Եվ ահա այսքան հուսահատություններից, ահարկու-ահեղ իմ խռովքներից, և աստվածային բարկության զարհուր սաստկությունից հետո, թախծագին հոգով իսպա՛ռ տագնապած, աղաչո՛ւմ եմ Քեզ Սու՛րբ Աստվածածին, Հրեշտա՛կ մարդկային, Քերովբե՛ մարմնատեսիլ, Թագուհի՛ երկնավոր, ջի՛նջ՝ որպես օդը, մաքու՛ր, որպես Լույս, անե՜ղծ, հա՜ր նման վերն արուսյակին, գերազա՛նց՝ քան վայրն այն սրբությունների, ուր անարժան է մարդուն ոտք կոխել, երանավե՛տ վայր սուրբ խոստումների, Եդե՛մ շնչավոր, Կյանքի Անմա՛հ Ծառ, որ պաշտպանված է բոցեղեն սրով, հովանավորված Բարձրյալ Հորից, Նրանո՛վ զորու, Սուրբ Հոգու Քո մեջ իջած հանգչումով հավե՜տ հարդարված, և սրբագործված և շնորհազարդ սուրբ բնակությամբ Միածին Որդու:

ԱՂՈԹՔՆԵՐ ՄԵՐ ՄԱՅՐ ՍՈՒՐԲ ԱՍՏՎԱԾԱԾՆԻՆ ԳՐԻԳՈՐ ԼՈՒՍԱՎՈՐԻՉ Քո առջևն ենք ընկնում, սու՛րբ Աստվածածին, և աղաչու՛մ ենք անարատ Կույսիդ՝ բարեխոսի՛ր մեր անձերի համար և աղաչի՛ր Միածին Որդուդ՝ փրկել մեզ փորձությունից և ամենայն վտանգներից մեր. ամէ՛ն:

Իմ պահապան հրեշտա՛կ, արի՛, օգնի՛ր թուլության պահին:

«Վեցերորդ ամսին Գաբրիել հրեշտակը Աստծու կողմից ուղարկվեց Գալիլիայի մի քաղաքը, որի անունը Նազարեթ էր, 27 մի կույսի մոտ, որ նշանված էր Հովսեփ անունով մի մարդու հետ՝ Դավթի տնից: Եվ այդ կույսի անունը Մարիամ էր:

«Ահա՛ քո մայրը». Իր մոր՝ Մարիամի համար խաչափայտի վրայից պատվիրեց Հիսուս Հովհաննես աշակերտին, ում սիրում էր:

Մարիամ Կույսի համար աղաղակեց Սուրբ Հոգով լցված Եղիսաբեթը, որ պիտի ծներ Հովհաննես Մկրտչին: «Եվ Մարիամն ասաց. «...այսուհետեւ բոլոր սերունդները ինձ երանի կտան...» (Ղուկաս, 1:46-48):

Իմ հրեշտա՛կ, եղի՛ր ինձ հետ:

Որպեսզի Աստվածամայրը՝ մարդկության ամենաերանելի Մայրը ծնվեր, անհրաժեշտ եղավ Աբրահամից սկսած՝ հավատացյալ ընտրյալ հայրերի երեք 14 սերունդ: Այսինքն թե՝ Մարիամը սովորական ծնունդ չէր: Այլ՝ արքայական հավատին կոչված մարդկության հույսերի ծնունդն էր, որ Սուրբ Հոգուց հղիանալով՝ պիտի ծներ աշխարհի Փրկչին:

Կենդանությա՛ն հույս, փրկությա՛ն հույս և ապավեն, Տե՛ր, Հիսո՛ւս Փրկիչ, փրկի՛ր և ազատի՛ր ինձ ցավերից։