Ճանապարհներ կան, որ մարդկանց թվում են ուղիղ, բայց դրանց վերջավորությունը դժոխքի հատակն է գնում։ Տրտմությունը չի խառնվում ուրախության հետ, բայց ուրախությունը հետո վերածվում է սգի։ Խստասիրտը պիտի հագենա իր ճանապարհներից, իսկ բարերար մարդը ուղղվելու է իր խոհերի շնորհիվ։ Անմեղը հավատում է ամեն բանի, բայց խորագետը պիտի զղջա։ Իմաստունը զարհուրելով` իր ճամփան շեղում է չարից, իսկ անզգամն ինքնավստահ ընկերանում է անօրենի հետ։
Առակներ 14. 12-16