Իմ խորին համոզմամբ, այս ուղեղի «ասֆալտչիների» իշխանությունը, ըստ Ադրբեջանի հետ անցկացրած «խորաթաների», չի ստորագրի, այսպես կոչված, «խաղաղության» թրքահաճո «թուղթը», Հայաստանի ժողովրդին քթից բռնած դեռ շատ կկերակրեն զանազան մտացածին իրավիճակներով ու սպառնալիքներով, դեռ շատ կչափեն դյուրահավատների վախն արդեն հերթական պատերազմի սպառնալիքներով:

Բրիտանական այս գիգանտը, թերևս, տարիներ առաջ էր փորձում լքել Ադրբեջանը, բայց փաստն արձանագրվում է այժմ։

Պարգեւի՛չ ողորմութեան, պարգեւեա՛ ինձ ուղղափառ հաւատով եւ բարի գործով եւ սուրբ մարմնոյ եւ արեան Քո հաղորդութեամբ գալ առ Քեզ. եւ ողորմեա՛ Քո արարածոց եւ ինձ՝ բազմամեղիս:

Նիկոլ Փաշինյանը, վերջին ասուլիսում ասել էր, որ Հայաստանի իշխանությունները ցանկանում են հասկանալ՝ ով և «ինչ նպատակով և ինչ երաշխիքներով» Ռուբեն Վարդանյանին գործուղեց Հայաստան և Լեռնային Ղարաբաղ:

Պատերազմից առաջ մի պահ տիրում է սարսափ-լռություն:

Պատերազմից հետո տիրում է երկար սարսուռ-լռություն:

2020 թ. դեկտեմբերից մինչև 2023 թ. Արցախի վերջնական հայաթափումը բազմիցս փորձել եմ Արցախի իշխանություններին, հատկապես ԱԺ-ին, հասկացնել, որ պետք է 2020 թ. պայմանավորված պատերազմի գնահատականը տալ, մատնացույց անել այդ ամենի գլխավոր մեղավորին ու շարքային մեղավորներին։ Անգամ ինքս նամակի տեքստ եմ պատրաստել, որ Արցախի քաղաքական ուժերն այդ նամակն իրենց ուզած ձևով խմբագրեն, փոփոխեն ու մինչև 2020 թ. տարեվերջ հրապարակեն որպես հայտարարություն։ Մեկ-երկու քաղաքական ուժ խոստացան ծանոթանալ, բայց հետո ոչ մեկի ձեն-ձունը չլսվեց։ Ստիպված նամակ պատրաստեցինք ու Արցախի հայտնի մտավորականներով ու զինվորականներով ստորագրեցինք և այն տպագրեցինք հայաստանյան մամուլում։ Բայց, չնայած նամակը հնչեցրին նաև ՀՀ հեռուստատեսությամբ, դա այն ուժը չուներ, որ կունենար, եթե դա անեին Արցախի քաղաքական ուժերը։

Լույս է տեսել «Ռոսլին» հանդեսի նոր համարը։

Այսօր Տիգրան Աբրահամյանն անդրադարձել է ԱԽՔ Արմեն Գրիգորյանի այն արտահայտությանը, թե «մեր անվտանգության ձախողման պատճառն այն է եղել, որ անվտանգության սպառնալիքի դեպքում զանգել ենք Մոսկվա, ուրիշ որևէ տարբերակ չի եղել»: Աբրահամյանը նաև հանգամանալից բացատրել է, թե ինչն ինչոց է, և ո՞ւր են տանում ԱԽՔ-ի այդ «բացահայտումները»:

Բաց դռները հարյուրերորդ անգամ ջարդելը նշան է այն բանի, որ մարդկանց գործունեությունը որևէ լուրջ նպատակ չի հետապնդում։