Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Կո՞ղմ, թե՞ դեմ Սիրիա զինվորական մարդասիրական օգնություն ուղարկելուն

Կո՞ղմ, թե՞ դեմ Սիրիա զինվորական մարդասիրական օգնություն ուղարկելուն
28.09.2018 | 02:43

Հայտնի բան է` եթե երեք հայ մի հարց քննարկեն, ոչ թե երեք կարծիք կհնչեն քննարկվող հարցի շուրջ, այլ առնվազն մեկ տասնյակից ավելի: Համոզված եմ, եթե երեք հայից մեկն անի խելոք առաջարկություն, երկրորդը կամ երրորդը, կաշվից դուրս գալով, խելքին զոռ տալով, կանի «ավելի խելոք» առաջարկ: Վերջերս ՀՀ կառավարությունը պատրաստակամություն հայտնեց ոչ մասնակցության մակարդակով, այլև մասնագիտական օգնություն ցուցաբերելու բարեկամ Սիրիա պետությանը, և անմիջապես ԶԼՄ-ներում սկսվեց բարձրացված հարցի հաջող տապալման գործընթացը: Մեղադրանքներ հնչեցին վարչապետի հասցեին, որ նա մոսկովյան բանակցություններում Պուտինի համակրանքը շահելու համար է գնացել այդ քայլին, որով, կարծես, աշխարհում տպավորություն է ստեղծվելու, թե ոչ միայն Ռուսաստանն է մասնակցում Սիրիայի պատերազմում հօգուտ Ասադի, այլև ՀԱՊԿ-ը: Ոմանք էլ բերում են «հիմնավոր» փաստեր, որ Հայաստանի նկատմամբ իսլամիստների կողմից կկատարվեն ահաբեկչական ակտեր: Արևմուտքը, ԱՄՆ-ը «կնեղանան» մեր երկրի վարքագծից, ինչը կարող է հանգեցնել ոչ ցանկալի դրսևորումների:


Փորձեմ պատասխանել առաջադրված հարցերին:
Դեռևս տարիներ առաջ, երբ իսլամիստները Սիրիայում հասել էին զգալի հաջողությունների, «Իրատեսում» տպագրված մի հոդվածում գրել էի, որ Սիրիայում լուծվում է նաև Ղարաբաղի հարցը, և մենք՝ հայերս, հանդես պիտի գանք Ասադի ռեժիմի պաշտպանությամբ, դրանով իսկ պաշտպանելով սիրիահայությանը։ Քաղաքականությունից փոքր-ինչ գլուխ հանող մարդը պետք է լավ հասկանար, որ Ռուսաստանը կյանքի գնով է պաշտպանելու Ասադին, որովհետև նրա հեռացումով մեկընդմիշտ զրկվելու է Միջերկրականի տաք ջրերից: Սիրիան կենարար հյութի պես անհրաժեշտ է Ռուսաստանին: Այսօր ԱՄՆ-ը համարյա հեռացել է Սիրիայից, որովհետև հասկացել է, որ Ռուսաստանն այնտեղ կենսական շահեր ունի: Մնացել է մեկ շրջան, որտեղ իսլամիստները դեռևս գոյատևում են: Ճիշտ է, Սոչիում Պուտին-Էրդողան հանդիպումից հետո Իրբիլում դադարեցվել են ակտիվ ռազմական գործողությունները, բայց կարելի է ասել, որ դա հարցի ժամանակավոր հետաձգում է և ոչ վերջնական լուծում: Սիրիայում ակտիվ է նաև Իրանը, և դա հասկանալի է, որովհետև Ասադի տապալումով պատերազմը կտեղափոխվի պարսկական հող, ինչը երազում է Իսրայելը, և որը չի բխում մեր շահերից: Սատարելով Ասադին` մենք լուծում էինք մեզ համար շատ կարևոր ևս մեկ հարց. քրիստոնյա հայը Սիրիայում պաշտպանում է իսլամ դավանող արաբին: Այդ քայլով մենք մեկընդմիշտ փակում էինք Իլհամ Ալիևի բերանը, որը մեկ անգամ չէ, որ փորձել է իսլամական կոնֆերանսներում Ղարաբաղյան հարցը ներկայացնել որպես քրիստոնյայի պայքար ընդդեմ իսլամի: Արաբական աշխարհում շատ պետություններ լավ հարաբերությունների մեջ են հայերիս հետ: Սնանկ են նաև այն դատողությունները, թե Հայաստանի նկատմամբ կարող էին սկսվել իսլամիստների ահաբեկչական գործողություններ: Թող թույլ տրվի հարցնել` իսկ նրանց հաղթանակի դեպքում կռիվը պարսկական հող տեղափոխվելուց հետո այդ ակտերը լոկ ակտե՞ր էին լինելու, թե՞ ակտիվ ռազմական գործողություններ: Մի՞թե այդ մասին չեն երազել Էրդողանն ու Ալիևը:


Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Հ. Գ. Քաղաքականության էությունը ինչ-որ տեղ պասիվ սպասելու արվեստ է, բայց ոչ այդ պասիվության պահին բարձի վրա հորանջելու «արհեստ»:

Դիտվել է՝ 11378

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ