Հանգչող պատրույգը երբեք չես մարում, Խոնարհված ճյուղը երբեք չես ջարդում. Անցնում ես ընկած աղախնիդ կողքով, Շշնջում կրկին մեղմիվ ու սիրով. Վե՛ր կաց ու կանգնի՛ր, դուստր Սիոնի` Փրկության լույսի ճաշակման համար:
Աշխարհաքաղաքական տեսության մեջ կա մի մոտեցում, որը, կարծում եմ, մշտապես արդիական է, այն է՝ եթե գերտերությունը գեոտնտեսական շահեր է հետապնդում որևէ տարածքում, ապա խոչընդոտում է այդտեղի ավտոխտոն ժողովուրդների անկախացմանը...