Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Աշխար­հը եռ­ում է

Աշխար­հը եռ­ում է
26.11.2019 | 00:08
Աշ­խար­հա­կար­գե­րը ցնց­վում են: Վե­րա­դա­սա­վո­րու­թյուն­նե­րը, ներ­քին պայ­թյուն­ներն ա­մե­նուր են: Եր­բեմն ան­գամ այն­պի­սի տպա­վո­րու­թյուն է, որ տիե­զե­րա­կարգ է փոխ­վում, ո­րով­հետև հնա­րա­վոր չէ այդ­քան «այր­վող» օ­ջախ­ներ ու­նե­նալ ողջ սփռ­վա­ծու­թյամբ, քան­զի բա­ցի «մարդ­կա­յին գոր­ծո­նից», հաս­տա­տա­պես կա նաև քվան­տի, հեր­ցե­րի փո­փո­խու­թյան հար­ցը, և ևս մեկ ան­գամ չծու­լա­նանք հի­շեց­նել, որ փոխ­վում են երկ­րագն­դի ձգո­ղա­կա­նու­թյան հեր­ցե­րը` բա­զում պատ­ճառ­նե­րով, հեր­ցե­րի այդ ա­րա­գա­ցու­մը ան­պայ­մա­նո­րեն իր վիբ­րա­ցիոն անդ­րա­դար­ձումն է ու­նե­նում մարդ­կա­յին գի­տակ­ցու­թյան վրա, ո­րը պետք է հա­մար­ժեք ար­ձա­գան­քի իր ոտ­քե­րի տակ գտն­վող հո­ղի «ձայ­նու­մին», ուս­տի նրանք, ով­քեր այդ «ձայ­նին» հա­մա­ձայն կամ ներ­դաշ­նակ են քայ­լում, կա­րո­ղա­նա­լու են այս փու­լից հնա­րա­վո­րինս փոքր կո­րուստ­նե­րով դուրս գալ, ով­քեր կառ­չե­լու են հին հեր­ցե­րից, տա­նուլ են տա­լու խա­ղը:
Դառ­նա­լով էլ «մարդ­կա­յին գոր­ծո­նին», պետք է փաս­տենք. սա հենց այն դեպքն է, որն ան­վան­վում է Ար­մա­գե­դոն։ Այն է` վեր­ջին օ­րե­րի հուժ­կու պայ­քա­րում, երբ բա­նակ­նե­րը, ա­յո՛, «սպի­տակ­նե­րի» ու «սևե­րի», կանգ­նե­լու են դեմ դի­մաց և ար­ժե­քա­յին մարտ են մղե­լու:
Խն­դի­րը բարդ, բազ­մա­կող­մա­նի պար­զա­բան­ման կա­րիք ու­նի, մենք չու­նենք այդ ժա­մա­նա­կը, բայց մեկ ան­չափ կարևոր նշագ­րում խիստ անհ­րա­ժեշտ է: Նրանք, ով­քեր զբաղ­ված են աշ­խար­հի «վե­րա­դա­սա­վոր­մամբ», շատ լավ գի­տեն այդ «հեր­ցե­րի» «գաղտ­նի­քը», ու շատ վա­ղուց պատ­րաստ­վում են անց­մա­նը` հա­կա­ռակ կող­մից, մարդ­կա­յին «գոր­ծո­նի» ան­չափ «հիաս­քանչ» կի­րառ­մամբ։ Ա­սել է` նրանք, ի­րա­կա­նում լի­նե­լով «սև», շատ ա­րագ զբա­ղեց­րին «սպի­տակ­նե­րի» նի­շը և սկ­սե­ցին օ­րա­կարգ ու խաղ թե­լադ­րել ողջ աշ­խար­հին` դարձ­նե­լով բո­լո­րին սե­փա­կան օ­րա­կար­գի «վին­տիկ»:
Նկա­տենք, աշ­խար­հում մեծ «հր­դեհ» է` բա­ռի ա­մե­նաիս­կա­կան ի­մաս­տով. նախ` մեր շուր­ջը։
Վրաս­տան. այն­տեղ կր­կին գու­նա­վոր հե­ղա­փո­խու­թյան ի­րա­վի­ճակ է:
ՈՒկ­րաի­նա. այն­տեղ Տի­մո­շեն­կոն կր­կին կա­պել է իր «կո­սիչ­կան». այդ «կո­սիչ­կա­յի» մա­սին ա­սել, որ այն եր­կու ան­գամ ան­ցել է Մայ­դա­նով` գու­նա­վոր հե­ղա­փո­խու­թյուն­նե­րով, նա­խա­պատ­րաստ­վում են եր­րոր­դին… Պետք է ձգել պաու­զան և ար­ձանագ­րել ա­մե­նա­կարևո­րը` հա­յոց հա­մար. գու­նա­վոր հե­ղա­փո­խու­թյուն­նե­րը կրկն­վե­լու խա­սյաթ ու­նեն. մենք գի­տենք` ինչ է ա­սել ոչ ան­հայտ Կոե­լյոն` եր­կու ան­գամ կրկն­վեց մի բան, կրկն­վե­լու-կրակ­վե­լու է հա­վերժ:
Իսկ սա ա­սա­ցինք հա­յոց հա­մար, որ­պես­զի նաև հի­շեց­նենք, որ հա­յոց դեռ չձևա­վոր­ված ընդ­դի­մու­թյու­նը նախ ա­սում է` իս­կա­կան հե­ղա­փո­խու­թյու­նը դեռ նոր է լի­նե­լու: Ի շա­րու­նա­կու­թյուն էլ հա­մոզ­ված պն­դում` նոր հե­ղա­փո­խու­թյան ար­դյուն­քում ե­կած նոր իշ­խա­նու­թյու­նը լի­նե­լու է մի­ջան­կյալ, դրա­նից հե­տո է գա­լու իս­կա­կան բա­րե­փոխ­չա­կան իշ­խա­նու­թյու­նը: Վի­ճար­կե­լի այս թե­զե­րը հան­գեց­նենք մեկ բա­նաձևման` աշ­խարհն այն­քա՜ն ա­րագ է վե­րա­փոխ­վում, փոխ­կա­պակց­վում, որ մինչ այդ` «յա է­շը կսատ­կի, յա` ի­շա­տե­րը», ա­ռաջ գնա­լով էլ պար­զա­պես խրո­նո­մետ­րա­ժի են­թար­կենք հր­դեհ­նե­րի ամպ­լի­տու­դը:
Ի­րա­նը պայ­թում էր, Լի­բա­նա­նում ու Ի­րա­քում ան­հան­գիստ ի­րա­վի­ճակ է, Հոն­կոնգն ըն­հան­րա­պես պայ­թում է, Ֆրան­սիա­յում դե­ղին ժի­լե­տա­վոր­նե­րը ոչ մի կերպ չեն հան­գս­տա­նում, Բրի­տա­նիան բրեք­զի­թից գլուխ չի հա­նում, Բո­լի­վիա­յում տա­պալ­ված Մո­րա­լե­սի կողմ­նա­կից­ներն ու ընդ­դի­մա­դիր­նե­րը քա­ղա­քա­ցիա­կան հուժ­կու բա­խում­նե­րի մեջ են, իսկ ԱՄՆ-ում… կր­կին կա­րե­լի էր ձգել պաու­զան, սա­կայն այս մա­սին` միայն լա­վը կամ ո­չինչ: «Ո­չինչն» առ­նչ­վում է հար­գար­ժան Թրամ­փի և Բայ­դե­նի իմ­պիչ­մեն­տա­յին ճա­կա­տա­մար­տին, ո­րի ըն­թաց­քում ա­մե­րի­կյան Կոնգ­րե­սում դա­րի կո­ռուպ­ցիոն թրիլ­լերն է խա­ղարկ­վում` աշ­խար­հի եր­կու հզոր կա­ռա­վա­րիչ­նե­րի կա­տար­մամբ. մի կող­մից կո­ռում­պաց­ված Բայ­դենն ու յուր որ­դին` Հան­թեր­նեն` ուկ­րաի­նա­կան «հո­ղին» վրա, մյուս կող­մից` ՈՒկ­րաի­նա­յին «կո­ռում­պաց­նե­լու» հաշ­վին` ընդ­դեմ Բայ­դեն, Թրամփն է:
Ի­հար­կե, պետք է հաս­կա­նալ` ար­տիստ-Ա­մե­րի­կան ար­դյո՞ք հեր­թա­կան թատ­րո­նը չի խա­ղար­կում` եր­կու ծեր «աղ­վես­նե­րի» մաս­նակ­ցու­թյանբ` ինչ-ինչ շատ ա­վե­լի կարևոր հար­ցեր լու­ծե­լով մնա­ցած­նե­րի հաշ­վին. դեռ ժա­մա­նակ ու­նենք, իսկ որ գլո­բա­լիստ­ներ ու պահ­պա­նո­ղա­կան­ներ վե­ճը նույն մեծ աշ­խար­հի կող­մից` նույն այդ աշ­խար­հի ե­րա­խը ծա­մե­լու հա­մար նետ­ված, իս­կա­պես և կր­կին թատ­րոն է, երկ­րորդ կար­ծիք լի­նել չի կա­րող:
Այս ա­մե­նի ա­րան­քով էլ նա­յե­լով Հա­յաս­տա­նի «պա­տու­հա­նից», ա­սենք` Հա­յաս­տա­նը դեռ դուրս է այդ մեծ հե­տաք­րք­րու­թյուն­նե­րից, այս­տեղ փոք­րիկ փո­ղե­րով Ադր­բե­ջա­նի հետ ըն­դա­մե­նը ցան­կա­նում են ա­պա­հո­վել «խա­ղա­ղու­թյու­նը»` ա­պա­գա­յում «Լավ­րո­վի» ծրա­գի­րը կյան­քի կո­չե­լու հա­մար (թույլ կտա՞ Ա­մե­րի­կան), ինչ­պես նաև` քան­դում են Հա­յաս­տանն ու Ղա­րա­բա­ղը, թու­լաց­նում, որ­պես­զի էլ ա­վե­լի քիչ փո­ղի դի­մաց ստա­նան ի­րենց անհ­րա­ժեշտ ար­դյուն­քը:
Աշ­խար­հի մե­ծե­րը: Հեր­թա­կան ան­գամ։
Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ
Դիտվել է՝ 7690

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ