Պառակտվա՞ծ է արդյոք հասարակական, քաղաքական դաշտը Հայաստանում։ Ոչ, այն բավականին միասնական է։ Ամենակարևոր հարցում կա 99.99%-ոց միասնականություն և կոնսենսուս` չապստամբել Արևմուտքի դեմ։

Ոչ մի դատավոր չի կարող հեղինակություն ձեռք բերել «օրենքի ուժով»։ Այն պարզ պատճառով, որ հեղինակությունը ոչ թե իրավական, այլ բարոյական հատկանիշ է։

Ավետիս Սադոյանն իր ֆեյսբուքյան էջում օրեր առաջ Թումանյանի «Զատկի առիթով» հոդվածի վերաբերյալ մի չարախոսություն է գրել, որին ի պատասխան երկու մեկնաբանություն եմ գրել, բացատրելով, որ իմ Թումանյանը բոլորովին «ուրիշ բան է», քան ինքը պատկերացնում ու ներկայացնում է և մի ընկերական խորհուրդ տվեցի` «կարդացեք ֆեյսբուքյան իմ էջի երկու ալբոմների նյութերը, գուցե սկսեք «ուրիշ» Թումանյանին հասկանալ. ալբոմներից մեկը իմ թումանյանագիտական հոդվածների ալբոմն է` «Թումանյանագիտություն», երկրորդը` «ՀԱՅ ՄԵԾԵՐԸ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆԻ ՄԱՍԻՆ»:

Ստրատեգիական առումով մեզ համար լավագույնը կլիներ, որ մենք լոկալ քաղաքակրթական բախման ճակատային մասից տեղափոխվեինք դեպի հնարավորինս խոր թիկունք՝ մնալով ռուսական շահերի շրջանակում։

Ադրբեջանական թեզեր հանրայնացնող, առանց սահմանազատման քարտեզի հաստատման Տավուշից 4 գյուղերի տարածքները միակողմանի կերպով Ադրբեջանին հանձնելու պատրաստակամության մասին հայտարարած, պատերազմով ոսկեպարցիներին վախեցնել փորձած Նիկոլ Փաշինյանը նոր պատերազմի դեպքում ինչպե՞ս է գերագույն գլխավոր հրամանատարություն անելու, կոչ անելու պայքարել ադրբեջանական ագրեսիայի դեմ։

Փաշինյանի երեկվա (ապրիլի 10-ի-irates.am) ելույթը ինչպես ասես՝ կարելի է բնորոշել: Բայց դա պետության ղեկավարի խոսք չէր:

Մենք լավ էինք հասկանում, որ բացի հնէաբանական պեղումների արդյունքներից` գտածոներից, կա նաև դրանց պատմությունը:

Ապրիլի 5-ի բրյուսելյան հանդիպունը Հայաստանի որոշ շրջանակներում սպասելիքներ էր ձևավորվել։ Սպասումներն արդարացիորեն անվտանգային երաշխիքներին էին վերաբերում, ինչը բնական է գոյաբանական սպառնալիք դիմագրավող հայ հանրության համար, մանավանդ որ, պատերազմով սպառնում է թե՛ թշնամին, թե՛ սեփական երկրի ղեկավարը։

Թէեւ Թուրքիան, իրեն բնորոշ դիւանագիտական խարդաւանքների եւ ՆԱՏՕ-ական իւրայատուկ կապերի «շնորհիւ», 2007թ․, յաջողեց Իրանցի՝ Մոուլանա Մոլավի Բալխիին (1207-1273թթ․) ներկայացնել, որպէս թուրք, այնուամենայնիւ, Մոուլանան շարունակում է մնալ Իրանի աշխարհահռչակ բանաստեղծ, բացառիկ ստեղծագործ եւ մեծ փիլիսոփայ, ինչն էլ անկասկած վեր է որեւէ տարակուսանքից։ Բայց այսքանն՝ ի միջի այլոց․․․

Անտիկ դարաշրջանի պատմագիրներից Պլուտարքոսը հարուստ գրական ժառանգության մեջ առանձնահատուկ տեղ է հատկացրել համեմատական կենսագրություններին: