Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

2019 թ. նո­յեմ­բե­րին Ի­րա­նը գոր­ծի գցեց «մի­ջու­կա­յին գոր­ծար­քով» պար­տա­վո­րու­թ­յուն­նե­րը սահ­մա­նա­փա­կե­լու մե­խա­նիզ­մի «չոր­րորդ քայ­լը»

2019 թ. նո­յեմ­բե­րին Ի­րա­նը գոր­ծի գցեց «մի­ջու­կա­յին գոր­ծար­քով» պար­տա­վո­րու­թ­յուն­նե­րը սահ­մա­նա­փա­կե­լու մե­խա­նիզ­մի «չոր­րորդ քայ­լը»
19.11.2019 | 00:31

(Նախորդ մասը)

Վեր­հի­շենք նա­խա­պատ­մու­թյու­նը։ Մա­յի­սի 8-ին, «մի­ջու­կա­յին գոր­ծար­քից» ԱՄՆ-ի հրա­ժար­վե­լուց ու­ղիղ մեկ տա­րի հե­տո, Թեհ­րա­նը հայ­տա­րա­րեց ա­մեն եր­կու ա­մի­սը մեկ իր պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րի կր­ճա­տումն սկ­սե­լու մա­սին։ Ի­րա­նը հայ­տա­րա­րեց, որ ա­ռա­ջին փու­լում մի­ջու­կա­յին վա­ռե­լի­քի իր պա­շար­նե­րը չի սահ­մա­նա­փա­կե­լու գոր­ծար­քով թույ­լատր­ված 300 կի­լոգ­րա­մով։ Սա­կայն նույն օ­րը (մա­յի­սի 8-ին) Ի­րա­նի ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան բարձ­րա­գույն խոր­հուր­դը (ԱԱԲԽ) հայ­տա­րա­րեց, որ ե­թե գոր­ծար­քի մնա­ցած կող­մե­րը, հատ­կա­պես եվ­րո­պա­ցի­նե­րը, եր­կու ամ­սում մշա­կեն Ի­րա­նը պատ­ժա­մի­ջոց­նե­րից պաշտ­պա­նե­լու մե­խա­նիզմ, ա­պա ին­քը կվե­րաց­նի այդ ո­րո­շու­մը։ Բայց քա­նի որ եվ­րո­պա­կան եր­կր­նե­րը չտե­ղա­վոր­վե­ցին այդ ժամ­կե­տում, հու­լի­սի 7-ին Ի­րա­նը հայ­տա­րա­րեց, որ սկ­սել է ու­րա­նը հարս­տաց­նել 3,67 %-ից բարձր մաք­րու­թյամբ, այ­սինքն, սկ­սում է երկ­րորդ փու­լը։ Եվ կր­կին, քա­նի որ Եվ­րո­պան բաց թո­ղեց երկ­րորդ 60-օ­րյա ժամ­կե­տը, Ի­րա­նը եր­րորդ քայլն ա­րեց՝ հա­նե­լով մի­ջու­կա­յին հե­տա­զո­տու­թյուն­նե­րի և մշակ­ման ար­գել­քը։ Սեպ­տեմ­բե­րի 5-ին Ի­րա­նի ԱԳ նա­խա­րար Ջա­վադ Զա­րի­ֆը Եվ­րա­միու­թյան ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան ղե­կա­վար Ֆե­դե­րի­կա Մո­գե­րի­նիին նա­մա­կով տե­ղե­կաց­րեց Ի­րա­նի եր­րորդ քայ­լի մա­սին։ Իս­լա­մա­կան հե­ղա­փո­խու­թյան գե­րա­գույն ա­ռաջ­նորդ, ա­յա­թոլ­լահ Խա­մե­նեին հոկ­տեմ­բե­րի 2-ին հայ­տա­րա­րեց, որ Ի­րա­նը շա­րու­նա­կե­լու է կր­ճա­տել պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րը մի­ջու­կա­յին գոր­ծար­քի շր­ջա­նակ­նե­րում. «Մի­ջու­կա­յին պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րի կր­ճա­տու­մը, ո­րոնց հա­մար պա­տաս­խա­նա­տու է Ի­րա­նի ա­տո­մա­յին է­ներ­գիա­յի կազ­մա­կեր­պու­թյու­նը (ԻԱԷԿ), պետք է շա­րու­նակ­վի լր­ջո­րեն ու ճշ­տիվ այն­քան ժա­մա­նակ, մինչև հաս­նի բա­րեն­պաստ ար­դյունք­նե­րի, և ան­պայ­ման կհաս­նի»։ Հոկ­տեմ­բե­րի սկզ­բին ԻԱԷԿ-ի պաշ­տո­նա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Բեհ­ռուզ Քա­մալ­վան­դին հայ­տա­րա­րել է, որ Ի­րա­նին միայն եր­կու քայլ է մնա­ցել մինչև մի­ջու­կա­յին գոր­ծար­քով պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րը դա­դա­րեց­նե­լը, ե­թե եվ­րո­պա­ցի­նե­րը դեռ շա­րու­նա­կեն չկա­տա­րել Թեհ­րա­նի պա­հանջ­նե­րը։


Այս­պես թե այն­պես, բայց պարզ էր, որ շատ բան կախ­ված է լի­նե­լու Ի­րա­նի և Ռու­սաս­տա­նի մի­ջան­կյալ խոր­հր­դակ­ցու­թյուն­նե­րից, մա­նա­վանդ որ տե­ղե­կու­թյուն­ներ կա­յին, թե Ֆրան­սիան ու Ճա­պո­նիան պաշ­տո­նա­կան Մոսկ­վա­յին խնդ­րել են, որ «հա­մո­զի» Ի­րա­նի ղե­կա­վա­րու­թյա­նը։ Հոկ­տեմ­բե­րի վեր­ջին Ի­րա­նի ԱԳ փոխ­նա­խա­րար Ա­բաս Ա­րակ­չին և նրա ռուս գոր­ծըն­կեր Սեր­գեյ Ռյաբ­կո­վը Մոսկ­վա­յում քն­նար­կել են ԳՀՀՊ-ի հետ կապ­ված վեր­ջին ի­րա­վի­ճա­կը։ Հի­շա­տա­կե­լով ֆրան­սիա­կան պլա­նը և նա­խա­գահ Ռո­հա­նիի բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը Նյու Յոր­քում՝ Ա­րակ­չին ա­սել է, որ Ի­րա­նը ող­ջու­նում է այն բո­լոր նա­խա­ձեռ­նու­թյուն­նե­րը, ո­րոնք ըն­դու­նակ են ճգ­նա­ժա­մը խա­ղաղ ճա­նա­պար­հով լու­ծե­լու, բայց դրանք ըն­դու­նե­լի են միայն այն ժա­մա­նակ, երբ ի­րա­կան են և ու­նակ են ա­պա­հո­վե­լու Ի­րա­նի շա­հե­րը ԳՀՀՊ-ի մի­ջո­ցով։ Քն­նա­դա­տե­լով ԱՄՆ-ի միա­կող­մա­նի քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը և հա­մա­ձայ­նագ­րից ԱՄՆ-ի դուրս գա­լուց հե­տո ԵՄ-ի՝ իր պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րը կա­տա­րե­լու ան­կա­րո­ղու­թյու­նը, Ա­րակ­չին ա­սել է, որ ե­թե Ի­րա­նի պա­հանջ­նե­րը չկա­տար­վեն, ա­պա նա կշա­րու­նա­կի կր­ճա­տել իր պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րը։ Կրկ­նե­լով, որ դի­վա­նա­գի­տա­կան ու­ղին ա­ռաջ­վա պես բաց է, բայց այն ա­վե­լի ու ա­վե­լի դժ­վար է դառ­նում անց­նել, Ա­րակ­չին ա­սել է, որ ԳՀՀՊ-ի մնա­ցած եր­կր­նե­րը պետք է ի­մա­նան, որ ի­րենք քիչ ժա­մա­նակ ու­նեն, ե­թե լի են գոր­ծար­քը փր­կե­լու վճ­ռա­կա­նու­թյամբ։


Ռյաբ­կովն իր հեր­թին հայ­տա­րա­րել է, որ ԳՀՀՊ-ից ԱՄՆ-ի դուրս գա­լը հա­կա­սում է ՄԱԿ-ի Անվ­տան­գու­թյան խոր­հր­դի 2231-րդ բա­նաձևին, և իր եր­կի­րը պաշտ­պա­նում է ԳՀՀՊ-ն որ­պես կարևոր բազ­մա­կողմ նվա­ճում։ Եր­կու պաշ­տո­նյա­նե­րը բարձր գնա­հա­տե­ցին ի­րենց եր­կր­նե­րի միջև խոր­հր­դակ­ցու­թյուն­նե­րը և ըն­դգ­ծե­ցին բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը շա­րու­նա­կե­լու անհ­րա­ժեշ­տու­թյու­նը։ Ռյաբ­կո­վի խոս­քե­րից նկա­տե­լի է, որ Մոսկ­վան ա­ռանձ­նա­պես մտա­դիր չէ Ի­րա­նին «հա­մո­զե­լու», որ ա­նի կամ չա­նի այս կամ այն բա­նը, ե­թե մի­ջու­կա­յին գոր­ծար­քի մյուս մաս­նա­կից­նե­րը գեր­շա­հագր­գռ­վա­ծու­թյուն չեն ցու­ցա­բե­րում ԳՀՀՊ-ն պահ­պա­նե­լու ուղ­ղու­թյամբ։ Խն­դիրն այն է, որ Թեհ­րա­նում «ֆրան­սիա­կան պլանն ի­րա­վա­ցիո­րեն գնա­հա­տել են որ­պես է­ժա­նա­գին հնարք և Ի­րա­նի համ­բե­րա­տա­րու­թյու­նը չա­փա­զանց է­ժան «գնե­լու» փորձ։ Իս­կա­պես, ի՞նչ է այդ 18-19 մլրդ դո­լա­րի կրե­դի­տը (այ­սինքն՝ գու­մար, ո­րը, այս­պես թե այն­պես, պետք է վե­րա­դարձ­վի) ի­րա­նա­կան այն 150 մլրդ դո­լա­րի հա­մե­մա­տու­թյամբ, ո­րը գտն­վում է արևմտյան բան­կե­րում և Արևմուտ­քի կող­մից «սա­ռեց­վել» է ԱՄՆ-ի թե­լադ­րան­քով։ Բնա­կան է, որ Ռյաբ­կո­վը հա­մա­ձայ­նել է Ա­րակ­չիի փաս­տարկ­նե­րին, իսկ վեր­ջինս, ըստ էու­թյան, ռուս գոր­ծըն­կե­րո­ջը խնդ­րել է վե­րա­հա­ղոր­դել Արևմուտ­քին, որ այդ­պես՝ ա­մեն եր­կու ա­մի­սը մեկ, Ի­րանն ընդ­հան­րա­պես դուրս կգա ԳՀՀՊ հա­մա­ձայ­նագ­րից, ընդ ո­րում, նրա այդ ի­րա­վունքն ա­ռան­ձին ամ­րագր­ված է հենց հա­մա­ձայ­նագ­րում։ Ի­րանն ի­րա­վունք ու­նի խզե­լու պայ­մա­նա­գի­րը, ե­թե մյուս կող­մե­րից թե­կուզ մե­կը խույս տա իր պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րի կա­տա­րու­մից։ Այն­պես որ, Ի­րանն ա­ռայժմ զսպ­վա­ծու­թյան ու համ­բե­րա­տա­րու­թյան հրաշք­ներ է ցու­ցադ­րում. չէ՞ որ ԱՄՆ-ն ար­դեն 1,5 տա­րի խախ­տում է դի­վա­նա­գի­տու­թյան բո­լոր պատ­կե­րաց­նե­լի և ան­պատ­կե­րաց­նե­լի նոր­մե­րը մի­ջազ­գա­յին բնույ­թի պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­նե­րի կա­տար­ման գծով։


Հոկ­տեմ­բե­րի 28-ին վե­րոն­շյալ Ա­լի Աս­ղար Զա­րեա­նը պաշ­տո­նա­պես հայ­տա­րա­րել է, որ Ֆոր­դո­յի մի­ջու­կա­յին խո­շոր օ­բյեկտն իր գոր­ծու­նեու­թյու­նը շա­րու­նա­կում է ա­վե­լի ա­րագ տեմ­պե­րով, քան ԳՀՀՊ պայ­մա­նագ­րի ժա­մա­նակ։ Ըստ Զա­րեա­նի, ֆոր­դո­յի մի­ջու­կա­յին հար­թա­կի (կա­ռուց­վել է ի­րան­ցի մաս­նա­գետ­նե­րի կող­մից) հզո­րու­թյու­նը նա­խորդ տա­րի­նե­րի հա­մե­մատ ա­վե­լա­ցել է։ Նա նշել է, որ մինչև մի­ջու­կա­յին գոր­ծար­քի կն­քու­մը հար­թա­կում աշ­խա­տում էր 720 ցենտ­րի­ֆուգ, իսկ այ­սօր՝ 1044, և ա­մեն ան­գամ, երբ երկ­րին անհ­րա­ժեշտ է ու­րա­նի 20 % հարս­տա­ցում, այդ պա­հան­ջար­կը կա­րող է բա­վա­րար­վել։


Հոկ­տեմ­բե­րի 30-ին Ի­րա­նի նա­խա­գա­հի աշ­խա­տա­կազ­մի ղե­կա­վար Մահ­մուդ Վա­յե­զին հաս­տա­տեց, որ Թեհ­րա­նը կձեռ­նար­կի չոր­րորդ քայ­լը իր պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րի ար­դիա­կա­նաց­ման գծով, ե­թե եվ­րո­պա­ցի­նե­րը չկա­տա­րեն ի­րենց խոս­տում­նե­րը. «Կո­մի­տեն ու­սում­նա­սի­րում է չոր­րորդ փու­լը։ Ի­րա­նը կա­նի չոր­րորդ քայ­լը իր ժա­մա­նա­կին, ե­թե այն, ին­չին ձգ­տում է, չկա­տար­վի բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի ու հան­դի­պում­նե­րի ժա­մա­նակ մինչև եր­րորդ քայ­լից հե­տո եր­կամ­սյա ժամ­կե­տի վեր­ջա­նա­լը»։ Շատ եր­կր­նե­րում տագ­նապ ա­ռա­ջա­ցավ. չէ՞ որ Վա­յե­զիի ա­սա­ծից հետևում էր, որ Թեհ­րա­նում ստեղծ­վել է են­թադր­վող չոր­րորդ քայ­լի հնա­րա­վոր տար­բե­րակ­նե­րի ու­սում­նա­սիր­ման հա­տուկ կո­մի­տե, ո­րի եզ­րա­կա­ցու­թյուն­նե­րը հա­ղորդ­վե­լու են Ի­րա­նի նա­խա­գահ Ռո­հա­նիին, իսկ պլա­նը լրամ­շակ­վե­լու և ի­րա­կա­նաց­վե­լու է։ Ի­րա­նի ա­տո­մա­յին է­ներ­գիա­յի կազ­մա­կեր­պու­թյան (ԻԱԷԿ) ղե­կա­վար Ա­լի Աք­բար Սա­լե­հին լրագ­րող­նե­րին հայտ­նել է, որ չոր­րորդ քայ­լը հայ­տա­րա­րե­լու է նա­խա­գա­հը 2019 թ. նո­յեմ­բե­րի 7-ին։ Եվ այդ քայ­լը կա­տար­վել է՝ բա­ցե­լով ճա­նա­պար­հը, ընդ­հուպ մինչև Ի­րա­նի դուրս գա­լը ԳՀՀՊ փաս­տաթղ­թի շր­ջա­նակ­նե­րից։
Թեև ԻԻՀ-ի կա­ռա­վա­րու­թյու­նը դեռևս պաշ­տո­նա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն չի ա­րել չոր­րորդ փու­լի ման­րա­մաս­նե­րի վե­րա­բե­րյալ, բայց ար­ված դի­տո­ղու­թյուն­նե­րից կա­րե­լի է հաս­կա­նալ հետևյա­լը։ Մո­տա­կա օ­րե­րին Ի­րա­նը, ըստ Վա­յե­զիի, կներ­կա­յաց­նի 30 IR6 ցենտ­րի­ֆուգ­նե­րի ցանց։ Հարս­տաց­ման հզո­րու­թյու­նը պետք է ա­վե­լա­նա 45 %-ով, այ­սինքն ներ­կա­յիս 5600 EPP-ին պետք է ա­վե­լա­նա մոտ 3500 EPP։ «Ե­թե մինչև ԳՀՀՊ-ն Ի­րանն ու­ներ 2300 կգ հարս­տաց­ված ու­րան, ա­պա այժմ այդ թի­վը 1700-1800 է, այ­սինքն եր­կի­րը վե­րա­դառ­նում է ԳՀՀՊ-ից ա­ռաջ ե­ղած մա­կար­դա­կին»,- ա­սել է Սա­լե­հը։ Նա­խա­գահ Ռո­հա­նին նույն­պես ո­րոշ տե­ղե­կու­թյուն­ներ է հայտ­նել։ Հոկ­տեմ­բե­րի 14-ի մա­մու­լի կոն­ֆե­րան­սում նա հայ­տա­րա­րել է, որ կներ­կա­յաց­վեն IR7, IR8, և IR9 ցենտ­րի­ֆուգ­ներ, ո­րոնք կսկ­սեն գոր­ծել մոտ ա­պա­գա­յում։ Հաշ­վի առ­նե­լով ի­րան­ցի բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տո­նյա­նե­րի ա­րած բո­լոր հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներն ու դի­տո­ղու­թյուն­նե­րը, կա­րե­լի է են­թադ­րել, որ չոր­րորդ քայ­լը կա­րող է ընդ­գր­կել ոչ միայն ԱԷՄԳ-ի գծով մի­ջու­կա­յին տես­չա­կան ստու­գում­նե­րի սահ­մա­նա­փա­կու­մը, այլև IR6 ցենտ­րի­ֆուգ­նե­րի ցան­ցի բա­ցու­մը, ու­րա­նի հարս­տաց­ման մա­կար­դա­կի բարձ­րա­ցու­մը, Ա­րա­կի ռեակ­տո­րի երկ­րորդ փու­լի գոր­ծար­կու­մը, նրա լից­քա­վոր­ման մե­քե­նա­յի տե­ղադ­րու­մը, IR7, IR8, և IR9 ցենտ­րի­ֆուգ­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­մը։


Ի­հար­կե, կա­րե­լի է հու­սալ նաև, որ Ի­րա­նում մի­ջու­կա­յին զեն­քի մշա­կու­մը պաշ­տո­նա­պես ար­գել­ված է ա­յա­թո­լահ Ա­լի Խա­մե­նեիի կար­գադ­րու­թյամբ։ Բայց, միևնույն ժա­մա­նակ, որ­քան ան­միտ էին ԱՄՆ-ի նա­խա­գահ Թրամ­փի քայ­լե­րը, որ­քան «միա­միտ» էր Եվ­րա­միու­թյան ու եվ­րո­պա­կան ա­ռան­ձին եր­կր­նե­րի խա­բեու­թյու­նը, նույն­քան էլ այժմ ամ­րապ­նդ­վել է Ի­րա­նի հա­մոզ­վա­ծու­թյու­նը, որ Արևմուտ­քը բա­ցա­հայ­տո­րեն տա­նուլ է տվել հա­կա­մար­տու­թյու­նը։ Բա­նը հա­սել է նրան, որ, ե­թե հա­վա­տանք ի­րա­նա­կան ու պա­կիս­տա­նյան աղ­բյուր­նե­րին, հոկ­տեմ­բե­րին Թրամ­փը խնդ­րում էր Պա­կիս­տա­նի վար­չա­պետ Իմ­րան Խա­նին, որ միջ­նորդ դառ­նա ԱՄՆ-ի և Ի­րա­նի հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րում։ Եվ Իմ­րան Խանն իս­կա­պես չնա­խա­տես­ված այց է կա­տա­րել Թեհ­րան։ Նրան ըն­դու­նել է նաև ա­յա­թո­լահ Խա­մե­նեին. պարզ է, որ ա­ռանց գե­րա­գույն ա­ռաջ­նոր­դի հա­վա­նու­թյան Ի­րա­նում ոչ ոք չի փո­խի գլ­խա­վոր գի­ծը ԱՄՆ-ի հետ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի հար­ցում։ Սա­կայն, նա­յե­լով ի­րա­վի­ճա­կին, պետք է ըն­դու­նել, որ Իմ­րան Խա­նի ա­ռա­քե­լու­թյունն ա­նի­րա­գոր­ծե­լի է ե­ղել։


Հա­մոզ­ված ենք, որ նույ­նիսկ Իմ­րան Խա­նի դր­վա­գում Ի­րա­նը հա­մա­պա­տաս­խան տե­ղե­կու­թյուն է հա­ղոր­դել Մոսկ­վա­յի իր գոր­ծըն­կեր­նե­րին, չենք բա­ցա­ռում՝ նաև Պե­կի­նին։ Վեր­ջում հի­շեց­նենք Ռու­սաս­տա­նի ար­ձա­գան­քը Ի­րա­նի հետ «մի­ջու­կա­յին գոր­ծար­քի» հար­ցի առ­թիվ և այդ հար­ցում Եվ­րո­պա­յի վար­քին։ Հոկ­տեմ­բե­րի կե­սե­րին ԵՄ-ում ՌԴ-ի մշ­տա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Վլա­դի­միր Չի­ժո­վը հայ­տա­րա­րել է, որ Ի­րա­նի հետ ֆի­նան­սա­կան հա­շիվ­նե­րի INSTEX մե­խա­նիզմն ա­պա­ցու­ցել է իր ա­նար­դյու­նա­վե­տու­թյու­նը։ «Այն ժա­մա­նա­կից, երբ ծրագր­վել է այդ մե­խա­նիզ­մը, նրա ե­րեք ղե­կա­վար է փոխ­վել, իսկ դա շատ բան է ա­սում։ Ինչ վե­րա­բե­րում է մեր եվ­րո­պա­ցի գոր­ծըն­կեր­նե­րին, ա­պա «եվ­րաե­ռյակն» ընդ­հան­րա­պես եր­կի­մաստ դիր­քո­րո­շում ու­նի Ի­րա­նի նկատ­մամբ։ Մի կող­մից, նրանք ա­սում են, որ պաշտ­պա­նում են Ի­րա­նի հետ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի հա­մա­պար­փակ հա­մա­տեղ պլա­նը, մյուս կող­մից, տա­կից սղո­ցում են այն։ Ե­թե երբևէ ԱՄՆ-ը բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի սե­ղա­նի շուր­ջը նս­տի Ի­րա­նի հետ, ա­պա այդ սե­ղա­նի շուր­ջը ֆրան­սիա­ցի­նե­րը հաս­տատ չեն լի­նի։ Դա չի նշա­նա­կում, որ ֆրան­սիա­կան դի­վա­նա­գի­տու­թյան դրա­կան ջան­քե­րը պետք չեն լի­նի։ Ի­հար­կե պետք կլի­նեն։ Բայց ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րի ներ­կա­յիս վար­չա­կազ­մը բա­նակ­ցու­թյուն­ներ է վա­րում միայն երկ­կողմ ձևա­չա­փով։ Այդ­պես է ե­ղել Հյու­սի­սա­յին Կո­րեա­յի հետ, այդ­պես կլի­նի նաև Ի­րա­նի, մնա­ցած բո­լո­րի հետ»,- ա­սել է Չի­ժո­վը՝ մեկ­նա­բա­նե­լով Ֆրան­սիա­յի նա­խա­գահ Է­մա­նուել Մակ­րո­նի ջան­քե­րը Թեհ­րա­նի և Վա­շինգ­տո­նի միջև լար­վա­ծու­թյու­նը նվա­զեց­նե­լու ուղ­ղու­թյամբ։ Այդ եզ­րա­կա­ցու­թյան մեջ բա­ցա­հայտ­վում են ֆրանս-ճա­պո­նա­կան «ա­ռա­ջարկ­նե­րի» վե­րա­բե­րյալ Ռյաբ­կո­վի և Ա­րակ­չիի թե­րա­հա­վա­տու­թյան, Ի­րա­նի կող­մից եվ­րո­պա­ցի­նե­րի հետ ԱՄՆ-ի վե­րա­բե­րյալ ընդ­հան­րա­պես որևէ բան քն­նար­կե­լու ցան­կու­թյան բա­ցա­կա­յու­թյան պատ­ճառ­նե­րը։ Եվ բա­ցառ­ված չէ, որ կգա մի պահ, երբ Թրամփն ստիպ­ված կլի­նի Ի­րա­նի հետ շփում­նե­րը կար­գա­վո­րե­լու մա­սին խնդ­րե­լու Ռու­սաս­տա­նի, Չի­նաս­տա­նի կամ էլ միա­ժա­մա­նակ եր­կու­սի միջ­նոր­դու­թյու­նը։

Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ

Դիտվել է՝ 5938

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ