Դիլիջանում տեղակայված Մոնթե Մելքոնյանի անվան ռազմամարզական վարժարանի վաճառքի շուրջ մեծ աղմուկ է բարձրացել։ Սա կառավարությանը երկու մասի է բաժանել։ ՊՆ-ը դեմ է գործարքին, բայց կառավարությունը՝ Լենա Նազարյանի ամուսնու կառույցով՝ պետգույքով, ցանկանում է օտարել վարժարանին տրված կառույցը։
Նոր կառավարությունը ինչ հիմնավորում էլ բերի, չի կարող արդարացվել, այն պարզ պատճառով, որ պատերազմական երկրում պրոֆեսիոնալ զինվորականներ պատրաստելն առաջնային է։ Վարժարանը պետք է անհրաժեշտ բոլոր պայմաններն ունենա, իսկ այս կառույցը նման հնարավորություն տալիս է, ուրեմն ինչու են ուզում բանակից խլել այս հնարավորությունը։ Միթե չծառայածների այս կառավարության համար ավելի կարևոր է բիզնեսը(այն էլ դեռ հարց է՝ այս օտարումից որքան է շահում պետությունը, որքան չինովնիկն անձամբ), քան պատրաստված կադրեր բանակին տալը։ Ի վերջո, ինչու զինվորական գործն այս բարդ օրերին նախընտրած երիտասարդն ավելի վատ պայմաններում պիտի սովորի, քան այն, ինչ Դիլիջանում է արվում։ Լիովին հասկանալի է նոր կառավարության «ախորժակը» այս կառույցի հարցում, այն բավական հրապուրիչ և ընդարձակ է ցանկացած բիզնես ծրագիր իրականացնելու համար, ուստի ոչ մի բանի առաջ կանգ չեն առնում, անգամ եթե խոսքը երկրի պաշտպանության մասին է։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ