Տոն, ո­րը նկար­չի հետ է

Օ­գոս­տո­սի 21-ին մեկ­նար­կեց «Սյու­նյաց զար­դը. Տաթև» ան­վա­նու­մով պլե­նե­րը (բա­ռը ֆրան­սե­րեն է` pleinair, նշա­նա­կում է բաց օդ, բա­ցօ­թյա) ԳՐԻ­ԳՈՐ ՄՈՎ­ՍԻ­ՍՅԱՆ և ՆԱԻ­ՐԱ ԿԱՐԱՊԵ­ՏՅԱՆ ա­մու­սին­նե­րի մե­կե­նա­սու­թյամբ։

Յոթ նկա­րիչ­ներ եր­կու օր­վա ըն­թաց­քում կտա­վին հանձ­նե­ցին չնաշ­խար­հիկ տե­սա­րան­ներ Սյու­նի­քի այս նշա­նա­վոր ան­կյու­նից։ Ինչ­պես ամ­բողջ Հա­յաս­տա­նում, այն­պես էլ Սյու­նի­քում 2020-ի օ­գոս­տոսն անս­պա­սե­լի զով և անձրևոտ էր, ին­չը շա­հե­կան հնա­րա­վո­րու­թյուն էր տվել կեր­պար­վես­տի վար­պետ­նե­րին վան­քա­պատ­կան հա­մա­լիրն ու շր­ջա­կա աշ­խար­հը (Ա­րա­մազդ լե­ռը և Տաթև գյու­ղը) տես­նե­լու, ըն­կա­լե­լու և կտա­վին հանձ­նե­լու ա­մառ­վա արևի և աշ­նան անձրևի անս­պա­սե­լի զու­գոր­դու­թյամբ։
Պլե­նե­րի հմայքն ա­ռանձ­նա­հա­տուկ է. նկա­րիչ­նե­րը սեղմ ժամ­կե­տում պատ­կե­րում են բնու­թյան նա­խընտ­րած ան­կյու­նը, օ­րեր անց էլ ամ­բող­ջաց­նում են ար­վա­ծը, շտ­կում այս կամ այն, ուժգ­նա­ցնում կամ մեղ­մաց­նում երփ­նա­գի­րը։

Սա­կայն պլե­նե­րի ա­ռանձ­նա­հատ­կու­թյու­նը հան­պատ­րաս­տից ստեղ­ծա­գոր­ծելն է։ Մաս­նա­կից­նե­րը թե՛ նկար­չա­կան փոր­ձով, թե՛ ան­հա­տա­կա­նու­թյամբ էա­պես զա­նա­զան­վում են, մի բան, որն իր հեր­թին ա­ռան­ձին գրավ­չու­թյուն հա­ղոր­դեց հի­շյալ մի­ջո­ցառ­մա­նը։
Հա­յաս­տա­նի ժո­ղովր­դա­կան նկա­րիչ Ա­նա­տո­լի Ա­վե­տյա­նի հետ բաց օ­դում ստեղ­ծա­գոր­ծում էին տա­կա­վին ե­րի­տա­սարդ գե­ղան­կա­րիչ­ներ Տիգ­րան Հա­կո­բյա­նը, Ար­թուր Հով­հան­նի­սյա­նը և Ար­տա­շես Աբ­րա­հա­մյա­նը, նաև փոր­ձա­ռու վար­պետ­ներ Հով­նան Սևո­յա­նը, Ա­շոտ Ա­զա­տյա­նը և Հա­րութ Վա­նը (Հա­րու­թյուն Հա­րու­թյու­նյան)։ Պլե­նե­րին­ մաս­նակ­ցում էին ար­վես­տա­բան­ներ Սիլ­վիա Մա­նու­չա­րյանն ու Քրիս­տի­նե Սարգ­սյա­նը. նրանք ա­պա­գա նյու­թի ուր­վա­գիծն էին պատ­րաս­տում, երբ դա­տարկ կտա­վի վրա ի հայտ էին գա­լիս ա­ռա­ջին հո­րին­վածք­նե­րը, կեն­դա­նա­նում էին գույ­նե­րը, ընդ­գծ­վում էր հե­ղի­նա­կի ան­հա­տա­կա­նու­թյու­նը։ Եվ ա­ռանց վե­րա­պահ­ման կա­րե­լի է ա­սել. «Պլե­նե­րը տոն է, որը միշտ նկար­չի հետ է»։

Տե­ղե­կաց­նենք, որ ա­վան­դույ­թի հա­մա­ձայն պլե­նե­րի ըն­թաց­քում ծն­ված նկար­նե­րից մե­կը մե­կե­նա­սի սե­փա­կա­նու­թյունն է, մյու­սը հան­գր­վա­նում է հե­ղի­նա­կի ար­վես­տա­նո­ցում։

Վրեժ Ա­ՌԱ­ՔԵ­ԼՅԱՆ

Հ. Գ. Գրի­գոր Մով­սի­սյան և Նաի­րա Կա­րա­պե­տյան ա­մու­սին­նե­րը ծրագ­րել են այլ պլե­ներ­ներ կյան­քի կո­չել երկ­րի տար­բեր ան­կյուն­նե­րում։

Լուսանկարներ

Հեղինակի նյութեր

• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն
• Հռչակագիրը՝ փակուղում
• Կարմիր բերետավոր... դիտահորեր
• «Լաոն կհեծնի՞ կարմիր նժույգ»
• Զարթնի՛ր, Լաո (ուղերձներ Ժամանակավոր կառավարությանը)
• «Պապլավոկ․13-րդ սեղան»
• «Պապլավոկ․13-րդ սեղան»

Մեկնաբանություններ