«Մենք այ­լընտ­րանք չու­նենք` դա­տա­պարտ­ված ենք միաս­նա­կան ու հա­մախմբ­ված լի­նե­լու»

«Ի­րա­տե­սի» զրու­ցա­կի­ցը «Կա­ճառ» գի­տա­կան կենտ­րո­նի ղե­կա­վար, պատ­մա­կան ­գի­տու­թյուն­նե­րի թեկ­նա­ծու, դո­ցենտ, Շու­շիի տեխ­նո­լո­գիա­կան հա­մալ­սա­րա­նի հու­մա­նի­տար ամ­բիո­նի վա­րիչ, պա­հես­տա­զո­րի մա­յոր ՄՀԵՐ ՀԱ­ՐՈՒ­ԹՅՈՒ­ՆՅԱՆՆ է:

ՀԱ­ՄԱ­ՌՈՏ ԼԻԿ­ԲԵԶ ԱՆ­ՀԱՅ­ՐԵ­ՆԻՔ «Ա­ՊԱԶ­ԳԱ­ՅԻՆ ՍՈ­ՐՈ­ՍԱ­ԿԱՆ­ՆԵ­ՐԻ ՀԱ­ՄԱՐ
«Հայ­րե­նիք» հաս­կա­ցու­թյունն ու­նի աշ­խար­հագ­րա­կան և հոգևոր ի­մաստ: Աշ­խար­հագ­րա­կան ի­մաս­տով՝ հայ­րե­նիքն այն տա­րածքն է, ո­րը պատ­մա­կա­նո­րեն պատ­կա­նում է տվյալ հա­վա­քա­կա­նու­թյա­նը, իսկ հոգևոր տե­սա­կե­տից՝ այն բնա­տա­րածքն է, ո­րը տվյալ ազ­գի կամ էթ­նիկ հան­րույ­թի ան­հատ­ներն ըն­կա­լում են որ­պես ի­րենց ազ­գա­յին կամ էթ­նիկ ինք­նու­թյան ան­քակ­տե­լի մաս: Այս ի­մաս­տով՝ ազ­գը և հայ­րե­նի­քը ան­բա­ժա­նե­լի ամ­բող­ջու­թյուն են: Հայ­րե­նիքն ա­ղերս­վում է հայ­րե­րի՝ նախ­նի­նե­րի հետ. այդ ա­ռու­մով ու­նի նաև զգա­յա­կան են­թա­տեքստ. են­թադ­րում է մայր հայ­րե­նի­քի հան­դեպ հա­տուկ, սր­բա­զան զգաց­մունք, ո­րը զու­գակց­վում է սի­րո, պարտ­քի գի­տակց­մա­նը, նվիր­վա­ծու­թյա­նը և հայ­րե­նա­սի­րու­թյա­նը: Հայ­րե­նի­քը փո­խանց­վում է սերն­դե­սե­րունդ: Հայ­րե­նի­քը սր­բու­թյուն է: «Հայ­րե­նիք», «պե­տու­թյուն», «ծնն­դա­վայր» հաս­կա­ցու­թյուն­ներն ու­նեն տար­բեր բո­վան­դա­կու­թյուն: Որևէ ազ­գի կամ էթ­նո­սի ան­դա­մը կա­րող է ծն­վել ու ապ­րել իր հայ­րե­նի­քից դուրս՝ այլ տա­րած­քում, լի­նել ոչ իր հայ­րե­նի պե­տու­թյան քա­ղա­քա­ցին: Այ­դու­հան­դերձ, նրա հայ­րե­նիքն իր նա­խա­հայ­րե­րի բնօր­րանն է: Այս գի­տակ­ցու­թյան ա­ղա­վա­ղու­մը հան­գեց­նում է ազ­գա­յին-էթ­նիկ ինք­նա­գի­տակ­ցու­թյան երկ­փեղկ­մա­նը, որն էլ ան­խու­սա­փե­լիո­րեն տա­նում է ու­ծաց­ման և ձուլ­ման օ­տար հա­վա­քա­կա­նու­թյուն­նե­րի մեջ: Դա­րե­րի ըն­թաց­քում Հա­յոց աշ­խար­հում ծն­վել են այն­պի­սի քա­ջա­զուն­ներ, ով­քեր ա­ռանց կյան­քը խնա­յե­լու պայ­քա­րել են հայ­րե­նի­քի շե­նաց­ման, բար­գա­վաճ­ման ու ար­տա­քին թշ­նա­մուց այն պաշտ­պա­նե­լու հա­մար: Այդ­պի­սի հայ­րե­նա­սեր­նե­րի շար­քին է դաս­վում սիր­ված մտա­վո­րա­կան Մհեր Հա­րու­թյու­նյա­նը:

ԿԵՆ­ՍԱԳ­ՐԱ­ԿԱՆ ՓՈՔ­ՐԻԿ ՏԵ­ՂԵ­ԿԱՆՔ
Ծն­վել է 1972 թվա­կա­նի հու­լի­սի 9-ին, Շու­շիում։ 1989 թ. գե­րա­զան­ցու­թյամբ (ոս­կե մե­դա­լով) ա­վար­տել է Շու­շիի Խ. Ա­բո­վյա­նի ան­վան հա­մար 3 միջ­նա­կարգ դպ­րո­ցը։ 1994 թ. ա­վար­տել է Լեռ­նա­յին Ղա­րա­բա­ղի պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի (այժմ՝ ԱրՊՀ) պատ­մա­բա­նա­սի­րա­կան ֆա­կուլ­տե­տի «պատ­մու­թյուն և օ­տար լե­զու» բա­ժի­նը։ 1988 թվա­կա­նի մա­յի­սին և սեպ­տեմ­բե­րին նա­խա­ձեռ­նել է մի խումբ բարձր դա­սա­րան­ցի­նե­րի ու­ժե­րով Շու­շիի բնակ­չու­թյան ինք­նա­պաշտ­պա­նու­թյան կազ­մա­կերպ­ման փոր­ձե­րը։
1989-1992 թթ. ու­սա­նո­ղա­կան-ե­րի­տա­սար­դա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րի կազ­մում մաս­նակ­ցել է Ար­ցա­խյան շարժ­ման քա­ղա­քա­կան փու­լին և ԼՂՀ տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թյան պաշտ­պա­նու­թյա­նը։
1990-1992 թթ. կար­ճատև ընդ­մի­ջու­մով ե­ղել է «Հայ ազ­գայ­նա­կա­նու­թյան ճա­կատ» կազ­մա­կեր­պու­թյան «Ցե­ղակ­րոն­ներ» ջո­կա­տի գա­ղա­փա­րա­կան պատ­րաս­տու­թյան պա­տաս­խա­նա­տուն։ Այդ ըն­թաց­քում մաս­նակ­ցել է մի շարք գաղտ­նի ա­ռա­ջադ­րանք­նե­րի կա­տար­մա­նը։ 1991 թվա­կա­նի դեկ­տեմ­բե­րին կա­մա­վոր ներ­կա­յա­ցել է Ինք­նա­պաշտ­պա­նու­թյան ու­ժե­րի շտաբ և որ­պես շտա­բի պե­տի օգ­նա­կան մաս­նակ­ցել դեկ­տեմ­բե­րի 15-ի Ջա­միլ­լուի ա­զա­տագր­ման ու դեկ­տեմ­բե­րի 16-ի Բեր­քա­ձո­րի (Հա­սա­նա­բա­դի) մոտ հայ մար­տիկ­նե­րի ու ԽՍՀՄ ՆԳՆ ներ­քին զոր­քե­րի ստո­րա­բա­ժան­ման միջև ծա­վալ­ված մար­տե­րին։
1992 թ. սեպ­տեմ­բե­րին ծա­ռա­յու­թյան է ան­ցել ԼՂՀ ինք­նա­պաշտ­պա­նու­թյան ու­ժե­րի հրե­տա­նու պե­տի ղե­կա­վար­ման մարտ­կո­ցում որ­պես՝ տո­պո­գեո­դե­զիա­կան դա­սա­կի 1-ին ջո­կի հրա­մա­նա­տար, իսկ հրե­տա­նու պե­տի ղե­կա­վար­ման մարտ­կո­ցի կազ­մա­լու­ծու­մից հե­տո 1993 թ. սեպ­տեմ­բե­րի 1-ից նշա­նակ­վել է ՊԲ հրե­տա­նա­յին բրի­գա­դի տո­պո­գեո­դե­զիա­կան հե­տա­խու­զու­թյան ջո­կի հրա­մա­նա­տար:
Այդ ըն­թաց­քում մաս­նակ­ցել է մի շարք մար­տա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի։ 1993 թվա­կա­նի հոկ­տեմ­բե­րի 1-ից մինչև 2016 թ. հու­նիս ծա­ռա­յել է ԼՂՀ ՊԲ «Մար­տիկ» պաշ­տո­նա­թեր­թի խմ­բագ­րու­թյու­նում։ Որ­պես զին­վո­րա­կան թղ­թա­կից մաս­նակ­ցել է Մար­տա­կեր­տի, Ֆի­զու­լու, Մար­տու­նու, Աս­կե­րա­նի, Հադ­րու­թի, Ջաբ­րա­յի­լի շր­ջան­նե­րում մղ­ված պաշտ­պա­նա­կան ու ա­զա­տագ­րա­կան ռազ­մա­գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րին, ռազ­մա­ճա­կա­տա­յին բազ­մա­թիվ ռե­պոր­տաժ­նե­րի, մար­տա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը լու­սա­բա­նող բազ­մա­թիվ հոդ­ված­նե­րի ու այլ թղ­թակ­ցու­թյուն­նե­րի մի­ջո­ցով ոգևո­րել մար­տն­չող զին­վոր­նե­րին ու հրա­մա­նա­տար­նե­րին։ Պա­տե­րազ­մի ամ­բողջ ըն­թաց­քում և հրա­դա­դա­րին հա­ջոր­դած տա­րի­նե­րին նյու­թեր է հա­վա­քել Ար­ցա­խյան պա­տե­րազ­մի վե­րա­բե­րյալ՝ մտադ­րու­թյուն ու­նե­նա­լով դրանք գի­տա­կան շր­ջա­նա­ռու­թյան մեջ մտց­նե­լու և վե­րաի­մաս­տա­վո­րե­լու մեր ժո­ղովր­դի քա­ջա­գոր­ծու­թյուն­նե­րը։
Հա­վե­լենք` մաս­նակ­ցել է «Ղա­րա­բա­ղյան ա­զա­տագ­րա­կան պա­տե­րազմ» հան­րա­գի­տա­րա­նի ստեղծ­ման աշ­խա­տանք­նե­րին և ներ­կա­յաց­րել շուրջ 140 հոդ­ված բա­նա­կի կազ­մա­վոր­ման, խո­շոր ռազ­մա­գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի ու ստո­րա­բա­ժա­նում­նե­րի, կարևոր դեմ­քե­րի ու գոր­ծիչ­նե­րի վե­րա­բե­րյալ։

- Մեր զրույ­ցը սկ­սենք կարևոր մի հար­ցով` մեր սե­րուն­դը լա՞վ է ճա­նա­չում ազ­գի հե­րոս­նե­րին:
-Օ­բյեկ­տիվ լի­նե­լու հա­մար անհ­րա­ժեշտ է հա­մա­պա­տաս­խան ու­սում­նա­սի­րու­թյուն և հար­ցում­ներ կա­տա­րել, ա­պա դրանց ար­դյունք­նե­րի հի­ման վրա կար­ծիք հայտ­նել: Գործ­նա­կա­նում, մաս­նա­վո­րա­պես ու­սա­նող­նե­րի շր­ջա­նում, կան և՛ քա­ջա­տե­ղյակ և՛ մա­կե­րե­սա­յին պատ­կե­րա­ցում ու­նե­ցող­ներ: Եր­բեմն այն թյուր կար­ծիքն է հն­չում, թե մի ան­հա­տի կամ ի­րա­դար­ձու­թյան մա­սին մեկ-եր­կու ան­գամ խո­սե­լը կա­րող է հան­րահռ­չա­կել դրանք, մինչ­դեռ ի­րա­կա­նում հան­րահռ­չակ­ման գոր­ծըն­թա­ցը պետք է լի­նի մշ­տա­կան, ա­նընդ­հատ, հետևո­ղա­կան և նպա­տա­կաս­լաց: Ռազ­մա­հայ­րե­նա­սի­րա­կան դաս­տիա­րա­կու­թյա­նը կարևոր դեր հատ­կաց­նե­լու նո­րըն­տիր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի հայ­տա­րա­րած ու­ղե­գի­ծը և կոնկ­րետ քայ­լե­րը, հու­սով ենք, ա­վե­լի հա­մա­պար­փակ լու­ծում կտան այդ ո­լոր­տին, ո­րում ա­ռանց­քա­յին դեր ու­նի հե­րոս­նե­րի օ­րի­նա­կով ե­րի­տա­սարդ սերն­դին դաս­տիա­րա­կե­լը: Մի ա­ռի­թով ար­տա­հայտ­վել ենք, տե­ղին ենք հա­մա­րում հի­շեց­նել, որ այ­սօր հրա­տապ են ռազ­մա­հայ­րե­նա­սի­րա­կան դաս­տիա­րա­կու­թյան պե­տա­կան եր­կա­րա­ժամ­կետ, հա­մա­լիր ծրագ­րի մշա­կումն ու ըն­դու­նու­մը: Դա պա­հանջ­ված է նաև աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան ու տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին տագ­նա­պա­հա­րույց զար­գա­ցում­նե­րի և մեր պե­տա­կա­նու­թյա­նը նետ­ված մար­տահ­րա­վեր­նե­րի բնույ­թով:
-Որ­պես պատ­մա­բան ու ռազ­մա­կան լրագ­րող` ձեր կար­ծի­քով ինչ­պի­սի՞ աշ­խա­տանք­ներ պետք է կա­տար­վեն մեր զո­րա­մա­սե­րում զին­վո­րա­կա­նի ո­գին ա­ռա­վել մար­տու­նակ ու հայ­րե­նա­սեր դարձ­նե­լու նպա­տա­կով:
-Բա­նա­կում հա­սա­րա­կա­կան-պե­տա­կան պատ­րաս­տու­թյան և բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան դաս­տիա­րա­կու­թյան հս­տակ մե­խա­նիզմ է գոր­ծում, տա­րի­ներ ի վեր զգա­լիո­րեն կա­տա­րե­լա­գործ­վել է այդ ո­լոր­տի խն­դիր­նե­րը լու­ծե­լու գոր­ծի­քա­կազ­մը, պա­տաս­խա­նա­տու­ներն ու սպա­նե­րը ա­նընդ­հատ բարձ­րաց­նում են ի­րենց կա­րո­ղու­թյուն­ներն ու հմ­տու­թյուն­նե­րը: Ա­մե­նաար­դյու­նա­վետ մի­ջո­ցը մար­տա­կան ու­ղի ան­ցած սպա­նե­րի և ա­կա­դե­միա­կան (մաս­նա­գի­տա­կան) կր­թու­թյուն ստա­ցած հրա­մա­նա­տար­նե­րի անձ­նա­կան օ­րի­նակն է: Ա­վե­լի ու ա­վե­լի մեծ տեղ պետք է հատ­կաց­վի հայ ռազ­մար­վես­տի պատ­մու­թյան, հատ­կա­պես Ար­ցա­խյան պա­տե­րազ­մի, 2016 թ. ապ­րի­լյան հե­րո­սա­պա­տու­մի ու­սա­նե­լի դր­վագ­նե­րի վե­րաի­մաս­տա­վոր­ման և զոր­քե­րին հասց­նե­լու գոր­ծըն­թա­ցին: Ռազ­մա­կան լա­վա­գույն ա­վան­դույթ­նե­րի և հաղ­թե­լու բա­նաձևը բա­ցա­հայ­տող ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյուն­նե­րի տա­րա­ծու­մը ԶՈՒ-ում, գրա­գետ ու նպա­տա­կաս­լաց քա­րոզ­չու­թյու­նը մշ­տա­կան կա­տա­րե­լա­գործ­ման և ընդ­լայն­ման կա­րիք ու­նեն:
-Հա­վա­տու՞մ եք, որ կգան հա­մախ­մբ­ման ժա­մա­նակ­նե­րը:
-Հա­վա­տում եմ… Մենք այ­լընտ­րանք չու­նենք, մենք դա­տա­պարտ­ված ենք միաս­նա­կան ու հա­մախ­մբ­ված լի­նե­լու, ո­րով­հետև միայն այդ դեպ­քում ենք ի զո­րու պաշտ­պա­նե­լու մեր հայ­րե­նի­քը, մեր պե­տա­կա­նու­թյու­նը և հաս­նե­լու մեր ազ­գա­յին իղ­ձե­րի ի­րա­կա­նաց­մա­նը:
-Որ­պես ռազ­մա­կան լրագ­րող` ինչ հե­տաքր­քիր դեպք կպատ­մեք զին­ծա­ռա­յող­նե­րի հետ հան­դի­պու­մից:
-Շա՜տ-շատ են հի­շա­տա­կու­թյան ար­ժա­նի դեպ­քե­րը: Մտա­դիր եմ այդ հու­շերն ամ­բող­ջաց­նել տաս­նյակ նո­թա­տետ­րե­րի գրա­ռում­նե­րով և ա­ռան­ձին գր­քով հրա­տա­րա­կել: Պա­տե­րազ­մա­կան տա­րի­նե­րի դեպ­քերն ա­վե­լի ու­շագ­րավ են: 1993 թ. գար­նանն էր: Մար­տա­կեր­տի շր­ջա­նի Պուշ­կեն յալ բար­ձուն­քը ձեռ­քից ձեռք էր անց­նում… Լրագ­րող­նե­րիս ու­ղեկ­ցե­ցին այն­տեղ՝ Խա­չե­նի գու­մար­տա­կի ղա­զան­չե­ցի­նե­րից կազմ­ված ստո­րա­բա­ժան­ման պաշտ­պա­նա­կան բնագ­ծե­րը: Ան­մի­ջա­կան հա­ղոր­դակ­ցու­թյու­նից հե­տո դիր­քա­պահ­նե­րը խոս­տո­վա­նե­ցին, որ մեզ տես­նե­լով «մահ­վան գո­տում»՝ ա­վե­լի ոգևոր­վե­ցին ու գո­տեպ­նդ­վե­ցին:
-Այ­ցե­լու՞մ եք զո­րա­մա­սեր: Ինչ­պի­սի՞ բնույթ են կրում դրանք:
-Հայտ­նի պատ­ճառ­նե­րով այս տա­րի չենք այ­ցե­լել, ուս­տի շատ կա­րո­տել ենք մեր փա­ռա­պանծ բա­նա­կի զին­ծա­ռա­յող­նե­րին: Նա­խորդ այ­ցե­լու­թյուն­նե­րը ե­ղել են բա­նակ-հա­սա­րա­կու­թյուն կա­պի շր­ջա­նակ­նե­րում, հան­դես ենք ե­կել դա­սա­խո­սու­թյուն­նե­րով ու ե­լույթ­նե­րով, կազ­մա­կեր­պել ենք մար­զամ­շա­կու­թա­յին մի­ջո­ցա­ռում­ներ, ծա­ռա­տունկ և այլն:
-Ի՞նչ տպա­վո­րու­թյուն­նե­րով եք վե­րա­դառ­նում զին­վոր­նե­րի հետ հան­դի­պում­նե­րից:
-Տպա­վո­րու­թյուն­ներն ան­մո­ռա­նա­լի են: Ա­մեն ան­գամ հնա­րա­վո­րու­թյուն է ստեղծ­վում մտո­վի հա­մե­մա­տե­լու մեր բա­նա­կի ո­րա­կա­կան ա­ճը զար­գաց­ման նա­խորդ փու­լե­րի հետ, ո­րոնց ա­կա­նա­տե­սը և լու­սա­բա­նողն եմ ե­ղել տա­րի­ներ շա­րու­նակ: Մե­րօ­րյա զին­վոր­նե­րը, ո­րոնք մեր որ­դի­նե­րի հա­սա­կա­կից­ներն ու զի­նա­կից­ներն են, ժա­ռան­գա­կան հայ­րե­նա­սի­րու­թյա­նը, ա­րիա­կա­մու­թյա­նը, մար­տու­նա­կու­թյա­նը հա­վե­լում են մեր բա­նա­կում տր­վող փայ­լուն ու­սու­ցու­մը, գա­ղա­փա­րա­կան դաս­տիա­րա­կու­թյու­նը, մաս­նա­գի­տա­կան ու մար­տա­վա­րա­կան ու­նա­կու­թյուն­նե­րը, զեն­քին ու տեխ­նի­կա­յին տի­րա­պե­տե­լու կա­րո­ղու­թյու­նը, գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի ներ­դաշ­նա­կու­մը և զին­վո­րա­կան հմ­տա­վար­ժու­թյու­նը, և այդ հա­մա­լիր ամ­բող­ջու­թյամբ կա­տա­րում ի­րենց հայ­րե­նա­սի­րա­կան ու քա­ղա­քա­ցիա­կան պարտ­քը՝ մեր հայ­րե­նի­քի սահ­ման­նե­րի հու­սա­լի պաշտ­պա­նու­թյու­նը՝ քաջ գի­տակ­ցե­լով, որ ի­րենց բազ­կի ու ո­գու շնոր­հիվ է պահ­պան­վում, թե­կուզ և փխ­րուն, խա­ղա­ղու­թյու­նը…
-Հա­ճա­խա­կի՞ եք լի­նում սահ­մա­նա­մերձ գո­տի­նե­րում: Ձեր զգա­ցում­նե­րը սահ­ման այ­ցից ա­ռաջ և հե­տո:
-Այն կար­ծի­քին եմ, որ հայ­րե­նիքն սկս­վում է սահ­մա­նից: Ա­հա այդ գի­տակ­ցու­թյամբ եմ լի­նում սահ­մա­նում: Եվ ա­ռա­ջին միտքն է` ինչ­քա­նով է պաշտ­պան­ված ու ա­նա­ռիկ մեր սահ­մա­նը: Տես­նե­լով դիր­քա­պահ զին­վոր­նե­րի հրա­ցայտ աչ­քե­րը, զգոն և վճ­ռա­կան հեր­թա­պա­հու­թյու­նը, նվիր­վա­ծու­թյու­նը, սպա­նե­րի ու այլ պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րի ար­հես­տա­վար­ժու­թյու­նը, ինչ­պես նաև ար­դիա­կան սպա­ռա­զի­նու­թյամբ ու անվ­տան­գու­թյան տեխ­նի­կա­կան մի­ջոց­նե­րով հա­գեց­վա­ծու­թյու­նը, ոչ միայն հա­մոզ­վում եմ, որ մեր սահ­ման­ներն ա­նա­ռիկ են, այլ նաև վե­րա­դառ­նում եմ ա­վե­լի ինք­նավս­տահ, հան­գիստ սր­տով և այդ զգա­ցում­նե­րը փոր­ձում եմ փո­խան­ցել նաև մեր շր­ջա­պա­տին:
-Ինչ­պի­սի՞ն եք տես­նում մեր երկ­րի ա­պա­գան:
-Ա­ռա­վել, քան վս­տահ եմ` երկ­րի ա­պա­գան ե­րաշ­խա­վոր­ված ու կան­խա­տե­սե­լի կլի­նի, ե­թե հաս­նենք մեր բնօր­րա­նի՝ Հայ­կա­կան լեռ­նաշ­խար­հի բնա­կան կեն­սա­տա­րած­քում հայ­կա­կան միաս­նա­կան պե­տու­թյան ինք­նիշ­խա­նու­թյան վե­րա­կան­գն­մա­նը, հա­մա­տա­րած հայ­րե­նա­դար­ձու­թյան կազ­մա­կերպ­մա­նը և գի­տե­լի­քա­հենք հա­սա­րա­կա­կան-քա­ղա­քա­կան, սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան ու մշա­կու­թա­յին հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի զար­գաց­մա­նը: Մեր ա­պա­գան մեր իսկ ձեռ­քե­րում է…
-Խոսք՝ ուղղ­ված մեր զին­վո­րա­կան­նե­րին ու ե­րի­տա­սարդ­նե­րին։
-Սի­րե­լի զին­վո­րա­կան­նե­րին ու ե­րի­տա­սարդ­նե­րին մաղ­թում եմ հա­ջո­ղու­թյուն­ներ, նպա­տակ­նե­րի ու իղ­ձե­րի ի­րա­կա­նա­ցում, նպա­տա­կաս­լա­ցու­թյուն ու կամք կյան­քի փոր­ձու­թյուն­նե­րը հաղ­թա­հա­րե­լու հա­մար: Կու­զեի, որ նրանք հի­շեին Գա­րե­գին Նժ­դե­հի խոս­քե­րը. «Յու­րա­քան­չյուր ամ­րոց կա­ռուց­ված է գրա­վե­լու հա­մար»: Այդ խոս­քե­րի հան­գույն՝ «Յու­րա­քան­չյուր դժ­վա­րու­թյուն և խո­չըն­դոտ ա­ռա­ջա­նում են հաղ­թա­հա­րե­լու հա­մար»: Ձեր բո­լոր ձեռ­նար­կում­նե­րում ու նա­խա­ձեռ­նու­թյուն­նե­րում հե­տա­մուտ ե­ղեք մեր պե­տա­կա­նու­թյան ամ­րապ­նդ­ման, հզո­րաց­ման և անն­կուն պաշտ­պա­նու­թյան նպա­տակ­նե­րին, այ­սօր­վա­նից ձեր սե­փա­կան բա­զուկ­նե­րով կեր­տեք ա­պա­գան: Հի­րա­վի ե­կել է գոր­ծե­լու ժա­մա­նա­կը…

Զրույ­ցը` Գա­րիկ Ա­ՎԵ­ՏԻ­ՍՅԱ­ՆԻ

Լուսանկարներ

Մեկնաբանություններ