Պարտության ճգնաժամը և աշխարհիկ էլիտաների անճարակությունն այլ ընտրություն չէին թողել. կա´մ պետք է լիներ Գեներալ՝ ամուր ձեռք (պարզվեց՝ այդպիսին չունենք), կամ՝ հոգևորական, մարդկային արժեքներ քարոզող, մարդուն մարդկայնությունը վերադարձնող անհատ...

Ատոմային զենքով զինված կողմերի միջև խաղաղություն հաստատելու միակ միջոցը եղել և մնում է փոխադարձ գոյաբանական վախի վրա հիմնված հավասարակշռությունը նրանց միջև։ Բայց դա աշխատում է որպես մինիմալ գոյաբանական ռիսկերով միջոց միայն հարաբերությունների ստացիոնար կամ հաստատված ռեժիմում, ինչպես ԽՍՀՄ-Արևմուտք հարաբերությունների ժամանակ էր։

Ես սիրում եմ խոտի կանաչությունը պուտ-պուտ ընդհատող դաշտային ծաղիկների հոտը, հենց նոր սկսված անձրևից թրջված ասֆալտի հոտը ու անձրևից հետո ծիկրակող արևի հոտը, ծիածանի հոտը, ինչ-որ մեկի բաց պատուհանից առավոտվա սառը օդին խառնվող բոված սուրճի հոտը, հենց նոր կուրծք կերած նորածնից բուրող կաթի հոտը ու հացի փռից քթիդ խփող թարմ հացի հոտը, դանակի տակից դուրս պրծնող կտրտած վարունգի հոտը, կողքովս անցնող գեղեցկուհուց հետո օդի մեջ մնացող մեղմ օծանելիքի հոտը, հարևան բակից եկող ու ախորժակս արթնացնող խորովածի հոտը, սեխի անհարթ մաշկը մթնոլորտի նման պարուրած նուրբ մեղրահոտը, բողբոջած բալենու հոտը, լուսնի քնաբեր շողերից լռած քաղաքի հոտը, սիրահարված ծղրիդի ճռռոցից կտրատվող գիշերվա հոտը։

Հայտնի անձնավորությունը, Հայրենիքի ու Պետության մասին խոհափիլիսոփայական «դասախոսությունների» միջոցով, փորձում է արդարացնել իր քաղաքականության կամ դրա բացակայության արդյունքում առաջացած ողբերգական հետևանքները, ինչպես նաև իմաստավորել շարունակական կապիտուլյացիայի նորանոր զիջումները։

«ՀԱՊԿ-ը ստեղծում է սպառնալիքներ Հայաստանի անվտանգության համար, Հայաստանի հետագա գոյության, ինքնիշխանության և պետականության համար»,- երեկ Համաշխարհային հայկական երկրորդ գագթնաժողովի ժամանակ հայտարարել է վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը։

Հայաստանի նորագույն պատմության մեջ երկու խայտառակ իրադարձություն է տեղի ունեցել` Արծվաշենի և Արցախի հանձնումը:

«Մի՛ վհատվեք, Ավետարանի որդիներ: Ժողովուրդ հայոց, հույսով սպառազինվիր և քաջալերվիր, երկու հազար տարի է, որ միշտ ջախջախվում, բայց չես մեռնում: Պարսիկը, Հույնը, Արաբը և Կովկասյան բարբարոս ազգերը միշտ արշավեցին ու քանդեցին քո հայրենիքը, բայց դու անվնաս ու անբիծ՝ հույսը չկորցնող մի ոգի ունես, որով ապրում ես ու կաս մինչև այսօր»:

Ճաշակեցեք և տեսեք, որ քաղցր է Տերը (Սող. ԼԴ) ։

Աստված Բարի է, վստահեք Իրեն։

Իմացեք, որ ամեն ինչ լավ է։ Ասեք շարունակ.

«Աստված բարի է»։

Բոլորի Արարիչ Աստված,

Գթա վշտացածիս, աղաչում եմ `

Զորացրու, Հույս իմ․․․