«Խո­սել 2050-ի Հա­յաս­տա­նի մա­սին, երբ պարզ չէ, թե 2025-ին Հա­յաս­տան լի­նե­լու է, թե ոչ, ուղ­ղա­կի ան­հե­թե­թու­թ­յուն է»

Աշ­խար­հում այ­սօր մեծ փո­փո­խու­թյուն­ներ են տե­ղի ու­նե­նում, գեր­տե­րու­թյուն­նե­րը մի­մյանց հետ հա­րա­բե­րու­թյուն­ներն են ճշգր­տում, իսկ փոքր Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տը, որ մեկ ամս­վա գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի ծրա­գիր էլ չու­նի, 2050-ի ռազ­մա­վա­րու­թյուն է ներ­կա­յաց­նում։ Բնա­կա­նա­բար այդ ժա­մա­նակ ոչ ին­քը կլի­նի իշ­խա­նու­թյան, ոչ էլ որևէ պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն կկ­րի ա­սած­նե­րի հա­մար։ Դրա հա­մար նույ­նիսկ կա­րիք էլ չկա այդ փաս­տա­թուղ­թը քն­նու­թյան հարց դարձ­նե­լու։ Քա­ղա­քա­գետ ՍՏԵ­ՓԱՆ ԴԱ­ՆԻԵ­ԼՅԱ­ՆԸ «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում ա­սաց, որ չի կար­դա­ցել այն և դրա անհ­րա­ժեշ­տու­թյունն էլ չի տես­նում։

-Ի՞նչ կար­ծիք ու­նեք Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի՝ 30 տա­րի անց կազ­մած ծրագ­րե­րի, այն է 2050-ի ռազ­մա­վա­րու­թյան մա­սին։
-Ան­կեղծ ա­սած, ռազ­մա­վա­րու­թյա­նը ծա­նոթ չեմ, դրա ներ­կա­յա­ցու­մը չեմ դի­տել, չեմ էլ պատ­րաստ­վում դի­տե­լու, ո­րով­հետև ինձ հե­տաքր­քիր չէ, թե 2050-ին, ըստ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի, Հա­յաս­տանն ինչ­պի­սին պետք է լի­նի։ Ինձ ա­ռա­վել հե­տաքր­քիր է մո­տա­կա ա­միս­նե­րի, ա­ռա­ջի­կա տա­րի­նե­րի ռազ­մա­վա­րու­թյու­նը, որն ա­վե­լի կոնկ­րետ կլի­նի ու հաս­կա­նա­լի, թե ինչ­պես պի­տի լուծ­վեն շատ խն­դիր­ներ։ Այդ դեպ­քում կծա­նո­թա­նա­յի փաս­տաթղ­թին, իսկ հենց այն­պես տե­սա­կետ­ներ լսել, թե 2050-ին ինչ կա­րող է լի­նել, ան­լուրջ է։ Ա­ռա­վել ևս, որ այդ փաս­տաթղ­թի վրա տար­բեր մաս­նա­գետ­ներ չեն աշ­խա­տել, թա­փան­ցիկ ձևով չի կազմ­վել, չեն ներգ­րավ­վել հա­սա­րա­կա­կան շր­ջա­նակ­ներ, տար­բեր հար­ցե­րով մաս­նա­գետ­ներ, գու­ցե նաև դր­սից, ո­րոնք եր­կա­րատև կաշ­խա­տեին փաս­տաթղ­թի վրա՝ հաշ­վի առ­նե­լով շատ հան­գա­մանք­ներ՝ սկ­սած աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան, մեր տա­րա­ծաշր­ջա­նի հնա­րա­վոր զար­գա­ցում­նե­րից մինչև ինչ­պի­սի լո­գիս­տիկ ճա­նա­պարհ­ներ, գլո­բալ նա­խագ­ծեր պի­տի լի­նեն։ Քա­նի որ դա չկա, ա­պա 2050-ի կտր­ված­քով ե­րա­զանք­ներն ան­լուրջ են։
-Նոր­մալ չէ՞, որ կա­ռա­վա­րու­թյունն իր թի­մով է այդ ռազ­մա­վա­րու­թյու­նը ներ­կա­յաց­նում՝ ա­ռանց այլ մաս­նա­գետ­նե­րի ներգ­րավ­ման։
-Նախ այն­տեղ ես առ­նանձ­նա­պես լուրջ թիմ չեմ տես­նում։ Ես հեր­թա­կա­նու­թյու­նը կփո­խեի, ա­ռա­ջին հեր­թին դրա վրա մաս­նա­գետ­ներ պի­տի աշ­խա­տեին, գու­ցե դր­սից էլ մաս­նա­գետ­ներ հրա­վի­րեին՝ հաշ­վի առ­նե­լով աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան հնա­րա­վոր զար­գա­ցում­նե­րը, տա­րա­ծաշր­ջա­նի լուրջ գոր­ծըն­թաց­նե­րը։ Դա պետք է լի­ներ շատ ծա­վա­լուն, հա­մա­կող­մա­նի, ծան­րակ­շիռ փաս­տա­թուղթ։
-Դուք կարևո­րե­ցիք տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին զար­գա­ցում­նե­րը, և այդ հա­մա­տեքս­տում այ­սօր մեզ հա­մար բա­վա­կան վտան­գա­վոր է դար­ձել թուրք-ադր­բե­ջա­նա­կան տան­դե­մը։ Պա­տե­րազ­մի սպառ­նա­լիքն օ­դում թևա­ծում է։ Այս ի­րա­վի­ճա­կին հա­մար­ժե՞ք է Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րու­թյու­նը։
-Նախ Ադր­բե­ջա­նի և Թուր­քիա­յի ղե­կա­վար­նե­րը Հա­յաս­տա­նի խնդ­րին անդ­րա­դար­ձել են ՄԱԿ-ում, դա ար­վել է շատ բաց, թա­փան­ցիկ, մի­ջազ­գա­յին հան­րու­թյան աչ­քի առջև։ Նրանց ե­լույթ­նե­րում Հա­յաս­տա­նը հայ­տա­րար­վել է ագ­րե­սոր, ա­վե­լին, հայ­տա­րար­վել է, որ նրանք միաս­նա­կա­նո­րեն այդ ագ­րե­սիա­յին պի­տի դի­մագ­րա­վեն։ Հաշ­վի առ­նե­լով Հա­յաս­տա­նի, Թուր­քիա­յի և Ադր­բե­ջա­նի քա­շա­յին կա­տե­գո­րիա­նե­րը, դա ողջ աշ­խար­հի ա­ռաջ բաց մար­տահ­րա­վեր էր, ո­րին Փա­շի­նյա­նը որևէ կոն­ցեպ­տուալ պա­տաս­խան չի տվել։ Պետք է նկա­տի ու­նե­նանք նաև, որ աշ­խար­հում չա­փա­զանց լուրջ փո­փո­խու­թյուն­ներ են գնում, ու դրանք ուր են տա­նում, դեռևս ան­հաս­կա­նա­լի է։ Այ­սինքն՝ պարզ չէ, թե ինչ է լի­նե­լու ԱՄՆ-ում, ո­րը հա­մաշ­խար­հա­յին միակ գեր­տե­րու­թյունն է։ Աշ­խար­հը մտ­նում է տուր­բու­լեն­տու­թյան գո­տի, գլ­խա­վոր դե­րա­կա­տա­րի ա­պա­գան ա­նո­րոշ է։ ԱՄՆ-ում ոչ թե սո­վո­րա­կան ընտ­րու­թյուն­ներ են, այլ քա­ղա­քակր­թա­կան պայ­քար է սկս­վել, որն իր ազ­դե­ցու­թյունն է թող­նե­լու ողջ աշ­խար­հում։ Դրա պատ­ճա­ռով հնա­րա­վոր է բա­վա­կան ինք­նու­րույն խա­ղա­ցող դառ­նա Թուր­քիան ու շատ կարճ ժա­մա­նա­կում լու­ծի իր գլ­խա­վոր խն­դիր­նե­րից մե­կը, ո­րը մեզ է վե­րա­բե­րում։ Մեր գո­յու­թյու­նը նրանց խնդ­րի լուծ­մա­նը, այ­սինքն՝ Թուր­քիա­յի և Ադր­բե­ջա­նի միջև ցա­մա­քա­յին սահ­ման ու­նե­նա­լուն, խան­գա­րում է։ Թուր­քիան նպա­տակ ու­նի տա­րած­վե­լու դե­պի թուր­քա­կան աշ­խարհ և փոր­ձում է իր վրա վերց­նել իս­լա­մա­կան աշ­խար­հի լի­դե­րի գոր­ծա­ռույ­թը։ Այս պայ­ման­նե­րում խո­սել 2050-ի Հա­յաս­տա­նի մա­սին, երբ պարզ չէ, թե 2025-ին Հա­յաս­տան լի­նե­լու է, թե ոչ, ուղ­ղա­կի ան­հե­թե­թու­թյուն է։
-Ին­չո՞վ է պայ­մա­նա­վոր­ված Ձեր այդ հո­ռե­տե­սա­կան կան­խա­տե­սու­մը։
-Պայ­մա­նա­վոր­ված է Ա­լիևի և Թուր­քիա­յի պաշ­տո­նյա­նե­րի պաշ­տո­նա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րովգ ա­սել է՝ Երևանն ադր­բե­ջա­նա­կան քա­ղաք է, Հա­յաս­տանն արևմտյան Ադր­բե­ջան է, ի­րենց նպա­տա­կը Թուր­քիա­յի հետ սահ­ման ու­նե­նալն է, իսկ Հա­յաս­տա­նը սեպ է թուր­քա­կան աշ­խար­հի մեջ­տե­ղում։
-Տա­րի­ներ շա­րու­նակ մենք այդ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը լսում ենք, ի՞նչ է փոխ­վել այ­սօր, որ վտանգն ա­վե­լի ի­րա­կան է դար­ձել։
-Այդ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը մենք ոչ միայն տա­րի­ներ շա­րու­նակ, այլ 100 տա­րի լսում ենք։ Ե­թե ու­շա­դիր ըն­թեր­ցենք Մոս­կո­վյան պայ­մա­նա­գի­րը, Թուր­քիա­յի պա­հանջ­նե­րից մեկն էր, որ Նա­խիջևա­նը, Ար­ցա­խը և Սյու­նի­քը լի­նեն Ադր­բե­ջա­նի կազ­մում։ Նույ­նիսկ Խոր­հր­դա­յին Ադր­բե­ջա­նը պի­տի ցա­մա­քա­յին ճա­նա­պարհ ու­նե­նար Թուր­քիա­յի հետ։ Սահ­ման­ներն այն­պես էին գծ­վել, որ Նա­խիջևա­նը Թուր­քիա­յի հետ սահ­ման չու­նե­նա, բայց 30-ա­կան­նե­րին Ի­րա­նի հետ տա­րածք­նե­րի փո­խա­նա­կում է ե­ղել, ո­րից հե­տո 11 կմ սահ­մա­նը Նախւջևա­նի հետ Թուր­քիան ձեռք է բե­րել։ Առն­վազն 100 տա­րի այս ծրա­գի­րը նա­խա­տես­ված է ե­ղել, ո­րը նրանց հա­մար ազ­գա­յին ծրա­գիր է։ Երբ տա­րի­ներ շա­րու­նակ Ադր­բե­ջա­նը նման հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ էր ա­նում, շա­տե­րը դրանց լուրջ չէին վե­րա­բեր­վում։ Հի­մա նրանց հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րում կոնկ­րետ գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ կան։ Ըստ էու­թյան, Նա­խիջևա­նում ռազ­մա­բա­զա է տե­ղա­կայ­վել, Ա­լիևը հայ­տն­վել է Թուր­քիա­յի ազ­դե­ցու­թյան գո­տում։ Տա­վու­շյան դեպ­քե­րից հե­տո Բաք­վում գոր­ծո­ղու­թյուն­ներ տե­ղի ու­նե­ցան, ո­րոնք վե­րած­վում էին հա­կա­կա­ռա­վա­րա­կան ցույ­ցե­րի, այ­սինքն՝ դրանք Ա­լիևի իշ­խա­նու­թյանն էին սպառ­նում։ Միայն Թուր­քիա­յի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի շնոր­հիվ այդ ցու­ցե­րը հան­դարտ­վե­ցին, այ­սօր Ա­լիևն իր իշ­խա­նու­թյան ե­րաշ­խիքն ար­դեն ստա­նում է Թուր­քիա­յից։ Իշ­խա­նու­թյու­նը պա­հե­լու հա­մար նա Թուր­քիա­յից կախ­վա­ծու­թյան մեջ է։ Նախ­կի­նում այդ կախ­վա­ծու­թյու­նը հիմ­նա­կա­նում Ռու­սաս­տա­նից էր։ Սա ար­մա­տա­կան փո­փո­խու­թյուն է, ո­րը մենք այդ­քան էլ սթափ չենք գնա­հա­տում։ Հաշ­վի առ­նե­լով աշ­խար­հում տե­ղի ու­նե­ցող գոր­ծըն­թաց­նե­րը, ո­րոնք քաո­սա­յին զար­գա­ցում­նե­րի են տա­նում, նույ­նիսկ անհ­նար էր մի քա­նի տա­րի ա­ռաջ պատ­կե­րաց­նել, որ ՆԱ­ՏՕ-ի եր­կր­նե­րի միջև ռազ­մա­կան բա­խումն ար­դեն ի­րա­կան դառ­նա։ Խոս­քը վե­րա­բե­րում է Հու­նաս­տա­նին, Կիպ­րո­սին և Թուր­քիա­յին։ Սի­րիա­յի դեպ­քե­րին ենք նաև ա­կա­նա­տես։ Այս ա­մե­նը կա­րող է նաև Հա­րա­վա­յին Կով­կա­սին սպառ­նալ։ Վրաս­տա­նում Թուր­քիա­յի և Ադր­բե­ջա­նի ազ­դե­ցու­թյու­նը շատ է մե­ծա­ցել։ Քայլ առ քայլ մո­տե­նում ենք վտան­գա­վոր սահ­մա­նագ­ծին։
-Այս ա­մե­նի հա­մա­տեքս­տում բա­վա­կան ու­շագ­րավ է, որ Հա­յաս­տա­նի վեր­նա­խա­վը Ա­լիևի հա­յա­տա­րա­րու­թյուն­նե­րին կամ չի ար­ձա­գան­քում, կամ կցկ­տուր, լղոզ­ված պա­տաս­խան­ներ է հն­չեց­նում։ Մաս­նա­վո­րա­պես Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը ոչ մի կերպ չար­ձա­գան­քեց Ա­լիևի՝ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյան մա­սին հայ­տա­րա­րու­թյա­նը։ Սա նոր­մա՞լ է։
-Բա­ցի այդ հայ­տա­րա­րու­թյու­նից, հի­շենք նաև մյու­սը, ե­թե նա ի­րենց խո­սակ­ցու­թյան բո­վան­դա­կու­թյու­նը հրա­պա­րա­կի, Փա­շի­նյա­նին պաշ­տո­նա­վա­րե­լու շատ կարճ ժա­մա­նակ կմ­նա։ Սա, ըստ էու­թյան, շան­տաժ է, որ ե­թե նա խո­սի այդ մա­սին, Հա­յաս­տա­նի ժո­ղո­վուր­դը Փա­շի­նյա­նի դեմ դուրս կգա։ Սրան պետք է հս­տակ պա­տաս­խան տա Փա­շի­նյա­նը, ին­չը չի ա­նում, ո­րից կա­րե­լի է ար­դեն եզ­րա­կա­ցու­թյուն­ներ ա­նել։
-Թուրք-ադր­բե­ջա­նա­կան տան­դե­մին Հա­յաս­տա­նը հա­կադ­րել է նաև Ռու­սաս­տա­նի հետ դաշ­նակ­ցու­թյու­նը, սա­կայն այս ա­ռու­մով այլ ի­րա­վի­ճակ է մեր երկ­րում։ Այ­սօր իշ­խա­նու­թյու­նը ռու­սա­կան գոր­ծա­կա­լա­կան ցան­ցի հայտ­նա­բեր­ման փնտր­տու­քի մեջ է, ին­չին լծ­ված են նաև իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը։ Այս ա­մե­նը մեզ ի՞նչ հագր­վա­նի կտա­նի։
-Ա­ռա­ջին. տեխ­նի­կա­յի խն­դիր կա, ո­րը ժա­մա­նա­կին վա­րում էր նաև Սերժ Սարգ­սյա­նը։ Նույ­նը փոր­ձում է ի­րա­կա­նաց­նել Փա­շի­նյա­նը։ Այ­սինքն, ցույց տալ, որ Հա­յաս­տա­նի հան­րու­թյու­նը հա­կա­ռու­սա­կան է, քա­ղա­քա­կան ու­ժերն արևմտա­մետ են և դրա­նով Ռու­սաս­տա­նին ստի­պել, որ Հա­յաս­տա­նում հա­մա­գոր­ծակ­ցի միայն իշ­խա­նու­թյան հետ, որ­պես­զի ընդ­դի­մու­թյան հետ քա­ղա­քա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյուն չլի­նի։ Սա պրագ­մա­տիկ տեխ­նո­լո­գիա է, ո­րը կա­րե­լի է ինչ-որ տեղ հաս­կա­նալ։ Սա­կայն երբ ար­դեն նման կար­ծիք են հայտ­նում պե­տա­կան պաշ­տո­նյա­նե­րը, պատ­գա­մա­վոր­նե­րը, ակն­հայտ է դառ­նում, որ Փա­շի­նյա­նը ցան­կա­նում է ան­ձի վրա կա­ռու­ցել հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյու­նը։ Ոչ թե իր քա­ղա­քա­կան ու­ժի հետ հա­մա­գոր­ծակ­ցել, այլ Ռու­սաս­տա­նին թող­նել մեկ տար­բե­րակ՝ հա­մա­գոր­ծակ­ցել միայն իր հետ։ Սա­կայն այս տեխ­նո­լո­գիան չի աշ­խա­տում։
-Ըստ էու­թյան, իր հետ բա­ցար­ձակ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյուն չկա, ՌԴ նա­խա­գա­հը Փա­շի­նյա­նի հետ ան­գամ հե­ռա­խո­սազ­րույց­նե­րից է խու­սա­փում, միջ­նոր­դա­վոր­ված են ու­ղերձ­նե­րը տեղ հասց­նում։ Հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րում սառ­նու­թյու­նը չա­փա­զանց մեծ է։
-Այդ մա­կար­դա­կով հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը սա­ռեց­ված են, բայց բաց տե­ղե­կատ­վու­թյամբ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյունն ակ­տիվ է պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րու­թյան հետ։ Աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րի ֆո­նին ՊՆ-ի հետ այդ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյու­նը շատ կարևոր է։ Ռու­սաս­տա­նը տա­րան­ջա­տում է մտց­րել Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի կամ գե­րա­տես­չու­թյուն­նե­րի միջև, ին­չը բա­վա­կան ան­նոր­մալ երևույթ է։
-Հաս­կա­նա­լի է, որ այ­սօր բա­վա­կան մեծ են ար­տա­քին մար­տահ­րա­վեր­նե­րը, սա­կայն ներ­սում ևս մենք բազ­մա­թիվ խն­դիր­ներ ու­նենք, բո­ղո­քող, դժ­գո­հող քա­ղա­քա­ցի­նե­րը կտ­րուկ ա­վե­լա­ցել են։ Ընդ­դի­մա­դիր ե­րեք ու­ժե­րը ո­րո­շել են հա­մա­պե­տա­կան հան­րա­հա­վաք ա­նել, նրանց քայ­լե­րը Ձեզ վս­տա­հու­թյուն ներ­շն­չու՞մ են։
-Այդ ու­ժե­րը, ո­րոնց մենք ընդ­դի­մու­թյուն ենք հա­մա­րում, ի­րենց քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը փոր­ձում են կա­ռու­ցել դժ­գո­հու­թյուն­նե­րի և քն­նա­դա­տու­թյուն­նե­րի վրա։ Ա­նում են այն, ինչ Հա­յաս­տա­նում վեր­ջին 30 տա­րի­նե­րին պար­բե­րա­բար տե­ղի է ու­նե­ցել։ Մինչ­դեռ քա­ղա­քա­կան լուրջ պլատ­ֆորմ նրանք հան­րու­թյա­նը չեն ներ­կա­յաց­նում։ Ա­սում են, թե այ­սինչ մար­դը վատն է, մենք լավն ենք։ Այդ բա­ցա­սա­կան է­մո­ցիա­նե­րի վրա է կա­ռուց­վում քա­ղա­քա­կան պայ­քա­րը։ Իմ խոս­քի սկզ­բում նշե­ցի Փա­շի­նյա­նի 2050-ի ռազ­մա­վա­րու­թյան մա­սին, որ ի­րա­կա­նում ա­ռա­ջի­կա մի քա­նի տար­վա հա­մար ան­գամ ո­չինչ չու­նի ա­ռա­ջար­կե­լու հան­րու­թյա­նը, նույ­նը վե­րա­բե­րում է նաև ընդ­դի­մու­թյա­նը։ Ան­կախ այն հան­գա­ման­քից, թե ով է ընդ­դի­մու­թյուն, ե­թե հա­վակ­նում է գա­լու իշ­խա­նու­թյան և հաս­նե­լու կա­ռա­վա­րու­թյան հրա­ժա­րա­կա­նի, բա­ցի կար­գա­խոս­նե­րից պետք է կոնկ­րետ քա­ղա­քա­կան նա­խա­գիծ ներ­կա­յաց­նի առն­վազն մո­տա­կա 10 տար­վա հա­մար և ա­ռա­ջի­կա 2 տար­վա հա­մար շատ կոնկ­րետ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րով։
-Եր­կի­րը բա­րե­փո­խե­լու ծրա­գի՞ր չու­նի ընդ­դի­մու­թյու­նը, թե՞ իշ­խա­նա­փո­խու­թյան քայ­լե­րի հեր­թա­կա­նու­թյունն է սխալ ըն­տր­ված։
-Ընդ­դի­մու­թյու­նը պետք է օ­րա­կարգ ներ­կա­յաց­նի, ո­րում ար­տա­ցոլ­ված կլի­նեն ոչ միայն տն­տե­սու­թյան վի­ճա­կը, այլև այս քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կից դուրս գա­լու ել­քե­րը։ Մենք առ­հա­սա­րակ չու­նենք հան­րա­յին վս­տա­հու­թյու­նը վա­յե­լող կու­սակ­ցու­թյուն­ներ, այ­նինչ Հա­յաս­տա­նը խոր­հր­դա­րա­նա­կան կա­ռա­վար­ման եր­կիր է։ Կու­սակ­ցու­թյուն­նե­րը ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան կա­ռույց­ներ չեն, հիմ­նա­կա­նում լի­դե­րի շուրջ հա­մախ­մբ­ված միա­վո­րում­ներ են, այ­սինքն՝ նախ ի­րենց կու­սակ­ցա­կան կա­նո­նադ­րու­թյուն­նե­րը պետք է լուրջ փո­փո­խու­թյուն­նե­րի են­թար­կեն։ Պետք է ու­նե­նան նաև քա­ղա­քա­կան հա­մա­կար­գի ձևա­վոր­ման ժա­մա­նա­կա­վոր ծրա­գիր, իսկ դրա­նից հե­տո միայն ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­ներ հայ­տա­րա­րեն։ Ե­թե նույ­նիսկ հի­մա ընտ­րու­թյուն­ներ լի­նեն, կր­կին ժա­մա­նա­կա­վոր խոր­հր­դա­րան ենք ու­նե­նա­լու։ Կա­ռա­վար­ման և քա­ղա­քա­կան լուրջ փո­փո­խու­թյուն­ներ պի­տի ա­նել, հե­տո նո­րից ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­նե­րի գնալ։ Ցա­վոք, նման շր­ջան ենք մտ­նում։

Զրույ­ցը՝
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Ժողովրդի վրա կրակելու հրահանգն արդեն ուժի մեջ է
• Անդրանիկ Քոչարյանի ինքնախոստովանությունը
• «Նիկոլն ու իր ընտանիքը Հայաստանում ապրելու իրավունք չունեն»
• Զուր մի ջանացեք
• Չեն կարողանում ԿԳՍՄ փոխնախարար գտնել
• Հանուն Ռուսաստանի հետ միութենական միավորման նոր շարժում հիմնադրվեց
• Այս իշխանությունն իր ստվերից էլ է վախենում
• Փաշինյանի դեմ պայքարելու համար գոնե մի փոքր Նիկոլ պիտի լինել
• Մեզ պե՞տք է ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը, թե՞ ոչ
• «Հայաստանի Նավալնին Նիկոլ Փաշինյանն է, որը եկավ իշխանության ու քանդեց մեր երկիրը»
• Տիգրան Ուրիխանյանը Հայաստանի փրկությունը տեսնում է ՌԴ-ի հետ նոր միութենական միավորման ձևավորման մեջ
• Հայաստանի ողջ հպարտությունն ու թշվառությունն ամփոփված մեկ օրում
• Սերմացու գողացող մկների և թուխս գողացող աղվեսների ժամանակը
• Ինչու էր Փաշինյանը վեց ամիս աղերսում
• Փաշինյանն էլ է զարմացած
• Ընդդիմության հարցերով թիվ մեկ «փորձագետը»
• Նիկոլ Փաշինյանին ոչ թե ողջերն են պատժելու, հալածելու, այլ անմահացածները
• «Գոմի» հարցի լուծումը կենսական անհրաժեշտություն է
• Առանց փամփուշտների ու ԱԹՍ-ների Ադրբեջանն այսօր շռնդալից հաղթանակներ է տանում Հայաստանի դեմ
• Խորհրդարանական ընդդիմությունը լեգիտիմացրեց Փաշինյանի պաշտոնավարումը

Մեկնաբանություններ