Երեք բանի վրա կասկածեց իմ սիրտը, բայց կա մի չորրորդը, որի համար աղոթում եմ վախից։ Դրանք են` քաղաքի բանսարկությունը, ամբոխի վրդովմունքը և սուտ չարախոսությունը, որոնք մահից ավելի դաժան են։ Բայց սրտի ցավ և սուգ է այն կինը, որ չարանախանձ է մեկ այլ կնոջ, լեզվանի գազան է, որ խոցում է բոլորին։ Չար կինը եզան երերացող լուծ է, ով բռնի այն` իժ է բռնում։ Մեծ խայտառակություն է հարբեցող կինը, որ չի ծածկում իր ամոթը։
Սիրաքի իմաստությունը 26. 5-11