Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Երկ­րում մո­լեգ­նում է ԱԱԾ «տեր­տե­րը»

Երկ­րում մո­լեգ­նում է ԱԱԾ «տեր­տե­րը»
22.10.2019 | 00:11

Տա­րա­ծաշր­ջանն սպա­սում է 120 ժա­մը լրա­նա­լուն: Հաս­կա­նա­լի է` Փենս-Պոմ­պեո «դե­սան­տը», Թրամ­փի քվան­տա­յին նա­մա­կը, էր­դո­ղա­նի «ան­տա­ղանդ» ար­ձա­գան­քը, կր­կին Պու­տի­նի գիր­կը նետ­վե­լու «պրո­ցե­դու­րա­նե­րը» ար­ձա­նագ­րում են` պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյու­նը Էր­դո­ղա­նը ստպ­ված ե­ղավ պա­հել. ստեղծ­վեց «անվ­տան­գու­թյան գո­տի» Սի­րիա­յի ու Թուր­քիա­յի միջև։ Ա­սել է` ԱՄՆ-ն այս է­տա­պում մեկ քայլ ևս մո­տե­ցավ Ի­րա­նին նշա­նա­կե­տի տակ պա­հե­լու ի­դեա-ֆիք­սին, այդ թվում և Թուր­քիա­յի օգ­նու­թյամբ, սա­կայն դեռ չի շտա­պում և փոր­ձում է Լի­բա­նա­նի ու Մեր­ձա­վոր Արևել­քի այն եր­կր­նե­րում, ուր մեծ է ի­րա­նա­կան ազ­դե­ցու­թյու­նը, Սի­րիա­յից իր կոն­տին­գեն­տը տե­ղա­փո­խել այդ եր­կր­ներ, նոր տուր­բու­լեն­տու­թյան օ­ջախ­ներ ստեղ­ծել` թու­լաց­նել Ի­րա­նի ազ­դե­ցու­թյու­նը:
Հա­յաս­տանն այդ ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րին հետևում է պիկ­նի­կից` գի­նու շշի ու­ղեկ­ցու­թյամբ, բա­վա­կա­նին ռո­ման­տիկ` աշ­նան դե­ղին-կա­նա­չի մեջ, «պոե­տո­րեն» փն­թի «ա­դեա­լին» քնած` ժո­ղովր­դի սր­տի վար­չա­պե­տի և կտուր­ներ բարձ­րա­ցող հայ­րե­նա­կան ԱԱԾ-ի մի­ջո­ցով, ո­րը հմ­տա­նում է ե­րե­խա­ներ, հարս ու աղ­ջիկ­ներ հար­ցաքն­նե­լու գոր­ծում:


Այլ ա­նե­լիք` չի՛ք: Իշ­խա­նու­թյու­նը, որն ի սկզ­բա­նե էլ բանկ­րոտ էր` բո­լոր ա­ռում­նե­րով, այ­սօր ա­նե­լա­նե­լի պա­տա­յին վի­ճա­կում է: Ընդ ո­րում, Փա­շի­նյանն ընդ­հան­րա­պես էլ զո­րու չէ իր մեկ դե­րա­սա­նի թատ­րոնն ա­ռաջ տա­նե­լու. «ա­դեա­լի» վրա պառ­կած մարդն այն­քան կո­դեր էր բա­ցում, ո­րոնց վեր­ծա­նումն իսկ սար­սա­փե­լի կա­րող է լի­նել ցան­կա­ցած, էլ ա­ռա­վել կի­սա­պա­տե­րազ­մա­կան ի­րա­վի­ճա­կում գտն­վող պե­տու­թյան հա­մար, քա­նի դեռ այդ պեր­սոնն է իշ­խա­նու­թյան գլ­խին:


Իսկ պա­տա­յին է ի­րա­վի­ճա­կը բո­լոր ա­ռում­նե­րով։ Ա­ռա­ջին հեր­թին՝ պառ­լա­մեն­տա­կան երկ­րում, պառ­լա­մեն­տա­կան մե­ծա­մաս­նու­թյամբ: Մի կողմ թող­նենք մնա­ցյալ ա­մեն ին­չը, ան­կեղծ ար­ձա­նագ­րենք. այն­պի­սի անգ­րա­գետ, ծի­ծա­ղե­լի նա­խա­գիծ, ինչ­պի­սին «նա­խագ­ծել» ու ՍԴ էր ու­ղարկ­ել իշ­խող մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը, պառ­լա­մեն­տա­րիզ­մի պատ­մու­թյան մեջ ա­մեն բան տե­սած ցան­կա­ցած մե­կիս հա­մար ուղ­ղա­կի շվեյ­կա­յին էր նույն­քան, որ­քան ան­վերջ «հո­գե­հան­գս­տի» մաս­նակ­ցո­ղի կոս­տյու­մով ու աու­րա­յով աչ­քի ընկ­նող Վա­հե Գրի­գո­րյա­նի զա­վեշ­տա­լի հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, թե ին­քը ՍԴ նա­խա­գահ է։


Ակն­հայտ է՝ «աշ­նան ա­դեա­լին քնած» (ի՞ն­չը կհաղ­թի կյան­քում հե­րո­սին, ե­թե չլի­նեն կինն ու գի­նին) պեր­սո­նը «ար­թուն-ան­գի­նի» պա­հե­րին հաս­կա­նում է, որ ՍԴ-ն իր հա­մար «փո­սի» է վե­րած­վում։ Այդ թն­ջու­կից դուրս գա­լու միակ ել­քը Հրայր Թով­մա­սյա­նի՝ սե­փա­կան նա­խա­ձեռ­նու­թյամբ հրա­ժա­րա­կանն է` հո­գե­բա­նա­կան ան­թույ­լատ­րե­լի տե­ռո­րի ար­դյուն­քում, ո­րով­հետև դա­տա­րան­նե­րը փա­կե­լու, ի­րա­վա­կան հա­մա­կար­գի նկատ­մամբ ան­թույ­լատ­րե­լի քայ­լե­րի, երկ­րորդ նա­խա­գա­հին ան­հաս­կա­նա­լի պատ­ճառ­նե­րով բան­տե­լու, դա­տա­րան­նե­րը շր­ջա­փա­կե­լու, շվեյ­կյան օ­րի­նագ­ծեր երկ­նե­լու «թրեն­դի» վրա մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյու­նը չի կա­րող եր­կար աչք փա­կել, որ­քան էլ մի­ջազ­գա­յին կա­ռույց­նե­րը ստեղծ­ված են հատ­կա­պես դրա հա­մար:


Ի դեպ, մի­ջազ­գա­յին կա­ռույց­նե­րի հա­մար «բա­քո­սի սի­րա­հա­րի» այդ վի­ճակն ա­մե­նա­նա­խընտ­րե­լին, ցան­կա­լին, սի­րե­լին է. պա­տա­յին այդ վի­ճա­կը ա­մե­նա­լա­վա­գույն «պո­զան» է, որ­պես­զի պա­հանջ­վի այն, ին­չի հա­մար տե­ղի ու­նե­ցավ հա­յաս­տա­նյան գու­նա­վոր հե­ղա­փո­խու­թյու­նը` ար­ցա­խյան հար­ցում ստա­տուս-քվո­յի փո­փո­խու­թյան հե­ռա­հար նպա­տա­կի հե­տապ­նդ­մամբ: Ինչ­պի­սի՞ փո­փո­խու­թյան՝ բարդ է ա­սել, ո­րով­հետև գլո­բալ խա­ղա­ցող­ներն այս պա­հին հետ-ա­ռա­ջի կոն­ֆի­գու­րա­ցիա­նե­րով ի­րա­վի­ճա­կը զերծ են պա­հում մեծ խառ­նաշ­փո­թից, այ­նու­հան­դերձ, 5-օ­րյա ժամ­կե­տը դեռ չի ա­վարտ­վել, Շտայն­մա­յե­րի նա­խա­գիծն ՈՒկ­րաի­նա­յում կյան­քի չի կոչ­վել, բրեք­զի­տը տոր­պե­դա­հար­վում է կր­կին, Ռու­սաս­տա­նը փոր­ձում է վայր­կյան ա­ռաջ մտ­նել Հա­րա­վա­յին Աֆ­րի­կա, ո­րը վա­ղուց ԱՄՆ-ի հե­տաք­րք­րու­թյան գո­տի է, իսկ ա­հա Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սում, չնա­յած Վրաս­տա­նի «վար­դաց­մանն» ու Հա­յաս­տա­նի «գան­դիաց­մա­նը», հար­ցե­րի մեծ տե­ղա­շարժ դեռ չկա (Վրաս­տա­նից Օ­սիա­յի և Աբ­խա­զիա­յի ան­ջա­տու­մից հե­տո):

Ի դեպ, պետք է նաև ար­ձա­նագ­րել՝ գու­նա­վոր հե­ղա­փո­խու­թյուն­նե­րի մե­քե­նան մեծ թա­փով սկ­սել է աշ­խա­տել Ադր­բե­ջա­նում. արևմտյան ԶԼՄ-նե­րի ու­շադ­րու­թյան այն դո­զան, ո­րի ներ­քո հայ­տն­վել է հարևան եր­կի­րը, գա­լիս է ա­պա­ցու­ցե­լու, որ դիկ­տա­տու­րան այն­քան էլ շեն­շող չէ նաև այն­տեղ։ Ընդ ո­րում, որ­քան էլ պա­րա­դոք­սալ, այն­տեղ արևմտյան «սի­րե­լի» թեկ­նա­ծու­նե­րից մե­կը սուն­նի «գե­ղեց­կու­հի», Սաա­կաշ­վի­լիից «կմշտ­ված», ո­րոշ չար լե­զու­նե­րի շշն­ջո­ցով՝ Բատ­կա­յի «սի­րե­լի» (ի­րա­կա­նում Մեհ­րի­բան խա­նու­մը Թուր­քիա­յում ու­նի սի­րե­լի, պլաս­տիկ վի­րա­հա­տու­թյուն­նե­րից մու­միա­յի վե­րած­ված Մեհ­րի­բանն է:
Ա­սում եք` Նի­կո­լի «Պիկ­նիկ» կտա­վը ո՞վ էր գցել սոց­ցան­ցեր. Ստ­րու­գաց­կի եղ­բայր­նե՞­րը:
Ո՞չ: Հայ­կա­կան «ստալ­կե՞­րը»... տի­կին Ան­նան և ըն­տա­նի՞­քը, ուր ան­գամ դուստրն է ցան­կա­նում վար­չա­պետ դառ­նալ:
Ի՜նչ եք ա­սում, չի՛ կա­րող պա­տա­հել:


Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3839

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ