Թույլ տուր հասկանամ ու խոնարհաբար
Երբ ես Քեզ կանչեմ`
Աստված իմ, Աստված, ինչու՞ ինձ թողիր,
Դու լսես կանչս ու մոտենաս ինձ,
Աչքերդ լուսե հառես իմ հոգուն
ՈՒ կենդանացնես ցավից մեռածիս,
ՈՒ Կյանքդ լցվի
Դառնաղի, դիվոտ ու անշնչացած
Մարմնիս վրա:
ՈՒ կենդանարար Արյունդ զորեղ,
Ծաղիկներ շաղ տա ճամփեքիս վրա`
Կյանքի, հաղթության` ապաշխարության:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ