Հավաքվել են էսօր Նիկոլի մոտ «իրավունքի պահապաններ», որոնց իրավապահ կսեն, ու զեկուցում են (արդեն չի կարելի, բայց Հայաստանի համար լրիվ նորմալ է)` ես ձերբակալել եմ 500 հոգու, ես կալանավորել եմ 1500 հոգու, ինձ մոտ քրեական վարույթներն աճել են 870 տոկոսով, դատի եմ տվել 3 միլիոն մարդու...

«Անկլավ» կոչվածները, որոնք բացահայտ ապօրինի փորձ է արվում հանձնել ադրբեջանցիներին, ունեն ռազմական առանցքային նշանակություն. այդպիսիք առնվազն այս փուլում պետք են ոչ թե մարդկանց բնակեցնելու, այլ ռազմական շահեկան հենակետեր կահավորելու համար (թե բա՝ հիմա մարդ չի ապրում, ինչի՞ են պետք):

Գրիգոր Մինասյանի «համոզմամբ»՝ գործադիր իշխանությունը որևէ ճնշում չի գործադրում դատական իշխանության վրա։ Ըստ նրա՝ հիմա «օրենքը թույլ է տալիս դատավորներին որոշումներ կայացնել՝ ելնելով իրենց խորին համոզմունքներից»:

Երբ ԵՄ-ը իր հայտարարության մեջ խոսում է «համապարփակ համաներման» մասին, ի՞նչ նկատի ունի։ Մի՞թե այն, որ Արցախի հայության ինքնորոշման իրավունքը հանցագործություն է։

«Ադրբեջանի Հանրապետության պետական անկախության վերականգնման մասին» 1991 թ. հոկտեմբերի 18-ի սահմանադրական ակտի 2-րդ հոդվածում նշված է, որ «Ադրբեջանի Հանրապետությունը հանդիսանում է 1918 թ. մայիսի 28-ից 1920 թ. ապրիլի 28-ը գոյություն ունեցած Ադրբեջանի Հանրապետության (պետք է լիներ Ադրբեջանի դեմոկրատական հանրապետության) իրավահաջորդը»:

Դադարեք օգտագործել «բռնի տեղահանված», «էթնիկ զտումներ» եզրույթները։ Միջազգային իրավունքում էդպիսի եզրույթները ոչ մի բան չասող բաներ են, որոնք դաշտ են նետվել ու օգտագործվում են շահագրգիռ կողմերի և նրանց հետևորդ ուլերի կողմից։

Իրավագետ ընկերներս այս օրերին հաճախ են անդրադառնում Արցախի պետության դադարման իրավական ակտին։

Արցախի Հանրապետությունը դե յուրե գոյություն ունի, այդ պետության հիմնադիր փաստաթուղթը հանրաքվեով կայացված որոշումն է, ուստի որևէ պաշտոնյա իրավասու չէր չեղարկել այդ պետության գոյությունը: Արցախի Հանրապետության նախագահի հրամանագիրը առոչինչ է նաև այն հիմքով, որ ընդունվել է բացահայտ սպառնալիքի ներքո, այն իրավունքի սուբյեկտի կամահայտնության հետ որևէ աղերս չունի:

Արցախից հարկադիր տեղահանվածների մասով զուտ իրավական ասպեկտներով խիստ անհրաժեշտ աշխատանք կա անելու, հետո ոչ միայն ուշ կլինի, այլև՝ անհնար: Մեկ քրեական գործի վարույթի շրջանակներում հնարավորինս սեղմ ժամկետում հարկ է յուրաքանչյուր բռնի տեղահանվածի հանգամանորեն հարցաքննել՝ կիրառված բռնությունների, թողնված կամ ոչնչացված անշարժ ու շարժական գույքի, դրանց առկայությունը հավաստող ապացույցների և նմանաբնույթ այլ հարցերի առնչությամբ:

Դատական համակարգի վիճակը մեր հասարակության ընդհանուր վիճակի հայելային արտացոլանքն է։ Դատավորի երդում տվածներից քանի՞սն են պահում այն, քանի՞սն են առհասարակ այդ երդմանը լուրջ վերաբերվում, քանի՞սն են առհասարակ իրենք իրենց հարգում։ Ու չասեք, թե՝ գիտեք, ճնշում են, տուն կա պահելու և այլն։ Բա պիտի ճնշեն, ճնշվողին որտե՞ղ չեն ճնշի։