Տեղի ունեցող ընդհանուր գործընթացները հերթական անգամ վկայում են, որ սա այսօր փաստացի խաղում է բաց՝ առանց որևէ ներքին ինտրիգի ու կուլուարային դրվագների։

Ի՞նչ կուզենայի... Ես կուզենայի, Որ մարդիկ իրար լավ հասկանային, Որ ամեն ծնունդ Համաշխարհային փառատոն դառնար, Եվ ամեն մի մահ` Կորուստ հռչակվեր համաշխարհային: ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ

Ժողովրդին կոչ անել դուրս գալ ու երկրում քաղաքական փոփոխություններ իրականացնել՝ նույնն է ինչ ժողովրդին կոչ անել ջոկատներ կազմել ու գնալ պատերազմ հաղթել։

Շուրջ երեք տարի է, որ չկա որևէ պետական մակարդակի տոն, որը չի վերածվել պետական մակարդակով իմաստազրկված նսեմացման զգացումի: Արդեն երեք տարի է, որ իշխանությունը, պետականության իմաստազրկման քաղաքական մշակույթը արմատավորելով իր շարքերում և իր ընտրազանգվածի մեջ, չշարունակի սնանկացնել:

Նկարիչ Հակոբ Հակոբյանի ծննդյան օրն է: Մի անգամ Ժամանակակից արվեստի թանգարանում նկարիչ Հակոբ Հակոբյանին հանդիպեցի: Ցուցասրահի պատին նրա նոր կտավն էր, իսկ նկարիչը աստիճանը դրել, բարձրացել ու տեղում աշխատում էր: Կտավը պատկերում էր մի հսկա ամբոխ` կազմված միայն մարդկային հագուստներից: Հակոբյանն ասաց, որ մի քանի թերի, անավարտ դրվագներ կան, եկել է տեղում դրանք շտկելու և լրացնելու: Հետո բացատրեց, որ իր աշխատանքը կոչվում է «Նեյտրոնային զենքին` ոչ»:

Ասուլիսից հետո իրավիճակը շատ պարզ է. հիմա, այս ամենը լսելուց հետո, լռելը, ձայն չհանելը, կյանքը հանգիստ շարունակելը՝ իբր ոչինչ չի պատահել, անհատական և կոլեկտիվ մակարդակներով, նշանակում է՝ ստորագրել Նիկոլի արած հայտարարությունների տակ: Հայտարարությունների, որոնք հնչել են Արցախի, անկլավների, զոհերի, զոհերի ծնողերի, եկեղեցու, ընդհանուր բարոյականության շուրջ: Դա վերաբերում է թե՛ հասարակ մարդկանց, թե՛ նախկին նախագահներին, քաղաքական ուժերին, ԱԺ խմբակցություններին, հավասարապես՝ խմբակցությունների խիստ բարեկեցիկ և նվազ բարեկեցիկ անդամներին, և այլն: Վերաբերում է մտավորականներին, արվետի մարդկանց, հանրային հեղինակություն վայելող դեմքերին: Վերաբերում է հասարակությանը՝ ամբողջությամբ:

Մենք ընդդիմություն ենք փնտրում, մինչդեռ, հարկ է երիտասարդություն փնտրել: Ու՞ր եք, պարմանի ու երիտասարդներ, ոչ մի տեղ ձեզ չենք տեսնում՝ ո՛չ միտինգներին, ո՛չ պայքարում, ո՛չ էլ ձեր թռի-վռի, անհոգի հղումներում: Որակ չեք կազմում, չկաք:

Նիկոլը հաճախ է հիմարություններ ասում, բայց նա հիմարություններն ասում է ոչ թե հենց այնպես, այլ՝ հատուկ նպատակով․ դրանով Նիկոլը ստուգում է հանրության կողմից իր հիմարությունների ընկալունակության աստիճանը: Նիկոլը մեր հասարակության հիմարաչափն է։

Երկիր ենք կորցնում, նստել Աշոտիկի և ընկեր Մարգոյի հեքիաթն ենք պատմում: Մեր բոլոր հեքիաթները իրականություն են դարձել, հասել ենք անխելք մարդու հեքիաթին, կանգնել գայլի երախի մոտ՝ վերջին պահի տանջալի մտորումներով. ի՞նչ անել, մեր խելքից՝ տրվածը կորցրինք, տրվելիքն էլ մահ է: