Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Սպա­ռո­ղա­կան վար­կերն ա­վե­լա­նում են, կա­րիք կա ա­վե­լի խիստ վե­րահս­կո­ղու­թ­յան»

«Սպա­ռո­ղա­կան վար­կերն ա­վե­լա­նում են, կա­րիք կա ա­վե­լի խիստ վե­րահս­կո­ղու­թ­յան»
07.02.2020 | 01:48

Բան­կա­յին հա­մա­կար­գում ա­վանդ­նե­րի ա­ճը անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն է վար­կե­րի տո­կո­սադ­րույք­նե­րի նվա­զեց­ման հա­մար. սրանք ուղ­ղա­կիո­րեն մի­մյանց հետ կապ­ված գոր­ծըն­թաց­ներ են: Ըստ ո­րոշ փոր­ձա­գետ­նե­րի, ե­թե 2018-ին նկատ­վել է ա­վանդ­նե­րի աճ, ա­պա 2019-ին ա­ճի դի­նա­մի­կան կանգ է ա­ռել, նվա­զում էլ չի ար­ձա­նագր­վել: Նշենք, որ 2018-ին ա­վանդ­նե­րի ա­ճի մեջ ի­րա­վա­բա­նա­կան ան­ձանց մաս­նա­բա­ժի­նը ա­վե­լի փոքր է ե­ղել: Ֆի­նան­սա­կան շու­կա­յի փոր­ձա­գետ­նե­րի հա­մոզ­մամբ` ա­վանդ­նե­րի ա­ճը կանգ է ա­ռել բան­կա­յին գաղտ­նի­քի մա­սին օ­րեն­քում կա­տար­ված փո­փո­խու­թյուն­նե­րից: Մյուս կող­մից, կան պն­դում­ներ, որ նշ­ված օ­րեն­քում էա­կան ո­չինչ չի փոխ­վել: Ի­րա­կա­նում ի՞նչ փո­փո­խու­թյան մա­սին է խոս­քը: Այս և բան­կա­յին հա­մա­կար­գի հետ կապ­ված այլ կարևոր հար­ցե­րի շուրջ զրու­ցե­ցինք Եվ­րա­սիա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան ֆի­նան­սա­բան­կա­յին ա­սո­ցիա­ցիա­յի գլխավոր տնօրենի տեղակալ-ՀՀ-ում ներկայացուցչության ղեկավար ՍԱՄ­ՎԵԼ ՃԶ­ՄԱ­ՉՅԱ­ՆԻ հետ:

-Ե­կեք փաս­տենք, որ 2018 թ. հա­մե­մատ 2019-ին ա­վանդ­ներն ա­վե­լա­ցել են 20,7 %-ով և կազ­մել են 3 568,0 մլրդ դրամ,- ա­սաց պա­րոն Ճզ­մա­չյա­նը։- Սա­կայն հա­մա­ձայն եմ Ձեզ հետ, որ ցան­կա­ցած օ­րեն­քի փո­փո­խու­թյու­նից ա­ռաջ պետք է նախ և ա­ռաջ ի­րա­կա­նաց­նել այդ փո­փո­խու­թյան ազ­դե­ցու­թյան ու­սում­նա­սի­րու­թյուն և տալ հա­մա­պա­տաս­խան գնա­հա­տա­կան: Այս դեպ­քում ա­վանդ­նե­րը շա­րու­նա­կել են ա­վե­լա­նալ, սա­կայն դա չի նշա­նա­կում, որ այդ օ­րեն­քի փո­փո­խու­թյու­նը ազ­դե­ցու­թյուն չի ու­նե­ցել, պետք է լուրջ խոր­քա­յին ու­սում­նա­սի­րու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նել: Բան­կա­յին գաղտ­նի­քի ցան­կա­ցած փո­փո­խու­թյուն լր­ջա­գույն ազ­դե­ցու­թյուն է ու­նե­նում մեր ֆի­նան­սա­կան հա­մա­կար­գի ու նաև տն­տե­սու­թյան հե­տա­գա զար­գաց­ման վրա: Ինձ հա­մար բան­կա­յին գաղտ­նի­քի ցան­կա­ցած հետ­նա­հանջ ըն­դու­նե­լի չէ: Նման հար­ցե­րում օ­րենս­դի­րը պետք է լուրջ քն­նար­կում­ներ կազ­մա­կեր­պի ո­լոր­տի փոր­ձա­գետ­նե­րի հետ, և ո­րո­շում­ներն ըն­դուն­վեն միայն փոր­ձա­գի­տա­կան վեր­լու­ծու­թյուն­նե­րի հի­ման վրա: Ինչ վե­րա­բե­րում է ի­րա­վա­բա­նա­կան ան­ձանց ա­վանդ­նե­րին, միշտ էլ այդ ա­վանդ­նե­րի ծա­վալն ընդ­հա­նու­րի մեջ փոքր է ե­ղել, ին­չը բնա­կան է, քա­նի որ գոր­ծա­րարն իր ա­զատ մի­ջոց­նե­րը ներդ­նում է հենց իր բիզ­նե­սում և, սո­վո­րա­բար, ա­վե­լի բարձր ե­կա­մուտ է ստա­նում, քան ա­վան­դի տո­կոսն է: Հետևա­բար, երբ ա­վե­լա­նում են ի­րա­վա­բա­նա­կան ան­ձանց ա­վանդ­նե­րը, դա ան­հան­գս­տա­նա­լու ա­ռիթ պետք է հան­դի­սա­նա, և անհ­րա­ժեշտ է, որ­պես­զի տն­տե­սու­թյան պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րը հե­տա­զո­տու­թյուն­ներ ա­նեն` հաս­կա­նա­լու, ին­չու բիզ­նե­սը չի ընդ­լայ­նում իր գոր­ծու­նեու­թյու­նը և նա­խընտ­րում է պա­սիվ ե­կա­մուտ­նե­րը:
-Վեր­ջին հար­ցազ­րույց­նե­րից մե­կում նշել էիք, որ ճիշտ կլի­նի վար­կե­րի մեծ մասն ուղ­ղել մի­ջին և խո­շոր բիզ­նե­սին: Միևնույն ժա­մա­նակ ըն­դգ­ծել էիք, որ զգա­լի աճ կա սպա­ռո­ղա­կան վար­կե­րի մա­սով: Ըստ Ձեզ, ին­չու՞ խո­շոր և մի­ջին բիզ­նե­սում վար­կե­րը չեն ա­վե­լա­նում:
-Պետք է վար­կա­վոր­վեն բո­լոր վար­կու­նակ հա­ճա­խորդ­նե­րը, սա­կայն ել­նե­լով մի­ջին և խո­շոր բիզ­նե­սի ա­ռանձ­նա­հատ­կու­թյուն­նե­րից, մի­ջոց­նե­րի հիմ­նա­կան մա­սը գնում է հենց նրանց վար­կա­վոր­մա­նը: Ի դեպ, վար­կե­րի ծա­վա­լը ան­ցյալ տա­րի 2018 թ. հա­մե­մատ ա­վե­լա­ցել է 10,1%-ով և հա­սել է 3 572,0 մլրդ դրա­մի: Տն­տե­սու­թյու­նը (խո­շոր և մի­ջին բիզ­նե­սը) դեռևս հա­մա­քայլ չի ըն­թա­նում բան­կե­րի ակ­տիվ աշ­խա­տան­քի հետ։ Եվ չնա­յած բան­կե­րում բա­վա­կա­նին գու­մար­ներ են կու­տակ­վել, դրանք շա­րու­նա­կում են լուրջ մի­ջոց­ներ ներգ­րա­վել։ Կար­ծում եմ` առ­կա բազ­մա­թիվ խն­դիր­նե­րից կա­ռա­վա­րու­թյու­նը պետք է ա­ռանձ­նա­կի ու­շադ­րու­թյուն դարձ­նի երկ­րի անվ­տան­գու­թյան և տն­տե­սու­թյան զար­գաց­մա­նը, մաք­սի­մալ ա­ջակ­ցե­լով ի­րա­վա­կան, սո­ցիա­լա­կան, հար­կա­յին, բուն տն­տե­սա­կան և այլ հար­ցե­րում։
-Ի՞նչ ռիս­կեր եք տես­նում այ­սօր բան­կա­յին հա­մա­կար­գում։
-Թերևս, կա­ռանձ­նաց­նեի հետևյա­լը՝ բնակ­չու­թյան ի­րա­կան, ռեալ ե­կա­մուտ­նե­րը դեռ նոր են թևա­կո­խել ա­ճի փուլ, այն էլ` չն­չին, սա­կայն սպա­ռո­ղա­կան վար­կերն ա­վե­լա­նում են ան­հա­մե­մատ բարձր տեմ­պե­րով, ին­չը մտա­հո­գիչ է։ Այդ գոր­ծըն­թա­ցը կա­րիք ու­նի ա­վե­լի խիստ վե­րահս­կո­ղու­թյան, քա­նի որ վտան­գա­վոր է ինչ­պես բնակ­չու­թյան, այն­պես էլ հենց բան­կա­յին սեկ­տո­րի հա­մար, ե­թե չա­սեմ` ամ­բողջ տն­տե­սու­թյան։ Ռիս­կե­րը ձևա­վոր­վում են այն դեպ­քում, երբ բնակ­չու­թյու­նը մեծ մա­սամբ աչ­քի չի ընկ­նում բարձր ֆի­նան­սա­կան գրա­գի­տու­թյամբ և դեռևս սո­վոր չէ ռեալ գնա­հա­տե­լու իր հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը։ Ե­թե հնա­րա­վոր է հեշտ ձևով ստա­նալ վարկ, շա­տե­րը, մա­նա­վանդ ե­րի­տա­սար­դու­թյու­նը, չեն էլ մտա­ծում հետևանք­նե­րի մա­սին, իսկ հե­տո սկս­վում են խն­դիր­նե­րը։ Բան­կե­րը կա­րող են կո­րուստ­ներ ու­նե­նալ, քա­նի որ հե­տա­գա­յում պարզ­վում է, օ­րի­նակ, որ վար­կա­ռուն հա­վա­քել է վար­կեր նաև այլ տե­ղե­րում։ Այդ­պի­սի դեպ­քե­րը պետք է բա­ցառ­վեն։
-Ինչ­պի­սի՞ ի­րա­վի­ճակ է այ­սօր մեծ լիկ­վի­դայ­նու­թյան հար­ցում, որ ժա­մա­նա­կին ա­ռա­ջա­ցել էր բան­կե­րում, և կա­րո­ղա­նու՞մ են վեր­ջին­ներս է­ֆեկ­տիվ տե­ղա­բաշ­խել այդ գու­մար­նե­րը։
-Կա­րող եմ ա­սել, որ տար­բեր բան­կե­րում ի­րա­վի­ճա­կը տար­բեր է, բայց մի բան ակն­հայտ է` է­ֆեկ­տիվ տե­ղա­բաշ­խու­մը հնա­րա­վոր չէ ա­ռանց մարդ­կանց ե­կա­մուտ­նե­րի շո­շա­փե­լի ա­ճի և բիզ­նե­սի ակ­տի­վու­թյան։ Տն­տե­սու­թյա­նը հար­կա­վոր են ու­ժեղ դրայ­վեր­ներ, և դրանք, ըստ վեր­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան տվյալ­նե­րի, սկ­սում են նշ­մար­վել։ Սա­կայն մտա­հո­գիչ է ի­րա­վի­ճա­կը գյու­ղատն­տե­սու­թյու­նում և է­լեկտ­րաէ­ներ­գիա­յի գե­նե­րա­ցիա­յի ո­լոր­տում. եր­կու բնա­գա­վա­ռում էլ 2019 թ. ցու­ցա­նիշ­նե­րը զի­ջում են նա­խորդ տար­վա հա­մա­պա­տաս­խան ցու­ցա­նիշ­նե­րին, իսկ ե­թե չկա աճ, չկա նաև վար­կե­րի, գու­մար­նե­րի լրա­ցու­ցիչ պա­հան­ջարկ, և տն­տե­սու­թյու­նը սկ­սում է դո­փել տե­ղում։ Հի­շենք նաև տն­տե­սու­թյու­նից շատ և շատ հե­ռու մեծ գե­ղան­կա­րիչ-իմպ­րե­սիո­նիստ Օ­գյուստ Ռե­նուա­րի բա­ռե­րը, ո­րոնք նա ար­տա­բե­րել է դեռ ան­ցյալ դա­րում. «Բան­կե­րը ու­րախ հիմ­նարկ­ներ չեն, բայց ժա­մա­նա­կա­կից հա­սա­րա­կու­թյու­նը չի կա­րող ա­ռանց դրանց։ Բան­կե­րը պետք են, որ գո­յա­նան եր­կաթգ­ծե­րը, կո­յու­ղին, տեղ հաս­նի գա­զը, և հե­ռաց­վի կույր ա­ղի­քը»։ Այ­սօր բան­կե­րը շատ ա­վե­լի հս­կա և լայ­նա­ծա­վալ ազ­դե­ցու­թյուն ու­նեն տն­տե­սու­թյան զար­գաց­ման և բնակ­չու­թյան կեն­սա­մա­կար­դա­կի բարձ­րաց­ման վրա։ Մտած­ված և ճիշտ օգտ­վեք բան­կե­րից։
-Պա­րոն Ճզ­մա­չյան, ու­զում եմ անդ­րա­դառ­նալ մեկ կարևոր հար­ցի ևս: Առևտրա­յին բան­կե­րը վար­կե­րի մա­սին հայ­տա­րա­րու­թյու­նում ներ­կա­յաց­նում են միայն վար­կի ան­վա­նա­կան տո­կո­սադ­րույ­քը, և երբ մար­դը ոգևոր­ված գնում է տվյալ բանկ այդ վար­կը ձևա­կեր­պե­լու, պարզ­վում է, որ ան­վա­նա­կան տո­կո­սադ­րույ­քին գու­մար­վում են սպա­սարկ­ման վճար­ներն ու միջ­նոր­դավ­ճա­րը: Ար­դյուն­քում 12 % վար­կը կազ­մում է 20 և ա­վե­լի տո­կոս: Այս աչ­քա­կա­պու­թյու­նը ին­չու՞ չի կա­րե­լի վե­րաց­նել:
-Ես չեմ կար­ծում, որ այս­տեղ աչ­քա­կա­պու­թյուն կա: Նախ «Սպա­ռո­ղա­կան կրե­դի­տա­վոր­ման մա­սին» օ­րեն­քը պա­հան­ջում է, որ­պես­զի սպա­ռո­ղա­կան վար­կե­րի ան­վա­նա­կան տո­կո­սադ­րույ­քից բա­ցի բան­կե­րը հրա­պա­րա­կեն նաև փաս­տա­ցի տո­կո­սադ­րույ­քը, ին­չը իր մեջ նե­րա­ռում է վար­կի հետ կապ­ված բո­լոր հնա­րա­վոր ծախ­սե­րը և տո­կո­սադ­րույ­քի տես­քով ներ­կա­յաց­վում է հա­ճա­խոր­դին: Փաս­տա­ցի տո­կո­սադ­րույ­քը հա­ճա­խորդ­նե­րին օգ­նում է նաև վար­կա­յին ա­ռա­ջարկ­նե­րը հա­մե­մա­տե­լու հար­ցում, որ­պես­զի վեր­ջին­ներս կա­րո­ղա­նան ընտ­րել ի­րենց հա­մար նա­խընտ­րե­լի տար­բե­րա­կը: Այս­պի­սով, բա­ցա­ռում եմ, որ ֆի­զի­կա­կան անձ հա­ճա­խորդ­նե­րը չեն տե­ղե­կաց­վում ի­րենց վար­կի ի­րա­կան տո­կո­սի մա­սին: Ա­վե­լին, նույն օ­րեն­քը պա­հան­ջում է հա­ճա­խոր­դին մտա­ծե­լու ժա­մա­նակ տալ, մեկ շա­բա­թում կա­րող են հրա­ժար­վել ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րից և այլն: Եր­բեմն նման տե­ղե­կատ­վու­թյուն տա­րա­ծում են այն հա­ճա­խորդ­նե­րը, ո­րոնք դժ­վա­րա­նում են վար­կե­րը սպա­սար­կել, և դա նրանց միակ ար­դա­րա­ցումն է:
Զրու­ցեց
Ժաս­մեն ՎԻ­ԼՅԱ­ՆԸ

Դիտվել է՝ 10937

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ