Ով ունի, նրան պիտի տրվի և պիտի ավելացվի, իսկ ով չունի, նրանից պիտի վերցվի ունեցածն էլ
04.02.2020 | 00:02
Ինչպիսի՜ անարդարություն։ Ոմանք կարդալով այս հրապարակման վերտառությունը կհարցադրեն. «Ինչպե՞ս կարելի է. տրվում է ունեցողներին և վերցվում է չունեցողներից, նույնիսկ Ռոբին Հուդը ավելի արդարամիտ էր», կամ` «Եկեղեցին միշտ էլ հարուստների կողմից է եղել», կմտածեք դուք:
Բայց խնդիրն այն է, որ խոսքը փողի կամ նյութականի մասին չէ, այլ այն ամենի մասին, ինչ մարդը ստանում է Աստծուց` սկսած առողջությունից, վերջացրած հաջողությամբ:
Այս խոսքերը հասկանալու համար նախ պետք է պարզել «ունի» և «չունի» բառերի իմաստը, որ, հավատացեք, այնքան էլ ակնհայտ չէ: Պարզվում է` ունի նա, ով գոհանալ գիտի իր ունեցածով և չի սեփականում Աստծո ամենազորությունը, համապատասխանաբար, չունի նա, ով չի կարողանում գոհանալ իր ունեցածով, բռնված է կուտակելու մոլուցքով, կուտակում է և իրեն ապահով է զգում իր «ամենակարողությամբ», թեև իրականում դողում է իր ունեցածի վրա, որովհետև հոգու խորքում գիտակցում է, որ այդ ամենը իրենից կառնի Նա, ով տվել է: Սա` հաջողակ «չունևորները», իսկ անհաջողակ «չունևորները» չեն գոհանում իրենց ունեցածով, բռնված են կուտակելու մոլուցքով, բայց զուրկ են հնարավորությունից և դժգոհում են Աստծուց, արդյունքում որևէ բանի չեն հասնում և կորցնում են ունեցածն էլ: Ահա, թե որտեղից է. «Շատին ձգտես` քչից կզրկվես» խոսքը:
Աստվածաշնչյան հետաքրքիր մի պատմություն, որ ներկայացնում է հրեաների թափառական կյանքից մի դրվագ, հաստատում է մեր խոսքերի ճշմարտացիությունը` պատմելով Աստծո ողորմության և անշնորհակալ մարդու ագահության մասին: Խոսքը երկնային հացի` մանանայի պատմության մասին է: Երբ Աստված տալիս է մանանան, պատվիրում է ըստ կարիքի հավաքել այն, սակայն ագահները ավելի շատ էին հավաքում, և ավելորդը փչանում էր: Արդյունքում այդ ագահները ոչինչ չէին շահում, բայց շատ մեծ ու կարևոր բան էին կորցնում` Աստծո բարեհաճությունը:
Եթե մենք ընդհանրապես շնորհակալ մարդ ենք, ապա մենք շնորհակալ ենք լինում մեզ կերակուր, տուն, հագուստ ու հանգիստ ապահովողներին, իսկ ի՞նչն է խանգարում շնորհակալ լինել Աստծուն (այո՛, հենց Աստծուն և ոչ թե բնությանը, համատիեզերական ուժին, գերագույն բանականությանը և այլ անհասկանալի ուժերին) մեր կյանքի համար:
Մենք դժվար թե վիրավորենք մեզ հարազատ մարդկանց կամ իրենց գործի մասնագետներին` ասելով, թե կերակուրը ինքն իրեն է պատրաստվել, կամ շենքը ինքն իրեն է կառուցվել, բայց հեշտությամբ վիրավորում ենք Աստծուն` ասելով. «Դու մեզ պետք չես, մենք ինքնուրույն ենք ծագել: Տիեզերքից ենք ընկել»: Տիեզերքից ինչ-որ արարածներ ընկել են երկիր, բայց դրանք մարդիկ չէին, այլ, Ս. Գրքի վկայությամբ, դևերը, այլ խնդիր է, եթե մարդը, օ՜, սարսափ, ընդունում է իր ծագումը աստվածահակառակ սկզբից: Անգամ եթե Աստծուն ընդունում ենք իբրև Արարիչ, Նրա հետ ուզում ենք առնչվել դեպքից դեպք, պատահարից պատահար, առիթից առիթ: Մարդու համար իր ամեն մի ակնթարթը, նոր օրը, ողջ կյանքը ոչ թե աստվածատուր պարգև է և ինքնակատարելագործվելու հնարավորություն, այլ իրերի տրամաբանական ընթացք, որը ոչ մի բանի չի պարտավորեցնում: Նրանք չգիտեն գոհանալ արևի առաջին շողերին ի պատասխան, բայց չեն հապաղում մեղադրել Աստծուն իրենց բոլոր ձախորդությունների ու անհաջողությունների, հիվանդությունների ու մահերի համար: Երբ մեզ բան է պետք, մենք մեր պարզունակ «մահմեդական» ուղեղով կամենում ենք, որ Աստված «հրաշագործ ջինի» նման մեր ունայն ցանկությունների կապանքներում հայտնվի, իսկ երբ բախվում ենք դաժան իրականությանը` Ամենակալ Աստծո հանդեպ մեր ոչնչության իրականությանը, համակվում ենք կատաղության ու վրեժխնդրության ոգով` սեղմելով մեր` սեփական կամ ոչ այնքան, ատամները:
Իմաստությունն ասում է. «Քեզ մնում է այն, ինչ տալիս ես»: Միայն սեփականել, ստանալ ու կուտակել փափագող մարդու համար այդ խոսքերը անհեթեթ են հնչում, որովհետև այդպիսի մարդիկ չեն զգում, թե ինչ են ամեն անգամ կորցնում իրենց հոգում և իրենց կյանքում, երբ ինչ-որ «կարևոր» բան է ավելանում իրենց գրպանում կամ սնդուկում: Նրանք չեն զգում, թե ինչպես են կողոպտում Աստծուն, երբ Նրա տված շնորհը, փոխանակ ի փառս Նրա գործածելու, աշխարհին են տալիս` փոխարենը սեփական անձի համար փառք մուրալով:
Նրանք չեն զգում, թե ինչպես են աստիճանաբար կորցնում այն, ինչ ունեն, միաժամանակ նաև` այդ ամենի վրա ինչ-որ բան ավելացնելու հնարավորությունը: Մարդիկ չեն գոհանում, որովհետև չգիտեն, թե ինչ են փնտրում, ինչ են ուզում: Թեև ունեն ընտրության հնարավորություն, բայց շատ դեպքերում արհեստականորեն նրանք զրկվում են լավի և վատի միջև ընտրելու հնարավորությունից և ստիպված են լինում ընտրել վատի և վատթարագույնի միջև: Շատերը զրկված են Աստծուն ճանաչելու և ընտրելու հնարավորությունից: Բնականաբար, մարդիկ, որ չգիտեն շատի ու լավի` հավիտենականի ու կատարյալի մասին, իրենց չափանիշները և չափորոշիչները սահմանելիս բավարարվում են եղած վատով ու սահմանափակով, «ծնվում են ակամա, ապրում են զարմացած, մեռնում են կարոտով»: Եթե Աստծո` մարդու համար ստեղծած աշխարհը և նրան շնորհած ժամանակավոր կյանքը այսքան սիրելի են ու փափագելի, ապա միայն պատկերացնել կարելի է Աստծո՛ բնակավայրի ու հավիտենության վեհությունն ու փառքը:
ՈՒնենալ` նշանակում է գնահատել ունեցածը: Եթե ըստ արժանվույն գնահատենք մեր ժամանակավոր կյանքը և չվերածենք այն ինքնանպատակ պայքարի ինքներս մեր դեմ, մեր առջև կբացվի հավիտենականի ու կատարյալի անհորիզոն ու խոստումնալից տեսլականը: Եթե գեթ փորձենք մարդկային պարզ շնորհակալությամբ պատասխանել Արարչի անպարփակ սիրուն, մեր հոգին կմիտվի առ Աստված, և այնտեղ կծլի մեր փրկության տունկը, որ պիտի խնամվի հույսով, հավատով ու սիրով:
Տեր Ահարոն քահանա ՄԵԼՔՈՒՄՅԱՆ
Գորիսի տարածաշրջանի հոգևոր հովիվ
Մեկնաբանություններ
Ասում են...
.
.
-
Ասում են… Հիմա մենք բավականին բարդ շրջան ենք ապրում մեր բարեկամ, եղբայրական Հայաստանի հետ հարաբերություններում։ Դա նույնիսկ ավելին է, քան եղբայրականը, քանի որ այստեղ ավելի շատ հայեր են ապրում, քան՝ բուն Հայաստանում
-
Ասում են Մարտի 8-ից առաջ Մեծ Բրիտանիայի և ԱՄՆ-ի դեսպանատները զգուշացնում էին իրենց քաղաքացիներին զգույշ լինել Մոսկվայում՝ չասելով, թե ինչ է կատարվում
-
Ասում են… Իհարկե, Բրյուսելը շահագրգռված է Հայաստան-ՀԱՊԿ կապի թուլացմամբ, իսկ Դաշինքի պաշտոնական խոսնակները մեկ անգամ չէ, որ հանրային լավատեսություն են հայտնել ՆԱՏՕ-ի հետ մերձեցման Հայաստանի հեռանկարների վերաբերյալ
-
Ասում են…
Ափսոսում ենք, որ ՀՀ ղեկավարությունը, ըստ ամենայնի, գիտակցված որոշում է կայացրել՝ վարել ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների հետևողական վատթարացման, Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած ամեն ինչում Ռուսաստանին մեղադրելու գիծ։ Դա, իհարկե, հարիր չէ դաշնակցային հարաբերություններին
-
Ասում են Պաղեստինյան ՀԱՄԱՍ-ը 10-20-100 անգամ ավելի քիչ զենք ունի, քան ունեին Լեռնային Ղարաբաղի հայերը և ադրբեջանական բանակը իսրայելական բանակը չէ։ Թող Հայաստանում մտածեն։
-
Ասում են… Որոշ երկրներ փորձում են խաթարել ԱՊՀ անդամների օրինական իշխանությունը, ավանդական արժեքները և իրավիճակն ամբողջությամբ: Անհրաժեշտ է կանխարգելիչ աշխատանք՝ ԱՊՀ երկրների անվտանգության ապահովման համար։
-
Ասում են… Ռուսաստանը և Բելառուսը օգուտ չունեն իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտությունից: ՈՒ՞մ է այն ձեռնտու Մեզ ու ռուսաստանցիներին կշտամբում են «Ձեռնտու է Ուկրաինան հետին պլան է մղվել» Լսեք, եկեք անկեղծ լինենք այն, որ մեր մասին սկսել են ավելի քիչ խոսել, թերևս, վատ չէ: Բայց ո՛չ այդ գնով։ Մարդիկ են զոհվում։ Ինչի՞ վրա ենք ուրախանալու։
-
Ասում են…
Աշխարհում արևմտյան ազդեցությունը հսկայական ռազմաֆինանսական բուրգ է, այն իրեն պահելու համար անընդհատ նոր «վառելիքի» կարիք ունի՝ ուրիշներին պատկանող բնական, տեխնոլոգիական, մարդկային ռեսուրսներ
-
Ասում են…
10 ամսվա շրջափակումից հետո՝ սեպտեմբերի 19-ին, ադրբեջանական զինված ուժերը դաժան հրետակոծության ենթարկեցին Լեռնային Ղարաբաղը։
Սիրտս կոտրվում է, երբ իմանում եմ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված և Հայաստան զանգվածաբար փախչող հազարավոր հայ ընտանիքների ցավի, կորստի, մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումների մասին:
-
Ասում են
Ադրբեջանը վերսկսել է պատերազմը Լեռնային Ղարաբաղի դեմ՝ գնդակոծելով խաղաղ բնակիչներին և քաղաքացիական ենթակառուցվածքները
-
Ասում են… Մենք առաջարկել ենք համաձայնության գալ Ադրբեջանի հետ այնպես, որ Քելբաջարն ու Լաչինը, նաև ամբողջ Ղարաբաղը, փաստացի մնան Հայաստանի իրավասության ներքո
-
Ասում են Ռուսաստանը գնահատում է Հայաստանի հետ կառուցողական հարաբերությունները, սակայն հնարավոր չէ համաձայնել վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի թեզերի հետ՝ ռուս խաղաղապահների առաքելության ձախողման մասին:
-
Ասում են… Ադրբեջանը խնդիր է դրել Արցախն ազատել հայ բնակչությունից, ստեղծել պայմաններ, որ հայերն այնտեղից գնան, ով կմնա՝ տեղահանել կամ կազմակերպել կոտորած Շատ հստակ է ծրագիրը:
-
Ասում են Ավելի քան 30000 երեխաներ և նրանց ընտանիքները Լեռնային Ղարաբաղում արդեն 8 ամիս է՝ գտնվում են շրջափակման և ավերակների մեջ։
-
Ասում են․․․ Թուրքական ցեղերը հայտնվել են 10-րդ դարում, 11-րդ դարում հասել են պատմական Հայաստանի տարածք: Այս հողի վրա հայերն ապրել են մթա 15-րդ դարից:
Տարածաշրջանային
