Մանրամասն որոնում (արխիվ)
20.04.2024
 
«Փաստ չէ, որ ռուս խաղաղապահների հեռանալը Լեռնային Ղարաբաղից նույնական է Ռուսաստանի դուրս գալուն կովկասյան աշխարհաքաղաքական խաղից։ Անդրկովկասի նշանակությունը չափազանց մեծ է Եվրասիայի և, մասնավորապես, Մոսկվայի համար: Կարելի՞ է խոսել Ռուսաստանի նահանջի մասին, թե՞ իրականում մենք խոսում ենք կովկասյան տարածաշրջանային անվտանգության ողջ համակարգի վերագործարկման մասին: Մոսկվայի վիճակն ամենևին էլ այդքան անհուսալի չէ»,- ասել է ռուս քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը։                
 
Նորություններ » Մեծ հիաս­թա­փու­թ­յան թա­վիշն ու աս­տա­ռը

Մեծ հիաս­թա­փու­թ­յան թա­վիշն ու աս­տա­ռը

Մեծ հիաս­թա­փու­թ­յան թա­վիշն ու աս­տա­ռը
24.04.2020 | 00:38
ՀՀ իշ­խա­նու­թյունն ամ­փո­փում է գոր­ծու­նեու­թյան եր­կու տա­րին, վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը եր­կու լայ­վե­րով ներ­կա­յաց­րեց հա­սա­րա­կու­թյան «Մեծ հիաս­թա­փու­թյուն­նե­րի» պատ­կե­րը, որ իր գնա­հա­տա­կա­նով, թերևս, մեծ հիա­ցում­նե­րի պատ­ճառ պի­տի լի­ներ: Չանդ­րա­դառ­նա­լով «Մեծ հիաս­թա­փու­թյան քար­տե­զի» բո­լոր կե­տե­րին ու բո­լոր «բնա­կիչ­նե­րին», որ եր­կու տա­րի ա­մեն օր գոր­ծող անձ են ե­ղել հրա­պա­րա­կա­յին աս­պա­րե­զում, ար­ձա­նագ­րեմ «մեծ հիաս­թա­փու­թյուն­նե­րի» աս­տա­ռը, ի­մա՝ ի­րա­կան պատ­կե­րը.
1. ՀՀ վար­չա­պե­տը Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյու­նը պատ­կե­րաց­նում է աշ­խար­հից կտր­ված, մե­կու­սի տա­րածք, ան­մար­դաբ­նակ կղ­զի, որ­տեղ ստե­րիլ պայ­ման­ներ են՝ իր մեծ ծրագ­րե­րը կյան­քի կո­չե­լու հա­մար, բայց չու­նի ոչ մի կոնկ­րետ ծրա­գիր՝ ոչ Ար­ցա­խի հար­ցի լուծ­ման, ոչ տն­տե­սու­թյան զար­գաց­ման, ոչ դա­տաի­րա­վա­կան հա­մա­կար­գի բա­րե­փո­խում­նե­րի: Բո­լոր «ծրագ­րե­րի» ու «բա­րե­փո­խում­նե­րի» հիմ­քում ըն­թա­ցիկ հար­ցեր լու­ծե­լու ցան­կու­թյունն է՝ օր­վա, բայց ոչ՝ երկ­րի ու ժա­մա­նա­կի: Իսկ դա բու­մե­րանգ է, որ վե­րա­դառ­նա­լու է:
2. ՀՀ վար­չա­պե­տը մե­ծա­գույն հիաց­մուն­քով առ սե­փա­կան ան­ձը՝ շա­րու­նա­կում է վս­տա­հել ու հա­վա­տալ միայն ինքն ի­րեն և իր անս­խա­լա­կա­նու­թյա­նը, ի­մա՝ մե­սիա, Հի­սուս լի­նե­լուն ու իր ա­ռա­քե­լու­թյա­նը, ու դա նրա ոչ միակ մո­լո­րու­թյունն է:
3. ՀՀ վար­չա­պե­տի «հիաս­թա­փու­թյան մեծ քար­տե­զի» բո­լոր բնա­կիչ­նե­րը ա­ռա­վե­լա­գույնս 1000-2000 մարդ են, հա­մե­մա­տեք ՀՀ բնակ­չու­թյան թվի հետ ու ինք­ներդ պա­տաս­խա­նեք հար­ցին՝ ո՞վ պի­տի մտա­ծի մնա­ցած­նե­րի մա­սին և ու՞մ վար­չա­պետն է նա՝ ողջ գեր­լե­գի­տի­մու­թյամբ հան­դերձ:
4. ՀՀ վար­չա­պե­տը իշ­խա­նու­թյան եր­րորդ տա­րում դեռ չի պատ­կե­րաց­նում, որ իր գլ­խա­վոր խն­դի­րը ՀՀ ՏՆ­ՏԵ­ՍՈՒ­ԹՅՈՒՆՆ է, այդ տն­տե­սու­թյան ԶԱՐ­ԳԱ­ՑՈՒ­ՄԸ, ի­մա՝ տն­տե­սու­թյան կա­ռուց­ված­քի փո­փո­խու­թյու­նը, կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գի հա­մա­պա­տաս­խա­նե­ցու­մը գո­յու­թյուն ու­նե­ցող ռե­սուրս­նե­րի թե­լադ­րած ի­րա­կան գե­րա­կա­յու­թյուն­նե­րին, ոչ թե մի­ֆա­կան պատ­կե­րա­ցում­նե­րին ու տն­տե­սա­կան ակ­տի­վու­թյան մի­ֆա­կան ցու­ցա­նիշ­նե­րին: Ան­գամ կո­րո­նա­վի­րու­սի պար­տադ­րած ճգ­նա­ժա­մով կաթ­վա­ծա­հար՝ զբո­սաշր­ջու­թյու­նը, սպա­սարկ­ման ո­լոր­տը նրան չհա­մո­զե­ցին, որ ար­դյու­նա­վետ տն­տե­սու­թյունն այն է, ինչ ար­տադ­րանք է տա­լիս: Որ Հա­յաս­տա­նը չպետք է լի­նի հումք ար­տա­հա­նող, ինչ­պես «նա­խորդ հան­ցա­վոր ռե­ժի­մի» օ­րոք էր, այլ՝ ԱՊ­ՐԱՆՔ: Եվ հում­քից ապ­րանք շղ­թան ոչ միայն ա­վե­լի ձեռն­տու է ֆի­նան­սա­պես, այլև աշ­խա­տա­տեղ է ա­պա­հո­վում: Նվա­զա­գույ­նը ար­տա­ռոց է, որ իր մեծ հիաս­թա­փու­թյուն­նե­րի քար­տե­զում վար­չա­պե­տը բնա­կեց­րել է ում ա­սես, բայց «մո­ռա­ցել է» տես­նել ու ար­ձա­նագ­րել մի­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան հա­յին, որ աշ­խա­տանք է ու­զում: Դա ար­դեն հա­կա­պո­պու­լիզմ է;
5. ՀՀ վար­չա­պե­տը հիաց­մուն­քով շա­րու­նա­կում է շեր­տա­վո­րել հա­սա­րա­կու­թյու­նը, բո­լոր բա­ժա­նում­նե­րը հիմ­քում ու­նեն միայն մեկ ու­ղիղ գիծ, ո­րից աս­դին նա ինքն է, իր քայ­լած­ներն ու ի­րեն փա­ռա­բա­նող­նե­րը, ան­դին՝ բո­լո­րը, որ չեն կի­սում ան­պա­րա­գիծ հիա­ցու­մը իր ան­ձով: Նա խո­րա­պես հա­մոզ­ված է, որ ով ի­րե­նով հիա­ցած չէ ու ի­րեն չի հա­վա­տում, ծա­ռա­յում է ա­ներ­փե­սա­յա­կան հա­մա­կար­գի վե­րար­տադ­րու­թյա­նը: Սա ան­հիմն մո­լո­րու­թյուն է. բա­ցի նո­րօ­րյա Հի­սու­սից, «ռո­բա­սեր­ժա­կան սպա­սար­կու­նե­րից», կան հա­զա­րա­վոր մար­դիկ, որ խո­րա­պես ան­տար­բեր են բո­լո­րի նկատ­մամբ, պար­զա­պես ու­զում են ապ­րել ու աշ­խա­տել, և հա­մա­րում են, որ Սահ­մա­նադ­րու­թյամբ ու­նեն այդ ի­րա­վուն­քը: Կա նաև քա­ղա­քա­կան հատ­ված, որ բնավ չի կի­սում ոչ նախ­կին­նե­րի, ոչ ներ­կա­նե­րի տե­սա­կետ­նե­րը, ու­նի իր կար­ծի­քը և հա­մա­րում է, որ տե­սա­կետ ու­նե­նա­լը նույն­պես Սահ­մա­նադ­րու­թյամբ ե­րաշ­խա­վոր­ված ա­զա­տու­թյուն է: Վեր­ջա­պես՝ հա­զա­րա­վոր մար­դիկ կան, որ չեն կի­սում կար­ծի­քը, թե Հա­յաս­տա­նում, կամ/կամ է՝ կամ Նի­կո­լը, կամ Սեր­ժը: ՈՒ պետք չէ ան­վերջ հա­սա­րա­կու­թյա­նը վա­խեց­նել, սպառ­նալ, շան­տաժ ա­նել նախ­կին­նե­րի վե­րա­դար­ձով, գործ ա­նել է պետք՝ նախ­կին չդառ­նա­լու հա­մար:
6. Իշ­խա­նու­թյան եր­րորդ տա­րում ՀՀ վար­չա­պե­տը չի ըն­դու­նում, որ ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան պաշտ­պա­նու­թյու­նը միայն զեն­քեր գնել չէ՝ ու­ժեղ տն­տե­սու­թյուն է +ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն+մի­ջազ­գա­յին աս­պա­րե­զում հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյուն+ ազ­գա­յին շա­հե­րի գի­տակ­ցու­թյուն ու պաշտ­պա­նու­թյուն՝ ազ­գա­յին ար­ժե­հա­մա­կար­գով:
Ֆան­տաս­տի­կա­յի ժան­րից է, որ իշ­խա­նու­թյու­նը ազ­գա­յին ար­ժե­հա­մա­կար­գի ձևա­վո­րող կդառ­նա: Նախ՝ իշ­խա­նու­թյու­նը չի պատ­կե­րաց­նում՝ ինչ է ազ­գա­յի­նը: Չի ըն­կա­լում, որ հա­մազ­գա­յի­նի, տրան­սազ­գա­յի­նի, վե­րազ­գա­յի­նի հիմ­քում էլ դր­ված է ԱԶ­ԳԱ­ՅԻ­ՆԸ: Դա­տե­լով եր­կու տար­վա փոր­ձից՝ ազ­գա­յի­նը Հա­յաս­տա­նում Մել Դա­լու­զյա­նին նվիր­ված ֆիլ­մի 20 տո­կոսն է, բայց ոչ Ար­տա­վազդ Փե­լե­շյա­նը: Ազ­գա­յի­նը «Հու­զանք ու զանգն» է, բայց ոչ Նա­րե­կա­ցին, ոչ Թու­մա­նյա­նը, ոչ Տե­րյա­նը, ոչ Չա­րեն­ցը, ոչ Մաթևո­սյա­նը, ոչ էլ ա­ռա­վել ևս ար­վես­տա­գետ­նե­րը, որ ապ­րել, գրել, նկա­րել, նա­խագ­ծել, ե­րաժշ­տու­թյուն են գրել, բե­մադ­րել ու բեմ են բարձ­րա­ցել, եր­գել ու պա­րել են նա­խորդ հան­ցա­վոր ռե­ժի­մի իշ­խա­նու­թյան օ­րոք: Պապ թա­գա­վո­րի կեր­պա­րի միա­կող­մա­նի մեկ­նու­թյու­նից բա­ցի իշ­խա­նա­կան միտ­քը պատ­մու­թյան մեջ այն­քան չի խո­րա­ցել, որ բա­ցա­հայ­տի՝ հա­յերն ու­նե­ցել են նաև այլ թա­գա­վոր­ներ՝ ա­սենք՝ Տր­դատ Մե­ծը, Տիգ­րան Մե­ծը, Լևոն Վե­ցե­րոր­դը:
7. ՀՀ վար­չա­պե­տը, ու­րեմն և ամ­բողջ իշ­խա­նու­թյու­նը, չի ըն­կա­լում, որ Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցին միայն Վե­հա­փա­ռի ան­ձը չէ, կամ Մայր Ա­թո­ռի ֆի­նանս­նե­րը, հայ հա­վա­տա­ցյալ­ներն են Հա­յաս­տա­նում ու ամ­բողջ աշ­խար­հում: Եվ ԱՅԴ ե­կե­ղե­ցու հետ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը սկ­սում են «Հայր մեր»-ով, ոչ թե «քա­ղա­քա­ցի Կտ­րիճ Ներ­սի­սյա­նով»: Հա­րյու­րա­վոր հե­ղա­փո­խու­թյուն­ներ ու հե­ղաշր­ջում­ներ են ե­ղել աշ­խար­հում՝ ա­մեն եր­կիր իր պատ­մու­թյան մեջ տաս­նյակ­նե­րով կհաշ­վի՝ սկ­սած պա­լա­տա­կան հե­ղաշր­ջում­նե­րից մինչև պե­տա­կա­նը, հե­ղա­փո­խու­թյուն­ներն էլ՝ ա­րյու­նո­տից մինչև թավ­շե, բայց ե­կե­ղե­ցին կա ու լի­նե­լու է ան­սա­սան սյուն՝ պե­տա­կա­նու­թյան հա­մար: Ա­մե­նուր: Հա­յաս­տա­նում հաս­տա­տա­պես: Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցին միայն հայ­րա­պե­տա­կան թե­մե­րը չեն, զբո­սաշր­ջու­թյան խայծ հա­զա­րա­մյա խո­նարհ­ված ու հո­յա­կերտ վան­քերն ու մա­տուռ­նե­րը, սր­բա­զան մա­սունք­նե­րը չեն, ՀԱՅ ԺՈ­ՂՈՎՐ­ԴԻ ՊԱՏ­ՄՈՒ­ԹՅՈՒՆՆ է, սփյուռքն է ու յու­րա­քան­չյուր հա­վա­տա­ցյալ հա­յի հույսն ու հա­վա­տը առ Աստ­ված: Հի­մա Աստ­ծո՞ հետ էլ փոխ­հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի պար­զա­բան­ման գոր­ծըն­թաց է սկս­վե­լու, թե՞ կբա­վա­րար­վենք քրեա­կան գոր­ծե­րով ե­կե­ղե­ցու սպա­սա­վոր­նե­րի նկատ­մամբ: Ոչ մի հե­ղա­փո­խու­թյուն չի նշա­նա­կում հոգևոր իշ­խա­նու­թյան փո­փո­խու­թյուն, դա գե­րա­գույն աբ­սուրդ է, ո­րով տա­ռա­պել են Կա­յիա­փա­յից մինչև Լե­նինն ու Ստա­լի­նը, բայց ոչ մի ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան երկ­րի իշ­խա­նու­թյուն իր ե­կե­ղե­ցուն պա­տե­րազմ չի հայ­տա­րա­րել: Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու կա­թո­ղի­կոս­նե­րին՝ Գրի­գոր Լու­սա­վոր­չից Գևորգ Հին­գե­րորդ, տան­ջել են, պա­տանդ են պա­հել, թու­նա­վո­րել են, խեղ­դել, մատ­նագ­րեր գրել այլևայլ ար­քու­նիք­ներ, թա­լա­նել են ե­կե­ղե­ցին, ու­նեց­ված­քը բռ­նագ­րա­վել, հոգևո­րա­կան­նե­րին սպա­նել են, ե­ղել է՝ ու դա պատ­մու­թյուն է, որ պի­տի ու­սու­ցան­վի, որ չկրկն­վի: Իսկ իշ­խա­նու­թյու­նը պար­տա­վոր է նպաս­տել Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցու հզո­րաց­մա­նը, ո­րով­հետև պե­տա­կա­նու­թյան հզո­րու­թյունն է:
8. ՀՀ վար­չա­պետ, նախ­կին լրագ­րող ու խմ­բա­գիր Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը ու­րիշ­նե­րի պատ­մե­լով չէ, որ գի­տի ինչ­պես թերթ պա­հել: Ժա­մա­նակ­նե­րը, ի­հար­կե, փոխ­վել են, բայց՝ միայն տեխ­նո­լո­գիա­նե­րի զար­գաց­ման ա­ռու­մով: Մա­մու­լը թանկ հա­ճույք է: Այդ­պես է լրատ­վա­մի­ջո­ցը դառ­նում քա­րոզ­չա­մի­ջոց: Բայց երբ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը լր­ջո­րեն ա­սում է, որ մտա­ծում է հե­ղա­փո­խու­թյու­նից հե­տո լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի ա­պա­գա­յի մա­սին, նվա­զա­գույ­նը ծի­ծա­ղե­լի է: Կա աշ­խար­հի փորձ, հե­ծա­նիվ հնա­րել պետք չէ: Լրատ­վա­մի­ջո­ցը կա­րող է ինք­նա­ծախ­սա­ծած­կումն ա­պա­հո­վել ու նույ­նիսկ շա­հույթ բե­րել, ե­թե ա) ու­նի հո­վա­նա­վոր կամ բաժ­նե­տի­րա­կան ըն­կե­րու­թյուն է, բ) տպագ­րում, հրա­պա­րա­կում կամ հե­ռար­ձա­կում է գո­վազդ: Եր­րորդ տար­բե­րակ մարդ­կու­թյու­նը չի հնա­րել: Հա­մե­նայն դեպս՝ այն լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի հա­մար, որ ի­րենց տա­րեգ­րու­թյու­նը հա­րյու­րա­մյակ­նե­րով են հաշ­վում: Ե­թե հե­ղա­փո­խու­թյու­նից հե­տո Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը պատ­րաստ­վում է ա­ռա­ջին տար­բե­րա­կը բա­ցա­ռել, մնում է այն­քան զար­գաց­նել տն­տե­սու­թյու­նը, որ լի­նի գո­վազ­դի մր­ցակ­ցա­յին շու­կա, ու լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րը ապ­րեն գո­վազ­դի հաշ­վին: Մա­մու­լին պա­տե­րազմ հայ­տա­րա­րե­լը ա­նի­մաստ է, նույ­նիսկ սոց­ցան­ցե­րի գո­յու­թյան պա­րա­գա­յում: Այդ պա­տե­րազ­մում ոչ ոք չի հաղ­թե­լու, հա­սա­րա­կու­թյունն է պարտ­վե­լու՝ կորց­նե­լով հա­վաստն ու վս­տա­հու­թյու­նը բո­լո­րի նկատ­մամբ:
9. Սփյուռ­քի հիմ­նա­հար­ցե­րի լուծ­ման եր­կու ձև է իշ­խա­նու­թյու­նը մինչև հի­մա դրսևո­րել՝ նա­խա­րա­րու­թյան փա­կում ու հանձ­նա­կա­տա­րի նշա­նա­կում և ՀՀ վար­չա­պե­տի ե­լույթ­նե­րը ար­տա­սահ­մա­նում հայ հա­մայն­քի հետ հան­դի­պում­նե­րում: Տա­րա­տե­սակ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի ու սպա­սում­նե­րի հա­տույ­թում փոխ­հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի ոս­կի մի­ջի­նը գտն­ված չէ: Այն, որ սփյուռ­քը վա­ղուց հա­մախ­մբ­ված չէ ազ­գա­յին կա­ռույց­նե­րի շուրջ, 20-30 տար­վա ի­րո­ղու­թյուն է, և նո­րու­թյուն չէ: Հաս­տա­տա­պես Հա­յաս­տա­նում ո­րոշ­ված չէ նաև գեր­խն­դի­րը, որ­տեղ ակն­կալ­վում է սփյուռ­քի ա­ջակ­ցու­թյու­նը՝ հատ­կա­պես մեծ հա­մայ­նք­նե­րի՝ Ֆրան­սիա­յի, ԱՄՆ-ի: Հայտ­նի չէ նաև` ինչ է սփյուռքն ակն­կա­լում հայ­րե­նի­քից: Չեն կա­րող լի­նել ընդ­հան­րա­կան լու­ծում­ներ:
10. Իսկ օ­լի­գար­խիա՞ն: Եր­կու տա­րում իշ­խա­նու­թյու­նը միայն տե­սա­կա­վո­րել է օ­լի­գարխ­նե­րին՝ ո­մանք հա­մար­վում են «նոր ու յու­րա­յին» ո­մանք մնա­ցել են «հին ու հան­ցա­վոր»: Էք­սպ­րոպ­րիա­ցիա­յի՝ Վլա­դի­միր Ի­լյիչ ՈՒ­լյա­նո­վի տե­սու­թյան, Հա­յաս­տա­նում ի­րա­վի­ճա­կա­յին վե­րա­կան­գն­ման փոր­ձե­րը շա­րու­նակ­վում են օ­րեն­սդ­րա­կան մա­կար­դա­կով, ո­րից հե­տո կսկս­վի գործ­նա­կան մա­սը: ՈՒ դա վկա­յում է, որ իշ­խա­նու­թյունն իր ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թյուն­նե­րի մեջ խճճ­վել է ու չգի­տի՝ ո՞րն է գե­րա­կա՝ «նա­խորդ հան­ցա­վոր ռե­ժի­մի» դեմ պայ­քա՞­րը, թե՞ տն­տե­սա­կան զար­գա­ցու­մը: Հա­մադր­ման գի­տակ­ցու­թյուն չկա:
Իսկ ընդ­հան­րա­պես «Մեծ հիաս­թա­փու­թյան մո­դե­լա­վո­րու­մը» ի­մաստ կու­նե­նար լուրջ ըն­դու­նել, ե­թե գո­նե մեկ կոնկ­րետ հար­ցի կոնկ­րետ պա­տաս­խան տար, օ­րի­նակ, ե՞րբ է գյու­ղա­ցին սե­լիտ­րա ստա­նա­լու: Ո­չինչ, որ կան­խավ բո­լոր «հիաս­թափ­ված­նե­րը» նյու­թա­պաշտ, ա­նազ­նիվ ու ան­հե­ռան­կար մար­դիկ են ո­րակ­վում: Ո­չինչ, որ նա մեղ­մո­րեն սղա­լում է ազ­գա­կան­նե­րի ԱԺ-ում, ըն­կեր­նե­րի՝ կա­ռա­վա­րու­թյու­նում հայ­տն­վե­լը։ Ո­չինչ, որ չկողմ­նո­րոշ­վեց, թե ինչ իզմ ու­նի ՔՊ-ն ու հա­մոզ­ված է, որ որևէ իզմ ու­նե­նում են միայն որևէ երկ­րից վար­ձավ­ճա­րի դի­մաց, բա­ցառ­ված է, որ գա­ղա­փար լի­նի, սկզ­բունք կամ հա­մոզ­մունք: Բայց մի հարց կա՝ ին­չու՞ է Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը հա­մա­ռո­րեն, ա­մեն օր, ա­մեն հար­ցով ա­նընդ­հատ վե­րա­դառ­նում ու վե­րա­դարձ­նում ան­ցյալ, երբ ինքն էլ ար­դեն եր­կու տար­վա ան­ցյալ ու­նի: «Դմփ, դմփ, հու»-ից հե­տո: Մի հարց էլ կա՝ ի­րո՞ք վար­չա­պե­տը հա­մոզ­ված է, որ միայն այդ­քանն են «հիաս­թափ­ված­նե­րը»: Սա սկզ­բուն­քա­յին հարց է, պա­տաս­խա­նից է պարզ­վե­լու՝ վար­չա­պե­տին խա­բու՞մ են, թե՞ վար­չա­պետն է ինք­նա­խա­բեու­թյամբ զբաղ­վում: Ի­րա­կա­նում հիաս­թափ­ված­նե­րի ցան­կը կա­ռա­վա­րու­թյան ծրագ­րի չափ եր­կար կա­րող է լի­նել: Օ­րի­նակ՝ մար­դը, որ այ­սօր հա­ցի փող չու­նի, օ­րի­նակ՝ գյու­ղա­ցին, որ չի կա­րո­ղա­նում գար­նա­նա­յին աշ­խա­տանք­նե­րը սկ­սել՝ մեկ պա­րար­տա­նյութ չկա, մեկ ջուր, մեկ փող: Օ­րի­նակ՝ ար­տադ­րո­ղը, որ հե­ռան­կար չի տես­նում բիզ­նե­սի հա­մար: Օ­րի­նակ՝ պե­տա­կան ծա­ռա­յո­ղը, որ ջա­նա­դիր աշ­խա­տում է, բայց պարգևավ­ճար ստա­նում են միայն նո­րան­շա­նակ­նե­րը, իսկ ին­քը պի­տի կաշ­վից դուրս գա, որ ա­պա­ցու­ցի «դա­վա­ճան» չլի­նե­լը: Օ­րի­նակ՝ հենց ին­քը, որ վս­տահ է՝ Հի­սուսն է, ե­կել է լու­մա­յա­փոխ­նե­րին Սո­ղո­մո­նի տա­ճա­րի հրա­պա­րա­կից վռն­դե­լու, բայց վս­տահ չէ, որ «Իմ­քայ­լա­կան­նե­րը» հե­տո ա­վե­տա­րան­ներ կգ­րեն՝ ի՞նչ էր ին­քը քա­րո­զում Գյում­րիից Երևան քայ­լե­լիս, ո­րով­հետև չեն հա­վա­տում ոչ Հի­սու­սին, ոչ Նի­կո­լին: Պար­զա­պես գի­տեն՝ կա Նի­կոլ, կան ի­րենք, չկա Նի­կոլ, ի­րենք չկան:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. 1000 մե­ղա ցե­ղաս­պա­նու­թյան սր­բա­դաս­ված մե­կու­կես մի­լիոն զո­հե­րի հի­շա­տա­կին, այ­սօ­րը այն օ­րը չէր, որ այս ա­մե­նը գր­վեր, բայց՝ ստաց­վեց: ՈՒ կո­րո­նա­վա­րա­կի այս պատ­մու­թյունն ա­ռա­ջին ան­գամ փա­կեց Ծի­ծե­ռա­կա­բեր­դի դռ­նե­րը, բայց՝ կյան­քի ու ապ­րե­լու ի­րա­վուն­քի հա­մար: Եվ միայն երկ­րի վրա, իսկ եր­կն­քում այ­սօր հո­գե­հան­գիստ չէ միայն, այլև՝ վե­րա­դարձ Էր­գիր: Ողջ լե­րուք:
Դիտվել է՝ 4399

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Անվտանգային ռիսկերը ոչ թե նվազելու, այլ անհամեմատ աճելու են

Անվտանգային ռիսկերը ոչ թե նվազելու, այլ անհամեմատ աճելու են

Վարչապետի աշխատակազմից hայտնել են. «Ճշգրտության համար արձանագրենք, որ Ադրբեջանը ստանում է իրեն պատկանող երկուսուկես գյուղ, որովհետեւ Կըզլ Հաջըլի գյուղի տարածքն ամբողջությամբ, Աշաղը Ասկիպարա գյուղի տարածքի մի զգալի մասը մինչ այս էլ եղել է Ադրբեջանի տիրապետության ներքո: Իսկ Հայաստանի Հանրապետությունն այս գործընթացում ստանում է սահմանազատման հետ կապված և անվտանգային ռիսկերի նվազեցում»:

Սոցցանցային գրառումներ

Իմ քաղաքի ծանոթ, հարազատ խճանկարից մի կարևոր սալիկ էլ է պակասելու
Իմ քաղաքի ծանոթ, հարազատ խճանկարից մի կարևոր սալիկ էլ է պակասելու

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Երկ­րում մո­լեգ­նում է «իմ­քայ­լա­կան տեր­տե­րը»
Երկ­րում մո­լեգ­նում է «իմ­քայ­լա­կան տեր­տե­րը»

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Նոր տեխնոլոգիա՝ նոր Հայաստանում
Նոր տեխնոլոգիա՝ նոր Հայաստանում
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.