Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                

Ժա­մա­նակն է, որ Թուր­քիան պատ­րաստ­վի «քա­ռա­կողմ ապ­տակ­նե­րի», ոչ թե մտա­ծի Ադր­բե­ջա­նին օգ­նե­լու մա­սին

Ժա­մա­նակն է, որ Թուր­քիան պատ­րաստ­վի «քա­ռա­կողմ  ապ­տակ­նե­րի», ոչ թե մտա­ծի Ադր­բե­ջա­նին օգ­նե­լու մա­սին
31.07.2020 | 00:53

2020 թ. հու­նի­սին ու հու­լի­սին մենք հա­ճախ ենք գրել Թուր­քիա­յի հետ կապ­ված թե­մա­նե­րով։ Նույ­նիսկ այն հար­ցը, որ կով­կա­սյան թա­թար­ներն այս ամ­ռա­նը փոր­ձում էին զին­ված բա­խում­ներ սան­ձա­զեր­ծել Տա­վու­շի մար­զի սահ­մա­նին, այս կամ այն չա­փով կապ­ված էր Թուր­քիա­յի հետ, և մենք բա­վա­կան ման­րա­մասն նկա­րագ­րել ենք դա՝ բա­ցատ­րե­լով, թե ով և ինչ վար­կած­ներ է ա­ռաջ քա­շել սահ­մա­նա­մերձ մար­տե­րի կա­պակ­ցու­թյամբ։


Սա­կայն ժա­մա­նա­կը տե­ղում չի կանգ­նում և չի սպա­սե­լու, թե Հա­յաս­տա­նում երբ կհայ­տն­վի պա­տաս­խա­նա­տու կա­ռա­վա­րու­թյուն՝ պատ­րաստ պատ­շաճ կեր­պով պա­տաս­խա­նե­լու ար­տա­քին աշ­խար­հի սպառ­նա­լիք­նե­րին ու մար­տահ­րա­վեր­նե­րին։ Մաս­նա­վո­րա­պես՝ Թուր­քիա­յի ու պան­թյուր­քիզ­մի կող­մից։ Չէ՞ որ ոչ միայն մենք ենք բա­վա­կան հա­ճախ գրում Թուր­քիա­յի ագ­րե­սիվ քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մա­սին։ Մենք բազ­միցս գրել ենք նաև այն մա­սին, թե Ան­կա­րա­յին ինչ են հա­կադ­րում Թուր­քիա­յի կա­մա կամ ա­կա­մա հա­կա­ռա­կորդ­նե­րը։ Օ­րի­նակ, օ­րերս հա­մաշ­խար­հա­յին ԶԼՄ-նե­րը հա­ղոր­դել են, որ Ե­գիպ­տո­սի խոր­հր­դա­րանն իր նա­խա­գա­հին Լի­բիա­յում թուր­քե­րի դեմ պա­տե­րազմ մղե­լու ման­դատ է տվել։ Մենք պար­բե­րա­բար հայտ­նել ենք լի­բիա­ցի ֆելդ­մար­շալ Խա­լիֆ Խաֆ­թա­րի հա­կա­թուր­քա­կան կոշտ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի ու գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի մա­սին։ Մի շարք ԶԼՄ-նե­րի տվյալ­նե­րով, Խաֆ­թա­րի լի­բիա­կան ազ­գա­յին բա­նա­կը (ԼԱԲ) ա­վե­լի վաղ փոր­ձար­կել է խոր­հր­դա­յին Պ-15 «Տեր­միտ» հա­կա­նա­վա­յին հր­թիռ­նե­րը։ Հա­ղորդ­վում է, որ փոր­ձար­կում­նե­րը կա­տար­վել են Թուր­քիա­յի հետ հնա­րա­վոր ընդ­հար­ման ծա­վալ­ման ֆո­նին. Ան­կա­րան վեր­ջին օ­րե­րին ակ­տի­վաց­րել է Լի­բիա Սի­րիա­յից զի­նյալ­նե­րի տե­ղա­փո­խու­մը, ինչ­պես նաև հար­վա­ծա­յին հա­մա­կար­գե­րի մա­տա­կա­րա­րու­մը, այդ թվում՝ ծո­վա­յին տրանս­պոր­տով։


Լի­բիա­յի ա­փե­րի մոտ և Արևե­լյան Մի­ջերկ­րա­ծով­քում Թուր­քիա­յի ակ­տի­վա­ցու­մը Ե­գիպ­տո­սին՝ այդ շր­ջա­նում Թուր­քիա­յի ա­մե­նա­խո­շոր հա­կա­ռա­կոր­դին, ստի­պել է ձեռ­նար­կե­լու շտապ մի­ջոց­ներ։ Հու­նի­սի կե­սե­րին հա­ղոր­դում­ներ ե­ղան, որ Ե­գիպ­տո­սը մտա­դիր է ա­րա­գաց­նե­լու ռու­սա­կան հա­կա­նա­վա­յին «Բաս­տիոն» հր­թի­ռա­յին հա­մա­լիր­նե­րի ձեռք­բե­րու­մը «Մի­ջերկ­րա­կան ծո­վում իր ա­փե­րի և գա­զա­հան­քե­րի անվ­տան­գու­թյունն ա­պա­հո­վե­լու նպա­տա­կով»։ «Բաս­տիոն» հա­մա­կարգն ըն­դու­նակ է ա­պա­հո­վե­լու ա­վե­լի քան 600 կմ եր­կա­րու­թյամբ ծո­վա­փի պաշտ­պա­նու­թյու­նը հա­կա­ռա­կոր­դի դե­սան­տա­յին հնա­րա­վոր գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րից։ Մար­տա­կան դիր­քե­րում հա­մա­լի­րի բա­ցա­զա­տու­մը կա­տար­վում է եր­թի ժա­մա­նակ հրա­մանն ստա­նա­լու պա­հից 5 րո­պեի ըն­թաց­քում։ Եվ ֆելդ­մար­շալ Խաֆ­թա­րը հա­մա­ձայ­նել է, որ Ե­գիպ­տոսն իր զոր­քե­րը մտց­նի և օգ­նի Լի­բիա­յից թուր­քե­րին ու թր­քա­մետ խա­մա­ճիկ­նե­րին վտա­րե­լուն։ Ե­գիպ­տոսն ամ­րապն­դում է իր ռազ­մա­ծո­վա­յին նե­րու­ժը այն խն­դիր­նե­րի պատ­ճա­ռով, ո­րոնց բախ­վում է Մի­ջերկ­րա­կան ծո­վում, հատ­կա­պես այն բա­նից հե­տո, երբ թուր­քա­կան կա­ռա­վա­րող «Ար­դա­րու­թյուն և զար­գա­ցում» կու­սակ­ցու­թյա­նը (ԱԶԿ) մերձ «Ե­նի սա­ֆակ» թեր­թը նա­խորդ ամ­սին հա­ղոր­դել էր, որ Թուր­քիան նա­խա­տե­սում է ռազ­մա­ծո­վա­յին բա­զա ստեղ­ծել լի­բիա­կան Մի­սու­րա­տա­յում։
ԶԼՄ-նե­րի տվյալ­նե­րով, Թուր­քիան հա­մա­զար­կա­յին կրա­կի ռեակ­տիվ հա­մա­կար­գեր (ՀԿՌՀ) և հրե­տա­նա­յին ինք­նագ­նաց կա­յանք­ներ (ՀԻԿ) է ու­ղար­կել ճա­կա­տա­յին գիծ՝ լի­բիա­կան Սիրտ նա­վա­հան­գս­տա­յին քա­ղա­քի շր­ջա­նում։ Դա Լի­բիա­յում ի­րադ­րու­թյան սր­ման հատ­կա­նիշ­նե­րից մեկն է Ե­գիպ­տո­սի այն նա­խազ­գու­շա­ցում­նե­րի ֆո­նին, որ Ան­կա­րա­յի ա­ջակ­ցու­թյու­նը վա­յե­լող ազ­գա­յին հա­մա­ձայ­նու­թյան կա­ռա­վա­րու­թյան (ԱՀԿ) զոր­քե­րի կող­մից Սիր­տի վրա գրո­հը Կա­հի­րեն դի­տար­կե­լու է որ­պես «կար­միր գիծ» և իր զոր­քե­րը մտց­նե­լու է հարևան եր­կիր։ Նշ­վում է, որ Լի­բիա­յում թուր­քա­կան զո­րա­կազ­մը Սիր­տի մա­տույց­ներ է տե­ղա­փո­խում T-122 Sakaria ՀԿՌՀ-ներ և T-155 Firtina ՀԻԿ-ե­րը, ո­րոնք «ար­դյու­նա­վետ են կի­րառ­վել Սի­րիա­յում ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի ըն­թաց­քում»։ Հու­լի­սի 18-ին մոտ 200 տրանս­պոր­տա­յին մի­ջոց­նե­րից բաղ­կա­ցած շա­րա­սյու­նը Մի­սու­րա­տա նա­վա­հան­գս­տից (Լի­բիա­յում ծո­վա­յին ճա­նա­պար­հով թուր­քա­կան զեն­քեր հասց­նե­լու գլ­խա­վոր կե­տը) ծո­վա­փի եր­կայն­քով, Տա­վար­գա քա­ղա­քի մո­տով, շարժ­վեց դե­պի Սիրտ։


Բայց միայն Ե­գիպ­տո­սը չէ, որ վտանգ է տես­նում Թուր­քիա­յի ծա­վա­լա­պաշ­տու­թյու­նից (էքս­պան­սիա)։ Ա­կա­մա, կամ նույ­նիսկ լիո­վին գի­տակ­ցա­բար, դաշ­նա­կից­ներ են դար­ձել Ի­րա­նը, Ռու­սաս­տա­նը, Ֆրան­սիան, Հու­նաս­տա­նը, Կիպ­րո­սը... Մի շարք եր­կր­ներ հա­վա­նա­բար ցան­կա­նում են միա­նալ այդ յու­րա­տե­սակ դա­շին­քին, բայց ա­ռայժմ սու­սու­փուս մնում են «ստ­վե­րում»։ Կամ սպա­սում են, ա­սենք, ԱՄՆ-ի, Անգ­լիա­յի կամ Իս­րա­յե­լի թույ­լտ­վու­թյա­նը։ Ա­թեն­քի տն­տե­սա­գի­տու­թյան ու գոր­ծա­րա­րու­թյան հա­մալ­սա­րա­նի պրո­ֆե­սոր Յոր­գոս Պա­գու­լա­տո­սը վեր­ջերս ծա­վա­լուն հոդ­վա­ծով հան­դես է ե­կել հու­նա­կան հան­րա­հայտ «Կա­թի­մե­րի­նի» թեր­թում։ Մեր կար­ծի­քով, այդ հոդ­վա­ծից ո­րոշ բան ի­մա­նալն օգ­տա­կար կլի­ներ նաև հայ ըն­թեր­ցո­ղին։ «Ի՞նչ կա­նեիք, ե­թե ձեր եր­կիրն ու­նե­նար ծա­վա­լա­պաշտ հարևան, որն ակն­հայ­տո­րեն վատ է զգում արևմտյան երկ­րի դի­մա­կով և գո­յու­թյուն ու­նե­ցող սահ­ման­նե­րում,- հարց­նում է պրո­ֆե­սորն ու իս­կույն էլ պա­տաս­խա­նում.- նախ պետք է նրան ճիշտ հաս­կա­նաք»։ Էր­դո­ղա­նի այ­սօր­վա Թուր­քիան ի­րեն հա­մա­րում է «կենտ­րո­նա­կան պե­տու­թյուն», տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին կամ նույ­նիսկ մի­ջազ­գա­յին տե­րու­թյուն, ո­րի չա­փե­րը նրան թույլ են տա­լիս ի­րեն հար­մար «առևտրա­յին» հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ ու­նե­նալ, դաշ­նակ­ցել կամ հա­կա­մար­տել Ռու­սաս­տա­նի հետ, ՆԱ­ՏՕ-ն որ­պես գոր­ծիք օգ­տա­գոր­ծել և այլն։ Մինչև վեր­ջերս Թուր­քիան հա­վակ­նում էր «փա­փուկ ու­ժի» բա­րո­յա­կան կա­պի­տա­լին՝ կա­ցա­րան տրա­մադ­րե­լով 3,5 մլն փախս­տա­կան­նե­րի և նրանց թույլ չտա­լով թա­փան­ցել Եվ­րո­պա։ «Իսկ դրա հա­մար հար­կա­վոր են փո­ղեր, ա­վե­լի հեշտ մուտք եվ­րո­պա­կան շու­կա, Թուր­քիա­յի քա­ղա­քա­ցի­նե­րի ա­վե­լի հեշտ տե­ղա­շարժ»,- նշում է պրո­ֆե­սոր Պա­գու­լո­սը։ Նրա ա­սա­ծին մենք կա­վե­լաց­նենք՝ հար­կա­վոր է նաև ա­ռանձ­նա­հա­տուկ, թր­քա­կան լկ­տիու­թյուն։
Սուրբ Սո­ֆիա­յի տա­ճա­րի վե­րա­ծու­մը մզ­կի­թի վի­րա­վո­րան­քի բե­կում­նա­յին պահն է և միա­ժա­մա­նակ բարձ­րա­կե­տը։ Էր­դո­ղա­նը գե­րա­դա­սում է Թուր­քիան դարձ­նել սուն­նի մահ­մե­դա­կա­նու­թյան հա­մաշ­խար­հա­յին փա­րոս, ոչ թե պահ­պա­նել աշ­խար­հիկ պե­տու­թյան երևու­թա­կա­նու­թյու­նը։ Ս. Սո­ֆիա­յի տա­ճա­րի մա­սին ո­րո­շումն այդ­պի­սի վե­րա­նայ­ման, ինչ­պես նաև Էր­դո­ղա­նի ներ­քին կտ­րուկ թու­լաց­ման հե­տևանքն է։ ՈՒ­ժի ցու­ցադ­րու­մը տո­գոր­ված է մե­ծամ­տու­թյան ու հու­սա­հա­տու­թյան խառ­նուր­դով, և վա­ղուց ժո­ղովր­դա­կա­նու­թյուն վա­յե­լող շար­ժա­ռի­թի մի­ջո­ցով նա փոր­ձում է չե­զո­քաց­նել ռազ­մա­կան ան­հա­ջո­ղու­թյուն­ներն ու տն­տե­սա­կան ճգ­նա­ժա­մի հետևան­քով ա­ռա­ջա­ցած քա­ղա­քա­կան ծանր կո­րուստ­նե­րը։ Ար­դյուն­քում թուր­քերն ըն­կել են ա­մե­նաիս­կա­կան թա­կար­դի մեջ։ «Բայց ծու­ղակն ըն­կած ղե­կա­վա­րու­թյունն ա­ռա­վել ան­կան­խա­տե­սե­լի ու վտան­գա­վոր է։ Դուք ինչ­պե՞ս կվե­րա­բեր­վեիք այն վար­չա­կար­գին, ո­րը ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ է ծա­վա­լում Սի­րիա­յի, Ի­րա­քի, Լի­բիա­յի սահ­ման­նե­րին և տա­րածք­նե­րում, ո­րը մի­ջամ­տում է Ե­գիպ­տո­սի, Սաու­դյան Ա­րա­բիա­յի, Ա­ՄԷ-ի գոր­ծե­րին՝ ու­ժե­ղաց­նե­լով քայ­քա­յիչ ու­ժե­րը,- հարց­նում է հույն պրո­ֆե­սո­րը։- Ի­հար­կե, վե­րա­բեր­մուն­քի հիմ­քում ըն­կած են պաշտ­պա­նու­թյան ամ­րապն­դու­մը, մեր զին­ված ու­ժե­րի պատ­րաս­տու­թյու­նը, դի­մա­դար­ձե­լու կա­րո­ղու­թյու­նը, տաքգ­լուխ հարևա­նի հա­մար ա­ռա­վե­լա­գույնս բարձ­րաց­նե­լը ան­մի­ջա­կան բախ­ման գի­նը։ Ամ­րապն­դու­մը ա­ռանց պա­տե­րազ­մի, ինք­նա­տի­րա­պետ­մամբ, սառ­նասր­տու­թյամբ ու վճ­ռա­կա­նու­թյամբ։ Ե­թե ձեր ա­ռաջ կանգ­նած մար­դը ձեզ վրա է ուղ­ղում ատր­ճա­նա­կի փո­ղը, ա­պա պետք չէ փո­ղի մեջ ծա­ղիկ մտց­նել»։


Այ­նու­հետև Պա­գու­լա­տո­սը, խո­սե­լով Հու­նաս­տա­նի մա­սին, նշում է, որ Թուր­քիա­յի ու­ժե­ղաց­մանն է հան­գեց­րել նաև Հու­նաս­տա­նի թու­լու­թյու­նը։ Բայց նրա այն դի­տո­ղու­թյու­նը, որ «պետք չէ ատր­ճա­նա­կի փո­ղի մեջ ծա­ղիկ մտց­նել», մենք ան­կեղ­ծո­րեն փո­խան­ցում ենք Հա­յաս­տա­նի և Ար­ցա­խի կա­ռա­վա­րու­թյուն­նե­րին։ Կա­ռա­վա­րու­թյուն­նե­րի տիկ­նայք և պա­րո­նայք, ան­հե­թե­թու­թյուն­ներ դուրս մի տվեք, թն­դա­նոթ­նե­րի դղր­դյու­նի ժա­մա­նակ ա­մեն ինչ պետք է «քնի», այդ թվում՝ ձեր խա­ղա­ղա­սի­րա­կան «նա­խա­ձեռ­նու­թյուն­նե­րը»։ Վե­րա­դառ­նանք հույն պրո­ֆե­սո­րի հոդ­վա­ծին։ Նա ար­դա­րա­ցիո­րեն նշել է, որ ամ­բողջ մո­լո­րա­կին թուր­քա­կան մար­տահ­րա­վե­րի ա­ճը հա­մընկ­նում է ԵՄ-ի աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան հա­սու­նաց­մա­նը և Գեր­մա­նիա­յի ան­նա­խա­դեպ դի­վա­նա­գի­տա­կան գոր­ծու­նեու­թյա­նը։ Ա­ռա­ջին մեծ փոր­ձու­թյու­նը, հա­վա­նա­բար, կլի­նի Գեր­մա­նիա­յի նա­խա­գա­հու­թյան ժա­մա­նակ, ո­րը կա­յու­նու­թյուն ու հան­դար­տու­թյուն է փնտ­րում։ Ե­թե հա­մայ­նա­ճա­րակն ա­րա­գաց­րեց ԵՄ-ի գան­ձա­րա­նա­յին հա­մախմ­բու­մը, ա­պա Թուր­քիա­յի մար­տահ­րա­վե­րը և ԱՄՆ-ի թո­ղած պա­ռակ­տու­մը մո­բի­լի­զաց­նում են եվ­րո­պա­կան ա­վե­լի ու­ժեղ քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը, ընդ ո­րում՝ և՛ Փա­րի­զի, և՛ Բեռ­լի­նի մաս­նակ­ցու­թյամբ։ Բայց այս­տեղ ԵՄ-ի հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րի սահ­մանն է։ Ըստ ընդ­հա­նուր ար­տա­քին և անվ­տան­գու­թյան քա­ղա­քա­կա­նու­թյան (CFSP), 42-րդ հոդ­վա­ծը վե­րա­բե­րում է ԵՄ-ի սահ­ման­նե­րից դուրս ռազ­մա­կան հա­մա­տեղ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րին, և միայն վեր­ջին՝ 7-րդ կետն է մտց­նում փո­խօգ­նու­թյան սկզ­բուն­քը ան­դամ պե­տու­թյան կող­մից զին­ված հար­ձակ­ման դեպ­քում։ CFSP-ի հե­ռան­կա­րը Ֆրան­սիա­յի և Գեր­մա­նիա­յի շուր­ջը հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան ընդ­լայ­նումն է, բայց դա ժա­մա­նակ է պա­հան­ջում, ո­րը չի մնա­ցել։ Պետք է պատ­րաստ լի­նել Հաա­գա­յում Թուր­քիա­յից սե­փա­կան շա­հե­րը պաշտ­պա­նե­լուն, խոր­հուրդ է տա­լիս Պա­գու­լա­տո­սը. «Ինչ­պես ա­սում են Մեր­ձա­վոր Արևել­քում, քո փո­խա­րեն ոչ ոք քո պա­տե­րազ­մը չի պա­տե­րազ­մի, և նրանք այդ մա­սին ինչ-որ բան գի­տեն։ Իսկ Եվ­րո­պա­յում, ա­մեն դեպ­քում, ոչ ոք ձեր վե­ճը ձեր ա­նու­նից չի լու­ծի»։ Հա­յաս­տան և հա­յեր, հույն պրո­ֆե­սո­րը հիա­նա­լի խոր­հուրդ է տա­լիս ձեզ, հաշ­վի ա­ռեք...


Ինչ­պես կա­րող են նկա­տել մեր ըն­թեր­ցող­նե­րը, հու­նիս-հու­լի­սին մենք հա­ճախ ենք անդ­րա­դար­ձել Թուր­քիա­յի թե­մա­յին և զա­նա­զան տա­րա­ծաշր­ջան­նե­րում նրա գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րին։ Դա պար­զա­պես օ­բյեկ­տիվ ի­րա­կա­նու­թյան ար­տա­ցո­լումն է։ Աշ­խարհն ան­հան­գիստ է, իսկ թուր­քե­րը ձանձ­րաց­րել են ոչ միայն հույ­նե­րին կամ ե­գիպ­տա­ցի­նե­րին։ Դրան նպաս­տում է նաև այն հան­գա­ման­քը, որ տա­րա­ծաշր­ջա­նում Հա­յաս­տա­նի ա­նո­րոշ քա­ղա­քա­կա­նու­թյան պատ­ճա­ռով մեր թշ­նա­մի­նե­րը կար­ծե­ցին, թե Հա­յաս­տա­նը թու­լա­ցել է, նախ և ա­ռաջ՝ ռազ­մա­կան պաշտ­պա­նու­թյան ու անվ­տան­գու­թյան տե­սան­կյու­նից։ Եվ հայ-ադր­բե­ջա­նա­կան սահ­մա­նի վեր­ջին կռիվ­նե­րը (հու­լի­սի 12-14), հե­տա­գա­յում՝ «կով­կա­սյան թա­թար­նե­րի» «մնա­ցոր­դա­յին» զին­ված սադ­րանք­նե­րը Տա­վու­շի ուղ­ղու­թյամբ, մեր կար­ծի­քով, ի­րա­կան և լավ նկա­տե­լի ա­պա­ցույցն են մեր տե­սա­կե­տի ար­դա­րա­ցիու­թյան։ Ա­ռայժմ ո­չինչ չենք ա­սի այն մա­սին, թե ինչ կա­րե­լի է սպա­սել մեր թշ­նա­մի­նե­րից, մա­նա­վանդ սահ­մա­նա­մերձ շր­ջա­նում և հատ­կա­պես Նա­խիջևա­նի մար­զի կող­մից։ Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րի հա­տուկ ու­շադ­րու­թյունն ենք հրա­վի­րում 2020 թ. հու­լի­սի 19-ի հա­ղոր­դագ­րու­թյուն­նե­րից մե­կի վրա։ Թուր­քա­կան զին­վո­րա­կան­նե­րը մո­տա­կա օ­րե­րին, այս­պես կոչ­ված, «սի­րիա­կան ընդ­դի­մու­թյան» ա­հա­բե­կիչ­ներ կա­րող են ու­ղար­կել ադր­բե­ջա­նա­կան բա­նա­կին օգ­նե­լու, այդ օ­րը հա­ղոր­դել է ՏԱՍՍ-ը՝ հղում ա­նե­լով քր­դա­կան «Ֆի­րաթ» գոր­ծա­կա­լու­թյա­նը. «Թուր­քիան նա­խա­պատ­րաս­տում է, այս­պես կոչ­ված, «Սի­րիա­կան ա­զատ բա­նա­կի» զի­նյալ­նե­րի տե­ղա­փո­խում Ադր­բե­ջան։ Այդ նպա­տա­կով Ջեն­դե­րի­սում, Ռա­ջուում և Աֆ­րի­նում բաց­վել են վարձ­կան­նե­րի գրանց­ման կե­տեր։ Զի­նյալ­նե­րի հետ պայ­մա­նա­գի­րը կնք­վե­լու է կես տա­րով, նրան­ցից յու­րա­քան­չյուրն ամ­սա­կան կս­տա­նա 3,5 հազ. դո­լար»։ Վարձ­կան­նե­րի են­թադր­վող քա­նա­կի և Ադր­բե­ջան ու­ղար­կե­լու ժամ­կետ­նե­րի մա­սին որևէ այլ ման­րա­մասն չի հա­ղորդ­վում։


Չենք կա­րող ա­սել, թե զար­մա­ցած ենք այդ հա­ղոր­դագ­րու­թյու­նից։ Չէ՞ որ Թուր­քիան աֆ­րի­կյան Լի­բիա­յում էլ է գոր­ծում նույն ե­ղա­նա­կով. թուր­քա­կան խա­մա­ճիկ­նե­րին օգ­նե­լու հա­մար Սի­րիա­յից ու­ղար­կում է ա­հա­բե­կիչ­նե­րի, ա­մե­նայն հա­վա­նա­կա­նու­թյամբ, նրանց թվից, ով­քեր այժմ շա­րու­նա­կում են սի­րիա­կան Իդ­լիբ նա­հան­գի օ­կու­պա­ցիան։


Հա­մաշ­խար­հա­յին զա­նա­զան ԶԼՄ-նե­րի հա­ղոր­դագ­րու­թյուն­ներն ի­րա­րից շատ տար­բեր են։ Այս­պես, արևմտյան ԶԼՄ-նե­րը հայտ­նել են, թե իբր Ան­կա­րան Սի­րիա­յից Լի­բիա է ու­ղար­կել 30-35 հա­զար վարձ­կա­նի։ Մեր­ձա­վո­րարևե­լյան ԶԼՄ-ներն ա­վե­լի հա­մեստ թվեր են նշում՝ 3-3,5 հա­զար։ Ա­մեն դեպ­քում, աշ­խար­հը տե­ղյակ է, որ Թուր­քիան հրահ­րում է Լի­բիա­յում քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազ­մի շա­րու­նա­կու­մը՝ այն­տեղ ա­հա­բե­կիչ­ներ ու­ղար­կե­լով սի­րիա­կան Իդ­լի­բից։ 2016 թ. ապ­րի­լին մենք մեր աչ­քե­րով տե­սանք, որ թուր­քե­րը Սի­րիա­յից և Ի­րա­քից ինչ-որ քա­նա­կով ա­հա­բե­կիչ­ներ էին ու­ղար­կել Ադր­բե­ջա­նին օգ­նե­լու։ Մեր հե­րո­սի՝ եզ­դի ժո­ղովր­դի զա­վակ Քյա­րամ Սլո­յա­նի գա­զա­նա­յին սպա­նու­թյու­նը բա­վա­րար ա­պա­ցույց է, որ 2016 թ. ապ­րի­լին Ար­ցա­խում հա­յե­րի դեմ իս­կա­պես փոր­ձում էին կռ­վել Սի­րիա­յից բեր­ված ջի­հա­դա­կան ա­հա­բե­կիչ­ներ։ Ո­րով­հետև մեր դժ­բախտ ե­րի­տա­սար­դին՝ ար­դեն ան­զեն ու ա­նօգ­նա­կան, ոչ թե պար­զա­պես սպա­նե­ցին, այլև մար­մինն ա­նար­գան­քի են­թար­կե­ցին։ Թե 2016-ին թուր­քերն ինչ­քան ա­հա­բե­կիչ­նե­րի Սի­րիա­յից նե­տե­ցին Ադր­բե­ջան, մինչև այժմ մեզ հայտ­նի չէ։ Բայց, շնոր­հիվ Բաք­վում հա­վա­տար­մագր­ված կա­նա­դա­ցի դի­վա­նա­գետ­նե­րի, 4 տա­րի ա­ռաջ ի­մա­ցանք, որ այդ օ­րե­րին Բաք­վի «Բի­նա» օ­դա­նա­վա­կա­յա­նից Թուր­քիա է թռել առն­վազն ե­րեք ռազ­մատ­րանս­պոր­տա­յին ինք­նա­թիռ՝ բեր­նե­բե­րան լց­ված... թուր­քե­րի կամ սի­րիա­ցի ա­հա­բե­կիչ­նե­րի դիակ­նե­րով։ Թող դա պար­զի Հա­յաս­տա­նի ԱԱԾ-ն։ Թուր­քիան միշտ է ա­հա­բե­կիչ­ներ նե­տել այս­տե­ղից այն­տեղ։ 90-ա­կան թվա­կան­նե­րին Ար­ցա­խի հա­յե­րի դեմ կռ­վում էին «Գորշ գայ­լե­րի» ա­հա­բե­կիչ­նե­րը։ Թուր­քերն Աֆ­ղանս­տա­նից «դուշ­ման­ներ» էին ար­տա­հա­նում Ադր­բե­ջան, նշ­ված «Գորշ գայ­լե­րի» տաս­նյակ ան­դամ­ներ էին սպան­վում Չեչ­նիա­յում ռու­սա­կան բա­նա­կի կող­մից։ Մի խոս­քով, դա հենց թուր­քի ձե­ռա­գիրն է, զար­մա­նա­լու բան չկա։


Սա­կայն տագ­նա­պեց­նում է այս­պի­սի նր­բու­թյու­նը։ Ռու­սաս­տա­նի մերձ­զին­վո­րա­կան շր­ջա­նակ­նե­րը խիստ զայ­րա­ցած են, ո­րով­հետև նրանց հայտ­նի է դար­ձել, որ Թուր­քիան մտա­դիր է Այ­սր­կով­կաս նե­տե­լու այն­պի­սի ա­հա­բե­կիչ­նե­րի, ո­րոնց մեջ կա­րող են լի­նել այն նույն հրո­սակ­նե­րը, ո­րոնց ձեռ­քե­րի վրա 2015 թ. սպան­ված ռուս օ­դա­չու Օ­լեգ Պեշ­կո­վի և ծո­վա­հետևա­կա­յին Ա­լեք­սանդր Պո­զի­նի­չի ա­րյունն է։ Այն ժա­մա­նակ ռուս­նե­րին սպա­նում էին ոչ այն­քան «սի­րիա­ցի ընդ­դի­մա­դիր­նե­րը», որ­քան «Գորշ գայ­լե­րի» հան­ցա­գործ­նե­րը և, այս­պես կոչ­ված, «Խիզբ աթ Թուր­քես­տա­նիի» (Թուր­քես­տա­նի կու­սակ­ցու­թյուն) վարձ­կան­նե­րը։ Ռուս­նե­րին սպա­նող­նե­րը բա­ցեի­բաց լուսան­կար­վում էին, մատ­նե­րով ցու­ցադ­րա­բար պատ­կե­րե­լով պան­թյուր­քիստ­նե­րի «ֆիր­մա­յին նշա­նը», իսկ «Խիզբ աթ Թուր­քես­տա­նիի» ան­դամ­նե­րը նրանց պա­տաս­խա­նում էին նույն նշա­նով։ Հաս­կա­նա­լի է, որ թուր­քե­րը Լի­բիա են ու­ղար­կել ա­րաբ ա­հա­բե­կիչ­նե­րի։ Իսկ ա­հա Այ­սր­կով­կա­սի մեր ճա­կատ­նե­րում սպա­սե­լի է Թուր­քիա­յի, Մի­ջին Ա­սիա­յի հան­րա­պե­տու­թյուն­նե­րի, Սի­րիա­յի և Ի­րա­քի թուրք­մեն­նե­րի, չի­նա­ցի ույ­ղուր­նե­րի հայ­տն­վե­լը։ Չէ՞ որ Չի­նաս­տա­նից Մեր­ձա­վոր Արևելք տե­ղա­փոխ­ման մի­ջան­կյալ կե­տը հենց Բա­քուն էր։ Հույս հայտ­նենք, որ ու­նենք հա­տուկ ծա­ռա­յու­թյուն­ներ, ոչ թե միայն «կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ պայ­քա­րի» և «խցիկ­նե­րում նս­տեց­նե­լու» մար­մին­ներ, իսկ մեր հա­տուկ ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րը հա­րյու­րա­պա­տիկ ի­րա­զեկ են մեզ­նից և ժա­մա­նա­կին ի­մա­նում են, թե Թուր­քիա­յի կող­մից ով, քա­նի­սը, որ­տե­ղից և երբ են ու­ղարկ­վե­լու Այ­սր­կով­կաս։

Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ

Դիտվել է՝ 23575

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ