Ես ձեզ լավ գիտեմ. հիմա բներից դուրս կգան «քաղաքականությամբ չզբաղվողներն» (ՔՉԶ) ու կսկսեն տարփողել, թե նիկոլենք, գուցե, փորձում էին ընտրություն կեղծել, վարչական ռեսուրս օգտագործել ու հնդիկ պարացնել, բայց, միևնույն է, չկարողացան «համոզիչ» արդյունք գրանցել:

Իմ խորին համոզմամբ՝ յուրաքանչյուր քաղաքական ուժ, որը հավակնում է իշխանության, պետք է ունենա հավակնոտ ծրագիր։

Ընտրություններին չմասնակցելը ևս քաղական մասնակցության ձև է։ Կոչվում է աբսենտեիզմ (ֆրանսերեն «բացակա» բառից)։ Քաղաքական գիտությունը չմասնակցելու 2 հիմնական դրդապատճառ է առանձնացնում։

Մարդիկ այնուամենայնիվ սպասում են Երևանի ավագանու ընտրությունների արդյունքին։ Մեր պատմության մեջ աննախադեպ երևույթ է գրանցվել` ընտրողների ամենաքիչ մասնակցությունը։

Համոզված եմ, որ բոլորդ արդեն գիտեք Երևանի ավագանու ընտրությունների նախնական արդյունքների մասին: Որպես դիտորդական առաքելության համակարգող, ես իրավունք չունեմ դեռևս քաղաքական գնահատականներ տալ, սակայն երեկվա լարված օրվանից հետո, կարող եմ հիմա արձանագրել մի քանի կարևոր իրողություն

Ի՞նչ մեծ գյուտ արեց Կոլումբոսը, որ Ամերիկան գտավ: Եթե նա չգտներ՝ ներկայիս մեր սավառնակները մի ժամում կգտնեին:

Էլի նույն կարծիքին եմ: Իսկ դուք հաճույքով տարածեք դրա յուրաքանչյուր բարբաջանք… …որ ձեր պարտության ամոթը այդպես նիկոլաջրեք:

Պատմությունը միայն իրադարձություններն ու փաստերը չեն, այլ, նախ և առաջ, ոգին է, ոգեկանությունն այն ազգի, որով ձևավորվել ու առաջ է շարժվում, անջնջելի հետքեր թողնելով ժամանակների հուշամատյաններում: Պատմական ոգու մեջ մնալն էթնիկ հավաքականության համար կենսական պահանջ է, դրանից արտաքսվելով դուրս ես մղվում նաև ազգային ուղեծրից:

Հինգ տարի ցանեցիք ու երկու անգամ, առանց «պտուղը» հասունանալու, քաղեցիք։ Առանց մտածելու, առանց հետևություններ անելու, առանց իրականությունն ու իրավիճակը ճիշտ գնահատելու։

Նապոլեոնը Գյոթեի հետ զրույցում մի անգամ խոսում է հին աշխարհի և նոր ժամանակների ողբերգության էության տարբերության մասին: Եվ ասում է մեծ մտածողին, որ հին ողբերգությունը տարբերվում է նորից նրանով, որ այժմ գոյություն չունի ճակատագիր, որը պիտի տանջեր/ճնշեր մարդկանց, և հին ողբերգության դերն այսօր կատարում է քաղաքականությունը: Այսինքն, քաղաքականությունն այսօր օգտագործվում է արդի ողբերգության մեջ որպես նոր ճակատագիր: