Ավերված ու սուրբ…
իմ անքնության մենամոլ պահին՝
նորից պարտասուն, խորաններիդ մոտ իջնում եմ ծնկի.
չգտնելով նոր, առավել զտված կամ խրթին լեզու,
Քեզ խոնարհվում եմ զուլալ ստվերով
մռայլ խցերում ծնկներին ապրած մեր նախնիների:
Երկնքի տակ, երկրի վրա - մի Հայրենիք,
Աշխարհի մեջ, աշխարհից դուրս՝ օր դռնփակ,
Մի առավոտ, որ ապրում է տանիքի տակ,
Մի հիշատակ, մի հոգնած տանկ, ու՝ մի տանիք։
Այն հանգամանքը, որ Չինաստանն ինքը գտնվում է ուրիշ քաղաքակրթությունների հետ բախման նախնական փուլում, դառնում է անորոշությունների աղբյուր այն իմաստով, որ, ուրիշների համար փողի ու ապրանքի աղբյուր լինելուց բացի, նա սկսում է դառնալ նաև գլոբալ իմաստով մրցակից՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով։