Հայտնում ենք Ձեզ, որ ս.թ. ապրիլի 27-ին, «Յութուբ» մուլտիմեդիա էլեկտրոնային հարթակի «Civic News» ալիքի էջում հրապարակվել է 8 ր. 39 վրկ. տևողությամբ տեսանյութ՝ «Բագրատ «սրբազանի» ու ԿԳԲ-ի կապը. Ով է նա ու ինչի՞ է ցանկանում հասնել» (https://www.youtube.com/watch?v=wJtw2ZAQuxE) վերտառությամբ, որում «լրագրող» մասնագիտությամբ, Դավիթ Լևոնյան անուն ազգանունով ներկայացող անձը ստահոդ, կեղծ և փաստազուրկ մեղադրանքներ ու զրպարտանքներ է հնչեցնում Հայ Առաքելական եկեղեցու Տավուշի թեմի առաջնորդ Բագրատ արք. Գալստանյանի հասցեին:

Իրավական գանգստերությունը Շիրակի մարզում հեղինակել են հենց իրավապահները: Եթե մի դեպքում դրանք կարող են, «սովետի ստուկաչների» մեթոդներով, գործ կարել ու անմեղ մարդուն բանտ ուղարկել, մյուս դեպքում՝ ակնհայտ, աներկբա հանցագործի քրեական պատմությունն այնպես մաքրել, որ անգամ հանցագործը հիանա:

Գերտերություններն օգտագործում են Հայաստանի իշխանություններին իրենց նպատակների համար, այդ ճանապարհին փափուկ բարձ են դնում անհայրենիք տականքների գլխի տակ...

Այս դավաճանական վիճակում ես, անկեղծ ասած, չգիտեմ՝ ինչ է հնարավոր անել։ ՈՒստի կներեք, որ խոսելու եմ մեկ այլ հարցի մասին՝ նկատի առնելով Սամվելի գործի շուրջ օրեր առաջ արձանագրված լայն հանրային համախմբումը։

Տավուշում սահմանազատման ու սահմանագծման արդյունքում 4 գյուղ հանձնելու առնչությամբ փոխվարչապետի ստորագրության լուրը Ադրբեջանում հասկանալիորեն անասելի տոնակատարության առիթ է դարձել:

1. Դատարանի որոշումը հրապարակվեց երեկ գիշերը՝ ժամը 1:30-ին: Սամվելը դատարանի դահլիճից ազատ արձակվեց։ Հիմա տանն է։

Երբ հեռավոր 1948-ին քննարկվում էին ցեղասպանության կոնվենցիայի դրույթները, Լիբանանը առաջարկում էր ավելացնել հետևյալ կետը. «Խմբի անդամներին այնպիսի պայմանների հասցնելը, որ նրանք կամովին հրաժարվեն իրենց լեզվից, կրոնից և մշակույթից»...

Սամվել Վարդանյանի նկատմամբ տեղի ունեցածը ցնցել է իմ բանականությունը: Մի կողմ թողնենք իրավական հարցերը` մեղավոր է, թե ոչ, քանզի դա կապ չունի տեղի ունեցածի հետ. եթե մեղավոր է լինում անձը, ազատազրկում են կամ այլ պատիժ կիրառում, եթե ոչ` ազատ արձակում և վերջ...

Երեկ, Վարդանյան Սամվելի հետ տեղի ուենցած սահմռկեցուցիչ դեպքից հետո, ՄԻՊ հիմնարկից ձեն-ձուն չեղավ։ Փաստացի՝ մարդուն ձեռաշղթաներով գցում են գետնին, ստորացնում, խոշտանգում, ծաղրում, բայց մարդու իրավունքների հարցերով զբաղվող հիմնական «ցեխը» ջայլամի կարգավիճակում է...

Ոստիկանությունը մասնագիտական տո՞ն է նշում, ո՞րն է այդ մասնագիտությունը` մարդ առևանգե՞լը, մարդ ջարդե՞լը, թե՞ լռությամբ հանցագործության մասնակից դառնալը: