Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Խո­պան­չիու­թ­յու­նը դար­ձել է ապ­րե­լա­կերպ, սո­վո­րու­թ­յուն, կեն­ցաղ

Խո­պան­չիու­թ­յու­նը դար­ձել է ապ­րե­լա­կերպ, սո­վո­րու­թ­յուն, կեն­ցաղ
08.05.2020 | 00:35
Կո­րո­նա­վի­րու­սը Ռու­սաս­տա­նում ջրի ե­րես հա­նեց ևս մի խր­թին խն­դիր, ո­րին մինչ այդ երկ­րի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը նա­յում էին, ինչ­պես ա­սում են, մատ­նե­րի ա­րան­քով: Խոս­քը միգ­րա­ցիա­յի հոս­քի մա­սին է: Պաշ­տո­նա­պես ար­ձա­նագր­ված մոտ 4 մի­լիոն միգ­րանտ­նե­րը գե­րա­զան­ցա­պես մի­ջի­նա­սիա­ցի­ներ են: Ինչ­քան են ի­րա­կա­նում, երևի երկ­րի միգ­րա­ցիոն ծա­ռա­յու­թյունն էլ չգի­տե: Մոսկ­վա­յում և Պե­տեր­բուր­գում, օ­րի­նակ, նրանց ներ­կա­յու­թյու­նը սպա­սարկ­ման ո­լոր­տում հատ­կա­պես աչք է ծա­կում:
Մի փոքր պաշ­տո­նա­կան վի­ճա­կագ­րու­թյուն: ՈՒզ­բեկ­նե­րը 1 մի­լիոն 474 հա­զար են, տա­ջիկ­նե­րը՝ 875 հա­զար, ղրղզ­նե­րը՝ 558 հա­զար: Նրանք տն­տե­սա­պես ձեռն­տու են Ռու­սաս­տա­նին. Է­ժան աշ­խա­տուժ է, որ հիմ­նա­կա­նում զբաղ­ված է ոչ ո­րա­կյալ աշ­խա­տան­քով: Գի­տու­թյան մեջ, ար­վես­տում և առ­հա­սա­րակ ին­տե­լեկ­տուալ ո­լոր­տում նրանք գրե­թե չկան: Ե­թե Եվ­րո­պա­յում միգ­րանտ­նե­րն ա­պա­հով­վում են բնա­կա­րա­նով, բուժս­պա­սարկ­մամբ, զա­նա­զան ար­տո­նու­թյուն­նե­րով և այլն, ա­պա Ռու­սաս­տա­նում նրանք ի­րենք են տես­նում ի­րենց գլ­խի ճա­րը:
Հետ­կո­րո­նա­վի­րու­սա­յին գոր­ծազր­կու­թյու­նը, բնա­կա­նա­բար, խիստ սրեց միգ­րանտ­նե­րի վի­ճա­կը: Նրանք պար­զա­պես փո­ղոց շպրտ­վե­ցին ա­ռանց նյու­թա­կան մի­ջոց­նե­րի, նույ­նիսկ հնա­րա­վո­րու­թյուն չու­նե­նա­լով վե­րա­դառ­նա­լու հայ­րե­նիք: Պարզ է, որ ռուս­ներն ա­վե­լի շատ մտա­հոգ­ված են ի­րենց գոր­ծա­զուրկ­նե­րին ա­պա­հո­վե­լու հար­ցե­րով:
Միգ­րա­ցիա­յի շուրջ խո­սակ­ցու­թյուն­ներն էլ ա­վե­լի սր­վե­ցին, երբ «սո­ված» ներ­գաղ­թյալ­նե­րը սկ­սե­ցին հան­ցա­գոր­ծու­թյուն­ներ կա­տա­րել՝ զբաղ­վել գո­ղու­թյամբ, տե­ղա­ցի­նե­րի վրա հար­ձա­կում­նե­րով և այլն: Ապ­րել է պետք: Ռու­սա­կան քա­ղա­քա­կան ընդ­դի­մու­թյու­նը լե­զու ա­ռավ և չա­րախն­դո­րեն հի­շեց­րեց, որ խն­դի­րը վա­ղուց գո­յու­թյուն ու­ներ, սա­կայն իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը ո­չինչ չէին ա­նում այն կար­գա­վո­րե­լու հա­մար: Մո­ռա­ցու­թյան մատն­վեց նույ­նիսկ այն պա­րա­գան, որ տար­բեր պատ­ճառ­նե­րով տե­ղա­ցի­նե­րը չեն էլ ու­զում կա­տա­րել այն ցած­րա­կարգ աշ­խա­տան­քը, ո­րով զբաղ­վում են միգ­րանտ­նե­րը, և որ տե­ղա­ցի­նե­րին դուր չի գա, ե­թե միգ­րանտ­նե­րին ինչ-որ նպաստ­ներ տրա­մադր­վեն: Ի­րա­վի­ճակն ի­րոք խր­թին է, չեն բա­ցառ­վում ան­գամ խռո­վու­թյուն­նե­րը: Ի դեպ, հաշ­վել են, որ ե­թե նույ­նիսկ նվա­զա­գույն աշ­խա­տա­վար­ձի չա­փով օգ­նու­թյուն ցույց տան միգ­րանտ­նե­րին, դա Ռու­սաս­տա­նի վրա կնս­տի 36,4 մի­լիարդ ռուբ­լի: Ահ­ռե­լի մի գու­մար: Չմո­ռա­նանք նաև նշել, որ եկ­վոր­նե­րը մու­սուլ­ման են, մի հան­գա­մանք, որ պա­հան­ջում է ո­րո­շա­կի նր­բան­կա­տու­թյուն և զգու­շու­թյուն:
Լավ, ռուս­նե­րի հոգ­սը թող­նենք ի­րենց, ո՞րն է մեր մտա­հո­գու­թյու­նը: Իսկ ու՞մ հա­մար է գաղտ­նիք, որ մեր երկ­րում կա այս­պես կոչ­ված խո­պան­չի­նե­րի ստ­վար մի բա­նակ, որն իր տար­վա հա­ցը վաս­տա­կում է Ռու­սաս­տա­նում՝ ար­տագ­նա աշ­խա­տան­քով, հիմ­նա­կա­նում՝ շի­նա­րա­րու­թյան աս­պա­րե­զում: Կա­րող եմ հա­վաս­տել՝ աշ­խա­տում են գի­շեր-ցե­րեկ՝ ա­ռա­ջադ­րան­քը ժա­մա­նա­կին և ո­րա­կով ա­վար­տե­լու մղու­մով: Գի­տեք, խո­պան­չիու­թյու­նը այս խա­վի հա­մար դար­ձել է նաև ապ­րե­լա­կերպ, սո­վո­րու­թյուն, կեն­ցաղ: Հի­մա կփակ­վի նրանց մուտ­քը Ռու­սաս­տան, և ի՞նչ պի­տի ա­նեն այդ մար­դիկ: Հա­յոց պե­տու­թյու­նը կա­րող է օգտ­վել պա­տեհ ա­ռի­թից և ա­ռա­ջար­կել պայ­ման­ներ, որ խո­պան­չի­նե­րը հրա­ժար­վեն ի­րենց եր­կա­րա­մյա «սո­վո­րույ­թից» ու շի­նաշ­խա­տանք­նե­րի լծ­վեն հայ­րե­նի­քում` ըն­տա­նի­քից» չկտր­վե­լով:
Ան­մի­ջա­կա­նո­րեն կո­րո­նա­վի­րու­սին չառ­նչ­վող ևս մի նո­րույթ: Ռու­սաս­տա­նի խոր­հր­դա­րա­նը՝ Պետ­դու­ման, քն­նար­կում է մի ծրա­գիր, ո­րով նա­խա­տես­վում է ա­ռա­վե­լա­գույնս դյու­րաց­նել ՌԴ քա­ղա­քա­ցիու­թյան ըն­դու­նու­մը նախ­կին խոր­հր­դա­յին չորս հան­րա­պե­տու­թյու­ննե­րի՝ ՈՒկ­րաի­նա­յի, Բե­լա­ռու­սի, Մոլ­դո­վա­յի և Ղա­զախս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րի հա­մար: ՈՒ­շադ­րու­թյուն դարձ­րեք՝ չոր­սից ե­րե­քը քրիս­տո­նեա­կան պե­տու­թյուն­ներ են, իսկ Ղա­զախս­տա­նում մեծ թվով ռուս­ներ են ապ­րում: Եվ Ռու­սաս­տա­նը փոր­ձում է լու­ծել սե­փա­կան բնակ­չու­թյան ա­ճի խն­դի­րը, քան­զի ար­դեն եր­րորդ տա­րին այդ աս­պա­րե­զում միայն բա­ցա­սա­կան ցու­ցա­նիշ­ներ են ար­ձա­նագր­վում: Բնա­կան է, որ ա­ռա­վե­լու­թյու­նը տր­վում է հա­վա­տա­կից­նե­րին:
Այս հեն­քի վրա պար­զա­պես ու­րա­խա­լի է, որ նշ­ված ցու­ցա­կի մեջ չի մտել քրիս­տո­նեա­կան Հա­յաս­տա­նը, հա­կա­ռակ պա­րա­գա­յում նման ար­տո­նու­թյու­նից ա­ռա­ջին հեր­թին կօգտ­վեին հենց մեր հայ­րե­նի... խո­պան­չի­նե­րը: Եվ, ի­հար­կե, ոչ միայն նրանք։
Ռու­բեն ՀԱՅ­ՐԱ­ՊԵ­ՏՅԱՆ
Մոսկ­վա
Դիտվել է՝ 48135

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ