Այվազովսկին շուրջ 6000 կտավի հեղինակ է, որոնցից են «Արարատ լեռան հովիտը» (1882), «Արարատ» (1868, 1887), «Հայ մարտիկի երդումը» (1891), «Հայ ժողովրդի մկրտությունը» (1892), «Բայրոնի այցը Մխիթարյաններին Ս. Ղազար կղզում», «Խրիմյան Հայրիկն Էջմիածնի շրջակայքամ» (1895) կտավները և այլն։

Թինաթին Քաջրիշվիլիի «Քաղաքացի Սուրբը» ֆիլմը I Citizen Saint dir.Tinatin Kajrishvili | Կարլովի Վարիի կինոփառատոնում արժանացել է Էկումենիկ ժյուրիի մրցանակին և գրավել է FIPRESCI-ի քննադատների վարկանիշային աղյուսակի առաջին հորիզոնականը։

Առաջին լուսանկարում արվեստագետ Սերիկ Դավթյանն է դստեր՝ Ներիկ Դավթյանի հետ, մյուսում Ներիկը հոր՝ Ներսիկ Ստեփանյանի հետ է:

Օրերս ՀՀ Ազգային պատկերասրահի Մարտունու մասնաճյուղում հանդիսավորությամբ բացվեց գեղանկարիչ և քանդակագործ, ՀՀ նկարիչների միության անդամ ԱՐԱՄԱՅԻՍ ԽԼՂԱԹՅԱՆԻ անհատական ցուցահանդեսը՝ «Հոգու հայրենիքը» խորագրով։

Մինչ հայ կինոսեր հասարակությունը աչքը ջուր կտրած սպասում է Կաննի կինոշուկայում չվաճառված հայկական նոր ֆիլմերի և համատեղ արտադրության չկնքված պայմանագրերի մասին ՀՀ պատվիրակության հաշվետվությանը, իսկ հայ մերձկինեմատոգրաֆիական ինֆանտիլ շրջանակները փորձում են հաղթահարել 62 տարի առաջ նկարահանված «Բարև, ե՛ս եմ» ֆիլմի վերացուցադրության էմոցիոնալ շոկը, Արևելյան Եվրոպայի կարևոր կինոփառատոներից մեկը՝ Կարլովի Վարին, հրապարակում է մրցութային ծրագիրը՝ արձանագրելով հարևան Վրաստանի ժամանակակից կինոյի հերթական փայլուն հաղթանակը։

Իսպանացի նկարիչ Պաբլո Պիկասոն ասում էր. «Արվեստի նպատակն է մեր հոգուց մաքրել առօրյա կյանքի փոշին»։ Հենց այդ նպատակին է ծառայում ՀՀ վաստակավոր նկարիչ ԱՐՄԵՆ ՎԱՀՐԱՄՅԱՆԻ 55-ամյակին նվիրված «Հետհայաց» ցուցահանդեսը:

Առաջարկում ենք կարդալ «Ռոսլին» արվեստի հանդեսի 2023 թվականի թիվ 1-ը։

Արցախը շրջափակելու երրորդ օրն էր՝ դեկտեմբերի 15-ը։ Ադրբեջանցի ահաբեկիչ մի կին՝ մորթյա վերարկուն հագին, ճառ էր ասում ու աղավնի էր թափահարում՝ իբր խաղաղությամբ են եկել։ Խոսեց, վերջացրեց, աղավնուն թռցրեց։

Քրիստոնյաների շրջանում փշալարերով ամենահայտնի պատկերն է՝ Հիսուս Քրիստոսը խաչը տանջանքով Գողգոթա է տանում, գլխին՝ սուր փշալարեր։ Ապա, խաչված է՝ փշալարերը գլխին։ Դիմացել է։ Կուռ էր ճշմարտությունը։

1923 թ. մարտի 23 Հովհաննես Թումանյանը 1915 թ. Թիֆլիսից էջմիածին է գալիս՝ Արևմտյան Հայաստանի զանազան գավառներից հավաքված և սովից ու հիվանդություններից մեռնող հազարավոր հայ գաղթականներին օգնելու համար: Կարիք է լինում վանքին պատկանող ինչ-որ տուն տրամադրել գաղթականներին: Թումանյանն այդ խնդրով անձամբ դիմում է կաթողիկոսին: Կաթողիկոսը հրաժարվում է նորակառույց շենքը տալ գաղթականներին՝ որպես ապաստարան: