«Եթե չհավատաք, որ Ես եմ, կմեռնեք ձեր մեղքերի մեջ»
06.12.2019 | 00:02
«Ձեր կյանքի մոլորությամբ ձեզ մահ մի՛ ցանկացեք և մի՛ սպանեք ձեր անձերը՝ ձեր իսկ ձեռքերի գործերով:
Անուղղա մարդիկ այսպես խորհեցին իրենց սրտի մեջ՝ ասելով. «Մեր կյանքը կարճ է և ցավերով լի. և երբ մարդ հասնի իր վախճանին, ոչ մի փրկություն չկա, և չկա մեկը, որ վերադարձած լինի մահվան գերեզմանից:
Մենք պատահաբար ենք ծնվել և սրանից հետո էլ չեղածների պես ենք լինելու, որովհետև մեր ռունգերի շունչը ծուխ է ասես, իսկ մեր խոսքը՝ կայծ, որ ծնվել է մեր սրտի տրոփից...:
Մեր անունը պիտի մոռացվի ժամանակի ընթացքում, և ոչ ոք չի հիշելու մեր գործերը: Եվ, ինչպես ամպի հետք, պիտի անցնի մեր կյանքը և պիտի ցրվի շամանդաղի նման՝ արեգակի ճառագայթներից հալածված ու քշված նրա տապից:
Արդարև, մեր կյանքը սահող ստվեր է, և ոչինչ չի կարող արգելել մարդուս վախճանը, քանզի երբ վախճանը կնքվի, այլևս ոչ ոք չի կարող վերադարձնել...» (Իմաստ.1, 2):
Այսպիսին է անզգամ և անհավատ մարդու կյանքը, երբ մերժում է Աստծուն և ապրում ըստ մարմնի ցանկության, այսինքն` կենդանիների պես` թողնելով բանականությունը և տրվելով բնազդային կրքերին: Հստակ է, որ բոլոր կենդանիները ապրում և գոյատևում են բնազդի շնորհիվ, միայն մարդն է, որ ունի և՛ բանականություն, և՛ բնազդ, և ինչ զարգացում կա իր մեջ, այն էլ իշխում է նրան. եթե բնազդն է զարգացած, գործում է ըստ բնազդի` պահի ազդեցությամբ, մարմնի ցանկությամբ, իսկ եթե բանականությունն է զարգացած, ապրում ու գործում է հոգով, Աստծո մասին խորհելով, իր նմանի հանդեպ խոր հարգանքով և այս տեսակ առաքինությամբ արժանանալով Աստծո օրհնությանը: Սուրբ Գիրքը հստակ մեզ ասում է. «Մեղքի վարձքը մահ է»:
Հետաքրքիր մի փաստ. աշխարհի ստեղծումից ի վեր չկա մի հավատք, որ մերժի հանդերձյալ կյանքի առկայությունը, արդար դատաստանը, դժոխքն ու դրախտը: Ինչու՞մ է խնդիրը, սա հիշողությու՞ն է, թե՞ մարդու կողմից հնարված մի բան: Դեռևս իրենց ժամանակին Էյնշտեյնը, Նիկոլա Տեսլան, Ցիոլկովսկին, Մենդելեևը և շատ հանճարներ, որոնք աստվածային հայտնությամբ սերունդներին ավանդեցին մարդկության զարգացման համար անհրաժեշտ տեսությունները, վկայեցին Բարձրյալի գոյության մասին, անգամ փորձեցին գիտության տեսանկյունից ապացուցել բացարձակ Ճշմարտության իրականությունը: Եթե մենք չենք հավատում Աստվածաշնչին, Աստծուն, գոնե պետք է հավատանք գիտությանը և ընդունենք Աստծո գոյության փաստը, իսկ եթե մերժում ենք Աստծուն և գիտությունը, ուրեմն դատաստանի ենք ենթարկում ինքներս մեզ, իսկ եթե չենք մերժում, ապա ինչու՞ ենք ապրում` որպես կույրեր, անբան անասուններ, ինչպես առաքյալն է ասում. «Իսկ սրանք հայհոյում են այն բանի դեմ, որ չգիտեն. և ինչ բաներ, որ բնազդով գիտեն, ինչպես անբան անասունը, նրանցով էլ ապականվում են»:
Բազմաթիվ հետազոտություններ են կատարել կլինիկական մահ տարածների վրա, որոնցից ոմանք դրախտն են տեսել, ոմանք էլ դժոխքը, և այս ուսումնասիրությունների արդյունքում պարզ է դարձել դրանց իրականություն լինելը, և կլինիկական մահ տարածները փոխում են իրենց կյանքը` դառնալով ավելի մարդասեր, առաքինի, հավատքով. և չեն վախենում մահից, որովհետև տեսել են այնտեղի կյանքը, և շատերը, մեր կողքին ապրելով, վկայում են դրա մասին:
Կամ ովքե՞ր էին Քրիստոսի աշակերտները. անգետ մարդիկ, որոնցից ոմանք անգամ գրել չգիտեին: Երբ բռնեցին Հիսուսին, բոլորը փախան իրենց անձերը փրկելու համար, ու հանկարծ այդ նույն մարդիկ սկսեցին իրենց կյանքը զոհել հանուն Հարուցյալ Փրկչի, որին տեսել էին Հարություն առած ու վկայում էին. «Խոսում ենք Նրա մասին, որ սկզբից էր, որի մասին լսեցինք, որին ականատես իսկ եղանք, որին նայեցինք, և որին մեր ձեռքերը շոշափեցին, այսինքն՝ Կենաց Բանը» (Ա Հովհ. 1;1): Բոլորը զարմանում էին, թե ինչպես կարող են այս անգետ մարդիկ այսպիսի իմաստությամբ խոսել ու քարոզել. «բայց Աստված ընտրեց այս աշխարհի հիմարներին, որպեսզի ամաչեցնի իմաստուններին. և Աստված ընտրեց այս աշխարհի տկարներին, որպեսզի ամաչեցնի հզորներին, և Աստված աշխարհի ոչ-տոհմիկներին, արհամարհվածներին և ոչինչներին ընտրեց, որպեսզի իրենք իրենց մի բան կարծողներին ոչնչի վերածի, որպեսզի ոչ մի մարդկային էակ չպարծենա Աստծո առաջ, որովհետև Նրանո՛վ դուք կաք Քրիստոս Հիսուսի մեջ, որը եղավ մեզ համար Աստծուց եկած իմաստություն, արդարություն, սրբություն և փրկություն, որպեսզի, ինչպես գրված էլ է. «Նա, ով պարծենում է, թող պարծենա Տիրոջով» (Ա Կորնթ. 1; 27-31):
Նրանց քարոզչության շնորհիվ աշխարհը լուսավորվեց Քրիստոսի Ճշմարիտ Գիտության Լույսով: Նրանցից սերվեցին մեծագույն սուրբերը, շատերը նահատակվեցին և իրենց արյամբ վկայեցին Քրիստոսին և հավիտենական կյանքը, շատերը գրական մեծ ժառանգություն թողեցին գալիք սերունդներին, որով պիտի լուսավորվեին, շատերը եղան Սուրբ Գրքի մեկնիչներ: Մենք իսկապես այսքան փաստեր ու վկայություններ ունենալով Քրիստոսի Ավետարանը` որպես հավիտենական կյանք տանող ճանապարհ, սուրբերը` որպես այդ ամենի վկայություն, և գիտությունը` որպես այդ ամենի հաստատում, գերադասում ենք տգիտությունը, քան թե ճշմարիտ գիտությունը: Վախենու՞մ ենք ճշմարտությունից, տեսեք, թե Ավետարանը ինչ է ասում մեզ. «Եվ դատաստանը այսպե՛ս իսկ է. որ լույսը եկավ աշխարհ, սակայն մարդիկ խավարն ավելի սիրեցին, քան լույսը, որովհետև իրենց գործերը չար էին. որովհետև, ով չարիք է գործում, ատում է լույսը և չի գալիս դեպի լույսը, որպեսզի նրա գործերը իր երեսովը չտան» (Հովհ. 3; 19-20):
Քրիստոսի ճշմարիտ լույսը տեսնելու համար նախ պետք է հրաժարվենք խավարից, չար գործերից ու ապաշխարենք, խոստովանենք մեր մեղքերը, որպեսզի մոտենանք Լույսին, այլապես կմնանք խավարի մեջ ու կմեռնենք մեր մեղքերի մեջ ու կդատապարտվենք: Քանզի մեզ սիրող Աստված Հիսուս այսպես է ասում. «Եթե չհավատաք, որ Ես եմ, կմեռնեք ձեր մեղքերի մեջ» (Հովհ. 8; 24):
Տեր Ահարոն քահանա ՄԵԼՔՈՒՄՅԱՆ
Գորիսի տարածաշրջանի հոգևոր հովիվ
Մեկնաբանություններ
Ասում են...
.
.
-
Ասում են… Հիմա մենք բավականին բարդ շրջան ենք ապրում մեր բարեկամ, եղբայրական Հայաստանի հետ հարաբերություններում։ Դա նույնիսկ ավելին է, քան եղբայրականը, քանի որ այստեղ ավելի շատ հայեր են ապրում, քան՝ բուն Հայաստանում
-
Ասում են Մարտի 8-ից առաջ Մեծ Բրիտանիայի և ԱՄՆ-ի դեսպանատները զգուշացնում էին իրենց քաղաքացիներին զգույշ լինել Մոսկվայում՝ չասելով, թե ինչ է կատարվում
-
Ասում են… Իհարկե, Բրյուսելը շահագրգռված է Հայաստան-ՀԱՊԿ կապի թուլացմամբ, իսկ Դաշինքի պաշտոնական խոսնակները մեկ անգամ չէ, որ հանրային լավատեսություն են հայտնել ՆԱՏՕ-ի հետ մերձեցման Հայաստանի հեռանկարների վերաբերյալ
-
Ասում են…
Ափսոսում ենք, որ ՀՀ ղեկավարությունը, ըստ ամենայնի, գիտակցված որոշում է կայացրել՝ վարել ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների հետևողական վատթարացման, Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած ամեն ինչում Ռուսաստանին մեղադրելու գիծ։ Դա, իհարկե, հարիր չէ դաշնակցային հարաբերություններին
-
Ասում են Պաղեստինյան ՀԱՄԱՍ-ը 10-20-100 անգամ ավելի քիչ զենք ունի, քան ունեին Լեռնային Ղարաբաղի հայերը և ադրբեջանական բանակը իսրայելական բանակը չէ։ Թող Հայաստանում մտածեն։
-
Ասում են… Որոշ երկրներ փորձում են խաթարել ԱՊՀ անդամների օրինական իշխանությունը, ավանդական արժեքները և իրավիճակն ամբողջությամբ: Անհրաժեշտ է կանխարգելիչ աշխատանք՝ ԱՊՀ երկրների անվտանգության ապահովման համար։
-
Ասում են… Ռուսաստանը և Բելառուսը օգուտ չունեն իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտությունից: ՈՒ՞մ է այն ձեռնտու Մեզ ու ռուսաստանցիներին կշտամբում են «Ձեռնտու է Ուկրաինան հետին պլան է մղվել» Լսեք, եկեք անկեղծ լինենք այն, որ մեր մասին սկսել են ավելի քիչ խոսել, թերևս, վատ չէ: Բայց ո՛չ այդ գնով։ Մարդիկ են զոհվում։ Ինչի՞ վրա ենք ուրախանալու։
-
Ասում են…
Աշխարհում արևմտյան ազդեցությունը հսկայական ռազմաֆինանսական բուրգ է, այն իրեն պահելու համար անընդհատ նոր «վառելիքի» կարիք ունի՝ ուրիշներին պատկանող բնական, տեխնոլոգիական, մարդկային ռեսուրսներ
-
Ասում են…
10 ամսվա շրջափակումից հետո՝ սեպտեմբերի 19-ին, ադրբեջանական զինված ուժերը դաժան հրետակոծության ենթարկեցին Լեռնային Ղարաբաղը։
Սիրտս կոտրվում է, երբ իմանում եմ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված և Հայաստան զանգվածաբար փախչող հազարավոր հայ ընտանիքների ցավի, կորստի, մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումների մասին:
-
Ասում են
Ադրբեջանը վերսկսել է պատերազմը Լեռնային Ղարաբաղի դեմ՝ գնդակոծելով խաղաղ բնակիչներին և քաղաքացիական ենթակառուցվածքները
-
Ասում են… Մենք առաջարկել ենք համաձայնության գալ Ադրբեջանի հետ այնպես, որ Քելբաջարն ու Լաչինը, նաև ամբողջ Ղարաբաղը, փաստացի մնան Հայաստանի իրավասության ներքո
-
Ասում են Ռուսաստանը գնահատում է Հայաստանի հետ կառուցողական հարաբերությունները, սակայն հնարավոր չէ համաձայնել վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի թեզերի հետ՝ ռուս խաղաղապահների առաքելության ձախողման մասին:
-
Ասում են… Ադրբեջանը խնդիր է դրել Արցախն ազատել հայ բնակչությունից, ստեղծել պայմաններ, որ հայերն այնտեղից գնան, ով կմնա՝ տեղահանել կամ կազմակերպել կոտորած Շատ հստակ է ծրագիրը:
-
Ասում են Ավելի քան 30000 երեխաներ և նրանց ընտանիքները Լեռնային Ղարաբաղում արդեն 8 ամիս է՝ գտնվում են շրջափակման և ավերակների մեջ։
-
Ասում են․․․ Թուրքական ցեղերը հայտնվել են 10-րդ դարում, 11-րդ դարում հասել են պատմական Հայաստանի տարածք: Այս հողի վրա հայերն ապրել են մթա 15-րդ դարից:
Տարածաշրջանային
