Ի գիտություն այս տգետ քայլիստի ասեմ, որ նախ՝ այսպիսի միտք կարող է արտահայտել հակահայ, թուրքին սպասակող և ստրկամիտ մեկը, ով չգիտի պատմություն և չի հասկանում միջազգային հարաբերություններից:

Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը զբաղեցնողն ու նրա ոհմակը, միտումնավոր թե ոչ միտումնավոր, հնարավոր ամեն ինչ արել են Հայաստանի վրա Ադրբեջանի հարձակումը գրեթե անխուսափելի դարձնելու համար, իսկ հիմա Նիկոլը կապիկություններ է անում ու կարծես փորձում է ալիբի ստեղծել, թե ինքը դեմ է այդ պատերազմին ու ջանք չի խնայում այն կանխելու համար: Ի՞նչ են արել…

Հայաստանի քաղաքական դաշտում չկան լիբերալներ, ազգայնականներ, սոցիալիստներ, անարխիստներ: Կան քվազի լիբերալներ, քվազի ազգայնականներ, քվազի անարխիստներ ու քվազի սոցիալիստներ:

Նորանկախ Հայաստանի առաջին Սահմանադրությունն «ընդունվեց» 1995ճին: Երեք տարի անց ՀՀ գործող ղեկավարը պաշտոնաթող եղավ:

Կադաստրի կոմիտեն չի կատարում դատարանի օրինական ուժի մեջ մտած վճիռը, դատարանը չի հրապարակում շուրջ 1.5 ամիս առաջ «հրապարակված» վճիռը:

Անհայրենիք բոշա՞… Պատմությունը ցույց է տալիս, որ ՀՀ-ի բոլոր ղեկավարները, որոնք Սահմանադրություն են փոխել, երեք տարուց հետո հեռանում են երկրի ղեկից։

«Խաղաղության պայմանագրի» միակ այլընտրանքը ավելի լուրջ խաղաղության պայմանագիրն է։ Հայաստանից պետք է հնչի ավելի լուրջ խաղաղության պայմանագրի հայտ՝ փորձելով վերցնել նախաձեռնությունը։ Մնացած տարբերակները մոտ են արկածախնդրությանը։

Ֆրուստրացիոն ծանր շրջանը դեռևս շարունակվում է. շփոթահար, ընկճված ու հուսալքված եմ հազարավոր իմ հայրենակիցների պես: ՈՒզում ես անկյուն քաշված՝ խորը ինքնամփոփվել ու լռել, գոնե առժամանակ, մինչև այս պղտոր ու ալեկոծուն ջրերը մի փոքր խաղաղվեն ու հստակվեն: Մինչև հոգիդ կրկին ջանա իրականության հետ բեղուն աղերսներ գտնել:

Միայն երեկվա օրը բավական է՝ ճիշտ պատկերացնելու համար Հայաստանում առկա իրողությունները և տենդենցները։

Հերթական տարին փակում ենք հայրենիքի մի հատվածի կորստով, բայց իշխանության դիրքերի ամրապնդմամբ։ Սա նվազագույնը տարօրինակ է։ Բայց այս տարօրինակությունը բացառապես հասարակական անտարբերությամբ պայմանավորելը ավելի տարօրինակ է։ Ասել թե մարդիկ մի տեսակ անտարբեր են դարձել սեփական հայրենիքի, սեփական երկրի ապագայի նկատմամբ, գուցե ճշմարտության բաղադրիչ ունի, ի վերջո վայրի անհատապաշտությունը մեզ էլ չի շրջանցել, բայց և այնպես դա չէ հիմնական պատճառը տարօրինակությունը հիմնավորելու հարցում։