Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ռու­սաս­տանը, Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րի թողտ­վու­թ­յամբ, Թուր­քիա­յին ներս է թո­ղել Այսր­կով­կա­սի մեր մա­սը

Ռու­սաս­տանը, Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րի թողտ­վու­թ­յամբ, Թուր­քիա­յին ներս է թո­ղել Այսր­կով­կա­սի մեր մա­սը
04.12.2020 | 00:08

(Նախորդ մասը)

Նո­յեմ­բե­րի 25-ին ՌԴ նա­խա­գա­հի մա­մու­լի խոս­նակ Դմիտ­րի Պես­կո­վը, լրագ­րող­նե­րի հետ շփ­ման ըն­թաց­քում պա­տաս­խա­նե­լով այն հար­ցին, թե Ար­ցա­խում իս­կա­պե՞ս ընդ­լայն­վում է խա­ղա­ղա­րա­րա­կան ա­ռա­քե­լու­թյու­նը՝ հաշ­վի առ­նե­լով, որ այն­տեղ են ու­ղարկ­վում նաև բժիշկ­ներ ու ջեր­մա­մա­տա­կա­րար­ման հար­ցեր լու­ծող մաս­նա­գետ­ներ, և ին­չի հետ է դա կապ­ված, բա­վա­կան տա­րօ­րի­նակ պա­տաս­խան տվեց. «Ոչ, դա սխալ տպա­վո­րու­թյուն է։ Մի կող­մից, պետք չէ դրանք լիո­վին ըն­դու­նել, բայց և պետք չէ հա­կա­մար­տու­թյան կող­մե­րի շփ­ման գծին կանգ­նած մեր խա­ղա­ղա­պահ­նե­րի ա­ռա­քե­լու­թյու­նը շփո­թել մար­դա­սի­րա­կան կենտ­րո­նի հետ. այն­տեղ բաց­ված և գոր­ծող հա­մա­տեղ մար­դա­սի­րա­կան կենտ­րո­նը տեմպ է հա­վա­քում»։ Խոս­քը, այս­պես կոչ­ված, մար­դա­սի­րա­կան ար­ձա­գանք­ման միջ­գե­րա­տես­չա­կան կենտ­րո­նի մա­սին է, ո­րը պետք է զբաղ­վի Ար­ցա­խի խն­դիր­նե­րի լուծ­մամբ, ո­րոնք ա­վե­լա­ցել են հա­կա­մար­տու­թյան գո­տում վեր­ջին պա­տե­րազ­մի հե­տևան­քով։


Հարց Պես­կո­վին ու նրա պե­տին. իսկ ի՞նչն է խան­գա­րում Ռու­սաս­տա­նին, ո­րը, ըստ էու­թյան, ոչն­չաց­րեց Ար­ցա­խի ան­կա­խու­թյու­նը, թե­կուզ և Հա­յաս­տա­նի դա­վա­ճա­նու­թյան օգ­նու­թյամբ, որ նա իս­կա­պես ընդ­լայ­նի իր խա­ղա­ղա­րար ա­ռա­քե­լու­թյու­նը։ Օ­րի­նակ, նրա սահ­ման­նե­րի մեջ առ­նի գո­նե այն շր­ջան­ներն ու բնա­կա­վայ­րե­րը, ո­րոնք դա­րե­րով հայ­կա­կան են ե­ղել։ Հա­յաս­տանն այլևս ար­ցա­խա­հա­յե­րի անվ­տան­գու­թյան ե­րաշ­խա­վոր չէ. այդ վի­ճա­կը ոչն­չաց­ված է Հա­յաս­տա­նի դա­վա­ճա­նու­թյամբ ու ե­ռա­կողմ հայ­տա­րա­րու­թյամբ։ Հա­յաս­տանն այլևս ան­գամ Հա­յաս­տա­նի հա­յե­րի անվ­տան­գու­թյան ե­րաշ­խա­վո­րը չէ։ Հա­յաս­տա­նի զին­ված ու­ժե­րը ար­ցա­խա­հա­յե­րի հա­մար ոչ պա­կաս դա­վա­ճան են, քան Փա­շի­նյա­նի կա­ռա­վա­րու­թյու­նը կամ Ար­ցա­խի ղե­կա­վա­րու­թյու­նը Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի գլ­խա­վո­րու­թյամբ։ Ռու­սաս­տա­նը թուր­քե­րի հետ Ար­ցա­խը բա­ժա­նել է օ­կու­պաց­ման եր­կու գո­տու։ Միայն Իլ­համ Ա­լիևը կա­րող է խա­բել կով­կա­սյան թա­թար­նե­րին ու բղա­վել, թե ին­քը «հա­յե­րին հաղ­թողն է»։ Հա­յաս­տա­նի ԶՈՒ ԳՇ նախ­կին պետ Մով­սես Հա­կո­բյա­նի մեր­կա­ցու­ցիչ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րից հե­տո ոչ Երևա­նում, ոչ Ստե­փա­նա­կեր­տում որևէ մե­կը չպետք է կաս­կա­ծի, որ ազ­գին դա­վա­ճա­նել են։ Թե քա­նի «հու­դա­յի ար­ծա­թով», ար­դեն հե­տաքր­քիր էլ չէ։


Իսկ երկ­կող­մա­նի օ­կու­պա­ցիա­յի պայ­ման­նե­րում ար­ցա­խա­հա­յե­րի հա­մար անվ­տան­գու­թյան բարձր ե­րաշ­խիք­նե­րը շատ են պետք։ Ա­հա թե ին­չու։ Թե Պու­տինն իր մեջ ին­չեր է երևա­կա­յել, մեզ չի հե­տաք­րք­րում։ Այժմ ի­րա­կան վի­ճակն այն է, որ Ռու­սաս­տա­նը, Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի թողտ­վու­թյամբ, Թուր­քիա­յին ներս է թո­ղել Այ­սր­կով­կա­սի մեր մա­սը։ Դա սպառ­նա­լիք է ողջ հայ ժո­ղովր­դի հա­մար։ Բայց ա­ռա­ջին հեր­թին դա սպառ­նա­լիք է ար­ցա­խա­հա­յե­րի հա­մար։ Նո­յեմ­բե­րի 25-ին թուր­քա­կան տե­ղե­կատ­վա­կան-վեր­լու­ծա­կան «Ահ­վալ» լրատ­վա­մի­ջո­ցը, հղում ա­նե­լով «Մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի գծով Աֆ­րին-Սի­րիա» կազ­մա­կեր­պու­թյան հայ­տա­րա­րու­թյա­նը, հայտ­նել է. «Թուր­քիան սկ­սել է Սի­րիա­յի հյու­սի­սարևմտյան Աֆ­րին շր­ջա­նի էթ­նիկ թուրք­մեն­նե­րի գրան­ցու­մը՝ նրանց բնա­կեց­նե­լու հա­մար Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի այն տա­րածք­նե­րում, ո­րոնք Հա­յաս­տա­նը հանձ­նում է Ադր­բե­ջա­նին։ Թուր­քիան Աֆ­րի­նում ար­դեն եր­կու գրա­սե­նյակ ու­նի` գրան­ցե­լու հա­մար այն թուրք­մեն­նե­րին, ո­րոնք ցան­կու­թյուն ու­նեն վե­րաբ­նակ­վե­լու Ղա­րա­բա­ղում»։ Նշ­վում է, որ գրանց­ված թուրք­մեն­նե­րի (կամ՝ թուր­քո­ման­նե­րի) թվում են Սի­րիա­յի հյու­սիս-արևմուտ­քում գոր­ծող թր­քա­մետ «Սուլ­թան Մու­րադ», «Սու­լեյ­ման շահ» և «Համ­զա­յի բրի­գադ­նե­րի» զի­նյալ խմ­բա­վո­րում­նե­րի ա­հա­բե­կիչ­նե­րի ըն­տա­նիք­նե­րը։ Նշ­վում է նաև, որ սի­րիա­ցի թուր­քո­ման­նե­րին Ար­ցախ տե­ղա­փո­խե­լով՝ թուր­քա­կան իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը փոր­ձում են ի­րենց օգ­տին փո­խել ժո­ղովր­դագ­րա­կան հար­ցի լու­ծու­մը մե­կու­կես ամս­վա կռիվ­նե­րից հե­տո հայ բնակ­չու­թյան ել­քի ֆո­նին։


Պու­տին, ձեր «եղ­բայր Էր­դո­ղա­նը» ջան­քերն ու­ժե­ղաց­նե­լու է ար­ցա­խա­հա­յե­րի ցե­ղաս­պա­նու­թյու­նը մինչև վերջ հասց­նե­լու հա­մար։ Դրա­նում է՞լ եք խրա­խու­սե­լու թուր­քե­րին։ Ե­թե ա­յո, ա­պա ազն­վո­րեն խոս­տո­վա­նեք դա, որ­պես­զի աշ­խար­հի 10-11 մլն հա­յե­րը վեր­ջա­պես հաս­կա­նան, որ ՌԴ նա­խա­գահ Վլա­դի­միր Պու­տի­նը դառ­նում է հա­յե­րի ցե­ղաս­պա­նու­թյան ոչ պա­կաս մաս­նա­կից, քան անգ­լիա­ցի­նե­րը, գեր­մա­նա­ցի­նե­րը և հրեա­նե­րը, ո­րոնք 1915-23 թթ. Օս­մա­նյան Թուր­քիա­յում ի­րա­կա­նաց­ված Հա­յոց ե­ղեռ­նի հան­ցա­կից­ներն էին։ Ի­հար­կե, հարկ է նշել, որ Թուր­քիա­յի նա­խա­ձեռ­նած «վե­րաբ­նա­կեց­ման ծրագ­րի» (Սի­րիա­յի թուր­քո­ման­նե­րին՝ մեր Ար­ցախ) մա­սին հա­ղոր­դում­ներն ա­ռայժմ հաս­տատ­ված չեն ան­կախ աղ­բյուր­նե­րի կող­մից, ի տար­բե­րու­թյուն Ան­կա­րա­յի կող­մից Ար­ցախ տե­ղա­փոխ­ված և Ադր­բե­ջա­նի կազ­մում կռ­ված մի քա­նի հա­զար սի­րիա­ցի ա­հա­բե­կիչ­նե­րի մա­սին հան­րա­հայտ փաս­տի։ Վեր­ջերս այդ ա­հա­բե­կիչ­նե­րը փոր­ձել էին ներ­խու­ժել Ի­րան, բայց ոչն­չաց­վել էին։ ՈՒ­րեմն ի՞նչ, Վլա­դի­միր Պու­տին, Դուք պան­թուր­քիստ­նե­րի ու ե­ղեռ­նա­գործ­նե­րի կող­մի՞ց եք, թե՞ ոչ։


Հա­յաս­տա­նի բութ ու սա­կա­վա­կիրթ վար­չա­պե­տը պատ­րաստ­վում է թուր­քի հետ հա­յի «եղ­բայ­րա­ցում» կազ­մա­կեր­պե­լու, որ­պես­զի մեր ողջ ազ­գը մինչև աշ­խար­հի վեր­ջը մնա բռ­նա­բար­ման զո­հի դե­րում։ Ստիպ­ված ենք կր­կին հի­շեց­նե­լու Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րին. դուք չեք խու­սա­փի մեծ պա­տե­րազ­մից, ան­գամ ե­թե Փա­շի­նյա­նի հետ թուր­քին հանձ­նեք ողջ Հա­յաս­տա­նը։ Դուք պար­զա­պես կխայ­տա­ռակ­վեք, և ձեզ դար­ձյալ կս­պա­նեն, տար­բեր ձևե­րով կս­պա­նեն։ Մե­կին ֆի­զի­կա­պես կս­պա­նեն, մյու­սին՝ բա­րո­յա­պես։


Ստիպ­ված ենք հի­շեց­նե­լու, թե, օ­րի­նակ, ի­րենց ժո­ղովր­դին ին­չի են պատ­րաս­տում Չի­նաս­տա­նի ղե­կա­վար­նե­րը։ Պե­կի­նում նո­յեմ­բե­րի 25-ին կա­յա­ցել է Չի­նաս­տա­նի կոմ­կու­սի կենտ­րո­նա­կան ռազ­մա­կան խոր­հր­դի խոր­հր­դակ­ցու­թյու­նը, ո­րին մաս­նակ­ցել է ՉԺՀ նա­խա­գահ Սի Ցզին­պի­նը։ Նա զին­ված ու­ժե­րին կր­կին կոչ է ա­րել զոր­քե­րի նա­խա­պատ­րաս­տու­թյու­նը կա­տա­րե­լու ի­րա­կան ռազ­մա­կան պայ­ման­նե­րին մո­տեց­ված պայ­ման­նե­րում, ըն­դգ­ծել է, որ ռազ­մա­կան պատ­րաս­տու­թյու­նը բա­նա­կի կենտ­րո­նա­կան խն­դի­րը և մար­տա­կան պատ­րաս­տու­թյան բարձ­րաց­ման հիմ­նա­կան մի­ջոցն է։ «Այն մեծ նշա­նա­կու­թյուն ու­նի բա­նա­կի՝ կռ­վե­լու և հաղ­թա­նակ տա­նե­լու, բազ­մա­կող­մա­նի զար­գա­ցած բա­նա­կի մա­կար­դա­կը բարձ­րաց­նե­լու հա­մար»,- նշել է չին ա­ռաջ­նոր­դը։ Նա ու­շադ­րու­թյուն է դարձ­րել այն բա­նին, որ փո­փո­խու­թյուն­ներ են կա­տար­վում երկ­րի անվ­տան­գու­թյան հար­ցում, զին­ված պայ­քա­րում բա­նա­կի պատ­մա­կան խն­դիր­նե­րում և ար­դի ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նում պա­տե­րազմ վա­րե­լու ե­ղա­նակ­նե­րում։ Եվ այդ փո­փո­խու­թյուն­նե­րը բա­նա­կի պատ­րաս­տու­թյու­նը հա­նում են հա­մա­լիր բա­րե­փո­խում­նե­րի նոր փուլ։ Չի­նաս­տա­նի հիմ­նա­կան թշ­նա­մին մեկն է՝ ԱՄՆ-ը և նրան են­թա­կա ռազ­մա­կան դա­շին­քը՝ ՆԱ­ՏՕ-ն։ Հա­մա­պա­տաս­խա­նա­բար, Չի­նաս­տա­նի թշ­նա­մի­նե­րի թվում են ԱՄՆ-ի բո­լոր «կրտ­սեր գոր­ծըն­կեր­նե­րը»՝ Անգ­լիան, Իս­րա­յե­լը, Թուր­քիան և այլք։ Ե­թե հա­յե­րը, Փա­շի­նյա­նի ցան­կու­թյամբ, «եղ­բայ­րա­նան» թուր­քե­րի հետ, ա­պա Չի­նաս­տա­նի թշ­նա­մի կդառ­նան նաև հա­յե­րը։


ՉԺՀ-ի գոր­ծող սահ­մա­նադ­րու­թյան հա­մա­ձայն, Չի­նաս­տա­նի զին­ված ու­ժե­րի ղե­կա­վա­րումն ի­րա­կա­նաց­նում է Կենտ­րո­նա­կան ռազ­մա­կան խոր­հուր­դը (ԿՌԽ)՝ պե­տա­կան բարձ­րա­գույն մար­մին­նե­րից մե­կը, ո­րի նմա­նակն այլ եր­կր­նե­րում չկա։ ԿՌԽ-ի են­թա­կա­յու­թյան տակ են նաև ժո­ղովր­դա­կան աշ­խար­հա­զո­րը և ժո­ղովր­դա­կան զին­ված մի­լի­ցիան (ներ­քին զոր­քե­րը, ո­րոնք խա­ղաղ ժա­մա­նակ գտն­վում են հա­սա­րա­կա­կան անվ­տան­գու­թյան նա­խա­րա­րու­թյան են­թա­կա­յու­թյան տակ)։ Չի­նաս­տա­նում պար­տա­դիր զին­վո­րա­կան ծա­ռա­յու­թյու­նը զու­գակց­վում է կա­մա­վո­րա­պես բա­նակ հա­վա­քագր­վե­լու հետ։ Պար­տա­դիր կեր­պով իս­կա­կան զին­վո­րա­կան ծա­ռա­յու­թյան են են­թա­կա 18-22 տա­րե­կան տղա­մար­դիկ։ Ար­տա­կարգ ի­րա­վի­ճակ­նե­րում ՉԺՀ Պե­տա­կան խոր­հուր­դը և ԿՌԽ-ն կա­րող են ո­րո­շում ըն­դու­նել 36-45 տա­րե­կան տղա­մարդ­կանց իս­կա­կան զին­ծա­ռա­յու­թյան կան­չե­լու մա­սին։ Կա­նայք կա­րող են զո­րա­կոչ­վել կամ ծա­ռա­յու­թյան ըն­դուն­վել սե­փա­կան ցան­կու­թյամբ, 18-22 տա­րե­կա­նում։ Ժամ­կե­տա­յին ծա­ռա­յու­թյան տևո­ղու­թյու­նը 2 տա­րի է։ Հնա­րա­վոր է նաև պայ­մա­նագ­րա­յին ծա­ռա­յու­թյուն 8-12 տա­րով։ «The Military Balance 2017» վեր­լու­ծա­կան տե­ղե­կա­տուի տվյալ­նե­րով, 2016 թ. Չի­նաս­տա­նի ժո­ղովր­դաա­զա­տագ­րա­կան բա­նա­կի (ԺԱԲ) կազ­մում կար 2 մլն 183 հա­զար մարդ։ Նա­խա­տես­վում էր մինչև 2020 թ. նրա կազ­մը կր­ճա­տել մինչև 2 մլն։ Բայց, հա­վա­նա­բար, ռազ­մա­կան սպառ­նա­լի­քի ա­ճի դեպ­քում ԺԱԲ-ի կազ­մը կա­րող է ա­վե­լաց­վել։ Պա­տե­րազ­մի դեպ­քում ՉԺՀ-ում կա­րող է զո­րա­կոչ­վել ա­վե­լի քան 361,3 մլն մարդ, այդ թվում՝ զին­վո­րա­կան ծա­ռա­յու­թյա­նը պի­տա­նի մոտ 198,4 մլն մարդ։
Հա­յեր և հա­յու­հի­ներ, դուք դեռ ցան­կա­նու՞մ եք, որ վար­չա­պետ լի­նի Փա­շի­նյա­նը։ Դուք դեռ ցան­կա­նու՞մ եք «եղ­բայ­րա­նալ» թուր­քե­րի հետ։ Այդ դեպ­քում Չի­նաս­տա­նի նշ­ված 361,3 մլն (կամ էլ 198,4 մլն) հնա­րա­վոր զին­վոր­ներն ու սպա­նե­րը ի­րենց ռազ­մա­կան ա­ռա­ջադ­րանք­նե­րում հի­շե­լու են նաև ձեր մա­սին։ Եվ ա­մե­րի­կա­ցի­ներն ու սիո­նիստ­նե­րը չեն կա­րող նրանց կանգ­նեց­նել։ Հա­յեր և հա­յու­հի­ներ, ձեզ ոչ ոք չի օգ­նի, իսկ Փա­շի­նյանն ար­դեն ոչն­չաց­րել է Հա­յաս­տա­նի բա­նա­կը, Հա­յաս­տա­նի բա­նա­կի բա­րո­յա­կան ո­գին ոչն­չաց­ված է, բա­նա­կը ճզմ­ված է։ Բո­լորն զբաղ­ված են ի­րենց «ար­դա­րաց­ման» որոնումով։ Այն­պես որ, Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­ցի­ներ, 2018 թ. դեկ­տեմ­բե­րի 9-ին ընտ­րե­լով Փա­շի­նյա­նին ու փա­շի­նյա­նա­կան­նե­րին, դուք ողջ ազ­գի հա­մար ընտ­րե­ցիք նաև տա­ռա­պան­քը։

Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ

Դիտվել է՝ 45240

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ