ՀՀ մշակույթի նախարարության հոգևոր երաժշտության կենտրոնը (տնօրեն՝ Անահիտ Պապայան) շարունակում է իր լուսավորչական գործունեությունը։ Բացի զուտ գիտական ուսումնասիրություններից և գիտաժողովներին մասնակցելուց, իրականացնում է համերգ-դասախոսություններ, կազմակերպում համերգաշարեր, որտեղ հանդես են գալիս այնպիսի անվանի երաժիշտներ, որպիսիք են Մեդեա Աբրահամյանը, Անահիտ Ներսիսյանը, Զավեն Վարդանյանը և այլ երախտավորներ։

Համբարձումից առաջ, երբ Հիսուսն աշակերտներին ասաց, թե ուր է գնում, և որ նրանք գիտեն այդ և «ճանապարհն էլ գիտեն», աշակերտները պատասխանեցին, որ իրենք ճանապարհը չգիտեն, Հիսուս ասաց նրանց. «Ես եմ Ճանապարհը, Ճշմարտությունը և Կյանքը» (Հովհ. 14.6): Հիսուսն ուզում էր ասել, որ Ինքը նոր ելքի մունետիկն է, Աստված Իրեն ուղարկել է, որ Իր ժողովրդին ազատագրի գերությունից, ինչպես Մովսեսին էր ուղարկել` Իր ժողովրդին Եգիպտոսից հանելու համար:

Ձգեա, Տէր, զձեռն Քո ի նաւաբեկեալս, որ ընկղմեալս եմ ի խորս չարեաց, և փրկեա զիս ի սաստիկ ծովածուփ բռնութենէ ալեաց մեղաց իմոց։ Սանձեա, Տէր, և կարկեա զխստերախ միտս իմ ի զբաղմանց ունայնութեանց կենցաղոյս։

Կանադայի Քվեբեկ նահանգի մեծությամբ երրորդ` Լավալ քաղաքում հայ համայնքի նախաձեռնությամբ բացվել է ցեղասպանության զոհերի հուշարձան, որ առաջինն է Կանադայում:

«Հայ եկեղեցու երիտասարդաց միավորում» և մի շարք երիտասարդական կառույցների նախաձեռնությամբ հոկտեմբերի 20-ին տեղի է ունեցել սիրո, հավատի և հավատարմության ուխտերթ:

Կամերային երաժշտության ազգային կենտրոնը, ի դեմս Երևանի պետական կամերային երգչախմբի, պատրաստվում է հայ երաժշտասեր հանրույթին ներկայացնելու Քրիստափոր Կարա-Մուրզայի առաջին բազմաձայն պատարագի պրեմիերան:

Աստծուն հավատալը գիտություն չէ, այլ առաքինություն: Բանականությունը չէ, որ համոզում է սրտին, այլ հենց ինքը՝ սիրտն է համոզում բանականությանը: Ճիշտ այդպես, բարոյական ճշմարտությունների ոլորտում ոչ թե բանականության ապացույցն է համոզում խղճին, այլ խիղճն է համոզում բանականությանը: Աստծո հանդեպ ունեցած հավատն ու վստահությունը ապրում են մեր սրտում, ուստի և մեր բանականության մտածումներում: «Չէ՞ որ Աստված ուզում էր,- ասում է Պասկալը,- որ աստվածային ճշմարտությունները ոչ թե բանականության միջոցով մտնեն սիրտ, այլ սրտի միջոցով մտնեն բանականություն, քանի որ մարդկային գործերը պիտի ճանաչվեն, որպեսզի սիրվեն, իսկ աստվածային գործերը ճանաչելու համար պետք է դրանք սիրել»:

Աղբերացո տէր` զգլուխ իմ ի բղխումն արտասուաց. լուա ըզթարախ հոգւոյ իմոյ, սրբեա զզգայարանս իմ և զգործողս չարեաց փոխարկեա ի զղջումն ջերմութեան սիրոյ քոյ` զգաստ մարմնով կեալ ի պատուիրանս քո։