Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Ադր­բե­ջա­նում պետք է տե­ղի ու­նե­նա հա­մա­կար­գա­յին փո­փո­խու­թ­յուն, որ­պես­զի կա­ռու­ցո­ղա­կան երկ­խո­սու­թ­յուն ակն­կա­լենք»

«Ադր­բե­ջա­նում պետք է տե­ղի ու­նե­նա հա­մա­կար­գա­յին փո­փո­խու­թ­յուն, որ­պես­զի կա­ռու­ցո­ղա­կան երկ­խո­սու­թ­յուն ակն­կա­լենք»
08.10.2019 | 00:28

Տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին վեր­ջին զար­գա­ցում­նե­րի շուրջ զրու­ցում ենք տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին փոր­ձա­գետ ԿԱ­ՐԵՆ ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻ­ՍՅԱ­ՆԻ հետ։

-Հոկ­տեմ­բե­րի սկզ­բից Ի­րա­քի տար­բեր շր­ջան­նե­րում սկս­վել են հա­կա­կա­ռա­վա­րա­կան ե­լույթ­նե­րը։ Ին­չո՞վ են դրանք պայ­մա­նա­վոր­ված։
-Ի­րա­քում սկիզբ ա­ռած հա­կա­կա­ռա­վա­րա­կան բո­ղո­քի ցույ­ցե­րը, ո­րոնք ար­դեն դար­ձել են հա­րյու­րա­վոր մարդ­կանց մահ­վան, հա­զա­րա­վոր­նե­րի վի­րա­վոր­վե­լու պատ­ճառ, հիմ­նա­կա­նում կրում են սո­ցիա­լա­կան բնույթ: Ան­ցած տա­րի ամ­ռա­նը նույն­պես նման ցույ­ցեր տե­ղի ու­նե­ցան, սա­կայն այս­չափ չէին խո­րա­ցել: Ցու­ցա­րար­նե­րը պա­հան­ջում են աշ­խա­տա­տե­ղե­րի բա­ցում, կո­ռուպ­ցիա­յի, մե­նաշ­նորհ­նե­րի վե­րա­ցում և այլն: Մի խոս­քով, հա­մա­կար­գա­յին փո­փո­խու­թյուն են պա­հան­ջում: Երկ­րի հոգևոր և քա­ղա­քա­կան դաշ­տի մի մա­սը պաշտ­պա­նում է ցու­ցա­րար­նե­րին և երկ­րի վար­չա­պե­տից պա­հան­ջում հրա­ժա­րա­կան, նոր ընտ­րու­թյուն­ներ: Թե ին­չով կա­վարտ­վի այս ա­մե­նը, դժ­վար է ա­սել, քա­նի որ Ի­րա­քի վար­չա­պե­տը նպա­տակ չու­նի հան­ձն­վե­լու, նա կոչ է ա­նում հան­դար­տու­թյան, ին­չին, ի դեպ, կողմ է նաև Ի­րա­քյան Քրդս­տա­նի կա­ռա­վա­րու­թյու­նը: Այ­նուա­մե­նայ­նիվ, կա­րող եմ փաս­տել, որ սա լի է ար­տա­քին վտանգ­նե­րով, այն կա­րող է պա­րարտ հող լի­նել ԻՊ-ի զի­նյալ­նե­րի հա­մար, ով­քեր, օգտ­վե­լով այս մղ­ձա­վան­ջից, կա­րող են կր­կին հաս­տատ­վել Ի­րա­քում:
-Ի՞նչ հետևանք­ներ կա­րող է ու­նե­նալ այդ ան­կա­յու­նու­թյու­նը։
-Ե­թե ևս մի քա­նի օր այս ան­կա­յու­նու­թյու­նը շա­րու­նակ­վի, ա­պա Ի­րա­քը խն­դիր կու­նե­նա ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան ա­ռու­մով, այս­տեղ ար­դեն պա­ռակ­տում է սկս­վել շիա և սուն­նի հետևորդ­նե­րի միջև, կրո­նա­կան բախ­ման վտան­գը աս­տի­ճա­նա­բար ա­վե­լի է խո­րա­նում, ին­չը վտան­գա­վոր է ոչ միայն Ի­րա­քի, այլև տա­րա­ծաշր­ջա­նի բո­լոր մահ­մե­դա­կան եր­կր­նե­րի հա­մար:
-Դուք բազ­միցս նշել եք, որ Թուր­քիան պան­թուր­քիզ­մի կա­ռուց­ման նպա­տակ է հե­տապն­դում։ Ի՞նչն է Ձեր մտա­վա­խու­թյունն ա­ռա­ջաց­նում։
-Թուր­քիան միշտ ու­նե­ցել է պան­թուր­քիզ­մի գա­ղա­փար­նե­րը կյան­քի կո­չե­լու նկր­տում­ներ, և այժմ Սի­րիա­յի պա­տե­րազմն ու Սի­րիա­յում տի­րող ան­կա­յուն ի­րա­վի­ճա­կը լա­վա­գույնս օգ­տա­գոր­ծում է: Թուր­քիան 2018-ից Սի­րիա­յի այն հատ­ված­նե­րում, որ­տեղ զորք ու­նի տե­ղա­կայ­ված, բա­ցել է դպ­րոց­ներ և մի­ջին մաս­նա­գի­տա­կան ար­հես­տա­գոր­ծա­կան ու­սում­նա­րան­ներ: Ի դեպ, այս­տեղ դա­սա­վան­դում են Թուր­քիա­յից ժա­մա­նած ու­սու­ցիչ­նե­րը, և դա­սա­վան­դու­մը տե­ղի է ու­նե­նում, ոչ ա­վել-ոչ պա­կաս, թուր­քե­րե­նով: Իսկ ա­հա բո­լո­րո­վին վեր­ջերս Թուր­քիան կր­կին այն սի­րիա­կան քա­ղաք­նե­րում, ո­րոնք գտն­վում են փաս­տա­ցի իր վե­րահս­կո­ղու­թյան տակ, բա­ցել է հա­մալ­սա­րա­նա­կան ֆա­կուլ­տետ­ներ, որ­տեղ կր­կին Թուր­քիա­յից ժա­մա­նած մաս­նա­գետ­ներն են դա­սա­վան­դե­լու՝ կր­կին թուր­քե­րե­նով: Եվ ընդ­հան­րա­պես, Թուր­քիա­յի վա­րած քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը ակ­ներև է դարձ­նում պան­թուր­քիզ­մի գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյան պրո­պա­գան­դու­մը: Այլ եր­կր­նե­րի տա­րած­քում քր­դե­րի դեմ պայ­քա­րը ևս դրա վառ ա­պա­ցույցն է, քա­նի որ տա­րա­ծաշր­ջա­նում ժո­ղովր­դագ­րա­կան ա­ճի տե­սան­կյու­նից միայն քր­դերն են հա­մար­վում Թուր­քիա­յին մր­ցա­կից, և հենց քր­դե­րը կա­րող են ա­կա­մա­յից ի չիք դարձ­նել պան­թուր­քիզ­մի ստեղ­ծու­մը, ին­չին այդ­քան ձգ­տում է Թուր­քիան:
-Օ­րերս Ա­լիևը հայ­տա­րա­րեց՝ Ղա­րա­բա­ղը Ադր­բե­ջան է, և վերջ։ ՌԴ արտ­գործ­նա­խա­րարն էլ, անդ­րա­դառ­նա­լով վար­չա­պետ Փա­շի­նյա­նի՝ «Ար­ցա­խը Հա­յաս­տան է» հայ­տա­րա­րու­թյա­նը, նշել է, որ այն չի նպաս­տում քա­ղա­քա­կան երկ­խո­սու­թյուն սկ­սե­լու հա­մար հա­մա­պա­տաս­խան մթ­նո­լոր­տի ձևա­վոր­մա­նը։ Այս եր­կու գոր­ծիչ­նե­րի գրե­թե միա­ժա­մա­նա­կյա հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներն ի՞նչ են նշա­նա­կում։
-Ա­լիևը փոր­ձեց հա­կազ­դել Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին, որ­պես­զի իր երկ­րի ներ­սում չթող­նի ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ թույլ ղե­կա­վա­րի տպա­վո­րու­թյուն: Բնա­կան է, որ Ա­լիևը հենց այդ­պես էլ պետք է ա­սեր, սա ընդ­հան­րա­պես նո­րու­թյուն չէ, քա­նի որ նա բազ­միցս ոչ միայն Ար­ցախն է ադր­բե­ջա­նա­կան հա­մա­րել, այլև Սևա­նա լի­ճը, Երևա­նը, մեր քրիս­տո­նեա­կան ար­ժեք­նե­րը ևս: Ե­թե վերց­նենք քա­ղա­քա­կան ա­ռու­մով, ա­պա այս ան­գամ Ա­լիևը շատ հե­ռու գնաց: Նա մի շարք եր­կր­նե­րի ղե­կա­վար­նե­րի ներ­կա­յու­թյամբ ոչ միայն այդ ար­տա­հայ­տու­թյու­նը ա­րեց, այլև Ռու­սաս­տա­նին ակ­նար­կեց, որ կա­րող է դառ­նալ նրա ա­մե­նա­լավ ռազ­մա­կան գոր­ծըն­կե­րը նո­րա­գույն թան­կար­ժեք զենք ձեռք բե­րե­լու հար­ցում և ու­ղիղ ա­սաց, որ պատ­րաստ­վում են զենք ձեռք բե­րե­լու Ռու­սաս­տա­նից: Լավ­րո­վի հայ­տա­րա­րու­թյու­նը բա­ցա­ռա­պես դի­տար­կում եմ կող­մե­րի միջև ան­կողմ­նա­կա­լու­թյան բա­լան­սը պահ­պա­նե­լու տե­սան­կյու­նից: Ես այդ­քան էլ հա­մա­ձայն չեմ այն թե­զի հետ, թե այժմ Հա­յաս­տան-Ռու­սաս­տան հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը վատ են: Մեր եր­կու եր­կր­նե­րի հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը չեն կա­րող վատ լի­նել, դի­ցուք, ղե­կա­վար­նե­րի քմա­հա­ճույք­նե­րից ել­նե­լով, քա­նի որ մեր հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը շատ ա­վե­լի խոր­քա­յին են, բազ­մա­կող­մա­նի են, և դրանք վա­ղուց ան­ձե­րի միջև հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րից վե­րած­վել են իս­կա­պես եր­կու պե­տու­թյուն­նե­րի միջև ե­ղած հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի: Բայց և այն­պես, ցան­կա­նում եմ շեշ­տել, որ Ա­լիևի վեր­ջին շր­ջա­նի ա­վե­լի ջղա­ձիգ պահ­ված­քը կա­րող է, ի վեր­ջո, հան­գեց­նել ռազ­մա­կան բախ­ման: Ա­լիևը չի կա­րող այս փու­լում իր հա­սա­րա­կու­թյա­նը նա­խա­պատ­րաս­տել խա­ղա­ղու­թյան, քա­նի որ մինչև հի­մա վա­րել է հա­կա­հայ և հա­յա­տյաց քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն: Ադր­բե­ջա­նում պետք է տե­ղի ու­նե­նա հա­մա­կար­գա­յին փո­փո­խու­թյուն քա­ղա­քա­կան կյան­քում, որ­պես­զի կա­ռու­ցո­ղա­կան երկ­խո­սու­թյուն ակն­կա­լենք:
Զրույ­ցը՝
Լի­լիթ ԳՐԻ­ԳՈ­ՐՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 37548

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ