Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Ես միշտ նրան խոր­հուրդ եմ տվել, որ պետք է լի­նել ազ­նիվ ար­վես­տում և կյան­քում»

«Ես միշտ նրան խոր­հուրդ եմ տվել, որ պետք է լի­նել ազ­նիվ ար­վես­տում և կյան­քում»
20.09.2019 | 01:53
«Գույ­նե­րի խոր­հր­դա­վոր աշ­խար­հում ես տես­նում եմ սա­վառ­նե­լու ան­զու­գա­կան հնա­րա­վո­րու­թյուն, որն ինձ տա­նում է տիե­զեր­քի իմ աստ­ղի մոտ, ու աստ­ղե­րը, մթու­թյան մեջ փայ­լե­լով, ինձ տա­լիս են գու­նա­վոր զգա­ցո­ղու­թյուն­նե­րով լի է­ներ­գիա: Այն­տեղ գտ­նում եմ ստեղ­ծա­գոր­ծե­լու ան­բա­ցատ­րե­լի խոր­հուր­դը: Իմ տե­սիլք­նե­րում հայ­տն­վում են բազ­մօ­րի­նակ ճախ­րող պատ­կեր­ներ, ո­րոնք հա­ճախ ան­մահ նկար­ներ են դառ­նում»: «Ի՞նչ է ար­վես­տը» հար­ցին այս­պի­սի բա­նաձևում է տա­լիս գե­ղան­կա­րիչ ԴԱ­ՎԻԹ ԴԱ­ՆԻԵ­ԼՅԱ­ՆԸ:
Սեպ­տեմ­բե­րի 14-ին նկա­րիչ­նե­րի միու­թյան ցու­ցաս­րա­հում բաց­վեց Դա­վիթ Դա­նիե­լյա­նի «Ե­րազ­նե­րիս գույ­նե­րը» խո­րագ­րով ան­հա­տա­կան ցու­ցա­հան­դե­սը: Ներ­կա էին ար­վես­տա­սեր­ներ, ար­վես­տա­գետ­ներ, պաշ­տո­նյա­ներ: Բազ­մա­մարդ ցու­ցաս­րա­հը ո­ղող­ված էր տաք գույ­նե­րով ու ջա­զի հն­չյուն­նե­րով: Զրույց­ներն ար­վես­տի մա­սին էին, աբ­ստ­րակտ ար­վես­տի, մաս­նա­վո­րա­պես՝ ցու­ցադր­վող աշ­խա­տանք­նե­րի:
ԵՐԲ ՆԵՐ­ԿԸ ԳՈՒՅՆ Է ԴԱՌ­ՆՈՒՄ
Ժո­ղովր­դա­կան նկա­րիչ ՀՐԱՆՏ ԹԱ­ԴԵ­ՎՈ­ՍՅԱ­ՆԸ (ԹԱ­ԹՈՍ) մեզ հետ զրույ­ցում, խո­սե­լով ցու­ցադր­վող նկար­նե­րի ժան­րա­յին ա­ռանձ­նա­հատ­կու­թյան մա­սին, նկա­տեց, որ ցան­կա­ցած ոճ ստեղ­ծա­գոր­ծո­ղի հո­գու էու­թյունն է:
-Աբ­ստ­րակտ լի­նի, նա­տու­րա­լիս­տա­կան, թե ռեա­լիս­տա­կան, ինչ «իզմ»-ի էլ վե­րա­բե­րի, ես ու­զում եմ տես­նել ան­հա­տին, ստեղ­ծա­գոր­ծո­ղին, ո­րը տար­բեր­վում է այլ ստեղ­ծա­գոր­ծող­նե­րից: Ե­թե տար­բե­րու­թյուն կա, ու­րեմն կա նաև ու­ղի, ոճ, մտա­ծե­լա­կերպ,- ա­սաց նկա­րի­չը:
-Բա՞րդ է վե­րա­ցա­կան ար­վեստ ըն­կա­լե­լը, գնա­հա­տե­լը:
-Ես նկա­տե­ցի մի լավ բան. նկար­ներն ան­վեր­նա­գիր են: Վեր­ջին հաշ­վով, այս­պի­սի հո­րին­վածք­նե­րին իս­կա­պես վեր­նագ­րեր չեն սա­զում: Նկա­րը վեր­նագ­րում են «Տրամ­վա­յի կան­գառ», նա­յում ես՝ ինչ-որ գույ­նե­րի խաղ է, ոչ տրամ­վայ կա, ոչ կան­գառ: Աբ­ստ­րակտ մտա­ծե­լա­կե­պը, այս­պի­սի լու­ծում­նե­րը մար­դու ներ­քին կուլ­տու­րա­յի ար­տա­հայ­տումն են, գո­նե գու­նա­յին հա­մադ­րու­թյուն­նե­րը պետք է լի­նեն շատ ճիշտ, ի­րենց տե­ղում: Կտավն այն դեպ­քում է ըն­կա­լե­լի ու ըն­թեռ­նե­լի, երբ ներ­կը գույն է դառ­նում:
Պետք է ա­սեմ, որ Դա­վի­թը բա­վա­կա­նին հա­մար­ձակ է աշ­խա­տում և դեռ շատ ա­վե­լին կա­րող է ա­նել: Ես հա­վա­տում և ըն­դու­նում եմ այս նկար­չին:
ԴՐԱ­ՄԱ­ՏԻԿ, ԹԱ­ՏԵ­ՐԱ­ՅԻՆ, ԿԻՐՔ ՈՒ ԼԻՑՔ ՊԱ­ՐՈՒ­ՆԱ­ԿՈՂ ԿՏԱՎ­ՆԵՐ
Ա­ՐԱ ԽԶ­ՄԱ­ԼՅԱՆ (ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րի տե­ղա­կալ)
-Աբ­ստ­րակտ գոր­ծեր նա­յե­լիս պետք է փոր­ձենք տես­նել այն, ինչ ու­զում էր ա­սել նկա­րի՞­չը, թե՞ այն, ինչ ծն­վում է մեր գլ­խում, մեր երևա­կա­յու­թյան մեջ:
-Ես Ձեր հար­ցին կպա­տաս­խա­նեմ Ա­վետ Տեր­տե­րյա­նի բա­ռե­րով. «Ին­չի՞ մա­սին է Ձեր ե­րաժշ­տու­թյու­նը» հար­ցին մաես­տրոն պա­տաս­խա­նում է. «Այն մա­սին, ինչ Դուք ինք­ներդ...»:
Մենք չենք կա­րող սահ­մա­նել, բա­ցատ­րել ար­վես­տի տպա­վո­րու­թու­նը: Ար­վեստն ան­բա­ցատ­րե­լի է, և այս ի­մաս­տով, Դավ­թի ստեղ­ծած կտավ­նե­րի ու մեր հա­յացք­նե­րի հան­դի­պու­մից ստեղծ­վում է մի նոր ապ­րում, մի նոր զգա­ցում, մի նոր ի­մաստ, որ ա­ռան­ձին չկա կտավ­նե­րի մեջ, ա­ռան­ձին չկա մեր մեջ: Այ­սինքն՝ երկ­խո­սու­թյան ար­դյունք է:
-Ի՞նչ կա­սեք Դա­վիթ Դա­նիե­լյա­նի կտավ­նե­րի գու­նա­յին աշ­խար­հի մա­սին:
-Ես իր գույ­նե­րի մեջ եր­բեմն տես­նում եմ Սյու­նյաց աշ­խար­հի սառ­նու­թու­նը, խո­նա­վու­թյու­նը, Սյու­նի­քի ա­մառ­վա գույ­նե­րը: Ման­կու­թյան տպա­վո­րու­թյունն­նե­րը ան­գի­տակ­ցո­րեն դաջ­վում են մար­դու են­թա­գի­տակ­ցու­թյան մեջ և հա­սուն տա­րի­քում նկար­նե­րի մի­ջո­ցով դրսևոր­վում: Ընդ­հա­նուր առ­մամբ, շատ դրա­մա­տիկ, շատ թա­տե­րա­յին, կիրք ու լիցք պա­րու­նա­կող կտավ­ներ են:
«ԱՐ­ՎԵՍ­ՏԸ ՓՈՐ­ՁՈՒ­ԹՅՈՒՆ Է, ՊԵՏՔ Է ՓՈՐ­ՁԵՍ, ՈՐ ԳՏ­ՆԵՍ»
ԱՐ­ՄԱՆ ԾԱ­ՏՈՒ­ՐՅԱՆ (Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յին պատ­կե­րաս­րա­հի տնօ­րեն)
-Մե­րօ­րյա նկա­րիչ­նե­րը, նրանց աշ­խա­տանք­նե­րը հե­տաք­րք­րու՞մ են հան­րու­թյա­նը, ար­վես­տա­սեր­նե­րին:
-Ընդ­հա­նուր առ­մամբ, վեր­ջին տա­րի­նե­րին հե­տաք­րք­րու­թյու­նը պա­կա­սել է: Թե՛ ու­սա­նող­նե­րը, թե՛ ար­վես­տա­սեր­նե­րը քիչ են այ­ցե­լում ցու­ցա­հան­դես­ներ: Բայց, մյուս կող­մից, այ­սօր ժա­մա­նա­կա­կից ար­վես­տին, նկար­չու­թյանն ա­վե­լի մեծ ու­շադ­րու­թյուն է դարձ­վում: Մե­կը՝ ազ­գա­յին պատ­կե­րաս­րա­հը: Լի­նե­լով ա­կա­դե­միա­կան կա­ռույց` պահ­պա­նում, քա­րո­զում ենք դա­սա­կա­նը, միա­ժա­մա­նակ սկ­սել ենք հայ ժա­մա­նա­կա­կից նկա­րիչ­նե­րին ար­տերկ­րում հան­րահռ­չա­կե­լու գոր­ծըն­թաց: Ան­ցած տա­րի Բե­լա­ռու­սի ազ­գա­յին ար­վես­տի թան­գա­րա­նում ցու­ցադ­րե­ցինք ա­վագ և ե­րի­տա­սարդ սերն­դի հայ ժա­մա­նա­կա­կից նկա­րիչ­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյուն­ներ: Ա­ռա­ջի­կա­յում ցու­ցա­հան­դես ենք նա­խա­տե­սում Չի­նաս­տա­նում:
-Ի՞նչ կա­սեք Դա­վիթ Դա­նիե­լյա­նի նկար­նե­րի մա­սին:
-Խոս­տում­նա­լից նկա­րիչ է, փոր­ձում է գտ­նել իր ո­ճը: Լավ գու­նա­յին գամ­մա ու­նեն նկար­նե­րը, դեռ փնտ­րում է ի­րեն: Կգտ­նի:
-ժա­մա­նա­կա­կի­ցը և հի­նը լրաց­նու՞մ են ի­րար, թե՞ կտր­վում է կա­պը:
-Բարդ հարց եք տա­լիս, հի­մա աշ­խար­հում շատ էքս­պե­րի­մենտ­ներ են ա­նում, փոր­ձում են հա­կադ­րու­թյունն ըն­դգ­ծել՝ միա­ժա­մա­նակ ցու­ցադ­րե­լով ժա­մա­նա­կա­կի­ցը և հի­նը: Ար­վես­տը փոր­ձու­թյուն է, պետք է փոր­ձես, որ գտ­նես:
«ՄԻԱՅՆ ՇԱՏ ԱՇ­ԽԱ­ՏԵ­ԼՈՎ ԿԱ­ՐՈՂ ԵՍ ՀԱՍ­ՆԵԼ ԻՆՉ-ՈՐ ԱՐ­ԴՅՈՒՆ­ՔԻ»
ՀՐԱՆՏ ԴԱ­ՆԻԵ­ԼՅԱՆ (նկա­րիչ, Դա­վիթ Դա­նիե­լ­յա­նի հայ­րը)
-Ի՞նչ տպա­վո­րու­թյուն­ներ ու­նեք ցու­ցա­հան­դե­սից:
-Կան հա­սուն գոր­ծեր, գու­նա­յին հե­տաքր­քիր լու­ծում­նե­րով ար­ված աշ­խա­տանք­ներ, կոմ­պո­զի­ցիոն մտա­ծո­ղու­թյուն, ինչն ինձ գրա­վում և հա­մո­զիչ է թվում:
-Ձեր որ­դու աշ­խա­տանք­նե­րը գնա­հա­տե­լիս ա­վե­լի շատ քն­նա­դա­տու՞մ եք, թե՞ ող­ջու­նում:
-Հարկ ե­ղած դեպ­քում` քն­նա­դա­տում եմ, ո­րով­հետև, ե­րի­տա­սարդ է, ա­ճե­լու տեղ ու­նի: Բայց, ի­հար­կե, լավ գոր­ծե­րը ող­ջու­նում եմ, հոր­դո­րում, որ շա­րու­նա­կի այդ ո­ճով, այդ մտա­ծո­ղու­թյամբ:
-Ձեր և Դավ­թի աշ­խա­տանք­նե­րը շատ տար­բեր են, բո­լոր դեպ­քե­րում, ինչ-որ նմա­նու­թուն, ընդ­հա­նուր գիծ, շա­րու­նա­կու­թյուն տես­նու՞մ եք:
-Չէ, ես միշտ ի­րեն խոր­հուրդ եմ տվել, որ պետք է լի­նել ազ­նիվ ար­վես­տում և կյան­քում: Իմ նկար­չու­թյունն ա­վե­լի շատ ռեա­լիս­տա­կան, դա­սա­կան նկար­չու­թյանն է մոտ, իսկ Դա­վի­թը աբ­ստ­րակ­ցիոն մտա­ծո­ղու­թյուն ու­նի:
-Կա­րո՞ղ ենք ճա­նա­չել նրան իր նկար­նե­րում:
-Ի­հար­կե, նրա բնա­վո­րու­թյունն էլ կա այս­տեղ. ակ­տիվ է, շար­ժուն, իմ նկար­նե­րը՝ հա­կա­ռա­կը, մի քիչ ա­վե­լի զուսպ են:
-Նկա­րիչ է նաև Ձեր ա­վագ որ­դին՝ Ա­րամ Դա­նիե­լյա­նը, կա­րե­լի՞ է են­թադ­րել, որ նկար­չու­թյունն ի վե­րուստ է տր­վում, նկա­րե­լը բնա­տուր շնորհ է:
-Հայրս՝ Ա­րա­մա­յիս Դա­նիե­լյա­նը, նույն­պես նկա­րիչ է: Կար­ծում եմ, որ, ա­յո, գե­նե­տի­կո­րեն է փո­խանց­վել:
-Այ­սինքն՝ պետք է ծն­վել նկա­րիչ:
-Ա­յո:
-Իսկ հա­ջո­ղու­թյան հաս­նե­լու ճա­նա­պար­հին քա­նի՞ տո­կոս է կազ­մում աշ­խա­տան­քը:
-Աշ­խա­տան­քը 90 տո­կոսն է կազ­մում, տա­ղան­դը` 10-ը: Միայն շատ աշ­խա­տե­լով կա­րող ես հաս­նել ար­դյուն­քի:
Ճե­պազ­րույց­նե­րը`
Ար­մի­նե ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԻ

Լուսանկարներ

. .
  • ՀՐԱՆՏ ԴԱ­ՆԻԵ­ԼՅԱՆ (նկա­րիչ, Դա­վիթ Դա­նիե­լ­յա­նի հայ­րը)
  • ԱՐ­ՄԱՆ ԾԱ­ՏՈՒ­ՐՅԱՆ (Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յին պատ­կե­րաս­րա­հի տնօ­րեն)
  • Ա­ՐԱ ԽԶ­ՄԱ­ԼՅԱՆ (ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րի տե­ղա­կալ)
  • Ժո­ղովր­դա­կան նկա­րիչ ՀՐԱՆՏ ԹԱ­ԴԵ­ՎՈ­ՍՅԱ­Ն
Դիտվել է՝ 4695

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ