Վերջին ժամանակներում երկու նշանային իրադարձություն է տեղի ունեցել, ինչը հեռուն գնացող հետևանքներ է ունենալու։ 1.Պետությունը՝ Իսրայելը, ռմբահարել է այլ պետության՝ Իրանի, դիվանագիտական ներկայացուցչությունը...

Պարզապես ընդունակ չեն. դա հասկանալու համար պետք չէ լինել դոցենտ, ընդամենը բավական է նայել կառավարական ծրագրերը, որոնց մեծ մասը ձախողել են և ընդհանրապես տապալել են անխտիր բոլոր ոլորտները` առողջապահությունից մինչև անվտանգություն։ Սա է ողջ ճշմարտությունը և նրանք դա գիտակցում են։ Նրանք հասկանում են, որ իրավիճակը դուրս է եկել իրենց վերահսկողությունից և այդ ճշմարտությանը իրենք տիրապետում էին դեռևս 2020 թվականի կործանարար պատերազմից հետո:

Մենք՝ հանրային կյանքով ապրողներս, երկրի վիճակով մտահոգներս, ամեն գնով կամ որևէ բանով երկրի զորացմանը նպաստողներս, մի մեծ փուչիկի մեջ ենք ու հաճախ կտրվում ենք այն իրականությունից, որում ենք...

«Երբ լսեք պատերազմների և խռովությունների մասին, չզարհուրեք. որովհետև պետք է նախ այդ բաները պատահեն, բայց աշխարհի վախճանը շուտով չի լինելու»:

Թյուրիմացություններից առավելագույնս խուսափելու համար պետք է ասել, որ հոգեբանորեն մենք բոլորս նույն սանրի կտավն ենք, իհարկե, թեթևակի վարիացիաներով։

Ամեն բան ունի արժեք: Անգամ, եթե դա ընդունելի թրենդի մեջ չէ, միևնույն է, այն արժեք ունի: Արժեքը ձևավորվում է տարբեր կերպ. մեկի մոտ՝ խիստ պայմանական, պատահական, երբեմն՝ անսպասելի: Մյուսների մոտ՝ աշխատանքով, եռանդով, զրկանքներով, ընտանիքի ջանքով ու միացյալ կամքով:

Իրանական հարյուրավոր հրթիռներ և անօդաչու թռչող սարքեր Իրաքի և Սիրիայի տարածքով գիշերն ուղղություն են վերցրել դեպի Իսրայել։ Թեպետ իսրայելական ՀՕՊ համակարգերը կարողացել են որոշակիորեն չեզոքացնել հարվածները` ԱՄՆ-ի, Մեծ Բրիտանիայի, Ֆրանսիայի տեղական ուժերի օգնությամբ նաև, սակայն իրանական բազմաթիվ հրթիռներ և ԱԹՍ-ներ, այնումենայնիվ, հասել են թիրախին...

44-օրյա պատերազմից, կարծես թե, պետք է դասեր քաղած լինեինք, բայց՝ չէ․․․

Արդեն ականատեսն ենք Մերձավոր Արևելքում ծավալվող նոր, ավելի վտանգավոր ռազմական հակամարտության: Իրանը հարվածում է Իսրայելին: ԱՄՆ-ը և նրա արևմտյան դաշնակիցները Իսրայելի կողմն են և համատեղ գործում են իրանական դրոնները ոչնչացնելու համար...

Հայկական թաղամասը կազմում է Երուսաղեմ քաղաքի մոտ մեկ վեցերորդ մասը։ Այն 2100 տարեկան է, իսկ քրիստոնեական պատկանելիությունը թվագրվում է հռոմեական Կոստանտինոս կայսրի իշխանության տարիներից։