Փետրվարի 20-ը խոստանում էր ուրիշ օր լինել ԲՀԿ-ի համար: Խոստացվել էր հստակ ու առանց հետդարձի: Բայց 13-ին 20-ի ուրբաթը բոլորովին այլ էր թվացել, քան սկսեց թվալ արդեն մի քանի օր հետո, իսկ 18-ին փետրվարի 20-ի ուրբաթը դադարեց դեպի հայտարարված հաղթանակ տանող օր լինել ու դարձավ հարկադրական նահանջի օր, երբ չգիտես՝ ինչ ես կորցնում, ինչ գտար, երբ անում ես քայլեր, որոնց ոչ արդյունքները, ոչ հետևանքները արդեն դու չես որոշում:

Հերթական անգամ համոզվեցի, որ հայերս շախմատ խաղալ չգիտենք, չնայած աշխարհի չեմպիոնի շախմատային թագն էլ ենք ժամանակին դրել գլխներիս, այսօր էլ օլիմպիական ոսկին է վզներիցս կախ:

Աշխարհն ականատես եղավ ԱՄՆ-ի խամաճիկների ևս մեկ չարանենգ արարքի. Լիբիայում «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական խմբավորման տեղական «մասնաճյուղը» գազանաբար սպանել է եգիպտացի 21 ղպտի ձկնորսի, որոնց ամբողջ մեղքն այն էր, որ քրիստոնյա էին, և որ Եգիպտոսի բոլոր քրիստոնյաները (իսկ նրանք նաև մեր արյունակից հայերն են) պաշտպանում են Եգիպտոսի զինվորականներին և ներկա նախագահ ֆելդմարշալ Աբդել Ֆաթահ աս-Սիսիին։ Արմատական իսլամականներն ատում են Եգիպտոսի նախագահին և պնդում են, թե նա «Եգիպտոսի ժողովրդի դահիճն է»։

Տարածաշրջանային այցի շրջանակներում Երևանում էր ԱՄՆ-ի պետքարտուղարի Եվրոպայի և Եվրասիայի հարցերով տեղակալ Վիկտորիա Նուլանդը: ԱՄՆ-ի քաղաքական կյանքում բավականին ակտիվ պաշտոնյան տարածաշրջան եկել էր ոչ միայն ճանաչողական-տեղեկատվական առաքելությամբ, այլև ազդարարելու իր պետության նոր քաղաքականությունը՝ հետայսու հետխորհրդային ողջ տարածքը ԱՄՆ-ի հետաքրքրությունների շրջանակում է:

Վերջ, սիրելի հայրենակիցներ, հետայսու Գագիկ Ծառուկյանն ընթերցելու է միայն նախագահականում գրված ելույթները: Ոչ մի Լևոն Տեր-Պետրոսյան, ոչ մի մանր-մունր, լուրջ ու անլուրջ կուսակիցներ ու ընդհանրապես՝ «Թե իշխանության, թե ընդդիմության խնդիրն է չանցնել ողջամտության սահմանը:

ՈՒրիշ է, հայոց փետրվարը ուրիշ է: «Միշտ մի աղետ, մի վնաս, գալիս է մեզ անպակաս»՝ ես չեմ ասել: ԲՀԿ-ականները կարող են ասել, որ իրենց է վերաբերում ասվածը: Իսկ ամեն ինչ այնքան խաղաղ էր՝ ԲՀԿ-ն իր համար խորհրդաժողով արեց, Լևոն Տեր-Պետրոսյանն իր համար Համահայկական հռչակագիրը քարուքանդ արեց, Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իր համար Գյումրի գնաց-եկավ:

Ժողովուրդը մի լավ խոսք ունի, որ եթե փոքր-ինչ ձևափոխենք, կհնչի այսպես. «Մեկին որ անընդհատ ասես առյուծ, հա՛մ մռնչալ կսովորի, հա՛մ էլ անտառի արքա կզգա իրեն»: Հիմա Ծառուկյանինն է:

Այսօր բոլորը փորձում են հասկանալ` ի՞նչ է լինելու: Նախ` արձանագրենք. ԲՀԿ-ՀՀԿ խաղն առայժմ ասիմետրիկ է: ՀՀԿ-ն «ռազմադաշտ» է մտել բաց խաղաքարտերով, որպեսզի ԲՀԿ-ում իրական խաղացողը նույնպես բաց դաշտ մտնի, խաղը «պարզվի», իրական թիրախը «հայտնաբերվի» ու «ոչ ևս» արվի:

Հունվարի վերջին աշխարհի լրատվամիջոցները տարածեցին մի հաղորդագրություն, որն առայժմ առանձնակի արձագանք չի գտել, թերևս այն պատճառով, որ ՉԺՀ-ի իշխանությունները հակված չեն շրջանառելու ույղուրների հետ կապված խնդիրները, հատկապես երբ դրանք անցնում են միջազգային հարթություն (գուցե և ներկա արյունալի իրադարձությունների պայմաններում տեղեկությունը փոքր-ինչ մասնավոր բնույթ էր կրում)։ Իսկ ի՞նչ է տեղի ունեցել։

Մինչ մեր երկրում աշխուժորեն քննարկում են, թե ինչ կարող է նշանակել Սերժ Սարգսյան-Գագիկ Ծառուկյան հակամարտությունը, իրականում շահերի բախո՞ւմ է դա, թե՞ հերթական «խաղ», աշխարհում ծավալվում է միանգամայն այլ «ռեժիսուրա», որի առաջին արարը մոլորակը տեսավ փետրվարի 9-13-ին։