Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ցան­կա­ցած ի­րա­վի­ճակ շտ­կե­լի է, ե­թե...

Ցան­կա­ցած ի­րա­վի­ճակ շտ­կե­լի է, ե­թե...
22.10.2019 | 00:30

Եվ­րո­պա­յի ո­րա­կա­վոր­ման փու­լի վեր­ջին եր­կու տու­րե­րին ֆուտ­բո­լի Հա­յաս­տա­նի ընտ­րա­նու մաս­նակ­ցու­թյան մա­սին գրել ենք, ու սկզ­բուն­քո­րեն դրան անդ­րա­դառ­նա­լու հարկն էլ չկար ու չէր լի­նի, ե­թե այս օ­րե­րին չհետևեր մեր ընտ­րա­նու գլ­խա­վոր մար­զիչ Ար­մեն Գյուլ­բու­դա­ղյան­ցի՝ իմ հա­մեստ կար­ծի­քով բնավ էլ չար­դա­րաց­ված հրա­ժա­րա­կա­նը։


Զուտ մարդ­կա­յին ու պրո­ֆե­սիո­նալ ա­ռու­մով մարդն իր հա­մոզ­մամբ տղա­մար­դա­վա­րի քայլ է կա­տա­րել՝ պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը վերց­նե­լով ու­սե­րին, սա­կայն ու­զում եմ հարց տալ՝ այս ո­րա­կա­վոր­ման փու­լի խա­ղե­րից ա­ռաջ կա՞ր գեթ մե­կը, որ լր­ջո­րեն հա­վա­տում էր, թե մեր տղա­նե­րը կա­րող էին դառ­նալ եզ­րա­փա­կիչ դուրս բե­րող եր­կու ու­ղեգ­րե­րից մե­կի տեր։
Ե­թե կար այդ մար­դը, բե­րեք նրա աչ­քե­րը համ­բու­րենք, լա­վա­տե­սու­թյան ա­ռաջ մո­մեր վա­ռենք, Հռո­մի պա­պի էլ չո­քերն ընկ­նենք Գրի­գոր Նա­րե­կա­ցու պես այդ մար­դուն նույն­պես սր­բոց դա­սի մեջ առ­նե­լու հա­մար, ա­ռա­ջի­կա ընտ­րու­թյուն­նե­րում էլ բե­րենք երկ­րի թա­գա­վո­րու­թյան թեկ­նա­ծու ա­ռա­ջադ­րենք։


Գի­տե՞ք՝ ցան­կա­ցած ի­րա­վի­ճակ շտ­կե­լի է, ե­թե դրա փո­փոխ­ման, վե­րա­փոխ­ման, հիմ­նա­կա­ռուց­ման հիմ­քում դր­վում է ռեալ հաշ­վար­կը, թե չէ կե­նաց ա­սե­լով, զանգ կա­խե­լով բան դուրս չի գա։ Հայ­կա­կան ֆուտ­բո­լի հիմքն այն­քան հիմ­նա­վոր է փտած կամ փտա­ծու­թյան մատ­նած, որ տա­րի­նե­րի տևա­կան աշ­խա­տանք է պետք այն հիմ­նա­նո­րո­գե­լու հա­մար։ Զա­վեշտն այն է, որ փո­խա­նակ սրա մա­սին խո­սեն, փո­խա­նակ հայ­կա­կան ֆուտ­բո­լի տու­նը քան­դա­ծի մա­սին խո­սեն, մի եր­կու սու­տի մեկ­նա­բան մեջ­տեղ ըն­կել, լուրջ-լուրջ դա­տո­ղու­թյուն­ներ են ա­նում Ար­մեն Գյուլ­բու­դա­ղյան­ցի հրա­ժա­րա­կա­նի կա­պակ­ցու­թյամբ, թե իբր հա­վա­քա­կան ղե­կա­վա­րե­լու նրա կա­րո­ղու­թյու­նը չտե­սան, նրա կա­ռու­ցած խա­ղի փի­լի­սո­փա­յու­թյու­նը, մար­տա­վա­րու­թյու­նը չտե­սան ¥կար­ծեմ ռազ­մա­վա­րու­թյան մա­սին խոսք չի ե­ղել¤։
Ձեր շա­հե­րից ել­նե­լով եմ ա­սում՝ տղերք, դե­սից-դե­նից լսած, բայց էդ­պես էլ դրանց խոր­քը չըն­կա­լած տեր­մին­ներ որ օգ­տա­գոր­ծում եք, ձեզ թվում է, թե խե­լա­ցու տպա­վո­րու­թյու՞ն եք թող­նում։


Ի՞նչ մար­տա­վա­րու­թյան մա­սին կա­րող է խոսք լի­նել, երբ հա­վա­քա­կան հրա­վիր­վող ֆուտ­բո­լիստդ դաշ­տում կես ժամ վա­զե­լու դի­մաց­կու­նու­թյուն չու­նի, սե­փա­կան ա­կում­բում հան­դես գա­լու ոչ թե խա­ղա­ժա­մա­նակ, ան­գամ պա­հես­տա­յին­նե­րի նս­տա­րա­նին նս­տե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն չու­նի իր տեխ­նի­կա­տակ­տի­կա­կան, ֆի­զի­կա­կան թույլ պատ­րաստ­վա­ծու­թյան պատ­ճա­ռով, ֆուտ­բո­լիստդ գն­դա­կին խփել էլ չգի­տի ու մնա­ցել է քու­չից իր ի­մա­ցած տշե­լու մա­կար­դա­կին։
Ախր չե­ղած տե­ղից ի՞նչ ենք ու­զում ստա­նալ, որ չենք ստա­նում։
Իսկ թե ի­րա­պես ճի՛շտն եք ու­զում ի­մա­նալ, էս­քան տա­րի տշե­ցին, որ բոր­դյու­րին հայ­տն­վե­ցինք։
Չկար­ծեք՝ միայն ֆուտ­բո­լի ա­ռու­մով եմ ա­սում։
Երկ­րի կյան­քի ցան­կա­ցած ո­լորտ վերց­րեք, նույն վի­ճակն եք ար­ձա­նագ­րե­լու։

Մար­տին ՀՈՒ­ՐԻ­ԽԱ­ՆՅԱ­Ն

Դիտվել է՝ 2856

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ