Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Թի­մը դար­ձել է ան­կա­ռա­վա­րե­լի

Թի­մը դար­ձել է ան­կա­ռա­վա­րե­լի
15.11.2019 | 00:50

Այն, որ Ա­րա­րատ Միր­զո­յա­նը չդար­ձավ ԱԽ ան­դամ, ոչ այն­քան Ա­րա­րատ Միր­զո­յա­նի ցավն է (աչ­քե­րից այն կա­թում էր` ան­թա­քույց ու խիստ դառ­նա­գին), որ­քան Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի. ա­ռա­ջին հեր­թին՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի:


Եվ «քրեա­կան են­թամ­շա­կույ­թի» ջա­տա­գով­նե­րին աս­ֆալ­տին փռե­լու իր հին մշա­կույ­թը կյան­քի կո­չե­լուց, թե­ման այդ դաշտ տա­նե­լուց, ի­րենց թի­մա­յին խոր ֆիաս­կո­յից օ­րա­կար­գը շե­ղե­լուց ա­ռաջ, նա պետք է գո­նե իր հա­մար ար­ձա­նագ­րեր՝ թիմն իր «տա­կից» գնա­ցել է։
Ի­հար­կե, եր­կար կա­րե­լի է խո­սել պատ­ճառ­նե­րի մա­սին, թե ին­չու խոր­հր­դա­րա­նա­կան երկ­րում, ուր մե­ծա­մաս­նու­թյունն ու­նի պա­հանջ­վա­ծից էլ ա­վե­լի ձայ­ներ, չկա­րո­ղա­ցավ խոր­հր­դա­րա­նի ղե­կա­վա­րին դարձ­նել ԱԽ ան­դամ:


ա) Խոր­հր­դա­րա­նի ղե­կա­վա­րը իր թի­մա­կից­նե­րի մոտ ու­նի շատ ցածր վար­կա­նիշ, այդ իսկ պատ­ճա­ռով էլ թի­մը ի­րեն թույլ տվեց «ու­շա­նալ», «խցան­վել», մո­ռա­նալ Ա­րա­րա­տին և այդ­պես շա­րու­նակ:


բ) Նկա­տեք` սա մի քա­նի ա­ռու­մով էր ա­սի­մետ­րիկ պա­տաս­խան Ա­րա­րատ Միր­զո­յա­նին. նա գոր­ծու­ղում­նե­րը դարձ­րել է պատ­գա­մա­վոր­նե­րի ինք­նա­գի­տակ­ցու­թյան, ինք­նազ­գա­ցո­ղու­թյան բարձ­րաց­ման նո­մի­նալ, ու քա­նի որ չկա բան, որ բու­մե­րան­գով հետ չշպրտ­վի. իր «գաստ­րո­լյոր­նե­րը» մեկ­նել էին թանկ գոր­ծուղ­ման (հիմ­նա­կա­նում՝ ԱՄՆ), ա­ռանց հետ նա­յե­լու, ա­ռանց ի­րենց ձայ­նը Ա­րա­րա­տին թող­նե­լու:


գ) Ընդ ո­րում, նրանց մեջ էր նաև խմ­բակ­ցու­թյան ղե­կա­վար Լի­լիթ Մա­կուն­ցը (ինչ­պես ա­սում են` Նի­կո­լենց տան աղ­ջիկն ու հա­րա­զա­տը): Նման վար­քագ­ծի հա­մար նոր­մալ քա­ղա­քա­կան ու­ժը պետք է ոչ միայն ան­կյուն կանգ­նեց­ներ ֆրակ­ցիա­յի ղե­կա­վա­րին, այլև պաշ­տո­նանկ ա­ներ, մե­ծա­մաս­նու­թյուն ու­նե­ցող խոր­հր­դա­րա­նի ղե­կա­վա­րին` Ա­րա­րատ Միր­զո­յա­նին պաշ­տո­նանկ ա­նե­լուն զու­գա­հեռ, ո­րով­հետև, ե­թե մար­դը չի կա­րող իր «մա­սին» հո­գալ, հաս­տա­տա­պես ան­զոր է այ­լոց, էլ չենք ա­սում եր­կիր-պե­տու­թյան (մե­ղա-մե­ղա) դար­դե­րը հո­գալ:


դ) Բայց այս­տեղ կա նաև մեկ շատ մեծ «հմայք». հաշ­վի առ­նե­լով Փա­շի­նյան Նի­կո­լի հա­խուռն-ան­հա­վա­սա­րակ­շիռ վար­քա­բա­նու­թյու­նը, դա­տե­լով այս հար­ցի նկատ­մամբ նրա լե­թար­գիկ հան­գս­տու­թյու­նից, հան­գում ես եզ­րա­կա­ցու­թյան` «շե­ֆին» ա­ռանձ­նա­պես դուր չի ե­կել Ա­րա­րատ Միր­զո­յա­նի հա­վակ­նո­տու­թյու­նը` բազ­մել ԱԽ ա­թոռ­նե­րից մե­կին (չնա­յած` կա­ռա­վա­րու­թյու­նը դրա­կան եզ­րա­կա­ցու­թյուն էր տվել), և տա­պա­լու­մը խիստ օ­րի­նա­չափ էր: Ա­վե­լին` դա հա­տուկ էր Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին, ո­րը իր շր­ջա­պա­տից նախ մե­կու­սաց­րեց Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նին, ո­րի վար­կա­նիշն ար­դեն ա­ռաջ էր ըն­կել Փա­շի­նյա­նի վար­կա­նի­շից, իսկ կա­ռա­վա­րա­կան ա­ռանձ­նա­տա­նը «տե­ղա­կայ­ված» Ա­րա­րա­տի ամ­բի­ցիան` լի­նել նաև «ծո­վե­րի թա­գա­վոր», պետք էր զս­պել, չա­փա­վո­րել:


ե) Վեր­ջին պատ­ճա­ռա­բա­նու­թյու­նը, թերևս, ա­մե­նավ­տան­գա­վորն է բո­լոր պատ­ճառ­նե­րի մեջ. փն­թիու­թյուն, թի­մի ներ­սում` ոչ միայն սո­րոս­նե­րի, այլև «սևե­րի» ու «սպի­տակ­նե­րի» լր­ջա­գույն տա­րա­ձայ­նու­թյուն, ո­րը գնա­լով ա­վե­լի ու ա­վե­լի է խո­րա­նում, ու Փա­շի­նյանն ի զո­րու չի լի­նե­լու կանգ­նեց­նել այդ ձնա­գուն­դը: Մա­նա­վանդ` ԲՀԿ-ի պահ­ված­քի վեր­ջին ցուգ­ցվա­նա­գա­յին լա­բի­րին­թո­սի դրսևո­րում­նե­րի հա­վել­մամբ:


Ա­սել է` 2020-ի հուն­վա­րին ըն­դա­ռաջ, ար­դեն իսկ տե­ղի են ու­նե­նում լուրջ վե­րա­դա­սա­վո­րու­թյուն­ներ խոր­հր­դա­րա­նում` Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին ան­վս­տա­հու­թյուն հայտ­նե­լու սահ­մա­նադ­րա­կան նոր­մին զու­գա­հեռ` նա­յած, թե Փա­շի­նյանն ինչ­պես կդրսևո­րի ի­րեն աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րի հա­մա­պատ­կե­րում: Նկա­տենք, որ ԲՀԿ-«Իմ քայ­լը» «ձեռ­նա­մար­տե­րը» հենց «Իմ քայ­լի» սո­րո­սա­կան թևն է հրահ­րում, քան­զի ան­չափ դժ­գոհ է Փա­շի­նյան-ՌԴ, վեր­ջերս էլ` Լավ­րով-Փա­շի­նյան «մեղ­րամ­սից»։
Շեշ­տադ­րենք՝ Ա­րա­րատ Միր­զո­յա­նին նվիր­ված օ­րի­նա­գիծն ամ­րագ­րեց խոր­հր­դա­րա­նա­կան մե­ծա­մաս­նու­թյան երկ­րորդ տա­պա­լու­մը` Հրայր Թով­մա­ս­յա­նին «նվիր­ված» նա­խագ­ծից հե­տո:
Սա էլ է օ­րի­նա­չափ: Քայ­լե­լով խոր­հր­դա­րան մտած­նե­րը վա­զե­լով դուրս պետք է թռ­չեն այն­տե­ղից:


Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 4151

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ