Այսպես, USAID-ն՝ ամերիկյան պետդեպի ստորաբաժանումը, որը ամերիկյան փողերի բաժանողն է աշխարհով մեկ, որոշել է խեղճ ղարաբաղցիներին 4 միլիոն դոլար հատկացնել, այսինքն՝ մարդա 40 դոլար, իսկ էֆենդու կարևոր օգնական Հիքմետ Հաջիևը կատաղել է, թե բա՝ այդ USAID-ն այլևս տեղ չպիտի ունենա Ադրբեջանում: Հաջիևը նաև ասել է, որ 30-ամյա օկուպացիայի ողջ ընթացքում Միացյալ Նահանգներ Հայաստանի կողքին էր, իբր, աջակցում էր:

Մի փոքր անդրադարձ պետրոս ղազարյանի հերթական հաղորդմանը, որն այս անգամ ևս կոչված էր պաշտպանելու հայոց պատմության 7-րդ դասարանի նոր դասագիրքը և վերջինիս հեղինակին։

«Կա՞ արդյոք ավելի պարսավելի բան, քան թեթևամիտ դատողությունը։ Եվ կա արդյո՞ք ավելի թեթևամիտ բան, որ այդչափ արժանի չէ ամրության և մնայունության, քան ունենալ սխալ պատկերացումներ կամ էլ, առանց դույզն- ինչ տատանվելու, պաշտպանել այն, ինչ ընկալվել և իմացվել է ոչ բավարար հուսալիությամբ»։ (Ցիցերոն, «Աստվածների բնությունը», մ.թ.ա. I դար):

Ալիևն ասում է, որ սեպտեմբերի 11-ին Հայաստանին է ներկայացվել «խաղաղության պայմանագրի» տարբերակը։ Աշխարհի կենտրոնները պնդում են՝ շուտափույթ կնքել այն։

Որ հայոց պետականությունը «էն բանի» մեջ է՝ դա ամենավատ բանը չէ, որ կարող էր լինել այդ պետականության հետ: Առավել սարսափելին այն է, որ հայ ազգը հարմարվել է իր պետության այդ վիճակին և առանձնապես չի էլ ջղաձգվում : Համ էլ ժամանակ չունի այդ մասին նույնիսկ մտածելու՝ դեմը տոներն են, և պետք է լավ նախապատրաստվել, ուր մնաց՝ ջղաձգվի:

Կարլ Մարքսը չէր սիրում Լուի Բոնապարտին, և նրա հեղաշրջումից հետո 1851 թվականին հոդված գրեց՝ «Լուի Բոնապարտի բրյումերի 18-ը» խորագրով, որտեղ Հեգելից մի միտք է օգտագործում: Այսպես, հենց հոդվածի սկզբում Մարքսը գրում է. «Հեգելը մի առիթով նշել է, որ բոլոր մեծ համաշխարհային-պատմական իրադարձությունները և անհատականություններն ի հայտ են գալիս, ինչպես ասում են, երկու անգամ։ Նա մոռացել է ավելացնել. առաջին անգամ՝ ողբերգության, երկրորդ անգամ՝ ֆարսի ձևով»:

Մի կարճ բան պատմեմ, որը, կարծում եմ, մեզ հետ առնչություն ունի և շուրջ 2300 տարի առաջ է եղել:

Տգետ, խեղճ, ամեն վայրկյան գաղթի պատրաստ, այս թշվառ վիճակին համակերպվող լինելու իրավունքը չունենք, որովհետև համակերպվելու գինը մարդկային կյանքերն են, կորուստներն ու անհայրենիք դեգերումները օտարության մեջ, իսկ պայքարի գինը՝ խաղաղությունն ու զարգացող երկիրը։

Հիանալի նորություններ ենք ստանում: Ռուսական մամուլը հայտնում է, որ Նոր Հայաստանի ժողվարչապետը զենք է ուղարկում բանդերականներին՝ եղբայրության և գրանտակերական համերաշխության կանչով:

Երբ խանութների ցուցափեղկերն ու մեքենաները սկսեցին փայլել, ջահելները պատառոտեցին իրանց շորերը: