Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

«Մենք գնա­հա­տում ենք ար­ված աշ­խա­տան­քը, ոչ թե աշ­խա­տող­նե­րի քա­նա­կը»

«Մենք գնա­հա­տում ենք ար­ված աշ­խա­տան­քը, ոչ թե աշ­խա­տող­նե­րի քա­նա­կը»
27.09.2019 | 00:16

Վեր­ջերս ա­հա­զանգ ստա­ցանք, որ մար­զա­յին ՓՄՁԶ-ե­րում հեր­թեր են գո­յա­նում, քա­նի որ գրա­սե­նյակ­նե­րի օպ­տի­մա­լա­ցու­մից հե­տո միայն մեկ աշ­խա­տող է մնա­ցել։ Նկա­տենք, որ այդ նույն մեկ աշ­խա­տո­ղը այ­սօր պար­տա­վոր է և՛ քա­ղա­քա­ցի­նե­րին ըն­դու­նել, և՛ տար­բեր գյու­ղե­րում ու­սում­նա­սի­րել ար­դեն ի­րա­կա­նաց­վող ծրագ­րե­րի ըն­թաց­քը, և՛ պա­տաս­խա­նել բո­լո­րի հար­ցե­րին։ Սա նկա­տի ու­նե­նա­լով պարզ է դառ­նում, որ ա­հա­զանգն ան­հիմն չէր` մեկ աշ­խա­տո­ղը մա­սե­րի չի բա­ժան­վի։ Բո­լոր դեպ­քե­րում, ո­րո­շե­ցինք Երևա­նին հարակից մար­զեր այ­ցե­լել և տե­ղում տես­նել ի­րա­վի­ճա­կը։ Ա­յո, այս­տեղ խն­դիր իս­կա­պես կա, և բնա­կա­նա­բար հարց ա­ռա­ջա­ցավ` ար­դյոք օպ­տի­մա­լա­ցու­մը ար­դյու­նա­վե՞տ էր։ Այս և այլ հար­ցե­րի շուրջ զրու­ցե­ցինք է­կո­նո­մի­կա­յի նա­խա­րար ՏԻԳ­ՐԱՆ ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԻ հետ։

-Միան­շա­նակ ար­դյու­նա­վետ էր,- ա­սաց նա­խա­րա­րը։- Ինչ վե­րա­բե­րում է Ձեր նշած խնդ­րին, ա­պա մենք չու­նենք այն­պի­սի տվյալ­ներ, որ քա­ղա­քա­ցուն խոր­հր­դով ա­պա­հո­վե­լու գոր­ծում մեր տա­րած­քա­յին ներ­կա­յա­ցու­ցի­չը հա­սա­նե­լի չլի­նի։ Միևնույն ժա­մա­նակ նման խն­դի­րը չեմ բա­ցա­ռում` հնա­րա­վոր է, ուղ­ղա­կի մենք պետք է ի­մա­նանք, թե որ տա­րածք­նե­րում է նման հարց ա­ռա­ջա­ցել։ Ա­մեն դեպ­քում, մեր տե­սա­կե­տը հետևյալն է. մեր մաս­նա­գետ­նե­րը հիմ­նա­կա­նում լու­ծում են եր­կու խն­դիր. ա­ռա­ջին` յու­րա­քան­չյուր մար­զում ու­նենք տր­ված ե­րաշ­խիք­ներ, և մեզ հա­մար շատ կարևոր է` պահ­պան­վի հե­տա­դարձ կա­պը մեր կող­մից ե­րաշ­խա­վոր­ված մաս­նա­գետ­նե­րի և վար­կա­վոր­ված տն­տես­վա­րող­նե­րի միջև, որ­պես­զի հաս­կա­նա­լի լի­նի, թե ինչ­պես է ի­րա­կա­նաց­վում ծրա­գի­րը։ Երկ­րորդ` մեր մաս­նա­գետ­նե­րը տա­լիս են խոր­հր­դատ­վու­թյուն, թե ինչ պայ­ման­նե­րով և ինչ­պես կա­րող են մար­դիկ ընդգրկվել այս ծրագ­րում։
-Ա­մեն դեպ­քում, որ­քա՞ն գու­մար խնա­յե­ցիք ՓՄՁԶ-ե­րի օպ­տի­մա­լա­ցու­մից։
-Գու­մա­րի խնա­յո­ղու­թյու­նը մեզ հա­մար ինք­նան­պա­տակ չէր, այն երկ­րորդ պլա­նի հարց էր, և ըստ այդմ, չեմ ցան­կա­նում այդ թվա­բա­նու­թյան մեջ խո­րա­նալ։ Սա­կայն վս­տահ եմ, որ մեր քայ­լը ար­դյու­նա­վետ էր և որևէ կերպ չի նվա­զեց­րել ՓՄՁԶ-ի գոր­ծու­նեու­թյան ար­դյու­նա­վե­տու­թյու­նը, ո­րը կար մինչ այդ։ Հա­կա­ռա­կը, շատ տե­ղե­րում մար­դիկ ա­վե­լի պա­տաս­խա­նա­տու են մո­տե­նում ի­րենց գոր­ծին։ Մենք գնա­հա­տում ենք ար­ված աշ­խա­տան­քը, ոչ թե աշ­խա­տող­նե­րի քա­նա­կը։
-Դուք իս­կա­պե՞ս կար­ծում եք, որ մար­զա­յին գրա­սե­նյակ­նե­րում մեկ աշ­խա­տո­ղը բա­վա­րար է։
-Կար­ծում եմ, ա­յո, բա­վա­րար է, հա­մե­նայն դեպս վեր­ջին­նե­րիս կող­մից չենք լսել, որ դժ­վա­րու­թյուն­ներ կան։
-Իսկ գու­ցե վա­խե­նու՞մ են ա­սել` մտա­ծե­լով, որ հնա­րա­վոր է` ե­ղածն էլ կորց­նեն։
-Ե­թե մար­զե­րում կա ա­ջակ­ցու­թյան կա­րիք, ա­պա անհ­րա­ժեշ­տու­թյան դեպ­քում մենք մաս­նա­գետ կու­ղար­կենք։
-Պա­րոն Խա­չատ­րյան, հան­րու­թյան մեծ մա­սը Ձեզ ըն­կա­լում է որ­պես ֆի­նան­սիս­տի, ոչ տն­տե­սա­գե­տի, Դուք Ձեզ ա­վե­լի շատ տն­տե­սա­գե՞տ եք հա­մա­րում, թե՞ ֆ­ինա­նսիստ։
-Իմ բա­զա­յին կր­թու­թյու­նը տն­տե­սա­գի­տա­կան է։ Աշ­խա­տան­քա­յին ա­ռա­ջին տա­սը տա­րին աշ­խա­տել եմ ֆի­նանս­նե­րի նա­խա­րա­րու­թյու­նում` մակ­րոտն­տե­սու­թյուն և հան­րա­յին ֆի­նանս­ներ ուղղ­վա­ծու­թյամբ։ Մաս­նա­վոր հատ­վա­ծում աշ­խա­տել եմ կա­ռույ­ցի ֆի­նան­սա­կան տնօ­րեն, սա­կայն մեծ կա­ռույց­նե­րում ֆի­նան­սա­կան տնօ­րե­նը և՛ տն­տե­սա­գի­տա­կան, և՛ պլա­նա­վոր­ման, և՛ ֆի­նան­սա­կան կա­ռուց­վածք­ներն է համա­կար­գում։ Ես, ի­հար­կե, շոյ­ված եմ, որ ինձ ֆի­նան­սիստ են հա­մա­րում, բայց ես տն­տե­սա­գետ եմ։
-Այդ դեպ­քում և՛ որ­պես տն­տե­սա­գե­տի, և՛ որ­պես է­կո­նո­մի­կա­յի նա­խա­րա­րի ու­զում եմ հարց­նել` ի՞նչ կար­ծիք ու­նեք Ար­դյու­նա­բե­րող­նե­րի և գործարար­նե­րի միու­թյան ա­ջակ­ցու­թյամբ մեր տն­տե­սա­գետ գիտ­նա­կան­նե­րի լույս ըն­ծա­յած «Ի՞նչ անել-1» գիտական ժողովածուի մա­սին, ո­րում նա­խանշ­ված են այն անհ­րա­ժեշտ քայ­լե­րը, ո­րոնք պետք է ի­րա­կա­նաց­վեն Հա­յաս­տա­նի տն­տե­սու­թյան զար­գաց­ման հա­մար։
-Չա­փա­զանց կարևոր նա­խա­ձեռ­նու­թյուն է, և այդ գիր­քը մեծ հնա­րա­վո­րու­թյուն է տա­լիս մտ­քե­րի փո­խա­նակ­ման հա­մար։ Հրա­պա­րա­կում­նե­րը մեր տն­տե­սա­գետ գիտ­նա­կան­նե­րի աշ­խա­տու­թյուն­ներն են, և բնա­կա­նա­բար, ներ­կա­յաց­ված տե­սա­կետ­նե­րը ու­սում­նա­սիր­վում են, հաշ­վի են առն­վում մեր ստո­րա­բա­ժա­նում­նե­րում` ա­մե­նօ­րյա աշ­խա­տանք­նե­րը կազ­մա­կեր­պելիս։
-Գործ­նա­կա­նում այդ գր­քում ներ­կա­յաց­ված մտ­քե­րը հնա­րա­վո՞ր է կյան­քի կո­չել, թե՞ կա վտանգ, որ դրանք կմ­նան որ­պես դա­սագր­քա­յին ճշ­մար­տու­թյուն­ներ։
-Մենք գտն­վում ենք մշ­տա­պես փո­փոխ­վող ի­րա­կա­նու­թյան մեջ. աշ­խար­հը շատ ա­րագ է փոխ­վում։ Շատ կարևոր են այդ հրա­պա­րա­կում­նե­րը, քա­նի որ դրանք փո­փոխ­վող ի­րա­կա­նու­թյան մեջ ար­ձա­գանք են` տե­սա­կետ ար­տա­հայ­տե­լու ե­ղա­նա­կով։ Այ­սինքն, ան­ցել են այն ժա­մա­նակ­նե­րը, երբ որևէ տն­տե­սա­գե­տի ար­տա­հայ­տած միտք ճշ­մա­րիտ էր հա­ջորդ 50 տա­րի­նե­րի հա­մար։
-Այն, ինչ ներ­կա­յաց­ված է գր­քում, ա­ռա­ջի­կա 50 տար­վա հա­մար չէ, շատ բա­ներ այ­սօր­վա հա­մար են։
-Ա­յո՛, տն­տե­սա­գետ­նե­րը պետք է շա­րու­նա­կեն ա­նընդ­հատ աշ­խա­տել և ի­րենց աշ­խա­տու­թյուն­նե­րը ներ­կա­յաց­նել մեզ, մենք էլ մեր հեր­թին պար­տա­վոր ենք ա­նընդ­հատ ծա­նո­թա­նա­լու դրանց, ա­նե­լու խոր­քա­յին վեր­լու­ծու­թյուն­ներ չընդ­հատ­վող ձևով և քա­ղա­քա­կան ո­րո­շում­ներ կա­յաց­նե­լիս այդ տե­սակետ­նե­րը հաշ­վի առ­նել։
Զրու­ցեց Ժաս­մեն ՎԻ­ԼՅԱ­ՆԸ

Դիտվել է՝ 8583

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ