կան հար­ցը: Հա­վե­լեք 3 մի­լիար­դին հայտ­նի ու ան­հայտ այլ ծախ­սեր, օ­րի­նակ՝ ԱԺ-ում լվաց­վող մա­քուր գոր­գե­րի, վար­չա­պե­տի 2 զրա­հա­պատ մե­քե­նա­նե­րի՝ մոտ 1000000 ԱՄՆ դո­լար, ԱՄՆ այ­ցի հա­մար վար­ձա­կալ­ված ինք­նա­թի­ռի՝ 350000 դո­լար, իշ­խա­նու­թյան ինք­նա­պարգևատ­րում­նե­րի՝ հա­մա­րյա 40000000 դո­լար, տե­ղին ու ան­տե­ղի գոր­ծու­ղում­նե­րի, ու հաշ­վար­կեք՝ ե­թե ժո­ղովր­դին հարց­նեին՝ գե­րա­դա­սում եք, որ իշ­խա­նու­թյու­նը, ձեզ լա­վա­գույնս ծա­ռա­յե­լու հա­մար, ին­քը լա­վա­գույնս ապ­րի՞, թե՞ ու­զում եք, որ չփակ­վեն ձեզ սպա­սար­կող ման­կատ­նե­րը, ծե­րա­նոց­նե­րը, ծնն­դատ­նե­րը, դպ­րոց­նե­րը, կա­ռուց­վեն սպան­դա­նոց­ներ՝ այս­տեղ ու հի­մա, ի՞նչ կպա­տաս­խա­ներ հպարտ, բայց պրագ­մա­տիկ հայ ժո­ղո­վուր­դը:
Ինչ հարց էլ ձևա­կերպ­վի իբրև հան­րաք­վեի հարց, խն­դիր է մնում ոչ միայն 650000 «ա­յո» ստա­նա­լը, այլև ժո­ղովր­դի մաս­նակ­ցու­թյու­նը: Ապ­րի­լի 5-ի կի­րա­կին լի­նե­լու է հա­սա­րա­կու­թյան բևե­ռաց­ման գա­գաթ­նա­կետ, ինչ-որ քա­ղա­քա­կան ու­ժեր կբոյ­կո­տեն հան­րաք­վեն, «ոչ»-ի շտաբ կլի­նի, թե ոչ, քա­րոզ­չու­թյու­նը, որ վա­ղուց սկս­վել է, այ­րե­լու է կա­մուրջ­ներ ու ապ­րի­լի 6-ին ան­պա­տաս­խան է թող­նե­լու հար­ցը՝ մենք կու­նե­նա՞նք սմարթ պե­տու­թյուն, որ իր ա­մեն լու­ման նպա­տա­կա­մետ է ծախ­սում, կու­նե­նա՞նք պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման սմարթ հա­մա­կարգ, որ գոր­ծում է զար­գաց­ման ծրագ­րե­րով, ոչ թե ի­րա­վի­ճա­կա­յին լու­ծում­ներ է տա­լիս ան­հե­տաձ­գե­լի հար­ցե­րին: Թե՞ կշա­րու­նակ­վի հիբ­րի­դա­յին գո­յակ­ցու­թյու­նը՝ հա­մա­տե­ղե­լով ան­հա­մա­տե­ղե­լիին: Ա­պա­գա­յի նկատ­մամբ վս­տա­հու­թյու­նը չի ստեղծ­վում լա­վա­գույ­նի պո­պու­լիս­տա­կան խոս­տում­նե­րով, նույ­նիսկ ընտ­րա­կան զբո­սաշր­ջու­թյան նոու հաուով՝ Հա­յաս­տա­նը հեռ­վից սի­րող­նե­րի հա­մար, կամ էլ՝ քա­ղա­քա­կան պոե­զիա­յով, ստեղծ­վում է տն­տե­սա­կան հիմ­քի վրա: 55 օ­րը հա­վեր­ժու­թյուն չէ, ա­վարտ­վե­լու է, իսկ հե­տո՞: Կա՞ն ե­րաշ­խիք­ներ, որ քա­ղա­քա­կան մթ­նո­լոր­տը թու­նա­զերծ­վե­լու է, ձևա­վոր­վե­լու է բո­վան­դա­կա­յին, գա­ղա­փա­րա­կան, մր­ցակ­ցա­յին քա­ղա­քա­կան դաշտ: Թե՞ խտա­նա­լու է ՓՐ­ԿԻՉ վար­չա­պե­տի լու­սապ­սա­կը, ու նա ան­ձեռ­նմ­խե­լի է դառ­նա­լու՝ դառ­նա­լով ա­վե­լի խո­ցե­լի իր վա­րած քա­ղա­քա­կա­նու­թյամբ: Ա­ռա­վել ևս ա­վե­լի ագ­րե­սիվ է դառ­նա­լու ՔՊ-ն, ո­րի ան­հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյու­նը ԱԺ-ում սե­փա­կան ռե­կորդ­ներն էլ գե­րա­զան­ցե­լու է: Վեր­ջա­պես՝ ի՞նչ է լի­նե­լու ՍԴ-ի հետ: Ե­թե հան­րաք­վեն «ա­յո» ա­սաց փո­փո­խու­թյուն­նե­րին, նոր ՍԴ-ի ձևա­վոր­ման հա­մար որ­քա՞ն ժա­մա­նակ է պետք ու ի՞նչ ե­րաշ­խիք, որ ՍԴ նոր դա­տա­վոր­նե­րը չեն լի­նե­լու ներ­կա­նե­րի վի­ճա­կում, ե­թե Հա­յաս­տա­նում ընտ­րու­թյուն­նե­րով իշ­խա­նու­թյուն փոխ­վի, ի­մա՝ ինչ­պե՞ս ա­պա­հո­վել դա­տա­կան իշ­խա­նու­թյան ան­կա­խու­թյու­նը գոր­ծա­դիր իշ­խա­նու­թյու­նից: ՍԴ 7 դա­տա­վո­րի հան­րա­յին պաշ­տո­նազ­րկ­ման հետևանք­նե­րը թե քա­ղա­քա­կան են լի­նե­լու, թե տն­տե­սա­կան: Ե­թե ցան­կա­ցած ճգ­նա­ժամ բե­րում է նոր հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներ, ո­րո՞նք են ապ­րի­լի 5-ի հան­րաք­վեի հայտ­նու­թյուն­նե­րը:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. Փետր­վա­րի 12-ին վար­չա­պե­տը հրա­մա­նա­գիր է ստո­րագ­րել՝ սահ­մա­նադ­րա­կան բա­րե­փո­խում­նե­րի մաս­նա­գի­տա­կան հանձ­նա­ժո­ղով ստեղ­ծե­լու, ան­հա­տա­կան կազ­մը և աշ­խա­տա­կար­գը հաս­տա­տե­լու մա­սին, ո­րով սահ­ման­վում է նաև հանձ­նա­ժո­ղո­վի գոր­ծու­նեու­թյունն սկ­սե­լուց հե­տո 3 ամ­սում մշա­կել սահ­մա­նադ­րա­կան բա­րե­փո­խում­նե­րի հա­յե­ցա­կար­գը, ա­պա­հո­վել հան­րա­յին քն­նար­կու­մը և ներ­կա­յաց­նել վար­չա­պե­տի աշ­խա­տա­կազմ, մինչև 2020-ի սեպ­տեմ­բե­րի 1-ը մշա­կել և ՀՀ վար­չա­պե­տի աշ­խա­տա­կազմ ներ­կա­յաց­նել ՀՀ Սահ­մա­նադ­րու­թյան փո­փո­խու­թյուն­նե­րի նա­խա­գի­ծը: Այ­սինքն՝ 2020-ի ա­շու­նը սկ­սե­լու ենք նոր հան­րաք­վեի սպա­սում­նե­րով: Իսկ ի՞նչ պե­տու­թյան: Դար­ձյալ խոր­հր­դա­րա­նա­կա՞ն, թե՞ նա­խա­գա­հա­կան: Դեռ եր­կա՞ր է «Կի­կո­սի մա­հը» լի­նե­լու մեր ազ­գա­յին-պե­տա­կան, պաշ­տո­նա­կան ՀԵ­ՔԻԱ­ԹԸ, որ ար­տա­ցո­լում, բայց չի ծրագ­րում ա­պա­գան:

Դիտվել է՝ 5500

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ