Երանության լեռան վրա Հիսուսի առաջին քարոզով իսկ աշխարհի թշվառությունը, սուգը, ծարավն ու որբությունը մոռացած` մարդիկ մի այլ ճշմարտություն տեսան: Երկնքի թագավորությունը ժառանգություն էր տրվում երեկվա խեղճ ու աղքատ, երկրի վրա թագավորներից ու աշխարհի իշխաններից միայն զրկանք ու արհամարհանք տեսած մարդկանց:

Ամենքի պես ես էլ, մինչև ավետարանական Գողգոթան տեսնելս, պատկերացրել եմ առանձին կանգնած մի բլուր, բայց իրականում այն ընդամենը Սուրբ Հարության տաճարի սրահներից մեկն է, որը, ինչպես ասացինք, բաղկացած է երկու մասնաբաժիններից: Աջ կողմինը լատիններինն է և կոչվում է «Տարածման տեղ», որը հարդարված է նրանց յուրահատուկ շքեղ ոճի զարդարանքներով, իսկ ամբողջ կամարաձև առաստաղը պատված է այնպիսի բարձրարվեստ խճանկարներով, որ, երևի, շատ քչերը տեսած կլինեն:

Քրիստոնեական աշխարհի լրատվամիջոցները տագնապի շեփորներ հնչեցրին վերջերս, որ իբր Երուսաղեմի սուրբ Հարության Տաճարին հատկացվող ջրերը հրեաներն ուզում են կտրել և իսպառ ջրազրկել մեր այդ սրբավայրը, քանի որ ինը միլիոն շեքել (որ մոտավորապես չորսից հինգ միլիոն դոլար է անում) պարտք ունեն Տաճարի միաբանները։

Տեր, ահա և ունայնացա, Աշխարհաթողիս այս ժամին ուղարկիր հրեշտակներիդ` Անխափան անցնելու այս ուղին.

Ինչպես որ, ասենք, երբ անձրև կամ ձյուն է իջնում երկնքից և կրկին այնտեղ չի վերադառնում, քանի դեռ չի ոռոգել երկիրը, չի ծլեցրել ու պտղաբերել այն, սերմանողին սերմ և ուտելու հաց չի տվել, այդպես էլ պիտի լինի իմ խոսքը, որ ելնում է իմ բերանից. նա դատարկ չի վերադառնալու, մինչև որ չկատարի այն, ինչ կամենում եմ ես։

Ստեղծագործողը, ահա թե ով լիակատար իրավունք ունի պահանջելու և ձեռք բերելու ազատություն։ Ազատություն, որպեսզի ոչ մեկը չհանդգնի նրան կարգադրել, որպեսզի երկրի վրա մարդկային և ոչ մի իշխանություն չարգելի նրան ստեղծագործել այնպես, ինչպես Աստված է կամենում։ Ոչ մի արտաքին ցուցմունք չպետք է սահմանափակի նրա հոգևոր հայեցումը, նրան չի կարելի ասել «ստեղծագործիր այսպես» կամ` «մի՛ ստեղծիր սա»։

Այս հրապարակման վերտառությունում ասված խոսքերով Հիսուս Ինքն իրեն ներկայացնում է մեզ: Այդքան էլ սովորական մի բան չէր ներկայացնել Ինքն իրեն կամ հիշեցնել Իր մասին: Նա հաճախ ներկայանում էր իբրև խոնարհ ու համեստ մեկը, սակայն, երբ առիթը լինում էր, չէր վախենում, այլ Ինքն իրեն ցույց էր տալիս: Այս անգամ էլ նույնն է պատահում:

Մատներիս միջով հոսող լույսերդ Ես խառնում եմ իմ օրվա կարիքին.

«Ո՛վ դուք, որ ծարաված եք, գնացե՛ք ջրի, և դուք, որ բոլորովին արծաթ չունեք, գնացեք գնեցե՛ք ու կերե՛ք առանց արծաթի և առանց գինու համար վճարելու։ Բայց ինչո՞ւ արծաթով ճարպ եք գնում և ոչ թե հաց, ձեր վաստակն ինչո՞ւ կշտանալու համար չեք ծախսում։

Այս հրապարակման վերտառությունում ասված խոսքերով Հիսուս Ինքն իրեն ներկայացնում է մեզ: Այդքան էլ սովորական մի բան չէր ներկայացնել Ինքն իրեն կամ հիշեցնել Իր մասին: