Իշխանություններն արդարանալու բաղադրատոմս ունեն

Հայաստանում «իրավիճակ փոխվելուց» 9 ամիս է անցել: Այս ընթացքում ներքաղաքական դաշտը, հասարակությունն ու մենք՝ լրագրողներս, ինչերի միջով ասես, որ չենք անցել ու դեռ անցնում ենք: Սկզբում քաղաքական դաշտը «սերժականների» ու «նիկոլականների», այնուհետ հասարակությունը՝ սևերի ու սպիտակների, հետո էլ ու մինչ օրս լրատվամիջոցներն ու լրագրողներն են բաժանվում՝ «չարունախանձների» և հեղափոխության ջահակիրների: Ազգային ժողովի ամբիոնից նախորդ շաբաթ իշխող թիմի ներկայացուցիչները, ի դեմս վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի, առիթը բաց չթողեցին հերթական անգամ թիրախավորելու լրատվամիջոցներին: «Ըստ օդում կախված լուրերի» արտահայտության ոճին հավատարիմ ու պահպանելով թերթի գլխավորի խմբագրի հետապնդող բառապաշարը՝ վարչապետ Փաշինյանը ևս մեկ անգամ հաթաթա տվեց լրատվամիջոցներին, թե «հանգիստ նստեք տեղներդ», այլապես ձեզ էլ կմերժենք:

Հասարակության խնդիրներն ու պաշտոնյաների չարաշահումները բարձրաձայնելը հաճելի չէ և ոչ մի իշխանության, բայց լրագրողներիս աշխատանքը տեսածն ու լսածը, առկա խնդիրները բարձաձայնելն է՝ անկախ հանգամանքից՝ դա իշխանությունների սրտո՞վ է, թե՞ ոչ: Ի դեպ, հաճախ քննադատության կիզակետում են հայտնվում նաև ընդդիմադիր կամ արտախորհրդարանական ուժերը` սխալ կամ հասարակությանը վնասող քայլերի համար:
9 ամիսների ընթացքում արած ու չարած գործերի համար պատասխան տալը ծանր բեռ է:

Արդարացի չէ նաև այդ ընթացքի համար նորեկներից այնպիսի արդյունքներ ակնկալելը, որ նախկինները մի քանի տարում չեն կարողացել անել: Հեշտ չէ բնավ առկա արատավոր բոլոր երևույթներին միանգամից դրական լուծում տալը, բայց ամեն ինչում մեղավորներ փնտրելն ու մեղադրանքի սլաքն այլ ուղղությամբ պահելն էլ ճիշտ գործելաոճ չէ: Այս ամիսների ընթացքում նոր իշխանությունները կարող էին սովորել, որ անքուն գիշերների, շատ աշխատելու, խոր ընկճախտի ու սթրեսի մեղավորները լրագրողները չեն: Եթե կառավարման մի շարք ոլորտներում տեսանելի արդյունքներ չեն երևում, չնայած դրանց շտկման մեծագույն ցանկությանը, ապա ո՛չ ընդդիմությունն է մեղավոր, ո՛չ էլ, առավել ևս, լրատվամիջոցները: Ամենատարբեր օղակների ու անհատների վրա մեղքը բարդելով, խուսափելով ուղղակի կամ անուղղակի պատասխանատվությունից՝ հարցին ոչ թե լուծում ես տալիս, այլ խորացնում առկա ճգնաժամը: Պետք է քաջություն ունենալ ու հրաժարվել բոլորին մեղադրելու մոլուցքից, հասցեական ընդունել սխալն ու աշխատել հարցի հնարավոր լուծումների շուրջ: Անկախ այն հանգամանքից, թե ինչքանով է նոր իշխանությունների սրտով լրատվամիջոցների քննադատությունը, նրանք, ի վերջո, պետք է ընդունեն, որ շատ ավելի շահեկան է քննադատություն լսելը, քան հասարակության շահերը ներկայացնող անձանց վրա ատելություն ու լուտանք թափելը:

Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ինչու՞ և ինչպե՞ս
• Աղոթք
• «Հունվարին պարենային մի շարք ապրանքատեսակների գծով երկնիշ գնաճ է գրանցվել»
• Իշխանությունը պայքարում է իր իսկ ծնած երևույթի դեմ
• Բուհի ռեկտոր ընտրողը նախարարն է լինելու
• Աղջիկներս Շուշիում տուն են կորցրել, բայց ամենամեծ կսկիծն այնտեղ մնացած մյուս դստերս շիրիմն է
• Երազել ու թռչել, այո, պետք է, բայց ձեր իշխանությունը բոլորին է թևաթափ անում
• Պատերազմի պատրաստվելը դպրոցական հանդես չէ, որ չհասցնեիք
• Արծրուն Հովհաննիսյանը մեկ բառ պետք է ասեր՝ ներողություն
• «Հայաստանի ու Ադրբեջանի մասով Իրանը փոխել է հռետորաբանությունը»
• Իշխանությունն արտահերթ ընտրության թեման 2-րդ պլան է մղում
• Փաշինյանն ու Ալիևն Շուշիի մասին նույն բանն են ասում
• Լենա Նազարյանին գործուղեք Մառնեուլի
• Ինքնաթագադրված «թաղապետը»
• Դավիթ Տոնոյան՝ մեծ-մեծ «փրթողը»
• Փաշինյանի որևէ նշանակում ո՛չ հուզում, ո՛չ անհանգստացնում է ինձ
• Կոդ Բ-Դ-Խ, վարձով է տրվում 3 հարկանի գոմ Մոնումենտում
• Իշխանությունը Ջհանգիրյանին, աներկբայորեն, ԲԴԽ անդամ կընտրի
• Վիգեն Ստեփանյանի հոգեհանգստին իշխանությունից որևէ ներկայացուցիչ չէր եկել
• Գժվելու բան է՝ իշխանությանն ազգովին 2 օր է համոզում ենք, որ Շուշին հայկական է

Մեկնաբանություններ