Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Իշխա­նու­թ­յան հա­մար ան­ցան­կա­լի «Ոչ»-ը

Իշխա­նու­թ­յան հա­մար ան­ցան­կա­լի «Ոչ»-ը
14.02.2020 | 01:23
Երևում է՝ իշ­խա­նու­թյան հա­մար հան­րաք­վեն իս­կա­կան գլ­խա­ցա­վանք է դառ­նա­լու։ Որ­քան էլ փոր­ձեն հեր­քել, թե դա իշ­խա­նու­թյան վս­տա­հու­թյան հան­րաք­վե չէ, միևնույն է, այն իշ­խա­նու­թյան հա­մար յու­րա­հա­տուկ ին­դի­կա­տոր է լի­նե­լու։ Սա­կայն մինչ այդ երկ­րում քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րի դա­սա­վո­րու­թյու­նը «տպա­վո­րիչ» է։ Հս­տակ կա «Ա­յո»-ի քա­ղա­քա­կան թի­մը, ի դեմս իշ­խա­նու­թյան, իս­պառ բա­ցա­կա­յում է «Ոչ»-ի քա­ղա­քա­կան թի­մը։ Խոր­հր­դա­րա­նա­կան և ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընդ­դի­մու­թյու­նը կամ հայ­տա­րա­րել է բոյ­կո­տի մա­սին, կամ ընդ­հան­րա­պես չի ցան­կա­նում որևէ ձևով հան­դես գալ այս գոր­ծըն­թաց­նե­րում։ Ստաց­վում է՝ ընդ­դի­մու­թյու­նը չի ցան­կա­նում օ­րի­նա­կա­նաց­նել մի գոր­ծըն­թաց, որն ի սկզ­բա­նե հա­կաօ­րի­նա­կան ու հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան է ո­րա­կել։ ՈՒ սա խիստ տրա­մա­բա­նա­կան է, հա­կա­ռա­կը` կա­րող էր զար­մա­նա­լի թվալ։
Սա­կայն այս ա­մե­նին զու­գա­հեռ ե­րեկ մի ու­շագ­րավ հայ­տա­րա­րու­թյուն ե­ղավ։ Ի­րա­վա­պաշտ­պան Ռու­բեն Մե­լի­քյա­նը ի­րա­վա­բան­նե­րից կազմ­ված «ՈՉ»-ի շտաբ է ստեղ­ծում, ո­րի նպա­տակն է «ՀՀ քա­ղա­քա­ցի­նե­րին հնա­րա­վո­րու­թյուն տալ հա­վա­սա­րու­թյան հի­մունք­նե­րով հա­սու լի­նե­լու ինչ­պես «Ա­յո», այն­պես էլ «Ա­յո»-ն բա­ցա­ռող մյուս տար­բե­րակ­նե­րը հիմ­նա­վո­րող փաս­տարկ­նե­րին, ՀՀ քա­ղա­քա­ցի­նե­րին և մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյա­նը հնա­րա­վո­րու­թյուն տալ ու­նե­նա­լու վս­տա­հու­թյուն, որ քվեար­կու­թյան ար­դյունք­նե­րը ե­ղել են վե­րահս­կե­լի և բո­ղո­քար­կե­լի»։ Ե­թե մեծ թվով ի­րա­վա­պաշտ­պան­ներ և ի­րա­վա­բան­ներ միա­նան այս նա­խա­ձեռ­նու­թյա­նը, իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի հա­մար սա ա­վե­լի վտան­գա­վոր «Ոչ»-ի շտաբ է լի­նե­լու, քան ե­թե բո­լոր ընդ­դի­մա­դիր­նե­րը միա­սին այդ բևե­ռը ձևա­վո­րեին։
Ին­չո՞վ են ի­րա­վա­պաշտ­պա­ներն ա­վե­լի «վտան­գա­վոր»։ Նրանք քա­ղա­քա­կան մար­դիկ չեն, քա­րոզ­չու­թյու­նը տա­նե­լու են զուտ մաս­նա­գի­տա­կան դաշտ, որ­տեղ իշ­խա­նու­թյունն ա­մե­նա­խո­ցե­լին է։ Նրանք նախ­կին իշ­խա­նու­թյուն չեն, որ Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ա­մեն ե­լույ­թի ժա­մա­նակ փռի աս­ֆալ­տին, սպառ­նա, հա­կա­պե­տա­կան ուժ ճա­նա­չի։ Սա­կայն ի­րա­վա­բան­ներն էլ մեկ այլ ա­ռու­մով են զի­ջում «Ա­յո»-յին. նրանք չու­նեն իշ­խա­նա­կան լծակ­ներ, վար­չա­կան ռե­սուրս­ներ։ Մեկ այլ ա­ռու­մով էլ «ոչ»-ա­կան­նե­րը խն­դիր ու­նեն. մարդ­կանց սո­վո­րեց­րել ու ըն­տե­լաց­րել են քա­ղա­քա­կան «հեշտ սնն­դին», այն է՝ ա­վե­լի հա­ճույ­քով լսել շրի­շա­կի մա­կար­դա­կից ցածր բա­ռամ­թեր­քով վի­րա­վո­րանք­ներ ընդ­դի­մա­խոս­նե­րի հաս­ցեին, քան լուրջ մաս­նա­գի­տա­կան խոսք, ո­րը պա­հան­ջում է մտ­քի աշ­խա­տանք։
Ան­կախ հան­գա­ման­քից, թե որ­քան քիչ հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներ ու­նի ի­րա­վա­պաշտ­պան­նե­րի ու ի­րա­վա­բան­նե­րի ձևա­վո­րած «Ոչ»-ի շտա­բը, ակն­հայտ է, որ նրանք ի­րա­կան քա­րո­զար­շա­վով են զբաղ­վե­լու՝ ներ­կա­յաց­նե­լով հան­րաք­վեի դր­ված հարցն ըստ էու­թյան, ին­չը իշ­խա­նու­թյան պա­րա­գա­յում խիստ կաս­կա­ծե­լի է։
Այս ա­ռու­մով բա­վա­կան հե­տաքր­քիր է լի­նե­լու, թե «Ոչ»-ը որ­քան քվե կս­տա­նա, այ­սինքն՝ հար­ցի մաս­նա­գի­տա­կան, ի­րա­վա­կան լու­ծում­նե­րը Հա­յաս­տա­նի քա­նի քա­ղա­քա­ցու են հու­զում։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 9855

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ