Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Հա­յաս­տա՛ն, ըմբռ­նի՛ր Լավ­րո­վի հայ­տա­րա­րութ­յուն­նե­րը. Ռու­սաս­տա­նը պա­հել է իր դիր­քո­րո­շու­մը, բայց հի­շեց­րել է Ար­ցախ-ԼՂՀ-ի սու­բ­յեկտ լի­նե­լը

Հա­յաս­տա՛ն, ըմբռ­նի՛ր Լավ­րո­վի հայ­տա­րա­րութ­յուն­նե­րը. Ռու­սաս­տա­նը պա­հել է իր դիր­քո­րո­շու­մը, բայց հի­շեց­րել է Ար­ցախ-ԼՂՀ-ի սու­բ­յեկտ լի­նե­լը
29.11.2019 | 02:54
Բայց հո հե­տո Լավ­րո­վը Երևա­նում ա­սաց. «Ինչ-որ փու­լում Հա­յաս­տա­նի ղե­կա­վա­րու­թյու­նը, նախ­կին նա­խա­գահ­նե­րից մե­կը ո­րո­շեց, որ Ղա­րա­բա­ղի շա­հե­րը ներ­կա­յաց­նե­լու է Երևա­նը։ Եվ ցան­կա­ցած դեպ­քում մենք, որ­պես Մինս­կի խմ­բի հա­մա­նա­խա­գահ­ներ, կա­րող ենք, ա­ռաջ մղե­լով այդ գոր­ծըն­թա­ցը, հաս­նել միայն նրան, որ այն ըն­թա­նա ընդ­հա­նուր հու­նով»։ ՈՒ վե­ճե­րը 2018 թ. Երևա­նում, Ստե­փա­նա­կեր­տում էլ, բռնկ­վե­ցին նոր ու­ժով։ Հե­ղա­փո­խա­կան վար­չա­խում­բը և Տեր-Պետ­րո­սյա­նի կողմ­նա­կից­նե­րը բա­ռա­ցիո­րեն ցն­ծում են. ու­ռա, Լավ­րովն ա­սաց, որ «Նի­կո­լը ճիշտ է», Ռո­բերտ Քո­չա­րյանն է բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րում «փո­խա­րի­նել» Ար­ցա­խի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րին։ Այլ կար­ծի­քի են նրանք, ում հի­շո­ղու­թյու­նը տեղն է։ Բայց սկզ­բում հի­շա­տա­կենք Հա­յաս­տա­նի երկ­րորդ նա­խա­գա­հի գրա­սե­նյա­կի պա­տաս­խա­նը Փա­շի­նյա­նի ու Տեր-Պետ­րո­սյա­նի կողմ­նա­կից­նե­րին, ինչ­պես և հենց Փա­շի­նյա­նին ու Տեր-Պետ­րո­սյա­նին, ո­րոնք հան­դես են գա­լիս ա­ռա­ջի­նը՝ որ­պես ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հի «սան» (քա­ղա­քա­կան ի­մաս­տով), իսկ երկ­րոր­դը՝ որ­պես ներ­կա­յիս վար­չա­պե­տի «կն­քա­հայր» (նույն­պես քա­ղա­քա­կան ի­մաս­տով)։ Տվյալ պա­տաս­խա­նը ձևա­կերպ­վել ու հն­չեց­վել է դեռևս 2018-ի հու­նի­սին, այ­սինքն՝ դա ոչ թե պար­զա­պես բա­նա­վեճ է, այլ կա­տա­ղի վեճ, և նրա մաս­նա­կից­նե­րը պատ­րաստ են բա­ցա­հայտ հա­կա­մար­տու­թյան։ Սա­կայն կր­կին հի­շեց­նենք. Հա­յաս­տա­նի և Ար­ցա­խի հա­սա­րա­կու­թյու­նը վաղ թե ուշ ստիպ­ված կլի­նի հրա­ժար­վե­լու քա­ղա­քա­կան կեղծ կուռ­քե­րի պաշ­տա­մուն­քի գոր­ծո­նից, կան­սա այն բա­նին, ինչ ա­սում են այն զին­վո­րա­կան­նե­րը, ո­րոնք ծան­րա­գույն 90-ա­կան­նե­րին ի­րենց ու­սե­րին են տա­րել պա­տե­րազ­մի բո­լոր դժ­վա­րու­թյուն­նե­րը։ Եվ գե­նե­րալ-մա­յոր Վ. Բա­լա­սա­նյա­նը մեկն է նրան­ցից, ով­քեր ի­րենց աչ­քով են տե­սել, թե ում կող­մից է ե­ղել դա­վա­ճա­նու­թյու­նը։
Հա­յաս­տա­նի երկ­րորդ նա­խա­գահ Ռ. Քո­չա­րյա­նի գրա­սե­նյա­կը 2018 թ. հու­նի­սին պա­տաս­խա­նել է Փա­շի­նյա­նի ու նրա կողմ­նա­կից­նե­րի, ի­մա՝ Տեր-Պետ­րո­սյա­նի կողմ­նա­կից­նե­րին։ Գրա­սե­նյա­կի ղե­կա­վար Վիկ­տոր Սո­ղո­մո­նյա­նը հի­շեց­րել է վար­չա­պե­տին, որ Ար­ցա­խը բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րին ան­մի­ջա­կան մաս­նակ­ցու­թյու­նը դա­դա­րեց­րել է ոչ թե 1998-ին, այլ 1996-ին, այ­սինքն Հա­յաս­տա­նում Քո­չա­րյա­նի նա­խա­գա­հու­թյու­նից ա­ռաջ։ Հենց այն ժա­մա­նակ Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­ներն ինչ-ինչ պատ­ճառ­նե­րով հա­մա­ձայ­նե­ցին դրան, ա­սաց Սո­ղո­մո­նյա­նը՝ ա­վե­լաց­նե­լով, որ այդ հար­ցով կան հա­մա­պա­տաս­խան պատ­մա­կան նյու­թե­րը բաց մուտ­քով։ Նա նաև նշել է, որ Ար­ցախն ան­մի­ջա­կա­նո­րեն ներգ­րավ­ված է ե­ղել Մինս­կի խմ­բի հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րի միջ­նոր­դա­կան ջան­քե­րի և ԵԱՀԿ գոր­ծող նա­խա­գա­հի անձ­նա­կան ներ­կա­յա­ցուց­չի գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի մեջ։ Ճիշտ է, ղա­րա­բա­ղյան կող­մը միա­ցած չի ե­ղել Հա­յաս­տա­նի և Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գահ­նե­րի հան­դի­պում­նե­րի ձևա­չա­փին։ «Այս­տեղ Ղա­րա­բա­ղի շա­հե­րը պաշտ­պա­նում էր Հա­յաս­տա­նի նա­խա­գա­հը՝ իր գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը հա­մա­ձայ­նեց­նե­լով Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի նա­խա­գա­հի հետ»,- ա­սել է Սո­ղո­մո­նյա­նը։ Այ­սինքն, խոսքն այն մա­սին է, որ Տեր-Պետ­րո­սյանն իր դիր­քո­րո­շումն ու հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը հա­մա­ձայ­նեց­նում էր Քո­չա­րյա­նի հետ, ու Երևա­նը չէր կա­րող խո­սել Ստե­փա­նա­կեր­տի ա­նու­նից, ե­թե եր­կու նա­խա­գահ­նե­րը հա­մա­կար­ծու­թյան չէին հան­գում։
Այդ բո­լոր տա­րի­նե­րին մշ­տա­պես ընդ­գծ­վել է, որ կար­գա­վոր­ման գոր­ծըն­թա­ցում ո­չինչ չի կա­րող հա­մար­վել վերջ­նա­կա­նո­րեն հա­մա­ձայ­նեց­ված, ե­թե Ստե­փա­նա­կեր­տը չի տվել իր հա­մա­ձայ­նու­թյու­նը, իսկ ամ­փո­փիչ փաս­տա­թուղ­թը պետք է վա­վե­րաց­նի նաև Ղա­րա­բա­ղի ներ­կա­յա­ցու­ցի­չը։ «Այն­պես որ, Ղա­րա­բա­ղը, ըստ էու­թյան, ներգ­րավ­ված է բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցում, թեև ոչ ամ­բող­ջո­վին»,- հայ­տա­րա­րել է Սո­ղո­մո­նյա­նը։ Ան­ցյալ տա­րի նա ող­ջու­նել էր նա­խա­գահ­նե­րի մա­կար­դա­կով գո­յու­թյուն ու­նե­ցող բա­նակ­ցա­յին ձևա­չա­փին Ստե­փա­նա­կեր­տը մաս­նա­կից դարձ­նե­լու՝ Հա­յաս­տա­նի նոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի ձգ­տու­մը։ Նրա կար­ծի­քով, լա­վա­գույն ձևա­չա­փը Ար­ցա­խի և Ադր­բե­ջա­նի ուղ­ղա­կի բա­նակ­ցու­թյուն­ներն են, քա­նի որ դա ստույգ կար­տա­հայ­տեր հա­կա­մար­տու­թյան էու­թյու­նը։ «Այլ հարց է, թե ինչ հետևանք­նե­րի կհան­գեց­նի խա­ղաղ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րից Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի փաս­տա­ցի հրա­ժար­վե­լը»,- ա­սել է Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նի գրա­սե­նյա­կի ղե­կա­վա­րը։
Եվ դա ճշ­մար­տու­թյուն է։ Ի տար­բե­րու­թյուն այն բա­նի, ին­չը պն­դում են Փա­շի­նյանն ու Տեր-Պետ­րո­սյա­նը և նրանց կողմ­նա­կից­նե­րը։ Լավ­րո­վի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րից ան­մի­ջա­պես հե­տո հան­դես ե­կավ նաև Ար­ցա­խի ներ­կա­յիս նա­խա­գա­հի խոր­հր­դա­կան, ԼՂՀ-ի ան­կա­խու­թյան հա­մար պայ­քա­րի բազ­մա­մյա մաս­նա­կից Դա­վիթ Բա­բա­յա­նը։ «Ժո­ղո­վուրդ» թեր­թի հետ զրույ­ցում նա ա­սաց. «Այս­տեղ շո­շափ­վում են բո­լոր սկզ­բունք­նե­րը, և դա հա­վա­սա­րակ­շռ­ված հայ­տա­րա­րու­թյուն է, ա­մե­նա­կարևո­րը՝ ընդ­գծ­վում է հար­ցի խա­ղաղ լուծ­ման անհ­րա­ժեշ­տու­թյու­նը»։ Իսկ խո­սե­լով այն մա­սին, թե ում նկա­տի ու­ներ Լավ­րո­վը, Դ. Բա­բա­յա­նը դի­վա­նա­գի­տա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն ա­րեց. «Ես չգի­տեմ, թե նա ում նկա­տի ու­ներ։ Բայց պետք է հս­տակ նշել, որ դա, ան­կախ ա­մեն ին­չից, Ադր­բե­ջա­նի քմա­հա­ճույքն է ե­ղել։ Ե­թե նրանք շա­հագր­գռ­ված են, որ Ար­ցա­խը վե­րա­դառ­նա բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի սե­ղա­նի շուր­ջը, ին­չու՞ չեն այդ մա­սին ա­սում հի­մա։ Բա­ցի դրա­նից, մեկ մարդն ինչ­պե՞ս կա­րող է լու­ծել այդ հար­ցը»։ Բայց Դ. Բա­բա­յա­նը գոհ էր, որ ՌԴ արտ­գործ­նա­խա­րա­րը Երևա­նում հայ­տա­րա­րեց, որ ա­ռանց Ար­ցա­խի ցան­կա­ցած բա­նակ­ցու­թյուն­ներ չեն կա­րող ա­վար­տի հաս­նել։ Զրույ­ցի վեր­ջում «Ժո­ղո­վուրդ» թերթն ին­քը շատ ա­վե­լի կարևոր եզ­րա­հան­գում ա­րեց, քան Հա­յաս­տա­նի «ա­մե­նա­հին» և այ­սօր­վա իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի հետևորդ­նե­րի անպ­տուղ ու ա­նի­մաստ վե­ճե­րը։ Կար­դում ենք. «Հարկ է ար­ձա­նագ­րել, որ այդ­պի­սով Լավ­րո­վը Ստե­փա­նա­կեր­տի սու­բյեկ­տի­վու­թյան են­թա­տեքս­տա­յին ա­ջակ­ցու­թյուն ցու­ցա­բե­րեց, ո­րը, ըստ էու­թյան, հե­ղա­փո­խու­թյու­նից հե­տո ա­ռաջ է քա­շում պաշ­տո­նա­կան Երևա­նը»։ Թեր­թը պար­զա­պես մի քիչ սխալ­վել է. Փա­շի­նյա­նի, հետևա­բար նաև ողջ նոր իշ­խա­նու­թյան դիր­քո­րո­շու­մը, ինչ­պես ա­սել է գե­նե­րալ Բա­լա­սա­նյա­նը, Տեր-Պետ­րո­սյա­նի մո­տե­ցում­նե­րի պատ­ճենն է, և Ար­ցա­խի հար­ցում հենց «տեր­պետ­րո­սյա­նա­կա­նու­թյու­նը» հան­գեց­րեց Ար­ցախ-ԼՂՀ-ի դուրս­մղ­մա­նը ուղ­ղա­կի խա­ղաղ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րից, ինչն էլ ար­ձա­նագր­ված է երկ­րորդ նա­խա­գա­հի գրա­սե­նյա­կի ղե­կա­վար Վ. Սո­ղո­մո­նյա­նի 2018 թ. հու­նի­սի մեկ­նա­բա­նու­թյան մեջ։
Բայց ամ­բող­ջու­թյան մեջ «Ժո­ղո­վուրդ» թեր­թի եզ­րա­կա­ցու­թյու­նը ճիշտ է, ուղ­ղա­կի բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րին Ար­ցա­խի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի մաս­նակ­ցու­թյան պատ­մու­թյան հի­շա­տա­կու­մը, որն ստիպ­ված Երևա­նում ա­րեց Լավ­րո­վը, ինչ­պես և փոր­ձա­գետ Դե­մու­րի­նի հի­շե­ցու­մը, թե 1994 թ. մա­յի­սին ով է ստո­րագ­րել զի­նա­դա­դա­րի պայ­մա­նա­գի­րը հենց ա­ջակ­ցու­թյուն են բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րում Ար­ցախ-ԼՂՀ-ի գոր­ծո­նի ինք­նու­րույն սու­բյեկտ լի­նե­լու սկզ­բուն­քին, ոչ թե ան­ձամբ Փա­շի­նյա­նին կամ Հա­յաս­տա­նի նախ­կին ա­ռաջ­նորդ­նե­րից որևէ մե­կին։ Դա այն խո­սակ­ցու­թյան վե­րա­կանգ­նումն է, որ Ար­ցախ-ԼՂՀ-ի սու­բյեկտ լի­նե­լը հար­գե­լու դեպ­քում (ինչ­պես Հա­յաս­տա­նի, այն­պես էլ Ադր­բե­ջա­նի կող­մից) բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, դի­նա­միկ կեր­պով ա­ռաջ էին շարժ­վում։ Հո չենք կա­րող գե­րեզ­ման­նե­րից արթ­նաց­նել հան­գու­ցյալ Պա­վել Գրա­չո­վին ու Վազ­գեն Սարգ­սյա­նին, որ Ադր­բե­ջա­նի և Հա­յաս­տա­նի ներ­կա­յիս իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը վեր­ջա­պես «հի­շեն», որ Ար­ցախ-ԼՂՀ-ն բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի մաս­նա­կից ինք­նու­րույն սու­բյեկտ է, ոչ թե կար­գա­վոր­ման օ­բյեկտ։
Իսկ Լավ­րո­վի ա­սածն ա­հա թե ինչ­պես է մեկ­նա­բա­նել վեր­լու­ծա­բան Անդ­րա­նիկ Թևա­նյա­նը. «Զի­նա­դա­դա­րի ռե­ժիմ հաս­տա­տվե­լուց հե­տո, ո­րին փաս­տա­ցի մաս­նակ­ցել է Ար­ցա­խը՝ ի դեմս պաշտ­պա­նու­թյան բա­նա­կի հրա­մա­նա­տար Սամ­վել Բա­բա­յա­նի, սկս­վեց բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցը։ Զի­նա­դա­դա­րի ռե­ժի­մի հա­մա­ձայն, 30-օ­րյա ժամ­կե­տում պետք է գտն­վեր հա­մա­պար­փակ լու­ծում, բայց այդ 30 օրն ար­դեն տաս­նա­մյակ­ներ է ձգ­վում։ Այդ գոր­ծըն­թա­ցից հե­տո մենք մի ի­րա­վի­ճակ ստա­ցանք, երբ բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցը փաս­տա­ցի մտավ փա­կու­ղի ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հի օ­րոք, երբ Ղա­րա­բա­ղի հիմ­նախ­նդ­րով վե­տո կի­րառ­վեց Լի­սա­բո­նի հայտ­նի գա­գաթ­նա­ժո­ղո­վում (1996 թ. դեկ­տեմ­բեր)։ Դրա­նից հե­տո Հա­յաս­տա­նը գործ­նա­կա­նում Ար­ցա­խը դուրս մղեց բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից, և մինչև 1997 թ. Ար­ցա­խը, ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հի և նրա շր­ջա­պա­տի վա­րած քա­ղա­քա­կա­նու­թյան պատ­ճա­ռով, բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րին ուղ­ղա­կիո­րեն չի մաս­նակ­ցել։ Հե­տա­գա­յում Ար­ցա­խը, ե­թե վերց­նենք ԵԱՀԿ Մինս­կի խմ­բի շր­ջա­նա­կի բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը, եր­բեք ուղ­ղա­կիո­րեն բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի սե­ղա­նի շուր­ջը չի նս­տել այն ձևա­չա­փով, որն այ­սօր տես­նում ենք։ Հա­յաս­տա­նի ա­ռա­ջին նա­խա­գա­հի օ­րոք Ար­ցա­խը դուրս մղ­վեց բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից։ Հե­տա­գա­յում այդ ի­րա­վի­ճա­կը պահ­պան­վեց այն ի­մաս­տով, որ չպահ­պան­վեց ուղ­ղա­կի մաս­նակ­ցու­թյու­նը, բայց Ար­ցա­խը միշտ ներ­կա­յաց­ված էր` և հա­մա­նա­խա­գահ­նե­րի այ­ցե­րը, և Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի հետ շփում­նե­րը, և ի վեր­ջո, միշտ հն­չեց­վել է այն տե­սա­կե­տը, որ ա­ռանց Ար­ցա­խի մաս­նակ­ցու­թյան անհ­նար է հա­կա­մար­տու­թյան վերջ­նա­կան կար­գա­վո­րու­մը»։
Ի դեպ, որ­պես­զի «հան­դարտ­վեն» Տեր-Պետ­րո­սյա­նի և Փա­շի­նյա­նի կողմ­նա­կից­նե­րը, նշենք, որ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րին Ար­ցախ-ԼՂՀ-ի ուղ­ղա­կի մաս­նակ­ցու­թյան վե­րա­բե­րյալ կոնկ­րետ Լավ­րո­վի դիր­քո­րո­շու­մը բո­լո­րո­վին չի փոխ­վել 2018 թ. ա­մառ­վա­նից։ Ե­թե որևէ մե­կը մեզ չի հա­վա­տում, կա­րող է հեշ­տու­թյամբ դրա­նում հա­մոզ­վել. ՌԴ արտ­գործ­նա­խա­րա­րը մեկ տա­րի ա­ռաջ էլ է ստիպ­ված ե­ղել նման հար­ցի պա­տաս­խա­նե­լու։ Տե­ղե­կատ­վու­թյու­նը շատ է և ա­զատ մուտք ու­նի: Ա­հա թե ինչ է ա­սել Լավ­րո­վը 2018 թ. հու­նի­սին Հա­յաս­տա­նի ԱԳ նա­խա­րար Զ. Մնա­ցա­կա­նյա­նի հետ կա­յա­ցած բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի ար­դյունք­նե­րի շուրջ հրա­վիր­ված մա­մու­լի կոն­ֆե­րան­սում. «Ե­թե կող­մերն ինչ-որ փու­լում պայ­մա­նա­վոր­վեն, որ Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղը նո­րից ներ­կա­յաց­ված լի­նի բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րում, դա կլի­նի նրանց ո­րո­շու­մը, և մենք այդ ո­րո­շու­մը կհար­գենք»։
Դա չի նշա­նա­կում, որ Լավ­րո­վի երևա­նյան բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի թե­մա­նե­րը սահ­մա­նա­փակ­վում էին միայն ԱՄՆ-ի Պեն­տա­գո­նի կող­մից ֆի­նան­սա­վոր­վող կեն­սա­լա­բո­րա­տո­րիա­նե­րով և Ար­ցա­խի հար­ցով։ Ոչ, ՌԴ ԱԳՆ-ի ղե­կա­վա­րի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը Սի­րիա­յի, ԱՄՆ-ի կող­մից այդ երկ­րի նավ­թա­յին կո­ղո­պու­տի, Թուր­քիա­յի և Հա­յաս­տա­նի միջև պա­տե­րազ­մի հնա­րա­վո­րու­թյան կամ անհ­նա­րի­նու­թյան, ՌԴ և Ֆրան­սիա­յի նա­խա­գահ­ներ Պու­տի­նի և Մակ­րո­նի բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի և այլ հար­ցե­րի մա­սին վկա­յում են, որ այն խն­դիր­նե­րը, որ ի­րենց հա­մար փոր­ձում էին պար­զել Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը Լավ­րո­վի հետ ի­րենց շփ­ման ըն­թաց­քում, հի­րա­վի ռազ­մա­վա­րա­կան բնույթ ու­նեին։ Մենք տես­նում ենք, որ Երևա­նը, կար­ծես, փոր­ձում է հաս­կա­նալ և Սի­րիա­յում ռուս-ի­րա­նա­կան գոր­ծակ­ցու­թյան, և ռուս-ա­մե­րի­կյան ու ԵՄ-ի հետ Մոսկ­վա­յի հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի էու­թյու­նը։ Իսկ գլ­խա­վոր խն­դիրն այն է, թե ինչ եզ­րա­հան­գում­ներ կա­նեն Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը Լավ­րո­վի հետ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րից և նրա պա­տաս­խան­նե­րից հե­տո։ Կար­ծում ենք, որ ՌԴ ԱԳՆ-ն ևս բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը ար­դյունք­նե­րը հա­ջող­ված է հա­մա­րում։
Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­ներ, հաշ­վի ա­ռեք, որ Երևա­նում Լավ­րո­վի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րից հե­տո Ապ­շե­րո­նի խա­նու­թյու­նում խու­ճապ տի­րեց։ Որ­պես­զի դուք կողմ­նո­րոշ­վեք, թե ինչ­քան էին ի­րար ան­ցել հարևան­նե­րը, բե­րեմ միայն Հա­յաս­տան Լավ­րո­վի այ­ցի շուրջ ապ­շե­րո­նյան ԶԼՄ-նե­րի հրա­պա­րա­կում­նե­րից մե­կի վեր­նագ­րի ի­մաս­տը. վա՛յ, «Լավ­րովն ան­ջա­տո­ղա­կան­նե­րի կո՞ղմն ան­ցավ»։ Վա­խե­ցո­ղի աչ­քին մե­կը եր­կուս է երևում, և ապ­շե­րոն­ցի­ներն ա­ռա­ջին ան­գամ շատ տա­րի­ներ հե­տո, և ա­ռա­ջին ան­գամ՝ 2018-ից հե­տո լիո­վին զգա­ցին, թե ինչ է իս­կա­կան սար­սա­փը...
Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ
Դիտվել է՝ 7092

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ