Հայ Առաքելական Եկեղեցու կարգավիճակի մասին սիրողական դատողություններ տարածողները, «հարմար» առիթը բաց չթողնելով, հիմա էլ կասկածի տակ են դրել կանոնադրական փաստաթղթերը: Մամուլով ավելի հանգամանորեն կանդրադառնամ այս խնդրին, բայց այս գրառմամբ առնվազն հակիրճ՝ հետևյալը...

Այս օրերին, տարբեր հիմնավորումներով, շատ է հնչում այն միտքը, թե դժվար է համաձայնել Բագրատ Սրբազանի գաղափարի հետ, ըստ որի, հարկ է կարողանալ ներել և հասնել իրական ներքին հանրային առողջացման, ինչը նաև մեր Երկրի առջև ծառացած մարտահրավերների հաղթահարման գրավականն է...

Ծանոթներիցս շատերն են հարցնում դիվերսիայի մասին, իսկ ֆբ-ում արդեն երևում են մտահոգություններ, տեղին անհանգստություններ և իհարկե շահարկումներ, թե հավանական է, որ ջրհեղեղը «կազմակերպված» է, մանավանդ, որ մարդիկ չեն հասկացել բաժակից ջրի տարածումը սեղանի վրա՝ հայտնի տեսանյութի իմաստը...

Հայաստանի մի քանի բնակավայր հայտնվել է շրջափակման մեջ, մարդիկ մնացել են առանց խմելու ջրի, սննդի, դեղորայքի:

Հիմա իսկական պատերազմ է Հայաստանի և հակահայաստանի միջև։

Իշխանափոխությունից հետո նոր ժամանակավոր կառավարության առաջին գործը, հասարակության լայն համերաշխություն ապահովելու նպատակով, պետք է լինի այն, որ համաներման ակտ կիրառվի բոլոր այն մարդկանց նկատմամբ, ովքեր դատապարտվել են ցածր կամ ոչ մեծ ծանրության հանցագործություն կատարելու համար...

Հետաքրքիր իրողություն ունենք այսօր. պոպուլիզմի ազդեցության և ցածր գիտակցական մակարդակում գտնվող հանրույթին խաբելու հիմքով իշխանության եկածները ներկայումս վախենում են ձևավորված շարժումից, քանի որ այն հոգևոր (ոչ հոգևորական) բնույթի է, իսկ այդ իրողության հետ նրանք ոչինչ անել չեն կարող:

Մայիսի 28-ը նշում ենք որպես Հայաստանի Առաջին Հանրապետության տոն։ Այն եղելություն դարձավ Սարդարապատում և այլ ճակատամարտերում թուրքերի նկատմամբ ազգովին տարած հաղթանակի շնորհիվ։ Ցեղասպանությունից մի քանի տարի անց, հայության դեռևս հաստատուն մնացած մի բուռ մաս, լարեց իր ուժերը, ցույց տվեց կամքը՝ հաղթելու, չպարտվելու, չմեռնելու, լինելու, հարատևելու և տարավ համաշխարհային նշանակության հաղթանակ՝ հիմքերը դնելով ոչ միայն իր պետականության վերականգնման, այլ նաև՝ կասեցնելով Մեծ Թուրանի ընթացքն ու ծրագրերը։ Հայաստանը խրվեց թուրքական հրեշի կոկորդում, որպես մի մեծ ու սուր սեպ, և կտրեց այդ հրեշի գլուխն իր մարմնից...

Ես չեմ կարող ասել, թե դասական-տնտեսական բնորոշմամբ կամ ձևակերպմամբ հարկն ինչ է, սակայն, շարքային քաղաքացու տեսանկյունից, գիտակցում եմ, որ եթե պետությունը հարկեր չի հավաքում, ապա չի կարողանում իրագործել այն պարտավորությունները, որոնք այդ պետության իշխանությունները ստանձնել են իրենց քաղաքացիների առաջ...

Մեր ժողովուրդը սիրում է շատ արագ հերոսներ ստեղծել, շատ արագ հերոսներ սարքել, շատ արագ ոգևորվել ու միաժամանակ շատ արագ հիասթափվել: