Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Հան­րաք­վեով ժո­ղո­վուրդն իր կար­ծի­քը պետք է ար­տա­հայ­տի այս հար­ցում և մե­կընդ­միշտ փա­կի բո­լոր սպե­կու­լ­յա­ցիա­նե­րի դռ­նե­րը»

«Հան­րաք­վեով ժո­ղո­վուրդն իր կար­ծի­քը պետք է ար­տա­հայ­տի այս հար­ցում և մե­կընդ­միշտ փա­կի բո­լոր սպե­կու­լ­յա­ցիա­նե­րի դռ­նե­րը»
14.02.2020 | 01:30

Նա­խօ­րեին նախ­կին օմ­բուդս­մեն Լա­րի­սա Ա­լա­վեր­դյա­նի, ի­րա­վա­պաշտ­պան Ա­վե­տիք Իշ­խա­նյա­նի և Ար­ցա­խի Մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի նախ­կին պաշտ­պան Ռու­բեն Մե­լի­քյա­նի նա­խա­ձեռ­նու­թյան տակ ստո­րագ­րած 132 ի­րա­վա­բան և ի­րա­վա­պաշտ­պան դի­մել էին նա­խա­գահ Ար­մեն Սարգ­սյա­նին՝ լուրջ մտա­հո­գու­թյուն­ներ ներ­կա­յաց­նե­լով ՍԴ-ի շուրջ ստեղծ­ված վեր­ջին զար­գա­ցում­նե­րի առն­չու­թյամբ։ Ի­րա­վա­պաշտ­պան հա­մայն­քը հոր­դո­րում էր նա­խա­գա­հին մաս­նա­կից չդառ­նալ այդ հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան գոր­ծըն­թա­ցին։ Սա­կայն նրանց մտա­հո­գու­թյուն­նե­րը Ար­մեն Սարգ­սյա­նը հաշ­վի չա­ռավ, իշ­խող մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը՝ ա­ռա­վել ևս։ Իշ­խա­նու­թյուն­ներն անդ­րդ­վե­լի են, գնում են սե­փա­կան «օ­րենք­նե­րի» ճա­նա­պար­հով։ ԱԺ պե­տի­րա­վա­կան հար­ցե­րի մշ­տա­կան հանձ­նա­ժո­ղո­վի նա­խա­գահ ՎԼԱ­ԴԻ­ՄԻՐ ՎԱՐ­ԴԱ­ՆՅԱ­ՆԻ հետ զրու­ցե­ցինք այս թե­մա­յով, զրույ­ցին միա­ցավ նաև նույն հանձ­նա­ժո­ղո­վի ան­դամ ՆԻ­ԿՈ­ԼԱՅ ԲԱՂ­ԴԱ­ՍԱ­ՐՅԱ­ՆԸ։

«ԼԱ­ՎԱ­ԳՈՒՅՆ ՏԱՐ­ԲԵ­ՐԱ­ԿԸ ԺՈ­ՂՈՎՐ­ԴԻ ԿԱՐ­ԾԻ­ՔԸ ՀԱՐՑ­ՆԵԼՆ ԷՐ»
-Որ­պես մաս­նա­գե­տի՝ Ձեզ չի՞ մտա­հո­գում ի­րա­վա­բան­նե­րի ան­հան­գս­տու­թյու­նը, ողջ գոր­ծըն­թա­ցը հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան ճա­նա­չե­լու ո­րա­կու­մը։
-Ե­թե ես այդ­պես մտա­ծեի, այդ մա­սին կբարձ­րա­ձայ­նեի և խոր­հր­դա­րա­նում, և դրա­նից ա­ռաջ խմ­բակ­ցու­թյան, կու­սակ­ցու­թյան նիս­տե­րում։ Առ­կա վի­ճա­կի պահ­պա­նու­մը ո­րո­շա­կի ա­ռու­մով կա­րող էր խա­թա­րել երկ­րում սահ­մա­նադ­րա­կան անվ­տան­գու­թյան մա­կար­դա­կը, և դա լու­ծում էր պա­հան­ջում։ Իսկ հան­գու­ցա­լու­ծու­մը չպետք է պայ­մա­նա­վոր­ված լի­ներ իշ­խա­նու­թյան որևէ ճյու­ղի մյու­սի նկատ­մամբ որևի­ցե գոր­ծո­ղու­թյուն կա­տա­րե­լով, ո­րը կա­րող էր դի­տարկ­վել որ­պես ճն­շում։ Դրա լա­վա­գույն տար­բե­րա­կը ժո­ղովր­դի կար­ծի­քը հարց­նելն էր, ո­րի տար­բե­րակ­նե­րից մե­կը սահ­մա­նադ­րա­կան փո­փո­խու­թյուն­ներ նա­խա­պա­տ­րաս­տե­լը և ժո­ղովր­դի դա­տին ներ­կա­յաց­նելն է։ Այս տե­սան­կյու­նից նշ­ված լու­ծու­մը ոչ միայն տրա­մա­բա­նա­կան է և բխում է սահ­մա­նադ­րա­կան կա­նո­նա­կար­գում­նե­րի ո­գուց, այլև կա­րող է օ­րի­նա­կե­լի լի­նել այլ եր­կր­նե­րում նմա­նա­տիպ ի­րա­վի­ճակ­ներ հան­գու­ցա­լու­ծե­լու հա­մար։ Ըստ էու­թյան, ի՞նչ են ա­սում իշ­խող ու­ժը, խոր­հր­դա­րա­նը, նա­խա­գա­հը։ Իշ­խա­նու­թյան կրո­ղը Հա­յաս­տա­նի ժո­ղո­վուրդն է, նա է պատ­վի­րա­կել իր ա­նու­նից ի­րա­կա­նաց­նել գոր­ծա­դիր, օ­րենս­դիր և դա­տա­կան գոր­ծա­ռույթ­ներ։ Հի­մա ե­թե օ­րենս­դիր, գոր­ծա­դիր և դա­տա­կան իրշ­խա­նու­թյուն­նե­րի միջև առ­կա է ինչ-որ տե­սա­կի վեճ, ո­րը սահ­մա­նադ­րաի­րա­վա­կան բո­վան­դա­կու­թյուն ու­նի, դրա լու­ծու­մը վե­րա­պահ­ված է ՍԴ-ին։ ՍԴ-ն հան­դի­սա­նում է իշ­խա­նու­թյան ճյու­ղե­րի միջև առ­կա վե­ճե­րի լուծ­ման հիմ­նա­կան ի­րա­վա­կան գոր­ծի­քը, այլ կերպ ա­սած, այն ար­բիտ­րի դեր է տա­նում իշ­խա­նու­թյան տար­բեր ճյու­ղե­րի միջև ա­ռա­ջա­ցած սահ­մա­նադ­րա­կան վե­ճե­րի պա­րա­գա­յում։ Բայց ի՞նչ ա­նել, երբ ՍԴ-ն է վե­ճի կողմ, ո՞վ ի­րա­վունք ու­նի մի­ջամ­տե­լու այդ գոր­ծըն­թա­ցին՝ օ­րենս­դի՞­րը, գոր­ծա­դի՞­րը։ Իմ հա­մոզ­մամբ՝ ոչ, և իմ ե­լույթ­նե­րում ես հս­տակ ար­տա­հայտ­վել եմ այդ մա­սին։
-Սա­կայն փաստն այն է, որ և գոր­ծա­դի­րը, և օ­րենս­դի­րը մի­ջամ­տել են։
-Ոչ, ես մշ­տա­պես հօ­գուտ այն տե­սա­կե­տի եմ ե­ղել, որ ան­կախ հան­գա­ման­քից՝ Սահ­մա­նադ­րու­թյու­նը նա­խա­տե­սում է 213-րդ հոդ­վա­ծը ԱԺ-ի կող­մից փո­փո­խե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն, թե ոչ, խոր­հր­դա­րանն ի­րա­վունք չու­նի նույ­նիսկ 2/3-ով այն փո­խե­լու, ո­րով­հետև հոդ­վա­ծի ողջ բո­վան­դա­կու­թյու­նը վկա­յում է այն մա­սին, որ այն ամ­բող­ջա­պես վե­րա­բե­րում է դա­տա­կան իշ­խա­նու­թյան գոր­ծու­նեու­թյա­նը։ Իսկ դա­տա­կան իշ­խա­նու­թյան գոր­ծու­նեու­թյան հետ կախ­ված բո­լոր դրույթ­նե­րը, ո­րոնք ամ­րագր­ված են 7-րդ գլ­խում, են­թա­կա են փո­փոխ­ման մի­միայն հան­րաք­վեի մի­ջո­ցով։ Հան­րաք­վեով ժո­ղո­վուրդն իր կար­ծի­քը պետք է ար­տա­հայ­տի այս հար­ցում և մե­կընդ­միշտ փա­կի բո­լոր սպե­կու­լյա­ցիա­նե­րի դռ­նե­րը, ո­րով­հետև դրանք շատ են և հա­սել են այն մա­կար­դա­կին, որ երկ­րում սահ­մա­նադ­րա­կան անվ­տան­գու­թյան ա­ռու­մով տա­րա­տե­սակ մեկ­նա­բա­նու­թյուն­ներ կան, ո­րոնք որևի­ցե ե­ղա­նա­կով չեն կա­րող օ­ժան­դա­կել Հա­յաս­տա­նում սահ­մա­նադ­րա­կան նոր­մալ մթ­նո­լոր­տի ձևա­վոր­մա­նը։ Սա հան­գեց­նում է նաև ՍԴ-ի քա­ղա­քա­կա­նաց­վա­ծու­թյա­նը, իսկ դա շատ կարճ ճա­նա­պարհ է դե­պի մի գոր­ծըն­թաց, ո­րը կբե­րի ի­րա­վա­կան պե­տու­թյան կոն­ցեպ­տի խար­խլ­ման։
-Ա­սել է՝ և մաս­նա­գետ­նե­րի, և մի­ջազ­գա­յին կա­ռույց­նե­րի գնա­հա­տա­կան­ներն ան­հի՞մն են։
-Հան­րաք­վեի ա­ռու­մով մի­ջազ­գա­յին կա­ռույց­նե­րը որևէ գնա­հա­տա­կան չեն տվել։ Իսկ մինչ այդ ո­րո­շու­մը տար­բեր կա­ռույց­ներ ար­տա­հայ­տել են ի­րենց դիր­քո­րո­շում­նե­րը, մտա­հո­գու­թյուն­նե­րը, բո­լորս էլ ու­նենք մտա­հո­գու­թյուն­ներ զար­գա­ցում­նե­րի հետ կապ­ված ու փոր­ձում ենք լու­ծում­ներ գտ­նել։ Սա այն օպ­տի­մալ տար­բե­րակն է, ո­րը հնա­րա­վո­րու­թյուն կտա շատ ա­րագ վե­րա­կանգ­նե­լու սահ­մա­նադ­րաի­րա­վա­կան հուն տա­նող գոր­ծըն­թա­ցը։
-Ստաց­վում է՝ սա քա­ղա­քա­կան ո­րո­շում է, որ­տեղ հաշ­վի չեն առն­ված օ­րի­նա­կան ճա­նա­պարհ­նե­րը։
-Սա ի­րա­վա­քա­ղա­քա­կան ո­րո­շում է։ Ցան­կա­ցած գոր­ծըն­թաց, ո­րը վե­րա­բե­րում է Սահ­մա­նադ­րու­թյան փո­փո­խու­թյա­նը նախ և ա­ռաջ ի­րա­վա­քա­ղա­քա­կան բնույթ ու­նի, քա­նի որ Սահ­մա­նադ­րու­թյունն ի­րա­վա­քա­ղա­քա­կան բնույ­թի փաս­տա­թուղթ է։ Սա այն լիա­զո­րու­թյուն­նե­րի շր­ջա­նակն է, ո­րով ժո­ղո­վուրդն օժ­տում է պե­տա­կան մար­մին­նե­րին։ Մենք փոր­ձել ենք ա­ռաջ գնալ սահ­մա­նադ­րա­կան կա­նո­նա­կար­գա­վո­րում­նե­րով։ Այն ըն­կալ­մամբ, որ սահ­մա­նադ­րա­կան զար­գա­ցում­նե­րը Հա­յաս­տա­նում պի­տի ըն­թա­նան սահ­մա­նադ­րա­կան կար­գա­վո­րում­նե­րի լույ­սի ներ­քո։ Քա­ղա­քա­կան ճա­նա­պար­հով չենք գնա­ցել, ընտ­րել ենք ի­րա­վա­կան ճա­նա­պար­հը՝ ժո­ղովր­դից հարց­ման մե­թո­դով։
-Ժո­ղո­վուր­դը ձեզ վս­տա­հու­թյան բարձր քվե է տվել, լիա­զո­րել է գալ խոր­հր­դա­րան ու լու­ծել հար­ցեր։ Դուք ին­չու՞ եք ձեր պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը գցում ժո­ղովր­դի վրա և ըն­դա­մե­նը մեկ հոդ­ված փո­խե­լու հա­մար դի­մում ժո­ղովր­դին՝ բյու­ջեից մեծ գու­մար­ներ ծախ­սե­լով։
-Դուք լիո­վին ճիշտ կլի­նեիք, ե­թե խոս­քը վե­րա­բե­րեր մի հոդ­վա­ծի, ո­րը դա­տա­կան իշ­խա­նու­թյան կազ­մա­վոր­մա­նը չէր վե­րա­բե­րի։ Այս հար­ցում քա­ղա­քա­կան իշ­խա­նու­թյուն կլի­նի, գոր­ծա­դիր, թե օ­րենս­դիր, չպետք է նման մի­ջամ­տու­թյուն­ներ թույլ տա։ Պա­տա­հա­կան չէ այն ամ­րագ­րու­մը, որ 7-րդ գլ­խում նե­րառ­ված հոդ­ված­նե­րի փո­փո­խու­թյուն­նե­րը պետք է հան­րաք­վեով կա­տար­վեն։ Ե­թե 213-րդ հոդ­վա­ծում մի բառ գտ­նեք, ո­րը չի վե­րա­բե­րում դա­տա­կան իշ­խա­նու­թյան, կհա­մա­ձայ­նեմ Ձեզ հետ։ Սահ­մա­նադ­րու­թյան ան­փո­փո­խե­լի հոդ­ված­նե­րի ո­գու տե­սան­կյու­նից դրա փո­փո­խու­թյան ի­րա­վուն­քը հնա­րա­վոր է միայն հան­րաք­վեի մի­ջո­ցով։ Պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նից խու­սա­փել կլի­ներ, ե­թե ԱԺ-ն վերց­ներ իր վրա այդ բե­ռը։ Տրա­մա­բա­նա­կան կլի­նե՞ր, որ ԱԺ-ն կամ գոր­ծա­դի­րը ձևա­վո­րեին դա­տա­կան իշ­խա­նու­թյու­նը։ Դա մի­ջամ­տու­թյուն է։ Ի­րա­վի­ճա­կը հան­գու­ցա­լու­ծե­լու հա­մար պի­տի հնա­րա­վո­րու­թյուն տալ, որ ժո­ղո­վուրդն իր կար­ծի­քը հայտ­նի։
-Հա­սա­րա­կու­թյան ի­րա­վա­գի­տակ­ցու­թյունն այն­քան բարձր չէ, որ­քան մաս­նա­գետ­նե­րի­նը, ո­րոնց ստ­վար հատ­վա­ծը դեմ է հի­շյալ գոր­ծըն­թա­ցին։ Ար­դյոք պետք չէ՞ր նախ լսել նրանց, հե­տո ո­րո­շել, թե ինչ ճա­նա­պար­հով գնալ։
-Մենք խո­սում ենք ի­րա­վա­գի­տակ­ցու­թյան մա­կար­դա­կի մա­սին։ Բայց ան­կեղծ զար­մա­նում եմ մեկ բա­նի վրա, ին­չու՞ ենք մենք այդ­քան քն­նա­դա­տում հան­րաք­վեն։ Ի վեր­ջո, երկ­րի կարևո­րա­գույն, ա­ռանց­քա­յին հար­ցե­րի վե­րա­բե­րյալ հարց­վել է ժո­ղովր­դի կար­ծի­քը։
-Օ­րի­նակ, Ա­մուլ­սա­րի, Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի դեպ­քում և՞ս կհարց­նեք։
-Գոր­ծող կա­նո­նո­նա­կար­գում­նե­րը թույլ չեն տա­լիս օ­րեն­քից զատ այլ հարց հան­րաք­վեի դնել։ Սա բա­վա­կան է, որ այդ հար­ցը փակ­վի։ Հա­մա­ձայն եմ նա­խա­գա­հի հետ, որ հան­րաք­վեն չպետք է դի­տարկ­վի որ­պես ծայ­րա­հեղ մի­ջոց։ Ի վեր­ջո, է­լեկտ­րո­նա­յին կա­ռա­վար­ման զար­գաց­ման ար­դյուն­քում ոչ շատ հե­ռու ա­պա­գա­յում տե­սա­կա­նո­րեն հնա­րա­վո­րու­թյուն կա, որ քա­ղա­քա­ցի­ներն ան­մի­ջա­կա­նո­րեն ար­տա­հայ­տեն ի­րենց կար­ծի­քը։
-Դուք նա­խա­ձեռ­նել եք նաև սահ­մա­նադ­րա­կան բա­րե­փո­խում­ներ, ո­րոնք ևս հան­րաք­վեի պի­տի դր­վեն։ Այ­սինքն, մեկ հոդ­վա­ծի հա­մար ա­ռան­ձին հան­րաք­վե, հե­տո նո­րից հան­րաք­վե սահ­մա­նադ­րա­կան բա­րե­փո­խում­նե­րի հա­մար։ Սա չմ­տած­ված շտա­պո­ղա­կա­նու­թյուն չէ՞ և պե­տա­կան գու­մար­նե­րի վատ­նում։
-Ե­թե ժո­ղովր­դի կար­ծի­քը հարց­նե­լը կար­ծում եք, որ գու­մար­նե­րի վատ­նում է, ո­չինչ չու­նեմ ա­վե­լաց­նե­լու։
-Իսկ ՍԴ ին­չու՞ չդի­մե­ցիք՝ կար­ծիք ստա­նա­լու հա­մար։
-ՍԴ-ի 9 ան­դամ­նե­րից 7-ն այս հար­ցում շա­հագր­գիռ կողմ են, ին­չու՞ ենք մենք նրանց ան­հար­մար վի­ճա­կի մեջ դնում։
«Ե­ԹԵ ՄԻ ՏԵՂ ՉԿԱ ԲԱ­ՐՈ­ՅԱ­ԿԱ­ՆՈՒ­ԹՅՈՒՆ, ԻՆ­ՉՈՒ՞ ԵՔ ՈՒ­ԶՈՒՄ ՀԱՐՑՆ Օ­ՐԵՆ­ՔՈՎ ԼՈՒ­ԾԵԼ»
Մեր զրույ­ցին այդ պա­հին միա­ցավ նաև նույն հանձ­նա­ժո­ղո­վի ան­դամ ՆԻԿՈԼԱՅ ԲԱՂ­ԴԱ­ՍԱ­ՐՅԱ­ՆԸ։
-Շատ մա­նի­պու­լյա­ցիա­ներ են ա­նում,- ա­սաց պատ­գա­մա­վո­րը։- Պի­տի մենք հաս­կա­նանք՝ ու­զու՞մ ենք ի­մա­նալ ճշ­մար­տու­թյու­նը, թե՞ ոչ։
-Ո՞ր ճշ­մար­տու­թյու­նը։
-Ճշ­մար­տու­թյունն ի­մա­նա­լու հա­մար պի­տի ա­նա­չառ մաս­նա­գետ­նե­րի կար­ծի­քը լսել։ Խոս­քը ոչ թե այն մա­սին է, որ պի­տի ո­րոշ­վի որևէ օ­րենք սահ­մա­նադ­րու­թյա­նը հա­մա­պա­տաս­խան է, թե ոչ, այլ մինչև օ­րենք ըն­դու­նե­լը ո­րո­շել այս օ­րեն­քը սահ­մա­նադ­րա­կա՞ն է, թե՞ ոչ։ Այդ ի­րա­վա­բան­նե­րին պի­տի հար­ցով դի­մել՝ ու­սում­նա­սի­րեք մի­ջազ­գա­յին փոր­ձը, այդ որ պե­տու­թյու­նում է, որ մինչև օ­րենք ըն­դու­նե­լը ո­րո­շում են դի­մել ՍԴ։ Ո՞ր պե­տու­թյու­նում է հնա­րա­վոր ար­գե­լա­փա­կել օ­րեն­սդ­րա­կան այդ գոր­ծըն­թա­ցը։ Չի կա­րե­լի գրել օ­րենք­ներ, որ դու մշ­տա­պես իշ­խես, այ­սինքն ինքդ քեզ հա­մար օ­րենք գրես, և երբ իշ­խա­նու­թյուն փոխ­վի ու ա­սի, որ դա սխալ է, ա­սես՝ հոպ, այն­տեղ մի ստո­րա­կետ կա և հա­վե­լում, որ իմ իշ­խե­լու մա­սին հար­ցը հան­րաք­վեի դնե­լուց ա­ռաջ մի հատ էլ իմ կար­ծի­քը պի­տի հարց­նել։ Ո՞ր երկ­րում կա նման կար­գա­վո­րում։ Դուք ճիշտ եք այն հար­ցում, որ հնա­րա­վոր է՝ օ­րեն­սդ­րա­կան խն­դիր­ներ կան, ո­րի առն­չու­թյամբ կա վեճ, բայց սխալ եք այն հար­ցում, թե այս ա­մե­նում բա­րո­յա­կա­նու­թյուն կա։ Չի կա­րե­լի բա­րո­յա­կան հա­մա­րել այն, որ օ­րենք ըն­դու­նեն ու ա­սեն, թե Նի­կո­լայ Բաղ­դա­սա­րյա­նը միշտ պի­տի լի­նի իշ­խա­նու­թյուն։
-Ձեր նշած ոչ բա­րո­յա­կան ի­րա­վի­ճակ­ներն էլ օ­րի­նա­կան ճա­նա­պար­հով են լուծ­վում, ամ­բողջ հարցն այն է, թե ին­չու՞ օ­րի­նա­կան ճա­նա­պար­հով չեք գնա­ցել։
-Ա­նօ­րի­նա­կանն ու օ­րի­նա­կա­նը վի­ճե­լի հարց են, իսկ բա­րո­յա­կա­նը՝ ոչ։ Ոչ մի երկ­րում չկա այն­պի­սի կար­գա­վո­րում, որ ՍԴ-ի դա­տա­վո­րը մինչև թո­շա­կի անց­նե­լը պի­տի լի­նի դա­տա­վոր։ Ընդ ո­րում, այլ պե­տու­թյուն­նե­րում կա ան­գամ կար­գա­վո­րում, որ նույն մար­դը երկ­րորդ ան­գամ չի կա­րող ըն­տր­վել։ Որ­պես կա­նոն դա­տա­վորն ըն­տր­վում է 10 տա­րով՝ 1-2 տա­րի այս կողմ, այն կողմ, իսկ ՍԴ նա­խա­գահն ըն­տր­վում է դա­տա­վոր­նե­րի կազ­մից։ Իսկ ի՞նչ են ա­րել ի­րենք։ Այս օ­րենքն ըն­դու­նել են ու մի հատ էլ ան­ցու­մա­յին դրույթ­նե­րով կար­գա­վո­րել, որ ի­րենք մշ­տա­պես պի­տի լի­նեն իշ­խա­նու­թյան, իսկ ե­թե երբևի­ցե ի­րենց ցան­կա­նան գոր­ծից հա­նել, պի­տի մի հատ էլ ի­րենց կար­ծի­քը հարց­նել։ Այս­տեղ ու՞ր է բա­րո­յա­կա­նու­թյու­նը։ Ե­թե մի տեղ չկա բա­րո­յա­կա­նու­թյուն, ին­չու՞ եք ու­զում հարցն օ­րեն­քով լու­ծել։
-Ի՞նչ կս­տաց­վի, ե­թե օ­րենք­նե­րը մի կողմ թող­նե­լով ա­ռաջ շարժ­վենք ու ա­մեն մեկս մեզ հա­մար ո­րո­շենք, թե որն է բա­րո­յա­կա­նը, ո­րը՝ ոչ։
-Ով ա­սաց, թե մի կողմ ենք թող­նում։ Հի­մա անդ­րա­դառ­նանք օ­րենք­նե­րին, բա­ցենք օ­րենս­գիր­քը և հա­մե­մա­տենք 2-րդ հոդ­վա­ծը, որ­տեղ աս­վում է, որ ե­րաշ­խա­վոր­վում է ժո­ղովր­դի իշ­խա­նու­թյու­նը, և այն հոդ­վա­ծը, որ­տեղ գր­ված է, թե ժո­ղովր­դի իշ­խա­նու­թյան ե­րաշ­խա­վոր­ման հա­մար ո­րոշ հար­ցե­րում պի­տի դի­մել ՍԴ։ Ե­թե թույլ ի­րա­վա­բանն այդ եր­կու հոդ­վա­ծը հա­մե­մա­տի, կհաս­կա­նա, որ այդ­տեղ կա հա­կա­սում։ Ե­թե ժո­ղո­վուրդն ու­զում է տվյալ մարմ­նի հար­ցը վի­ճար­կել, պի­տի դի­մի այդ մարմ­նին՝ հարց­նե­լով, թե այդ վի­ճար­կումն օ­րի­նա­կա՞ն է, թե՞ ոչ։ Այս դեպ­քում Սահ­մա­նադ­րու­թյան 2-րդ հոդ­վա­ծը դառ­նում է ա­նի­մաստ։ Չի կա­րող ժո­ղո­վուր­դը հան­րաք­վեով փո­խել օ­րեն­քը, ո­րը առ­նչ­վում է ՍԴ դա­տա­վոր­նե­րի լիա­զո­րու­թյուն­նե­րի դա­դա­րեց­ման, ու նա­խօ­րոք հարց­նել ՍԴ-ի կար­ծի­քը։ Ո՞ր երկ­րում է այդ­պես։ (Ա­վե­լի ուշ այլ ի­րա­վա­բա­ներ մեզ ա­սա­ցին, որ այդ­պես է Գեր­մա­նիա­յում, և Հա­յաս­տա­նը հենց այդ երկ­րի փոր­ձով է ամ­րագ­րել նման կար­գա­վո­րու­մը-Ռ. Խ.)։
-Ե­թե հա­մոզ­ված եք, որ և բա­րո­յա­կան, և ի­րա­վա­կան ա­ռու­մով դուք ճիշտ եք, ին­չու՞ հենց ԱԺ-ն իր վրա չվերց­րեց այդ հոդ­վա­ծը փո­խե­լու գոր­ծը։
-Իսկ ին­չու՞ հենց ժո­ղո­վուր­դը չպետք է ո­րո­շի։
-Այս կերպ կվար­վե՞ք նաև Ա­մուլ­սա­րի և Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի դեպ­քում։
-Ես միան­շա­նակ կողմ եմ հան­րաք­վեին նաև այդ դեպ­քե­րում։ (Կող­քով անց­նող նույն հանձ­նա­ժո­ղո­վի ան­դամ ՆԱ­ԶԵ­ԼԻ ԲԱՂ­ԴԱ­ՍԱ­ՐՅԱ­ՆԸ ևս հա­մա­ձայ­նեց՝ ես էլ, ես էլ-Ռ. Խ.)։ Բո­լոր վի­ճե­լի հար­ցե­րը պի­տի դնել հան­րաք­վեի։
-Էլ ին­չու՞ է ժո­ղո­վուրդն 88 հո­գու գոր­ծու­ղել խոր­հր­դա­րան, որ ա­մեն հար­ցով դի­մեք ի­րեն։
-Բա­ցեք ԱԺ օ­րա­կարգ, տե­սեք քա­նի՞ հարց է ընդգրկված։ Այդ բո­լոր հար­ցերն էլ կա­րող էին դր­վել հան­րաք­վեի, բայց ո­րո­շում է իշ­խա­նու­թյու­նը։ Բայց կողմ եմ, որ կարևոր հար­ցե­րը պի­տի ո­րո­շի ժո­ղո­վուր­դը։
-Դե տես­նենք՝ Ա­մուլ­սա­րի և Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի հար­ցե­րը կդ­նե՞ք հան­րաք­վեի։
-Ես կողմ եմ։ Բայց պետք է հնա­րա­վո­րու­թյուն տր­վի «Ա­յո»-ին և «Ոչ»-ին լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րով լիար­ժեք քա­րոզ­չու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նե­լու։ Բայց այ­սօր ԶԼՄ-նե­րի 90 տո­կո­սը ֆի­նան­սա­վոր­վում է շատ կաս­կա­ծե­լի աղ­բյուր­նե­րից։
-Երկ­րի ղե­կա­վա­րի մա­կար­դա­կով հայ­տա­րար­վում է, որ ով­քեր կողմ են այս հան­րաք­վեին, երկ­րի նվի­րյալ­ներ են, ով­քեր դեմ՝ դա­վա­ճան­ներ, հա­կա­պե­տա­կան ու­ժեր։ էլ ի՞նչ լիար­ժեք հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րի մա­սին է խոս­քը։
-Ե­կեք խոս­քը կոն­տեքս­տից չկտ­րենք։ Իսկ որ մա­ֆիա­նե­րի կող­մից ֆի­նան­սա­վոր­վող լրատ­վա­մի­ջոց­ներ կան, դա ճի՞շտ է։ Չի կա­րող մա­ֆիա­յի կող­մից հան­ցա­վոր ճա­նա­պար­հով ձեռք բեր­ված մի­ջոց­նե­րով ֆի­նան­սա­վոր­վի լրատ­վա­մի­ջոց և հա­կա­քա­րոզ­չու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նի։
-Օ­րենքն էլ է ձեր ձեռ­քը, ու­ժա­յին կա­ռույց­ներն էլ, իշ­խա­նա­կան բո­լոր լծակ­ներն էլ։ Բռ­նեք մա­ֆիա­յին, գտեք հան­ցա­վոր ճա­նա­պար­հով ձեռք բեր­ված մի­ջոց­նե­րը և մարդ­կանց պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան են­թար­կեք։
-ՈՒ՞մ պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան են­թար­կենք։ Այ­սինքն, Դուք կար­ծում եք, որ ե­թե մե­կը ան­բա­րո­յա­կա­նու­թյուն է ա­նում, բռ­նենք, դա­տե՞նք։
-Պա­րոն Բաղ­դա­սա­րյան, ան­բա­րո­յա­կա­նու­թյան մա­սին չէ խոս­քը, այդ ա­ռու­մով շա­տե­րին կա­րե­լի է մե­ղադ­րել ու ան­գամ իշ­խա­նու­թյան շատ ան­դամ­նե­րի, Դուք կոնկ­րետ մե­ղադ­րանք եք հն­չեց­նում, թե մա­ֆիա կա, ո­րը հան­ցա­վոր ճա­նա­պար­հով մի­ջոց­ներ է ձեռք բե­րել։
-Դե տես­նում եք, որ հի­մա օ­րեն­քը փո­խում ենք, և կգա ժա­մա­նա­կը, որ ա­նօ­րի­նա­կան ճա­նա­պար­հով ձեռք բեր­ված գու­մար­նե­րի հա­մար պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան կեն­թար­կեն։ Ողջ խն­դիրն այն է, որ այս գոր­ծըն­թացն օ­րի­նա­կան ի­րա­կա­նաց­նե­լու հա­մար եր­կար ժա­մա­նակ է պա­հանջ­վում, իսկ այդ մար­դիկ մինչ այդ հան­ցա­վոր ճա­նա­պար­հով ձեռք բեր­ված գու­մար­նե­րը ներդ­նում են ԶԼՄ-նե­րի մեջ, ֆեյ­քե­րի բա­նակ պա­հե­լու հա­մար։
-Ի՞նչ է, իշ­խա­նու­թյու­նը ֆեյ­քե­րի բա­նակ չու­նի՞։
-Լավ է­լի, էլ մի ստից բա­ներ ա­սա։
Զրույց­նե­րը՝
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 12751

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ