Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Հայ­կա­կան Մա­կոն­դո

Հայ­կա­կան Մա­կոն­դո
20.09.2019 | 00:10

«Կանց­նեն շատ տա­րի­ներ և գն­դա­պետ Աու­րե­լիա­նո Բուեն­դիան, գն­դա­կա­հա­րու­թյան պա­տի տակ կանգ­նած, կմ­տա­բե­րի հե­ռա­վոր ե­րե­կոն, երբ հայրն ի­րեն սա­ռույց տես­նե­լու տա­րավ»:

Սեպ­տեմ­բե­րի 16-ին պաշ­տո­նանկ­վեց ԱԱԾ տնօ­րեն Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նը: Սեպ­տեմ­բե­րի 18-ին պաշ­տո­նանկ­վեց ոս­տի­կա­նա­պետ Վա­լե­րի Օ­սի­պյա­նը և նույն օ­րը նշա­նակ­վեց վար­չա­պե­տի գլ­խա­վոր խոր­հր­դա­կան:
Եր­կու դեպ­քում էլ պաշ­տո­նան­կու­թյուն­նե­րի պատ­ճառ­նե­րը մնա­ցին են­թադ­րու­թյուն­նե­րի դաշ­տում: Եր­կու դեպ­քում էլ, փաս­տա­ցի, պաշ­տո­նան­կու­թյու­նը ոչ թե աշ­խա­տան­քի գնա­հա­տա­կան է, այլ վար­չա­պե­տի հետ տա­րա­ձայ­նու­թյուն­նե­րի հետևանք: Այ­սինքն՝ ավ­տո­րի­տար կա­ռա­վար­ման փաստ: Պաշ­տո­նից հե­ռա­նում են ան­ձինք, որ ա­մե­նա­բարձր վար­կա­նիշն ու­նեին: Փո­խա­րե­նը շա­րու­նա­կում են պաշ­տո­նա­վա­րել ա­մե­նա­ցածր վար­կա­նի­շով նա­խա­րար­նե­րը՝ Ար­սեն Թո­րո­սյա­նից մինչև Է­րիկ Գրի­գո­րյան: Եվ քա­նի որ չկան պաշ­տո­նան­կու­թյուն­նե­րի պաշ­տո­նա­կան բա­ցատ­րու­թյուն­ներ, եզ­րա­կա­ցու­թյուն­նե­րի ա­զա­տու­թյուն է տր­վում: ՈՒս­տի միան­գա­մայն հնա­րա­վոր է հա­մա­րել, որ.
1. բարձր վար­կա­նի­շը ոչ թե աշ­խա­տան­քի ար­դյու­նա­վե­տու­թյուն է վկա­յում, այլ ան­ձի վտան­գա­վո­րու­թյուն՝ ան­ձամբ վար­չա­պե­տի հա­մար:
2. Եր­կու պաշ­տո­նան­կու­թյուն­ներն էլ ի հայտ բե­րե­ցին բա­զում հա­կա­սու­թյուն­ներ՝ Վա­նե­ցյա­նի հրա­ժեշ­տի տեքստն ու հա­ջորդ օր­վա հար­ցազ­րույ­ցը, Օ­սի­պյա­նի պաշ­տո­նան­կու­թյունն ու մի քա­նի ժա­մից վար­չա­պե­տի գլ­խա­վոր խոր­հր­դա­կան նշա­նա­կու­մը որևէ տրա­մա­բա­նու­թյան մեջ չեն տե­ղա­վոր­վում:
3. Եր­կու­սի դեպ­քում էլ կա ար­տա­քին քա­ղա­քա­կան մի­ջամ­տու­թյան գոր­ծո­նը: Օ­սի­պյա­նի հրա­ժա­րա­կա­նի մա­սին ա­ռա­ջի­նը գրեց ռու­սա­կան Ին­տեր­ֆաք­սը: Իսկ ԱԱԾ տնօ­րե­նը, ինչ­պես գրում է մա­մու­լը. հիա­նա­լի հա­մա­գոր­ծակ­ցում էր ՌԴ-ի հետ՝ ան­գամ Փա­շի­նյա­նին շր­ջան­ցե­լով:
4. Չի բա­ցառ­վում, որ ԱԱԾ տնօ­րե­նի հրա­ժա­րա­կա­նը կապ­ված է ՍԴ-ի շուրջ ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կի ու Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի դա­տա­վա­րու­թյան հետ, իսկ ոս­տի­կա­նա­պե­տի հրա­ժա­րա­կա­նը՝ Ա­մուլ­սա­րի խնդ­րի:
5. Պե­տա­կան կա­ռա­վար­ման հա­մա­կար­գը ձա­խող­վում է՝ կա­ռա­վա­րու­թյան կա­ռուց­ված­քա­յին փո­փո­խու­թյուն­նե­րը ի­րենց չեն ար­դա­րաց­նում: Ոչ միայն նա­խա­րա­րու­թյուն­նե­րում է քաոս, երբ բա­զում ո­լորտ­ներ մնում են կա­ռա­վա­րու­մից դուրս, այլև վար­չա­պե­տին են­թա­կա կա­ռույց­նե­րում գե­րա­կա է վար­չա­պե­տի կամ­քը կա­տա­րե­լու հրա­մա­յա­կա­նը, ոչ թե ի­րենց ի­րա­վա­սու­թյուն­նե­րով զբաղ­վե­լը: Սա սու­պեր­վար­չա­պե­տա­կան հա­մա­կար­գի ա­տա­վիզմն է, ո­րից Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը չի հրա­ժար­վում՝ իր հա­մար վտան­գա­վոր հա­մա­րե­լով ու­ժա­յին կա­ռույց­նե­րի վե­րահս­կո­ղու­թյու­նը կորց­նե­լը: Բայց նա կորց­րել է վե­րահս­կո­ղու­թյու­նը ան­գամ նա­խա­րար­նե­րի վրա, այ­լա­պես ին­չո՞վ բա­ցատ­րել, որ շր­ջա­կա մի­ջա­վայ­րի նա­խա­րար Է­րիկ Գրի­գո­րյանն ա­սել է՝ ե­թե Ա­մուլ­սա­րը հանք դառ­նա, ին­քը կհե­ռա­նա:
6. Վար­չա­պե­տի մամ­լո ծա­ռա­յու­թյու­նը շա­րու­նա­կում է նրան ար­ջի ծա­ռա­յու­թյուն­ներ մա­տու­ցել, փաս­տա­ցի՝ քա­րոզ­չու­թյան հար­ցում իշ­խա­նու­թյու­նը կա­ղում է եր­կու ոտ­քով՝ չու­նե­նա­լով հս­տակ ծրա­գիր ու նպա­տակ՝ գոր­ծե­լով հըն­թացս ու ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի հետ­քե­րով: Հետևան­քը լի­նում է ոչ թե վար­չա­պե­տի քայ­լե­րի մեկ­նա­բա­նու­թյու­նը, այլ այդ քայ­լե­րի շուրջ սկան­դալ­ներ հա­րու­ցե­լը:
7. Հա­յաս­տա­նում պետք են բո­վան­դա­կա­յին ու հա­մա­կար­գա­յին փո­փո­խու­թյուն­ներ, մինչ­դեռ ձեռ­նարկ­վում են ի­րա­վի­ճա­կա­յին քայ­լեր, ո­րոնց պատ­ճա­ռով ոչ թե լու­ծում­ներ են հա­սու­նա­նում, այլ կոնֆ­լիկտ­ներ:
Իսկ ընդ­հան­րա­պես ա­մեն ինչ հրա­շա­լի է: «Գն­դա­պետ Աու­րե­լիա­նո Բուեն­դիան 32 զին­ված ապս­տամ­բու­թյուն բարձ­րաց­րեց և 32-ն էլ տա­նուլ տվեց: Նա 17 տար­բեր կա­նան­ցից 17 ա­րու զա­վակ ու­նե­ցավ և 17-ն էլ մի գի­շեր­վա ըն­թաց­քում սպան­վե­ցին, նրան­ցից ա­մե­նաա­վա­գի 35-ն էլ չէր լրա­ցել: Իսկ ին­քը 14 մա­հա­փոր­ձից, 73 շուրջ­կա­լից, գն­դա­կա­հա­րու­թյու­նից և ձիու բա­ժին մոր­մոն պա­րու­նա­կող սուրճ խմե­լուց հե­տո ողջ մնաց: Նա հրա­ժար­վեց Պատ­վո շքան­շա­նից, որ պարգևել էր նա­խա­գա­հը: Երկ­րի սահ­ման­նե­րում նա դար­ձավ հե­ղա­փո­խա­կան ու­ժե­րի գե­րա­գույն գլ­խա­վոր հրա­մա­նա­տար և ար­դա­րա­դա­տու­թյուն ու ռազ­մա­կան իշ­խա­նու­թյուն, ո­րից ա­մե­նա­շա­տը կա­ռա­վա­րու­թյունն էր վա­խե­նում: Նա հրա­ժար­վեց ցմահ թո­շա­կից ու ապ­րում էր Մա­կոն­դո­յի իր ար­հես­տա­նո­ցում պատ­րաս­տած ոս­կե ձկ­նե­րի ե­կա­մու­տով»:
Ի տար­բե­րու­թյուն Գաբ­րիել Գար­սիա Մար­կե­սի գն­դա­պետ­նե­րի՝ մե­րօ­րյա­նե­րը այդ­քան հզոր չեն: ԱԱԾ նախ­կին տնօ­րեն Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նը, օ­րի­նակ, իր հրա­ժա­րա­կանն ու­ղեկ­ցեց ա­ղեկ­տուր բա­ցատ­րա­կա­նով, որ ոչ մի հար­ցի չէր պա­տաս­խա­նում, բայց լի էր ինք­նա­մե­ծա­րան­քով: Ա­ռա­ջին հա­յաց­քից ան­հաս­կա­նա­լի էր նրա «Կանգ առ»-ի կո­չը, հե­տո մա­մու­լում հայ­տն­վե­ցին հրա­պա­րա­կում­ներ, որ Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նի պաշ­տո­նան­կու­թյու­նից հե­տո կա­րող են վե­րա­բաց­վել նախ­կին իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի քրեա­կան գոր­ծե­րը, ո­րոնց հա­րու­ցու­մը կա­սեց­րել է Վա­նե­ցյա­նը՝ ե­րաշ­խա­վո­րե­լով, որ պե­տու­թյա­նը պատ­ճառ­ված վնա­սը կփոխ­հա­տուց­վի: Դա է պատ­ճա­ռը, որ ակ­նար­կում են նրա կա­պը «նա­խորդ հան­ցա­վոր իշ­խա­նու­թյան» հետ: Այս տե­սա­կետն է հաս­տա­տում և վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի Ֆեյս­բու­քում գրա­ռու­մը. «Նոր Հա­յաս­տա­նում ԱԱԾ-ն անձ չէ, ԱԱԾ-ն հա­մա­կարգ է, և նա գա­լու է ներ­կա ու նախ­կին բո­լոր կո­ռուպ­ցիո­ներ­նե­րի, լր­տես­նե­րի և այս կար­գի այլ տար­րե­րի հետևից: Ինչ­պես նաև Քնն­չա­կան կո­մի­տեն, ՀՔԾ-ն, դա­տա­խա­զու­թյու­նը, ոս­տի­կա­նու­թյու­նը և ՊԵԿ քնն­չա­կան վար­չու­թյու­նը: Կո­ռուպ­ցիա­յի և հան­ցա­վո­րու­թյան դեմ կի­սա­պայ­քար չի լի­նե­լու: Ժո­ղովր­դին թա­լա­նած­ներն ու թա­լա­նող­նե­րը հայ­տն­վե­լու են բան­տում: Հաս­կա­նում եմ, որ լավ չի հն­չում, բայց այլ տար­բե­րակ չկա»: ՈՒս­տի Վա­նե­ցյա­նին մնում է իս­կա­պես միայն ֆուտ­բո­լի ֆե­դե­րա­ցիան, բայց դա էլ ժա­մա­նա­կա­վոր, ո­րով­հետև Հա­յաս­տա­նի ֆուտ­բո­լի ազ­գա­յին հա­վա­քա­կա­նի Եվ­րո­պա­յի ա­ռաջ­նու­թյան եզ­րա­փա­կիչ դուրս գա­լը միայն հա­վա­քա­կա­նից չի կախ­ված, ե­թե բո­լոր խա­ղե­րում ան­գամ հաղ­թի՝ Ֆին­լան­դիա­յից Ի­տա­լիա: Գու­ցե հենց այդ պատ­ճա­ռով Վա­նե­ցյա­նը կա­րո­ղա­ցավ միայն մեկ օր լռել և իր ան­ձի անվ­տան­գու­թյան հա­մար ո­րո­շեց «կոչ ա­նել բո­լո­րին, որ առ­հա­սա­րակ չփոր­ձեն պղ­տոր ջրում ձուկ որ­սալ, չփոր­ձեն ինձ ներ­քա­շել ի­րենց խա­ղե­րի մեջ»: Նրա ինք­նա­գո­վազ­դը տպա­վո­րիչ էր՝ նա իր ան­ձը գործ­նա­կա­նում հա­վա­սա­րեց­նում էր ԱԱԾ-ի գոր­ծու­նեու­թյան հետ. «Այն հե­ղի­նա­կու­թյու­նը և վար­կա­նի­շը, ո­րը ձեռք է բե­րել ԱԱԾ-ն, իմ հա­մար ա­մե­նա­կարևոր ու մնա­յուն ար­ժեքն է: Եվ ես կար­ծում եմ, որ այդ գոր­ծում ու­նե­ցել եմ շատ մեծ հա­ջո­ղու­թյուն»: Իսկ նրա քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն մտ­նե­լը ուղ­ղա­կի աբ­սուրդ է:
Ի տար­բե­րու­թյուն Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նի՝ Վա­լե­րի Օ­սի­պյա­նը պաշ­տո­նա­կու­թյանն ա­վե­լի զուսպ ար­ձա­գան­քեց. «Ես ողջ կյան­քում ծա­ռա­յել եմ պե­տու­թյանն ու ժո­ղովր­դին, օ­րեն­քին ու ար­դա­րա­դա­տու­թյա­նը՝ բա­ցա­ռա­պես ու­ղե­նիշ ու չա­փո­րո­շիչ ու­նե­նա­լով սպա­յի պա­տիվն ու ար­ժա­նա­պատ­վու­թյու­նը: …Հե­ռա­նա­լուս պատ­ճառ­նե­րի մա­սին կխո­սեմ հե­տա­գա­յում: ...Շնոր­հա­կալ եմ բո­լո­րին պրո­ֆե­սիո­նալ և անմ­նա­ցորդ ծա­ռա­յու­թյան հա­մար: Պա­տիվ ու­նեմ»: Եվ ին­չու՞ են միայն պաշ­տո­նան­կու­թյու­նից հե­տո սպա­նե­րը հի­շում, որ պա­տիվ ու­նեն: 2018-ի մա­յի­սին Վա­լե­րի Օ­սի­պյա­նին ոս­տի­կա­նա­պետ նշա­նա­կե­լիս վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը ֆեյս­բու­քում գրել էր. «Այս ո­րո­շու­մը պետք է սիմ­վո­լիկ նշա­նա­կու­թյուն ու­նե­նա, լավ սիմ­վոլ է, որ փոր­ձենք այդ փշա­լա­րե­րի կուլ­տու­րան Հա­յաս­տա­նից վե­րաց­նել»: Հի­մա ի՞նչ՝ այլևս չու­նե՞նք սիմ­վոլ­ներ, թե՞ փշա­լա­րե­րի կուլ­տու­րան է դառ­նում սիմ­վոլ: Պե­տու­թյան ու իշ­խա­նու­թյան միջև ձևա­վոր­վող փշա­լա­րե­րի: Շատ տա­րօ­րի­նակ է նաև, որ ԱԽ-ում քն­նարկ­ված հար­ցե­րը հա­ջորդ օ­րը ար­դեն ներ­կա­յաց­նում են ռու­սա­կան լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րը՝ փաս­տա­ցի ՀՀ ԱԽ-ում կան մար­դիկ, որ չեն պահ­պա­նում պաշ­տո­նի բե­րու­մով հա­սու դար­ձած տե­ղե­կու­թյուն­նե­րի գաղտ­նիու­թյան պայ­մա­նը: ՈՒ սա լուրջ խն­դիր է:
Սեպ­տեմ­բե­րի 16-ին նաև ԱԺ նա­խա­գահ Ա­րա­րատ Միր­զո­յա­նը ա­ռանց­քա­յին հայ­տա­րա­րու­թյուն ա­րեց՝ ՍԴ-ում ստեղծ­ված վի­ճա­կի մա­սին՝ մե­ղադ­րե­լով ՍԴ-ին Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի դի­մու­մի հի­ման վրա կա­յաց­րած ո­րոշ­մամբ «էա­կա­նո­րեն շեղ­վե­լու» մեջ «ա­ռա­վել քան մեկ տաս­նա­մյակ իր իսկ ար­տա­հայ­տած ի­րա­վա­կան դիր­քո­րո­շու­մից»։ ԱԺ իշ­խա­նա­կան խմ­բակ­ցու­թյու­նը ան­ցել է կոնկ­րետ գոր­ծի՝ հիմ­քեր գտ­նել ՍԴ նա­խա­գահ Հրայր Թով­մա­սյա­նի լիա­զո­րու­թյուն­նե­րը դա­դա­րեց­նե­լու գոր­ծըն­թա­ցի հա­մար և հոկ­տեմ­բե­րի 1-ի քա­ռօ­րյա նիս­տում պատ­րաստ է սկ­սել ՍԴ նա­խա­գահ Հրայր Թով­մա­սյա­նի լիա­զո­րու­թյուն­նե­րը դա­դա­րեց­նե­լու գոր­ծըն­թա­ցը:
Ֆեյս­բու­քում ե­ղան խիստ ար­դիա­կան գրա­ռում­ներ՝ «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր Տիգ­րան ՈՒ­լի­խա­նյա­նը գրեց, որ «ԱԺ մե­ծա­մաս­նու­թյան կող­մից որևէ պաշ­տո­նյա­յի լիա­զո­րու­թյուն­նե­րը դա­դա­րեց­նե­լու վե­րա­բե­րյալ գոր­ծըն­թաց սկ­սե­լու մա­սին հայտ­նե­լուց (կամ նույ­նիսկ դրա մա­սին ակ­նար­կե­լուց) ան­մի­ջա­պես հե­տո տվյալ պաշ­տո­նյան ան­հա­պաղ, ա­ռանց այլևայ­լու­թյուն­նե­րի հրա­ժա­րա­կան պի­տի տա՝ ան­կախ տվյալ պաշ­տո­նյա­յի ինք­նա­վա­րու­թյան աս­տի­ճա­նից»: Ո­րով­հետև՝ «ՄԻԱԿ Ա­ՌԱՋ­ՆԱ­ՅԻՆ ՄԱՆ­ԴԱ­ՏՈՎ օժտ­ված կա­ռույ­ցի դեմ ուղ­ղա­կի խաղ չկա ու չպի­տի լի­նի»: Փաս­տա­ցի՝ պո­պու­լիստ վար­չա­պետն ու նրա ղե­կա­վա­րած իշ­խա­նու­թյու­նը հայ­տն­վել են ան­ձի երկ­վու­թյան սինդ­րո­մի մեջ՝ մի կող­մում պե­տու­թյունն է, որ մեր­ժում է պո­պու­լիս­տա­կան քայ­լե­րը ու պա­հան­ջում հա­վա­սա­րակ­շռ­ված, ի­րա­վա­կան լու­ծում­ներ, մյուս կող­մում հե­ղա­փո­խա­կան նպա­տա­կա­հար­մա­րու­թյունն է, ո­րին պետք է իշ­խա­նու­թյան ամ­բող­ջա­կա­նա­ցում ՔՊ-ի դրո­շի տակ: Սեպ­տեմ­բե­րի 21-ը Գյում­րիում տո­նե­լուց ու ԱՄՆ-ից վե­րա­դար­ձից հե­տո թերևս կլի­նի պաշ­տո­նան­կու­թյուն­նե­րի երկ­րորդ՝ ոչ պա­կաս տպա­վո­րիչ ա­լի­քը. հրա­ժա­րա­կան­ներ կտան Մհեր Գրի­գո­րյա­նը, Զոհ­րաբ Մնա­ցա­կա­նյա­նը, Դա­վիթ Տո­նո­յա­նը, Ֆե­լիքս Ցո­լա­կյա­նը, Է­րիկ Գրի­գո­րյա­նը, Ա­տոմ Ջան­ջու­ղա­զյա­նը, Ար­սեն Թո­րո­սյա­նը, Զա­րու­հի Բա­թո­յա­նը, Դա­վիթ Ա­նա­նյա­նը և այլք: Ան­գամ՝ ԱԺ փոխ­նա­խա­գահ Լե­նա Նա­զա­րյա­նը: Փո­փո­խու­թյուն­ներ կլի­նեն ԱԺ «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան կազ­մում: Ին­չու՞ ոչ: Ի­րա­կա­նում խն­դի­րը ոչ թե նրանք են, այլ այն ան­ձինք, որ կփո­խա­րի­նեն նրանց՝ չս­տաց­վի մրից մր­ջուրն ըն­կանք: Քա­նի դեռ չկա սկզ­բունք: Նոր հա­մա­կար­գի պատ­կե­րա­ցում: Հար­ցը ան­ձե­րը չեն, այլ կա­ռա­վա­րու­թյան կա­ռուց­ված­քի ան­հա­մար­ժե­քու­թյու­նը խն­դիր­նե­րի լուծ­ման հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րին: Գոր­ծող կա­ռուց­ված­քը բա­ցա­ռում է զար­գաց­ման հե­ռան­կար­նե­րը ու ըն­դա­մենն ի զո­րու է ի­րա­վի­ճա­կա­յին լու­ծում­նե­րի, պայ­մա­նով, որ ո­լոր­տի մաս­նա­գետ­ներ կգլ­խա­վո­րեն նա­խա­րա­րու­թյուն­նե­րը, ոչ թե կու­սակ­ցա­կան­ներ, ո­րոնց հա­վա­տար­մու­թյա­նը վար­չա­պետն ա­ռայժմ չի կաս­կա­ծում: Եվ վեր­ջա­պես՝ Հա­յաս­տա­նին պետք է տն­տե­սա­կան զար­գաց­ման ծրա­գիր: ՈՒ՝ քա­ղա­քա­ցիա­կան ակ­տի­վու­թյան նվա­զում, հե­րիք է՝ փո­ղո­ցում լուծ­ված հար­ցե­րը ու­նե­նա­լու են փո­ղո­ցա­յին ո­րակ ու մա­կար­դակ:
Պե­տու­թյու­նը պար­տա­վոր չէ հան­դուր­ժել նե­րիշ­խա­նա­կան հա­կա­սու­թյուն­նե­րը:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. Հայ­կա­կան Մա­կոն­դոն ապ­րում է իր կա­նոն­նե­րով, որ­տեղ կա­նոն չկա: ՈՒ դա ի ցույց դրեց սեպ­տեմ­բե­րի 16-ին վար­չա­պե­տի ա­սու­լի­սը Վա­նա­ձո­րում: Բազ­մա­ժամ տաղ­տու­կը ո­չինչ ա­վե­լին չպար­զեց ներ­քին ու ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան, հե­ռան­կար­նե­րի ու պար­զա­պես կյան­քի մա­սին: Ա­վե­լո՞րդ չեն դառ­նում վար­չա­պե­տի ա­սու­լիս­նե­րը, երբ տր­վում են հար­ցեր, ո­րոնց պա­տաս­խան­նե­րը հան­րա­հայտ են: Ճիշտ այն­քան, որ­քան նրա հրա­պա­րա­կած հեր­թա­կան 100 փաս­տը նոր Հա­յաս­տա­նի մա­սին: Ա­վե­լի ճիշտ՝ նո­րից նա­խա­րա­րու­թյուն­նե­րի ներ­կա­յաց­րած տվյալ­նե­րի հրա­պա­րա­կու­մը՝ ա­ռանց գլ­խա­վորն ու երկ­րոր­դա­կա­նը զա­տե­լու: Այդ­պես ոչ թե 100, 1000 ու 10000 փաստ կա­րե­լի է պե­ղել ու հրամց­նել՝ ա­ռանց հետևանք­նե­րի: Միակ սեն­սա­ցիան՝ վար­չա­պե­տը հայ­տա­րա­րեց, որ Հա­յաս­տա­նում ա­ռա­ջի­կա 5 տա­րում գնա­ճի ռիս­կեր չկան: Այ­սինքն՝ նա տնից դուրս չի գա­լիս ու Հա­յաս­տա­նը գի­տի Ֆեյս­բու­քով ու ի­րեն ներ­կա­յաց­րած թվե­րով՝ ապ­րում է իր Մա­կոն­դո­յում ու եր­ջա­նիկ է: Ին­չու՞ ոչ: Տա­րօ­րի­նակ էր նրա ջղա­ձիգ զար­ման­քը հար­ցից՝ ո՞ր դեպ­քում հրա­ժա­րա­կան կտա: Մինչ­դեռ ա­ռաջ ինքն էր հայ­տա­րա­րում, որ կառ­չած չէ իշ­խա­նու­թյու­նից, պատ­րաստ է վե­րա­դառ­նալ լրագ­րու­թյուն: Փաս­տո­րեն ար­դեն իշ­խա­նու­թյունն ու Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը նույ­նա­ցել են ու չեն ու­զում ի­րար կորց­նել:
Իսկ ընդ­հան­րա­պես՝ վա­ղը ՀՀ ան­կա­խու­թյան տոնն է: Շնոր­հա­վո­րենք ու սպա­սենք ի­րա­կա­նում ան­կա­խա­նա­լուն: Նախ՝ մենք մեր բար­դույթ­նե­րից, հե­տոն հե­տո կերևա:

Դիտվել է՝ 2515

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ