Սրտիս տախտակները ձեռքումս բռնած
Կրկին հոգնաբեկ սարդ եմ ելնում`
Պատմելու նորեն, որ հորթ կերտեցի`
Սարից իջեցրած` ջարդված տախտակիս:

Իհարկե, կարելի էր լիքը ուրախանալ ու ասել, բացի նրանից, որ Սերժ Սարգսյանը «բաշարում» է շախմատ խաղալ` առանց նարդու զառերի, նաև տիեզերակարգն է իր կողմից, և անկախական շարժումն ու չճանաչված երկրների դեմարշը հեղեղել է աշխարհը` Կատալոնիա, Շոտլանդիա, ԱՄՆ-ի նահանգներն են ոտքի կանգնել, իսկ Պաղեստինի` ՄԱԿ-ի դիտորդ-անդամ դառնալը, ինչպես ասում են, վերջն էր:

Բռնցքամարտի աշխարհի երիտասարդական առաջնության հինգերորդ օրն ինչպես որ 56 կիլոգրամ քաշային Տարոն Սողոմոնյանի պարագայում էր, հաջողակ եղավ և Նիկոլ Հարությունովի համար (81 կգ, Աբովյան):

Փնտրեցե՛ք Տիրոջը և երբ գտնեք, կանչեցե՛ք նրան, երբ նա ձեզ մոտենա, ամբարիշտը թող հրաժարվի իր ընթացքից, անօրեն մարդը` իր խորհուրդներից, թող նա վերադառնա Տիրոջ մոտ և ողորմություն կգտնի, մեր Աստծո՛ւ մոտ, որը բազմապատիկ թողություն պիտի շնորհի ձեր անօրենություններին

Վերջին տասնամյակների բոլոր քաղաքական իրադարձությունները` սկսած ԽՍՀՄ-ի փլուզումից և վերջացրած արաբական հարահոս հեղափոխություններով, կարծես հաստատում են քաղաքագիտության կանոններից մեկը` կայունությունը երաշխավորվում է իշխանության փոփոխելիությամբ։

Հակառակ կառավարության հավաստիացումներին, թե գնաճը կանգ է առել, գնաճը նոր թափ է հավաքում։ Այսինքն, գնաճի համար կառավարության ասածն օրենք չէ։

Ամերիկացիները միշտ մեծ ափսոսանքով են նայել Ադրբեջանում Թուրքիայի ունեցած ազդեցությանը։ Նավթի ու գազի այդքան կարևոր աղբյուրը, ինչպես նաև տարանցիկ երկիրը, չպետք է գտնվեր Թուրքիայի ուժեղ ազդեցության տակ։ Թեև Արևմտյան ընկերակցությունը խոսքով ողջունում էր Եվրասիայի մահմեդական երկրներում Թուրքիայի աշխարհիկ քաղաքական օրինակի տարածումը, այդուամենայնիվ, այդ երկիրը դիտարկվում էր իբրև ասիական, ու նրա չափազանց մեծ ազդեցությունն Ադրբեջանի վրա անցանկալի էր։

Հարգարժան պարոն նախարար, մինչ օրս չեմ ստացել Ձեզ ուղղված դիմումի պատասխանը: Դիմումով խնդրել էի Ձեզ` հանձնարարել ստուգել փաստերը և պատասխանել ինձ, թե ինչու է փոխվել իմ հաշմանդամության կարգը` 2-րդից 3-րդի։

Գիտեմ` որ այս բառերը խփում են քնքուշ լարերին այն սրտերի, որոնք տրամադիր են գեղեցիկը լսելու։ Այս ցավը ցույց է տալիս, որ այդ սիրտը ճանաչում է կարիքները տառապանքի մարդու։ Որ նա արհամարհելի ոչինչ չի տեսնում Մեկի մեջ, որին աշխարհն անտեսեց։

Բոլոր ժամանակների տարաբնույթ հոսանքներին համընթաց փռփռացող մեկի ամբարտավանությունը ցուցադրելու համար անհրաժեշտ էր ի մի բերել նրա անցած «փառավոր» ճանապարհի գոնե որոշ դրվագներ: Այդ պատճառով ուշացումով եմ արձագանքում Հրանտ Աբրահամյանի` «Իրատես de facto»-ի 2012 թ. թիվ 69-ում տեղ գտած նյութին: