Մենք արդեն, մի տեսակ, սովորել ենք, որ «ամենա» նախածանցը դառնում է Չինաստանի արդի բնութագրի անբաժանելի մասը։

Այս շաբաթ պաշտոնյաները վերջապես հասկացան, որ Հայաստանը գլոբուսից դուրս ինչ-որ ապրիորի տարածք չէ, որտեղ ապրում են իրենք, ուրեմն աշխարհներից լավագույնում ամեն ինչ լավից գնում է դեպի ամենալավը:

Հայաստանում տնտեսական կոլապս է: Մեկընդմիշտ պարզ է` տնտեսական կուրսի պատասխանատու կառավարությունը որևէ գործիքակազմ չի կիրառել և չի կիրառելու` ձնագունդը կանգնեցնելու համար: Սպասելու է, թե Ռուսաստանն ինչ է անելու, որ պոչից կախված փորձի իներցիայի ենթարկվել (որպես օրինաչափություն` Ռուսաստանի «վատն» այստեղ շուտ է հասնում, «լավը»` ուշ, կամ երբեք չի հասնում):

Քիչ օրեր են մնացել մինչև 2015-ի հունվարի 1-ը, երբ Հայաստանը կարծես դառնալու է Եվրասիական տնտեսական միության (ԵԱՏՄ) լիիրավ անդամ։ Դեկտեմբերի 4-ին մեր Ազգային ժողովը վավերացրեց ԵԱՏՄ-ին երկրի անդամակցության պայմանագիրը. նշենք, որ միայն «Ժառանգություն» խմբակցությունը դեմ եղավ դրան։ Դեկտեմբերի 10-ին էլ Ռուսաստանի Պետդուման վավերացրեց ԵԱՏՄ-ին Հայաստանի միանալու պայմանագիրը։

ԱՄՆ-ը, չսահմանափակվելով Ռուսաստանին և Իրանին հասցեագրված սպառնալիքներով, ձգտում է «գրոհել» նաև Չինաստանի վրա։ Հիշեցնենք, որ անցյալ տարի ԱՄՆ-ը արդեն փորձել էր սպառնալ Չինաստանին, երբ չինացիների ու ճապոնացիների միջև կոնֆլիկտ ծագեց Արևելաչինական ծովում` Թայվանից 170 կմ հյուսիս-արևելք գտնվող Դյաոյույդյաո (Սենկակու) վիճելի կղզիների շուրջ, և մենք ընթերցողին հաղորդեցինք այն մասին, որ Հարավային Կորեայում բնակալած խամաճիկների միջոցով ամերիկացիները փորձել էին առճակատումը տարածել նաև Հարավչինական ծովում։

Դեկտեմբերի 14-ին պարզվեց, որ Արամ Մանուկյանի վրա դեկտեմբերի 11-ին կատարված հարձակման կասկածյալը Արշակ Սվազյանն է, դեկտեմբերի 12-ին ՀԱԿ-ի Հրազդանի տարածքային կառույցի ղեկավար Աշոտ Փիլիպոսյանին ծեծելու կասկածյալները Պարգև և Ռոման Մանուկյաններն են:

Անցած հանգստյան օրերը դիտարժան ստացվեցին: Ներքաղաքական խաղը փոխվեց հօգուտ «արծիվների», պատկերավոր ասած` «բերկուտների»:

Վրաստանը, Թուրքիան և Ադրբեջանը միակարծիք են` Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը պետք է լուծվի տարածքային ամբողջականության սկզբունքի հիման վրա՝ ասված է երեք երկրների արտաքին գործերի նախարարների՝ Կարսում ընդունված համատեղ հայտարարությունում:

Երբ մենք Հայաստանում երբեմն սկսում ենք դատողություններ անել, թե ինչ է այս կամ այն երկրին սպասում, ինչպես և երբ, չգիտես ինչու, մոռանում ենք, որ «մայդաններ», թող որ ոչ հաճախ, տեղի են ունենում նաև տխրահռչակ «համաշխարհային ժողովրդավարության օազիսներում»։

Հոկտեմբերի 10-ից դեկտեմբերի 10՝ համաժողովրդական անվանված շարժման պատմությունը և ավարտված է, և անավարտ: Ավարտված է՝ շարժման ղեկավարների, շարունակական՝ ժողովրդի համար: